คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SeHun X ChanYeol.......นายอยากเด่นมากใช่มั้ย? 2/5
Special……HunYeol ft.baekhyun นายอยากเด่นมากใช่มั้ย?Part2.
ผมมองดวงหน้าหวานที่หลับพริ้มก็พาให้นึกไปถึงสมัยก่อน ในตอนนั้นเรายังสนิทกันและสนิทมากด้วย แต่พอเราเข้ามาอยู่ในวงทุกๆอย่างมันก็เริ่มเปลี่ยน อาจจะมีเขาคนเดียวที่เปลี่ยนเพราะพี่ชายหน้าหวานคนนี้ก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ยิ่งแฟนคลับบางส่วนชอบที่จะจับคู่คนๆนี้กับพยอนแบคฮยอนอีก หรือไม่ก็ชานฮุน ทุกครั้งที่เขาเห็นก็หลุดขำทุกที เพราะตัวสูงก็เลยดูแมนมากกว่างั้นเหรอ....เซฮุนไม่คิดงั้นหรอก ปาร์คชานยอลน่ะโตแต่ตัวเท่านั้นแหละ
แบคฮยอนที่นั่งอยู่ข้างนอกรอว่าเมื่อไหร่เซฮุนจะออกมาเขาจะถามให้มันรู้เรื่อง คบกันตอนไหนทำไมเขาไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย ส่วนสมาชิกคนอื่นที่รู้สึกว่าบรรยากาศมันแปลกๆเพราะเห็นแบคฮยอนเอาแต่นั่งจ้องประตูห้องเซฮุนอย่างเครียจๆก็แทบจะไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่มย่ามซักคน
“ฮยองเข้าไปถามหน่อยดิ” ไคที่กระตุกแขนลู่หานเบาๆบอก คนสวยถึงกับเหวอ ถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็เถอะแต่ใครจะไปกล้ายุ่งกับแบคฮยอนที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกเวลาแบบนี้กัน
“ทำไมต้องเป็นฉันด้วยเล่า” คนสวยสะบัดมือไคออกทันที
“เอ้า...ก็ฮยองชอบแบคฮยอนฮยองไม่ใช่เหรอ”
“เฮ้ย!!!!” ลู่หานเอามือมาอุดปากน้องชายผิวเข้มทันที แล้วอะไรมาพูดตรงที่คนเยอะๆแบบนี้ด้วยเนี่ย ไคมองด้วยสายตาปริบๆแบบว่าตัวเขาทำอะไรผิดกัน
“โหยฮยอง....ผมไม่ได้พูดเสียงดังซักหน่อย” ไคดึงมือที่ปิดปากตัวเองออก
“ก็นั่นล่ะ” ลู่หานว่า มีหรือจะไม่รู้แบคฮยอนชอบชานยอลมากแค่ไหน แบคฮยอนยังเคยบอกว่าเป็นเพราะตัวเขานั่นตัวเล็กส่วนชานยอลนั้นตัวสูงมันเลยทำให้เขาไม่เหมาะกับชานยอล และเขายังบอกว่าที่แฟนคลับเรียกพวกเราว่า ชานแบค เขาก็ดีใจอยู่หรอก แต่จะดีกว่านั้นถ้ามันเป็น แบคชาน เวลาออกงานต่างๆเขาก็ต้องสร้างโมเมนต์ ในขณะที่ชานยอลแค่ยืนเฉยก็ดูหล่อมาดพระเอกไปแล้ว แบคฮยอนบอกว่าไม่ชอบหน้าตัวเองที่ดูติดหวานทั้งที่ชานยอลก็หวานเหมือนกัน แต่เพราะขนาดของร่างกายเราก็เลยต่างกัน
ภายในห้องเซฮุน.....
ชานยอลเริ่มขยับตัวนิดหน่อยและค่อยๆลืมตาขึ้น นี่ดูไม่เหมือนห้องของเขาเลย แล้วนี่....มืดแล้วเหรอ เขาลุกขึ้นมามองหน้าต่างและเห็นว่าภายนอกนั้นมืดจริงๆ แต่ทำไมรู้สึกอึดอัดแบบนี้ล่ะ ชานยอลขยี้ตาปรับแสงและ อะไรอยู่ข้างๆเขาน่ะ....
