คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : story of evil บุตรสาวแห่งความชั่วร้าย
STORY OF EVIL
บุตรสาวแห่งความชั่วร้าย
ณ อาณาจักรโกคุโย ซึ่งตั้งอยู่บนประเทศอันยิ่งใหญ่ที่มีนามว่า มหาสมุทรแห่งสายรุ้งและหอยกาบ (ชื่อพิลึกโคตร) ผู้ปกครองอาณาจักรนี้ คือตระกูลแห่งความชั่วร้าย ผู้ปกครองคนปัจจุบันคือเด็กสาวที่มีอายุเพียง 14 ปีเท่านั้นเอง
ใน พระราชวัง
เพล้ง!!!!
“เอาออกไปซะ!!!!!ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าดอกไม้ที่จะประดับห้องต้องเป็นกุหลาบสีเหลืองเท่านั้น จนกว่าฉันจะเบื่อมัน!!!!!”โรคุโด โคลม เจ้าหญิงผู้ปกครองอาณาจักรโกคุโย ปาแจกันดอกไม้ลงพื้น ก่อนจะหันไปตวาดใส่พวกคนรับใช้ที่เป็นคนนำแจกันมา
“ขอโทษคะ....องค์หญิง...แต่ว่าตอนนี้ ในสวนกุหลาบเหลืองยังไม่บานเลยค่ะ”สาวใช้คนหนึ่งปริปากพูดออกมา องค์หญิงมองหน้าของหล่อนสักพัก
เพี๊ยะ!!!!!
“ฉันไม่สน!!!! ในสวนมันหมดก็ไปซื้อมาสิ!!!!!! ไอ้พวกไม่ได้เรื่อง”ใบหน้าของสาวรับใช้ถลาไปตามแรงตบ ก่อนจะพูดออกมาอีกครั้ง
“แต่ว่า....เงินในท้องพระคลังตอนนี้มันหมดไปแล้วค่ะ องค์หญิง”โคลม มองหน้าของหล่อนก่อนจะตะคอกใส่หน้าของสาวรับใช้ผู้น่าสงสาร
“เงินหมด!!!! ก็ไปเก็บภาษีเพิ่มสิ ไปรีดไถมาจากพวกประชาชนซะสิ ไอ้พวกสัตว์ชั้นต่ำ”คนรับใช้ต่างสะดุ้ง ก่อนจะน้อมรับพระบัญชาขององค์หญิงองค์น้อย และเดินจากไป
“องค์หญิงครับ มันไม่แรงไปหน่อยหรอครับ”โรคุโด มุคุโร่ ข้ารับใช้คนสนิทขององค์หญิงเดินเข้ามา ก่อนจะวางน้ำชาลงข้างๆองค์หญิง
“ไม่หรอก มุคุโร่ พวกมันก็แค่เศษสวะเท่านั้น ไม่เห็นจะต้องสนใจอะไรเลย”เด็กสาวพูดก่อนจะหันไปยิ้มให้กับชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ
“และอีกอย่าง ฉันมีมุคุโร่คนเดียวก็พอแล้วล่ะ”โคลมจิบน้ำชา และยิ้มออกมา สำหรับทุกคน คงเป็นรอยยิ้มอันแสนชั่วร้าย แต่สำหรับมุคุโร่นั้นมันคือรอยยิ้มที่ดูไร้เดียงสาเอามากๆ
..........
วันรุ่งขึ้น ณ ท้องพระโรง
“องค์หญิงได้โปรดเถอะ อย่าเรียกเก็บภาษีมากกว่านี้เลยเถอะ ไม่งั้นประชาชนได้อดตายเป็นแน่”ร่างของหญิงสาวประชาชน ที่มีนามว่า สคอลโล่ ร้องทุกข์ต่อหน้าองค์หญิงผู้สง่าของอาณาจักรโกคุโย
“มันก็เรื่องของพวกแก ฉันไม่สน ยังไงซะ พวกแกก็ไม่มีปัญญาทำอะไรฉันได้อยู่แล้ว”โคลมพูดออกมา พร้อมมองสคอลโล่ด้วยแววตาที่เหยียดหยาม
“แต่องค์หญิง พวกประชาชนตอนนี้......”ร่างของสคอลโล่ถูกทหาร ล็อกตัวไว้ทั้งสองข้าง
“ฉันบอกแล้วว่าไม่สน ถ้าไม่ทำตาม ก็แค่ฆ่าไปซะ มันจะได้สิ้นเรื่องไป เอาเถอะ ถ้าเธอยอมคุกเข่าล่ะก็ฉันอาจจะช่วยก็ได้”เด็กสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันเสียดสี
“.........”สคอลโล่ ได้แต่มองหน้าผู้ปกครองอาณาจักรด้วยแววตาอันเครียดแค้น
“เอาล่ะ,คุกเข่าลงซะสิ หึ....หึ....หึ”เด็กสาว มองหน้าประชาชนสาวเบื้องหน้าที่เอาแต่เงียบอยู่ ก่อนจะสั่งทหารที่ล็อกตัวของสคอลโล่
“ลากตัวหล่อนออกไป แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก แล้วก็.......ริบทรัพย์ทั้งหมดของหล่อนมาซะ”ทหารทั้งสองรับคำสั่งของเด็กสาว ก่อนจะลากตัวหญิงสาวออกไป
“นังแม่มด!!!! ไอ้คนเลว!!!!!!! ไอ้ชั่ว!!!!! ปล่อยฉัน!!!!!!”สคอลโล่ตะคอกใส่โคลมที่ไม่สนใจทุกสรรพสิ่ง จนเด็กสาวมองไม่เห็นร่างของเธออีก
“มุคุโร่ ฉันจะไปอาณาจักรวองโกเล่......ฉันจะไปซื้อกุหลาบสีเขียว”องค์หญิงหันไปพูดกับคนสนิท ก่อนจะเดินออกจากท้องพระโรงไป
...........................
