คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 6 :: ลั้ลลา ณ อควาเรี่ยม [2]
ตอนที่ 6 :: ลั้ลลา ณ อควาเรี่ยม [2]
น่าเบื่อ!!!
ฉันบ่นในใจเป็นรอบที่ล้านแปด! อควาเรี่ยมนี่ก็ไม่เห็นต่างจากอควาเรี่ยมทั่วไปตรงไหนเลย! L
ฉันกลอกตาไปมาด้วยความเบื่อ
อ๊ะ!
นั่นมันอะไรกันน่ะ O_O!
ฉันวิ่งไปดูที่ป้ายป้ายหนึ่ง แล้วจับจองป้ายนั้นเป็นของตัวเองชั่วขณะนิ้วเรียวยาวของฉันไล้ไปตามตัวอักษรภาษาญี่ปุ่นที่อยู่บนป้ายด้วยความอยากรู้
“สนใจเหรอ…”
เรือนผมสีดำที่ตามฉันมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ถามน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ฉันไม่สนใจเรื่องนั้นนักหรอกนะ แต่ก็พยักหน้าหงึกหงักตอบรับไปตามมารยาทเหมือนกัน!
“ว้าว! ลูกวาฬเพชรฆาตรผสมฉลามเหรอเนี่ย! น่ารักจัง >W<”
“-_-”
ฉันเลิกจ้องป้ายแล้วหันไปหาคนที่เดินตามฉันมา
“พี่เคียวยะมีอะไรรึเปล่าคะ ?”
“ไม่มี”
“อ้อ…หรือว่าสนใจป้ายนี่ งั้นอ่านเลยค่ะ”
“เปล่าหรอก…แต่พวกสัตว์กินพืชพวกนั้น…”
ฉันชะโงกหน้าผ่านไหล่เขาทันทีโดยไม่รอให้เขาพูดจบ
อย่าที่คิด…อยู่กับคู่ของตัวเอง
ทุกคนเลย =_=;
อยากร้องให้จังแฮะ…เหมือนถูกลืมเลย
ฉันเลิกชะโงกหน้าแล้วหันมามองหน้าอิตาเคียวยะ
คิ้วสีดำของร่างสูงเหมือนจะกระตุกเล็กน้อย
“เป็นอะไรเหรอคะ”ฉันพูดยิ้มๆ พลางควงแขนของเขา”ไปหาอะไรกินกันเถอะค่ะ:)"“…”
“ไม่ตอบแปลว่าไม่ปฏิเสธใช่มั้ยล่ะคะ”
ฉันพูดพลาง’ลาก’เขาไปที่ร้านเค้กชั้นล่าง
ร้านนั้นพี่เคียวโกะกับพี่ฮารุบอกว่า อร่อยมาก~ เพราะฉะนั้น…ชวนคนอารมณ์บูดวันละหลายเวลาไปกินสักครั้งก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“ฉัน-ไม่-ชอบ-ของ-หวาน”
เสียงโหดพูดย้ำๆ เน้นชัดทีลำคำจนฉันแทบใจหายวาบ
“เอ้า! แล้วทำไมไม่ปฏิเสธตอนจะบอกว่ามาล่ะคะ!!!”
“เธอบอกว่าจะมาหาอะไรกิน”
เขาย่อสั้นๆ ซึ่งฉันก็ฟังพอเข้าใจ
“หิวๆ ก็ต้องหาน้ำตาลบำรุงสมองแหละค่ะ! นี่ๆ! กินเค้กช็อกโกแลตหน่อยเถอะน่า!”
“ไม่!!!!”
เด็ดขาดมาก ฮือ T^T
“กินหน่อยนะคะ”
“อยากโดนขย้ำใช่มั้ยยัย…”
“สัตว์กินพืช! จะเรียกอะไรก็เรียกเถอะค่ะ! กินนี่หน่อยเถอะ!”
ฉันพูดพลางตักเค้กช็อกโกแลตส่งป้อนให้เขาถึงปาก ร่างสูงหน้าขึ้นสีเล็กน้อยแต่ก็กินแต่โดยดี
“อร่อยมั้ยคะ ?”
“อืม”
เขาครางตอบเบาๆ ก่อนที่จะดื่มกาแฟของเขา
เอาเถอะ! ยัดเค้กให้กินได้แล้วก็กินให้หมดเลยดีกว่า
TBC.
ความคิดเห็น