“เซฮุน!!!” เขาตะโกนขึ้นมาอย่างตกใจ
“อืออ” คนถูกเรียกครางขึ้นมาอย่างรำคาญก่อนจะลืมตาขึ้นมามองอีกคนที่ตาโตจนแทบถลนออกมาอยู่แล้ว
“ทำไมฉันมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะ”
“ก็ผมพามา....” เซฮุนยังคงนอนพูดกวนๆใส่เขา ชานยอลดึงผ้าห่มออกทันทีเตรียมจะลุกออกจากเตียงนี้ไปซะแต่เซฮุนก็คว้าแขนนั้นและลากมายังที่เดิม
“อะไรของนายนักหนา” ชานยอลส่งเสียงไม่พอใจ แต่ในหัวเซฮุนกลับคิดว่าเขาอยากเห็นใบหน้านี้อีกสักหน่อย ชานยอลคงจะเกลียดเขาไปแล้วหลังจากที่เขาทำเรื่องบ้าๆนั่นลงไป แต่ก็ได้....เขาไม่สนหรอก
“ผมบอกพวกเขาว่าเราคบกัน ถ้าฮยองออกไปคงเจอคำถามจากแบคฮยอนฮยองแน่ๆ....เขายังนั่งอยู่ข้างนอกนั่น” ผมบอกเรียบๆแต่ชานยอลนี่สิ อึ้งไปกับคำพูดนั้นเอามากๆ
“นายบอกว่าอะไรนะ”
“ผมบอกว่าเราคบกัน”
“นายพูดได้หน้าตาเฉยได้ยังไงกัน....เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ”
“ถ้าพวกฮยองไม่โผล่กันเข้ามาเมื่อตอนที่เราอยู่ในห้องซ้อม ฮยองก็อาจจะได้เป็นของผมแล้วล่ะ” เซฮุนยิ้มร่า แต่ชานยอลทนไม่ไหวอีกแล้ว
เพี๊ยะ!!!!!
หน้าหล่อหันไปอย่างแรง นี่เขาโดนตบมากี่รอบแล้ววันนี้ เขาค่อยๆหันมามองหน้าชานยอลที่ดูเหมือนกลั้นร้องไห้ ปากคู่นั้นที่เขาเคยสัมผัสเม้มแน่น ร่างสูงแต่บอบบางของชานยอลสะอื้น และถึงห้องจะมืดแต่ผมก็ยังมองเห็นใบหน้าหวานนั้นชัดเจน
“หึ....ตบผมแล้วก็นอนซะสิ”
“ทำไมนายพูดเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยเซฮุน...อึก....ฉันทำอะไรให้นาย...ไม่พอใจมากใช่มั้ย” ผมมองชานยอลที่พูดกับผม เขาดูเหมือนจะขอร้องให้ผมหยุดทำเรื่องบ้าๆนี่ แต่ทำไงได้ก็ผมยังไม่อยากหยุด
“ก็ฮยองอยากทำตัวเด่นทำไมล่ะครับ”
“เด่นอะไร...”
“หึ....ผมไม่ชอบที่ฮยองทำตัวเด่นเข้าใจมั้ยครับ...คิดว่าในวงเรามีฮยองอยู่คนเดียวรึไง”
“นายพูดอะไรอ่ะ....ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นซะหน่อย...และถ้านายเอาเหตุผลงี่เง่านี่มาเป็นเหตุผลนะนายเองต่างหากที่กำลังอิจฉาคนอื่นอยู่...” เซฮุนบีบต้นแขนชานยอลจนปวดหนึบ กล้าดียังไงมาบอกว่าเขาอิจฉา
“ต่อหน้ากล้องก็เก่งให้ได้ตลอดสิ”
“ฉันเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว นายต่างหากที่.....”
“ที่อะไร...บอกมา...ที่อะไร..” เซฮุนดึงชานยอลเข้ามาใกล้พร้อมกับเสียงขู่จนชานยอลก้มหน้าลง
“นาย...เปลี่ยนไปนะ...ตอนยังเป็นเด็กฝึกอยู่ นายไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ” เสียงนั้นที่กล่าวกับเขาเหมือนดึงสติเขากลับมาชั่ววินาที ใช่ ตอนเป็นเด็กฝึกเราสนิทกันมากจนแยกไม่ออก ชานยอลมักจะชอบทำตัวร่าเริงเสมอและใครๆก็ชอบแม้แต่เขาก็ตาม เราเป็นพวกติดตลกแพคคู่ แต่ตอนนี้เขากลับกลายเป็นคนเงียบสนิท จะมีแต่ชานยอลที่ยังคงไม่เคยเปลี่ยนไปแม้แต่น้อย
“ก็นั่นเพราะผมยังเด็ก”
“แต่นายเคยบอกว่าต่อให้อะไรเกิดขึ้นเมื่อเราเดบิวต์นายก็จะเหมือนเดิม” ชานยอลกำลังทวงสัญญาที่ลืมไปแล้วกับเขา
“ใช่...ผมเคยบอก” แต่พอนายไปสนิทกับแบคฮยอนเท่านั้นล่ะ นายต่างหากทำให้ฉันเปลี่ยนไปและพวกนายก็ผลักฉันให้ไปอยู่กับลู่หานฮยอง
“แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว....”
