คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : PC NIGHTBOROCK
[Shot-Gun : Section]
“เจอแล้วขอรับ ท่านไนท์โบรอค” ชายหนุ่มเอ่ยกับชายร่างสูงอีกคนหนึ่ง เดธหันหน้าไปมองผู้เป็นนาย บุคคลที่เหม่อมองไปทางหน้าต่าง ถูกขนานนามว่า ‘เทพไนท์โบรอค’ ใบหน้าของเขานั้นออกไปทางซีด เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนนั้นปลิวไปตามแรงลม ดวงตาสีมรกตสว่างวาบ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเผยรอยยิ้ม พร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี
“เจอไวนี่นา” เทพไนท์โบรอคเผยยิ้มกว้างกว่าเดิม
“ขอรับท่าน พวกเขา2คนนั้นแลดูสนิทสนมกันดีมาก แถมเรายังเจอตัวเอทริน่าแล้วอีกด้วย”
“หืม อะไรนะ เจอได้ยังไง?” เทพไนท์โบรอคหันมาประชันหน้ากับเดธด้วยสีหน้าจริงจัง
“ลูกสาวของเธอ เนมากิเป็นลูกสาวของเธอขอรับ” เดธพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ต่างจากเทพโบรอคที่ทำสีหน้าเหมือนอยากตายเสียให้ได้
“โอ้...ทำไมฉันไม่คิดมาก่อนนะ เอทริน่าก็นามสกุลอีวิลดาร์คโซลนี่นา”
“ขอรับ กระผมก็นึกไม่ถึงเช่นกัน เนมากิและพลาสมาร์นั้นสนิทกันมาก แถมเนมากิยังเป็นลูกสาวของเอทริน่าอีกด้วย ช่างบังเอิญยิ่งนักขอรับ” เดธเอ่ย
“โอเค ฝึกพวกเขาให้แกร่งยิ่งกว่านี้ เวลาของเราเหลือไม่มากแล้ว พวกเขาจะต้องพร้อมที่สุด ใน’ศึกครั้งสำคัญ’ที่จะถึงนี้ หวังว่าพวกเขาจะทำใจรับได้” ประโยคหลังเทพโบรอคพูดเบาราวกับจะพูดกับตนเอง หากแต่เดธก็ได้ยิน เขาพยักหน้ารับคำสั่งแล้วสะบัดผ้าคลุมหายไปกับอากาศ
นานแค่ไหนแล้วนะที่เราไม่ได้พบกัน ตั้งแต่ที่เจ้าไปแต่งงานกับคนผู้นั้น...
เอทริน่า... รักแรกและรักเดียวของข้า...
ขณะที่เทพโบรอคกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น พลาสมาร์ก็กำลังต่อสู้กับช็อตกันอย่างดุเดือดเช่นเคย
ผลัวะ! เคร้ง! เคร้ง! พลั่ก! ตุ้บ! ฉึก!
เสียงที่ดัง’ฉึก’เมื่อครู่ ทำให้ช็อตกันผงะถอยหลังทันที เมื่อรู้ว่าตนพลาดพลั้งทำให้พลาสมาร์บาดเจ็บ
“พลาส...”
“พลาสมาร์!” ขณะที่เธอกำลังจะเข้าไปช่วย ร่างบางอีกร่างก็พุ่งเข้าไปก่อน เธอจึงหยุดแล้วยืนนิ่งๆ
โอเนกะวาดวงเวทรักษาร่างสูงที่นอนกุมสีข้างอยู่ ถึงเลือดจะออกไม่มากแต่ก็เจ็บน่าดู ภาพนั้นทำให้ช็อตกันรู้สึกหน่วงๆที่อกข้างซ้าย เธอจึงหันหน้าหนีแล้วเดินไปนั่งตรงที่พัก ทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างนี้เพราะอะไร
“ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่ช็อตกันทำหน้าอย่างนี้..” สไนเปอร์พึมพำกับตัวเองเบาๆ พลางทอดดวงตาจ้องมองร่างบางที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก แล้วอยู่ๆ เธอก็กัดริมฝีปากแน่น
เธอเป็นอะไรไป ช็อตกัน...
สไนเปอร์ทำได้เพียงคิดเท่านั้น นาทีต่อมาช็อตกันก็ตระหนักได้ว่า เธอก็ต้องทำแผลเหมือนกัน เธอเดินไปหยิบกล่องพยาบาลเพราะไม่มีกะจิตกะใจจะใช้เวทรักษา
หมับ!
มือแกร่งของสไนเปอร์แนบลงบนมือเรียวบางของช็อตกันที่ถือกล่องพยาบาลอยู่ ร่างสูงยิ้มอ่อนโยน
“เดี่ยวฉันทำแผลให้เอามั้ย” เขาพูด ตอนแรกช็อตกันอ้าปากจะปฏิเสธ แต่ถูกสายตาดุจ้องมอง จึงยอมพยักหน้าแต่โดยดี
“...”
“...”
แล้วทั้งสองก็จมอยู่ในห้องความคิดของตนเอง
15 นาทีต่อมา
“ฉันกลับก่อนละ” ช็อตกันเอ่ยหลังจากเงียบไปนาน ตอนนี้พลาสมาร์ฟื้นแล้ว เขาเดินไปหาช็อตกันแล้วเอ่ยเสียงนุ่ม
“ฉันไปส่ง...” เขาเอ่ย แต่แล้วสไนเปอร์ก็เสนอตัวทันที
“ฉันไปเองดีว่า จะแวะไปหา...เอ่อ...คุณน้าด้วยน่ะ” เขาเกือบหลุดชื่อของ เอทริน่า ออกมา
เขารู้ว่าถ้าหลุดปากออกมา ร่างบางต้องคิดมากอีกแน่ๆ
“งั้นฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะสไนป์” ช็อตกันเอ่ยอย่างไม่ลังเล พร้อมกับเดินไปเข้าห้องน้ำ ในขณะที่ช็อตกันไปเข้าห้องน้ำนั้น พลาสมาร์ก็เรียกสไนเปอร์ออกไปคุยด้านนอก
“นายคิดว่ากำลังทำอะไร” พลาสมาร์ถามเสียงขุ่น
“คิดว่าฉันจะไปส่งช็อตกันที่บ้านไง” สไนเปอร์ตอบด้วยสีหน้าที่กวนอารมณ์ของฝ่ายตรงข้ามได้เป็นอย่างดี
และทั้งสองก็ไม่ได้รู้เลยว่า นอร์สและไตเติ้ลแอบฟังอยู่ และกระซิบบอกกันเบาๆ
“ฉันว่าใช่แน่ๆ” นอร์สเอ่ย
“2คนนี้...” ไตเติ้ลเว้นวรรคไว้แล้วทั้งคู่ก็เอ่ยพร้อมกัน
“กำลังแย่งยัยอีวิลดาร์คโซลกัน!”
.............................................................................................................................................
จบแล้วตอนนี้ ไม่ได้ลงนานมากกกก ขออภัยด้วยนะคะรีดเดอร์ทุกโคนนนน
ความคิดเห็น