ณ อาณาจักรวองโกเล่
“มุคุโร่ ดูสิ กุหลาบเขียวล่ะ สวยจังเลย”โคลมวิ่งไปทั่งตลาด ก่อนจะหันไปยิ้มให้กลับมุคุโร่
“องค์หญิงต้องการไหมล่ะครับ จะได้ซื้อไปประดับห้องของพระองค์”ชายหนุ่มพูดกับโคลม
“นั้นสิ ฉันว่า ถ้าเอาไปวางไว้ข้างๆกุหลาบเหลืองคงจะสวยดีนะ”โคลมพูดก่อนจะ เดินต่อไปเรื่อย เธอมองไปรอบๆ ก่อนจะสะดุดตาไปที่สิ่งๆหนึ่ง นั้นคือภาพของเจ้าชายฮิบาริแห่งอาณาจักรนามิโมริผู้ที่โคลมแอบรัก ยิ้มอย่างมีความสุขโดยหญิงสาวที่อยู่ข้างๆเป็นแค่สามัญชนของอาณาจักรวองโกเล่ที่มีเรือนผมสีน้ำตาลฟูฟ่อง และดวงตาสีเดียวกัน และชายหนุ่มเรือนผมสีม่วงผสมไพริน ที่ยืนอยู่ตรงหน้ามองหญิงสาวคนนั้น เหมือนหลงใหลในเสน่ห์ของเธอ เมื่อเขาหันมาใบหน้าก็แปรเปลี่ยนไปทันที
“องค์...หญิง”มุคุโร่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาทันทีที่เห็นหน้าขององค์หญิงน้อย ใบหน้าที่เปรอะเปื้อนด้วยน้ำตา โคลมพูดกับมุคุโร่ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
“ฉัน....จะ...กลับแล้ว”มุคุโร่มององค์หญิงน้อย ก่อนจะพาพระองค์ขี่ม้าตัวโปรด และกลับอาณาจักรโกคุโยไป
ณ อาณาจักรโกคุโย
“ฮึก...ฮือๆๆๆๆๆ ยัยนั้น ยัยสามัญชนนั้น ทำไมต้องมาแย่งเขาไปด้วย นังคนน่ารังเกียจ ฮือๆๆๆๆๆ”ตั้งแต่ที่โคลมกลับมาถึงปราสาท ก็เอาแต่นั่งร้องไห้อยู่ในห้อง ไม่ยอมออกไปหนเลย จนมุคุโร่ต้องเขามาหา
ก๊อก ๆ ๆ
“องค์หญิง ผมขอเข้าไปนะครับ”มุคุโร่เดินเข้ามาในห้องบรรทมขององค์หญิง โคลมหันไปมองชายหนุ่ม ก่อนจะยิ้มให้
“มุคุโร่ มาแล้วหรอ”เด็กสาวมองหน้าชายหนุ่ม ก่อนจะหันหลังกลับไป
“องค์หญิง หากพระองค์ต้องการอะไร ทรงรับสั่งมาเถอะครับ”ชายหนุ่มส่งหญิงให้ร่างตรงหน้า แม้เขาจะหันหลังให้ก็ตามที
“จริงนะ.....ถ้างั้น....จงทำร้ายอาณาจักรวองโกเล่ซะ”โคลมสั่งด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา มุคุโร่อึ้งไปสักพัก ก่อนจะรับคำสั่งนั้น และเดินออกไป
...............................
หลังจากนั้นได้ไม่นาน มุคุโร่ก็กลับมาพร้อมเลือดเต็มตัว เขายิ้มให้ก่อนจะกล่าวขอโทษโคลมที่ดูเหมือนจะตกใจเล็กน้อย “ขอโทษนะครับที่ทำให้ตกใจ ขอโทษจริงๆ”ก่อนจะเดินเข้าห้องเพื่ออาบน้ำและเตรียมขนม
......
.