ชานยอลที่นิ่งฟังจนร่างสูงลงไปนอนหันหลังให้เขาก็รู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง เขาค่อยๆล้มตัวลงไปนอนข้างๆพลางขดตัวเข้าหาแผ่นหลังของน้องเล็ก เซฮุนที่ยังไม่ได้หลับยิ้มอย่างผู้ชนะ ตอนนี้นายคงต้องเลือกระหว่างฉันที่เป็นน้องชายกับเพื่อนสนิทคนใหม่ของนายแล้วล่ะ อันที่จริงคำสัญญาบ้าบอนั่นเขาลืมไปแล้วล่ะ เขารู้แต่ว่าถ้าเป็นสมาชิกเอ็กโซ่ได้เขาคิดเพียงอย่างเดียวว่าเขาต้องดีที่สุด ส่วนเรื่องอื่นน่ะเหรอเขาไม่เคยสนใจนอกจากชื่อเสียงของเขา
เซฮุนหันมาหาคนข้างๆ เพราะเตียงที่นอนกันได้แค่คนเดียวเลยทำให้เราใกล้ชิดมากขึ้น ผมเอาขาตัวเองเกี่ยวกับขาของชานยอลไว้ ตากลมนั่นกำลังมองเขาอยู่ หรือสิ่งที่เขาสนใจอีกอย่างคือการทำให้ชานยอลเชื่อฟังและทำตามเขาคนเดียว
“เซฮุน” พี่ชายหน้าหวานเรียกเขาเบาๆก่อนจะขยับตัวมาใกล้ๆ เซฮุนที่ไม่ทันคิดโดนอีกคนประทับริมฝีปากนั้นไว้ มันนุ่มราวกับปุยนุ่นไม่มีการล่วงล้ำใดๆเข้ามา เขาแปลกใจเล็กน้อยว่าทำไมชานยอลทำแบบนี้ ชานยอลที่พอปล่อยก็ขยับออกมาแต่มือหนากลับดึงเขาเข้ามาใกล้ๆ ยังจำได้ตอนที่ยังเป็นเด็กฝึกเขามักจะโดนโอเซฮุนแกล้งเป็นประจำ
“ฮยอง...ฮยองอ่าหันมานี่หน่อยสิครับ”
“อะไรอ่ะ” เขามองอีกคนที่ตัวเล็กกว่า แต่พอนั่งข้างๆกันเราก็ไม่ต่างกับตัวเท่ากันเท่าไหร่ ชานยอลกำลังเล่นเกมส์อะไรซักอย่างในมืออยู่หันมาหาคนที่เรียกเขา
“จุ๊บ” ^________^
“ย๊า!!!!!โอเซฮุนนนน” เขาจับแก้มตัวเองทันทีก่อนจะลุกไปวิ่งไล่เจ้าเด็กแก่แดดนั่น นี่มันหนที่เท่าไหร่แล้วที่เขาโดนแกล้งแบบนี้
“ก็ฮยองน่ารักทำไมอ้า!!!” มันตะโกนกลับมา น่ารักบ้าอะไรว้า....ฉันมันออกจะมาดแมน
“มานี่นะไอ้เด็กบ้า!!!!”
“ฮยองก็หยุดสูงก่อนเด้!!!!!”
“ไอ้บ้า ของแบบนี้จะหยุดได้ยังไงวะ...” เขายังตะโกนไล่หลังไม่ขาด แต่เจ้าเด็กโอเซมันก็วิ่งเร็วเพราะตัวเล็ก ส่วนผมที่ตัวสูงก็ช้าไปโดยปริยายเพราะต้องคอยวิ่งหลบนู่นนี่นั่น
“ผมรักฮยองนะครับบบบ....ฮ่าๆๆๆ” มันยังคงแกล้ง ตั้งแต่วันนั้นผมก็ยังคิดว่าผมแค่อาจจะโกรธ แต่วันนี้ผมก็ยังจำสิ่งที่โอเซฮุนพูดแม้ว่าจะนานมากแล้วก็ตาม ส่วนเซฮุนก็คิดว่า เขาไม่ได้แกล้งพูดหรอกนะวันนั้น เพียงแต่ในวันนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว เราเป็นไอดอลและเขาอยากจะมีชื่อเสียงซะด้วย.......แต่รอยจูบเมื่อครู่ก็ทำให้ผมหวั่นไหวได้เหมือนกัน แต่ผมไม่เปลี่ยนความคิดที่ว่าตอนนี้ผมเกลียดฮยองไปแล้วหรอก.....
“อยากให้ผมทำมากกว่าจูบรึไง...เหมือนฮยองเรียกร้องนะครับ” ชานยอลพยายามข่มตาให้หลับทันทีจะได้ไม่ต้องได้ยินเซฮุนพูดจาถากถางใส่อีก แต่ในใจเขาเจ็บเหลือเกิน....นายเห็นฉันเป็นคู่แข่งของนายไปแล้ว....
ความคิดเห็น