คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : SeHun X ChanYeol.......นายอยากเด่นมากใช่มั้ย? 3/5
Special……HunYeol ft.baekhyun นายอยากเด่นมากใช่มั้ย?Part3.
เช้าวันต่อมา.......
แบคฮยอนนอนอยู่ที่โซฟาตลอดคืนตั้งแต่ที่เซฮุนพาชานยอลหายเข้าไปในห้อง เขาเองก็หลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่ทราบได้จนเวลาตอนนี้ก็ล่วงเลยมาจนเช้าแล้ว ลู่หานเองเดินออกมาจากห้อง ภาพที่เห็นคือแบคฮยอนยังนอนอยู่ เขาจึงเดินเข้าไปใกล้ๆอย่างเบาๆกลัวว่าอีกคนจะตื่นขึ้นมา เขานั่งลงข้างๆอีกคนที่หลับอยู่พลางมองใบหน้านั้น เมื่อก่อนเขามักจะเห็นคนๆนี้ชอบแกล้งเพื่อนๆในวงไปทั่วแต่เพียงแค่เซฮุนคนเดียวก็ถึงกับเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคน เมื่อคืนเขาเห็นแบคฮยอนเคาะประตูห้องเซฮุนอย่างไม่ยอมแพ้บวกกับสีหน้าท่าทางที่บอกได้เลยว่าถ้าเซฮุนออกมามีหวังโดนไปสักหมัด
“น่าอิจฉาจังชานยอล....ทำไมฉันไม่เป็นนายนะ” ลู่หานพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะมองใบหน้าอีกคนที่ดูยังไงก็ติดหล่อมากกว่าเขาแน่ ริมฝีปากแบคฮยอนทำให้เขาหน้าร้อนผ่าว นี่เขาคิดอะไรอกุศลแน่ๆเลย แต่สุดท้ายก็โน้มตัวลงไปหาอีกฝ่ายอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ริมฝีปากลู่หานทำเพียงแค่แตะเข้ากับริมฝีปากของแบคฮยอนเท่านั้น เขาอมยิ้มน้อยๆก่อนจะรู้ว่าเขาทำเกินกว่าเหตุ หากแต่มือหนึ่งกดท้ายทอยเขาลงไปและบดเบียดเข้ากับริมฝีปากของเขา ลู่หานเบิกตากว้างเพราะนั่นคือแบคฮยอน และดูท่าแบคฮยอนเองก็จงใจลืมตาขึ้นมาเพื่อให้เห็นคนที่ขโมยจูบเขาไปด้วย ลู่หานไม่ประสีประสาเมื่ออีกคนส่งลิ้นร้อนเข้ามาดูดดุนลิ้นเล็กๆ วันนี้ลู่หานเพิ่งรู้ตัวว่าแบคฮยอนจูบเก่งแค่ไหน ดวงตาเรียวมองเขาอย่างว่างเปล่าจนเขากลัว แบคฮยอนคิดอะไรอยู่นะ
“อื้ม...”
