กระซิบรักจากหนุ่มแวมไพร์

ลำดับตอนที่ #1 : ประถมบทการพบเจอ(40%)

บทแรก
โฮลี่ ซอฟเฟล
 

"ขอโกโก้ที่หนึ่งค่ะ"
"ค่ะ"
ฉันสั่งเครื่องดื่มจากพนักงานร้าน[cofi shop]ที่ประจำก่อนไปโรงเรียนและก่อนกลับบ้านทุกวันจนติดเป็นนิสัยอ๋อลืมแนะนำตัวไปฉันชื่อโฮลี่ ซอฟเฟลอายุ23ปีัเรียนที่มหาวิทยาลัยมิโดริค่ะ
"โฮลี่จัง"
"!!??"
ฉันได้ยินเสียงบางคนกำลังเรียกฉันอยู่จึงหันกลับไปมองบุคคลปริศนาคนนั้นแล้วก็พบกับรุ่นพี่ที่ชมรมวาดภาพเสมือนเลยบอกทักท้ายไปตามมารยาท
"อรุ่นสวัสค่ะรุ่นพี่การ์เร็ต"
"อรุ่นสวัสจ่ะ...อ๋อจริงสิโฮลี่รูปที่จะใช้ในงานประกวดที่จะถึงนี้เสร็จรึยัง"
"ค่ะ นี้ค่ะ"
ฉันพูดพร้อมยื่นรูปสเก็ตไปให้รุ่นพี่ก็รับมันไปพิจารณาก็จะส่งยิ้มให้ฉันพร้อมพยักหน้าเป็น
สัญญานบอกว่าโอเคผ่าน
"งั้นฉันจะล่วงหน้าไปที่ชมรมก่อนนะโฮลี่เองก็รีบตามมาละ"
"ค่า"
ฉันตะโกนไล่หลังรุ่นพี่ที่เดินห่างออกไปและพอฉันตัดสิใจจะเดินตามรุ่นพี่ไปก็ไปชนกับใครบางคนเข้า
"อ่ะขอโทษค่ะ!!!~"
ฉันรีบก้มหัวขอโทษเขาทันทีแต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีปฏิกิริยาอะไรฉันจึงมองหน้าคู่กรณีอย่างหวาดๆแต่พอได้เห็นหน้าของเขาปุบสิ่งที่มาแทนที่ความกลัวคือตกใจแทนใบหน้าคมคล้ายของผู้ชายกับผิวสีขาวจนซีดตัดกับสีผมที่ดำสนิทและ.......ตาสีขาวโพลนนั้นไม่เคยเห็นมาก่อนเลยเขาเดินผ่านฉันไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
'รู้สึกแปลกๆตอนที่เดินชนกันเมื่อกี้....เขาเป็นใครกันนะ'
อ็อด~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เสียงอ็อดโรงเรียนบอกสัญญานว่าฉันต้องวิ่งแล้ว ฉันจึงหยุดความคิดทุกอย่างวิ่งเขาไปในโรงเรียนให้เร็วที่สุด
"เอาละครูจะเริ่มเช็คชื่อละน่ะ...คุณโฮลี่....อ่าวยังไม่มาเหลอ"
ตึง!!!
"ม...มาแล้วค่ะ"
"อ๋อมาพอดีแปลกนะเนี้ยที่มาสายเอาเถอะไปนั่งที่สิ"
"ค่ะ"
ครูเริ่มแช็คชื่อต่อส่วนฉันก็เอาแต่มองไปนอกหน้าต่างจนการเช็คชื่อจบลงการเรียนการสอนจึงเริ่มขึ้นแต่ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกปวดที่ตาข้างซ้าย
"อ...เ่อ่อ..ครูค่ะหนูขอตัวไปห้องพยาบาลหน่อยได้ไหมค่ะพอดีมันปวดหัวนะค่ะ"
"หืม...ไม่สบายงั้นเหลอวันนี้มาแปลกจริงๆนะรีบไปรีบมาละ"
"ค่ะ^ ^"
ฉันโค้งให้ครูทีหนึ่งแล้ววิ่งออกไปหากแต่ปลายทางนั้นไม่ใช่ห่องพยาบาลแต่เป็นอ่างล้างหน้าในห้องน้ำ
'จริงๆด้วย'
ฉันส่องกระจกดูก็พบว่าตาของฉันเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีม่วงเพราะ....พูดแล้วอาจจะไม่เชื่อแต่ฉันโดนทำสาบค่ะมันทำให้ฉันต้องค่อยเช็คกระจกทุกๆ15นาทีเพราะถ้ามีใครมาเห็นดวงตานี้ของฉันเขาจะเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นกับฉันค่ะ
"โอเค..ยังไม่เป็นไร"
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำและกำลังจะเดินต่อไปที่ห้องเรียนแต่พอเดินออกมากลับได้เจอกับบุคคลที่ไม่หน้าเชื่อผู้ชายคนนั้นคนที่ฉันเดินชนก่อนหน้านั้นมายืนลวงกระเป๋าอิงหลังกับหน้าต่างอาคารเรียน