“อ้า,ได้เวลาของว่างแล้ว”โคลมพูดออกมา ก่อนจะหันไปมองมุคุโร่ที่ถือถาดของว่างเดินมา เธอยิ้มให้กับเขา ก่อนทั้งสองจะร่วมทานของว่างและคุยกันอย่างสนุกสนาน
วันรุ่งขึ้น
ข่าวของอาณาจักรวองโกเล่ที่ถูกทำลายดังไปทั่งทั้งประเทศ ประชาชนทุกคนต่างรับรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของผู้ปกครองแห่งอาณาจักรโกคุโย ประชาชนทุกคนในอาณาจักรต่างทนไม่ไหวกับความกดดันที่ถูกส่งมา จึงตัดสินใจที่จะลุกขึ้นต่อต้านการปกครองอันชั่วร้ายนี้ซะ โดยมีสคอลโล่และฮิบาริเป็นผู้นำการต่อต้านครั้งนี้
“เราไม่ต้องการ!!!!!! ไปตายซะ!!!!!!อย่ามีชีวิตอยู่เลย!!!!!! นังปีศาจ!!!!!!”เสียงของการประท้วงดังกึ้งก้องไปทั่วปราสาท เหล่าคนรับใช้ต่างวิ่งหนีกันวุ่น โดนทิ้งองค์หญิงน้อยให้นั่งมองความพินาศทั้งหมดนั้นคนเดียว
“หึ!!! ไอ้พวกสัตว์ชั้นต่ำ”โคลมพูดออกมา ก่อนจะมองภาพที่ทหารทนการต้านทานของประชาชนไม่ไหว
ปัง!!!!
สคอลโล่ถีบประตูเข้ามา ก่อนจะมองหาองค์หญิงของอาณาจักรแห่งนี้
“นังปีศาจร้าย!!!! ยอมแพ้ซะเถอะ”หญิงสาวสั่งให้ประชาชนทุกคน ค้นหาตัวองค์หญิงในปราสาทแห่งนี้ ทุกคนต่างมองหาไปที่ละห้อง ห้องแล้ว ห้องเล่า จนถึงห้องสุดท้าย นั้นคือท้องพระโรง
ปัง!!!!!
สคอลโล่ ถีบประตูอีกครั้งหนึ่ง เมื่อมองไปก็พบกับองค์หญิงน้อยยืนอยู่กลางโถง
“ไปจับนางซะ!!!!”หญิงสาวสั่งเสียงดัง ประชาชนต่างรุมจับองค์หญิงน้อยกัน
“พวกเจ้า,บังอาจมากนะ”โคลมพูดออกมา ก่อนจะมองหน้าของสคอลโล่ นักรบสาวยิ้มเยาะ ก่อนจะปริปากออกมา
“หึ,พระองค์ไม่ต้องกลัวไปนะ เดี๋ยวหม่อมฉันจะเตรียมกิโยตินอย่างดีไว้สำหรับประองค์เลย นำตัวนางไปขังซะ แล้วก็เผาปราสาทนี้ทิ้ง”ร่างขององค์หญิงถูกพาออกไปขังที่ห้องขังในคุกนอกปราสาท เพื่อรอเวลา ยามบ่ายที่เป็นเวลาตายของเธอ
ในห้องขัง
โคลมมองหน้าต่างและท้องฟ้าด้านนอกก่อนจะ มีเสียงของระฆังโบสถ์ดังขึ้น ซึ่งนั้นคือสัญญาณอกว่าเป็นยามบ่าย และเป็นเวลาตายของเธอ องค์หญิงถูกพาตัวออกจากห้องขังและตรงไปยังลานประหาร ตลอดทางเดินของหล่อน มีประชาชนมากมายต่างสาปแช่งเธอ แต่โคลมไม่คิดที่จะมองเลยแม้แต่นิดเดียว เมื่อถึงหน้าเครื่องกิโยติน โคลมเห็นสคอลโล่ยิ้มอย่างมีชัย
“อา,นี้นะหรือองค์หญิงผู้ยิ่งใหญ่”โคลมไม่สนแม้แต่เสียงใดๆทั้งสิ้น เธอที่ถูกจับให้อยู่ในเครื่องประหาร ยิ้มออกมา ก่อนจะพูดว่า
“อ้า,ได้เวลาของว่างแล้ว”
“ประหาร!!!!!”สคอลโล่สั่งเสียงดัง ก่อนที่เครื่องประหารจะถูกปล่อยลงมาเพื่อบั่นศีรษะของเจ้าหญิงผู้สูงทรง เลือดของนางสาดกระเด็นไปทั่ว แต่กลับไม่มีใครทำทีท่าว่ารังเกียจ ประชาชนต่างร้องออกมาด้วยความยินดี เรื่องราวขององค์หญิงแห่งอาณาจักรโกคุโยถูกเล่าต่อกันมา ทุกคนต่างบอกว่าง เธอคือ บุตรสาวแห่งความชั่วร้าย
ความคิดเห็น