เริ่มหายใจไม่คล่องเพราะรสจูบมันหนักหน่วงขึ้นจนลู่หานจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วแต่แบคฮยอนก็ยังไม่ปล่อยเขาเสียที แต่แบคฮยอนกลับคิดว่าถึงเขาจะรู้สึกถูกใจกับปากสวยคู่นี้แต่ก็ยังรู้สึกเฉยๆ ก็ดีเพราะลู่หานนั้นสนิทกับเซฮุน เขาก็จะทำให้เซฮุนมันคลั่งตายไปเลยถ้ามันรู้ว่าเขากำลังจะทำให้ลู่หานเป็นของเล่นเหมือนที่มันทำกับชานยอลของเขา แบคฮยอนพลิกตัวจากโซฟาลงมาคร่อมลู่หานเบื้องล่างบนพื้นจนอีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัว
“แบค...แบคฮยอน” ลู่หานเอ่ยออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นอีกคนอยู่บนตัวเขา
“ใสซื่อไร้เดียงสาคงใช้กับฮยองไม่ได้แล้วล่ะมั้ง” เขามองรุ่นพี่ร่วมวงก่อนจะพิจารณาว่าอาจจะใช้เป็นเหยื่อล่อเซฮุนให้คืนชานยอลได้อย่างพอใจ เขาค่อยๆก้มลงไปจนใกล้กับซอกคอหอมกรุ่นนั้นช้าๆ.....และบางทีลู่หานก็อาจจะเป็นเครื่องแก้ขัดชั้นดีมากเสียด้วย
“อ๊ะ” เสียงหวานร้องเมื่อเขาขบกัดตรงซอกคอนั้นแสดงตีตราว่าเขานั้นเป็นเจ้าของเหยื่อคนนี้
“แบคฮย...อน...ปล่อยนะ”
“หึ เสนอตัวมาให้ผมไม่ใช่เหรอตอนแรกน่ะ” เสียงกระซิบข้างหูกล่าวบอกก่อนจะขบกัดใบหูนิ่มให้ชวนเสียวเล่น เขารู้ตั้งแต่แรกว่าคนสวยลู่หานไม่ประสีประสากับเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ นั่นยิ่งทำให้เขานึกถึงใครอีกคนมากขึ้นเท่าตัวและทำเอาเขาสติขาด เขาเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวนั้นอย่างรุนแรงจนทำให้ลู่หานตกใจกว่าเก่า
“ทำอะไรอ่ะ...อย่านะแบคฮยอน...อื้อ...”
ดิ้นหนีสุดชีวิตด้วยความตกใจ แบคฮยอน...ฉันไม่ใช่ชานยอลนะ....เขาคิดอย่างเจ็บปวดพลางทุบอกแกร่งให้ปล่อยเขาซะที อีกทั้งตรงนี้ก็ยังเป็นห้องรับแขกถ้าเกิดใครมาเห็นเข้า....แต่คนที่มาเห็นช่วงเวลานี้ก็คือเซฮุนที่โมโหมาก
“ฮยองทำบ้าอะไรวะ!!!!!” เซฮุนที่เปิดประตูห้องออกมาพร้อมๆกับชานยอลที่ยืนตะลึงอยู่ ไม่น่าเชื่อว่าแบคฮยอนจะทำแบบนี้ เซฮุนวิ่งไปกระชากแบคฮยอนออกจากร่างลู่หานทันที เขาเกือบจะซัดไปซักหมัดหากไม่ติดว่าลู่หานที่เขาเห็นจะดูหวาดกลัวมากแค่ไหน
“เหอะ” แบคฮยอนพ่นลมออกมา
“แบคฮยอน” เสียงทุ้มหวานเรียกเขาเบาๆ สายตานั่นกำลังถามว่าเขาทำจริงเหรอ?
“กลับเถอะชานยอล....” แต่พอรู้ว่าแบคฮยอนไม่ยอมกลับไปนอนที่ห้องเพราะนอนอยู่ที่โซฟารอเขาทั้งคืนเขาก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ มือนั้นมาคว้ามือเขาไป ชานยอลหันไปมองเซฮุนที่กำลังประคองลู่หานก่อนจะส่งสายตาที่นิ่งกว่าครั้งไหนๆมาให้เขา แบคฮยอนที่หันมาตามชานยอลมองตอบกลับเซฮุนไปว่า
‘ทีนายยังทำกับชานยอลได้เลยหนิ’ ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
“เราไปกันเถอะฮยอง” เขาบอกลู่หานที่ก้มหน้าตลอดเวลา แบคฮยอนเหลือบไปเห็นอย่างไม่ตั้งใจ ดูเหมือนว่าเขาร้องไห้...
ห้องเซฮุน.....
“ฮยองนอนซะนะ....ผมจะอยู่ข้างๆเอง” เซฮุนเอื้อมไปลูบกลุ่มผมนุ่มเบาๆ ลู่หานเป็นเหมือนสิ่งที่เขาต้องปกป้องและเขาก็รู้มาตลอดว่าลู่หานนั้นแอบหลงรักแบคฮยอนมาตั้งนานแล้ว ทั้งที่เขานั้นห้ามนักหนาแต่ลู่หานก็ไม่ฟัง
“เซฮุน...ฮยองกลัว...แบคฮยอน” ดวงตาใสซื่อฉายแววหวั่นอย่างไม่ปิดบัง นี่ถ้าเขาไปไม่ทันลู่หานจะเป็นยังไง
“ผมไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายฮยองแน่” เขาจุมพิตหน้าผากสวยอย่างปลอบโยน ถึงจะเรียกลู่หานว่าพี่ แต่ในความเป็นจริงเขาออกจะเหมือนพี่ชายของลู่หานมากกว่าอีก
“ผมไม่ให้เขาเข้าใกล้ฮยองอีก ผมสัญญา”
แล้วนายจะได้รู้ว่านายทำผิดพลาดครั้งใหญ่ แบคฮยอน.....นายข่มเหงเขาต่อหน้าฉัน ฉันก็จะทำแบบนั้นกับชานยอลเหมือนกัน
แต่ว่าแบคฮยอนตั้งแต่กลับเข้าห้องมาก็ดูเงียบไป เขาอาจะทำเกินไปนะแต่เพราะมันโมโหนี่....แถมไอน้องเล็กมันทำอะไรเคยเห็นหัวพี่บ้างมั้ย ยิ่งได้ยินชานยอลบอกว่าเซฮุนโกรธเพราะเรื่องไร้สาระบ้าบอนั่นเขาก็อยากจะเข้าไปสั่งสอนให้มันเลิกบ้าซักที
“อยากเด่นน่ะคือมันต่างหาก” แบคฮยอนกล่าวออกมาอย่างเหลืออด ที่ทำทุกอย่างให้มันออกมาเป็นแบบนี้เพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องแค่นี้น่ะนะ..
“แต่ว่า..แบคฮยอน...”
“ฉันรู้ว่านายจะพูดว่าอะไร...ทำไมฉันทำแบบนั้นกับลู่หานฮยองใช่มั้ย” เขาตัดคำพูดของแบคฮยอนไปแล้วพูดขึ้นมาแทน ชานยอลมองเขาอย่างข้องใจ
“เพราะฉันประชดเซฮุนที่มันทำกับนายไง”
“แต่ลู่หานฮยองไม่เกี่ยว”
“ถ้าเป็นเรื่องของนายมันเกี่ยวกับฉันทั้งนั้นล่ะ”
“แต่ลู่หานฮยองชอบนายนะ”
เกิดความเงียบระหว่างเราทั้งคู่ แบคฮยอนที่เคยรู้มาบ้างแต่พอชานยอลบอกมันกลับชัดเจนยิ่งกว่า ชานยอลดึงมือของเขามากุมไว้หลวมๆ
“นายก็แค่หวงฉัน....”
“ฉันชอบนาย...ไม่ใช่ลู่หานฮยอง...ไม่ได้ชอบแบบเพื่อนด้วยถึงแม้นายจะมีใจให้ไอเด็กบ้านั่นก็ตามชานยอล” คำพวกนี้เขาเคยพูดมานานแล้ว ใช่ฉันหวงก็เพราะฉันชอบนายและอาจจะรักเลยด้วยซ้ำ
“และต่อจากนี้ฉันนี่ล่ะที่จะเด่นกว่ามันให้นายได้เห็น” แบคฮยอนทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ชานยอลไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้เลย เราอยู่วงเดียวกันแต่ก็ไม่ชอบขี้หน้ากันซะแล้ว
“พวกนายแข่งกันเอาชนะเพราะฉันแท้ๆ”
ความคิดเห็น