[ ดอกไม้สีชมพู ความรักของสองเรา ]

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 : ใกล้ชิด

“โห ฝนตกพอดี ดีนะที่เราเข้าบ้านทัน”

“อืม”

“แล้ว พี่ภัทรนอนค้างที่ไหนเหรอ?”

“ก็ห้องพักแถวๆนี่แหละ คุณลุงคงเช็คอินให้พี่แล้ว”

“รู้สึกว่า ห้องจะเต็มนะพี่ วันนี่ลูกค้าเยอะด้วย”

“จริงดิ จะทำไงละ”

“เดี๋ยวฟ้าลองโทรเช็คก่อนละกัน ว่าห้องมีเหลือเปล่า”

“สวัสดีค่ะ ฟ้าเองนะคะ อยากทราบว่ามีห้องพักเหลือบ้างมั้ยคะ?”

“สักครู่นะคะ”

“ไม่มีเลยค่ะน้องฟ้า ไม่มีใครเช็คเอาท์เลย ตอนนี้ก็บ่ายกว่าๆแล้วคงไม่มีใครออกแล้วล่ะค่ะ”

“งั้นเหรอคะ ถ้างั้นถ้ามีใครออก ช่วยโทรบอกฟ้าด้วยนะคะ ค่ะ สวัสดีค่ะ”

ติ๊ด!!

“ไม่มีเลยอะคะ จะให้ไล่แขก ก็เสียลูกค้าอีก”

“งั้นไม่เป็นไรหรอก รอไปก่อน พี่ยังไม่เดือดร้อนหรอก”

“ขอโทษนะคะ”

“ไม่เป็นไรหรอกจ้า”ผมลูบหัวเธอเหมือนเด็กๆ

“อ๊ะ” พี่ภัทร ทำเหมือนเราเป็นเด็กๆอีกแล้ว แต่ฟ้าก็ยินดีนะ

“เอ่อ พี่ขอโทษนะ คือ พี่ชินนะ ตอนนี้นี้ฟ้าโตแล้ว ฟ้าคงไม่ชอบ”      

“ใครบอกว่าไม่ชอบ ชอบที่สุดเลย”

“จริงเหรอ?”

ผมลูบหัวเธอเบาๆ ผมเผลอไปจับผมของเธอ ผมของเธอยาวมาก เธอเป็นคนผมสวย ผมของเธอเป็นสีดำขลับ เธอไม่ได้โกรกหรือดัดเลย กลิ่นผมของเธอหอม จนผมอดไม่ได้ต้องสูดกลิ่นหอมจากผมเธอ

“เอ่อ พี่ภัทรคะ”เธอหันหน้ามามองผมทางด้านหลัง ผมละสายตาจากผมเธอ มาเป็นใบหน้าของเธอ  เธอเป็นคนสวยมาก ปากนิดจมูกหน่อย ผมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เธออีกนิด หน้าของเราเกือบจะชิดกัน อีกนิด อีกนิดเดียว

“เอ่อ”ผมเบือนหน้าหนี ผมไม่อยากจะให้ความรู้สึกแบบนี้ครอบงำ ความรู้สึกที่อยากจะครอบครองตัวเธอ ผมเป็นอะไรไป ความรู้สึกนั้น มันเกือบกับว่าผม...

“เอ่อ ผมฟ้าเป็นยังไงบ้างคะ สวยมั้ย?”ฉันกลั้นใจถาม ฉันไม่รู้ทำไมเขาต้องทำแบบนี้ จะว่าโกรธก็โกรธ แต่ฉันก็รู้สึกดีและถ้ามันเกิด ฉันก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไป

“สวยมากเลยล่ะ”น้ำเสียงผมสั่นๆ ก็ผมตื่นเต้น ผมกลัวเธอจะโกรธ ดีนะที่ผมยังยั้งไว้ ไม่อย่างนั้น

“เดี๋ยวฟ้าไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวมา อ่อ พี่ภัทรลองโทรหาคุณลุงนะคะเรื่องห้องพัก เบอร์อยู่ในสมุดบนโต๊ะ นะคะ อะ เอ่อ เดี๋ยวมา ..น..นะคะ”ฉันไม่ปวดปัสสาวะหรือท้องเสียหรอก แต่ฉันเขินจนไม่กล้าสู้หน้าเขาได้แล้วล่ะ ต้องตั้งหลักหลบไปในห้องน้ำก่อน

“ฟู่”ทำไมฉันต้องใจเต้นขนาดนี้ด้วย เขาคงจะไม่ได้ชอบฉัน เขาคงคิดฉันเป็นแค่น้อง ก็เท่านั้น

“เป็นไงบ้างคะพี่ภัทร ติดต่อคุณลุงหรือยังคะ? ฉันพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น มือไม้จะต้องอยู่นิ่ง หน้า

ไม่แสดงความรู้สึก ไม่หลบสายตาเขา แล้วฉันจะทำได้นานเพียงใดกัน ในเมื่อฉันเข้าใกล้เขาทีไร ฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกที

“โทรแล้วจ้ะ แต่ลุงบอกว่าจะลองดูให้ เดี๋ยวจะติดต่ออีกทีจ้ะ”ผมพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น มือต้องอยู่นิ่งๆ

หน้าไม่แสดงความรู้สึก ไม่หลบสายตา แล้วผมจะทำได้นานเพียงใด เมื่อผมเข้าใกล้เธอ ผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลย

“เหรอคะ งั้นรออยู่ห้องนี้ก่อนก็ได้นะ”

“อืม แล้วฟ้ามีแฟนหรือยัง?”ผมถามเธอไปได้ยังไงเนี่ย ใจมันคงเรียกร้อง ผมควบคุมตัวเองเริ่มไม่ได้อีกแล้ว

“เอ่อ พี่เป็นห่วงนะ เจอจะกลัวผู้ชายไม่ดีน่ะ”  ไอ่บ้าเอ๊ย ผมเป็นอะไรไปอีกแล้วเนี่ย

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ เพราะฟ้ายังไม่มีแฟน”ทำไมพี่ภัทรต้องถามอย่างนี้ด้วย อยากให้ฟ้ามีแฟนเร็วๆเหรอไงกัน

“งั้นเหรอ ก็ดีแล้ว”ดีแล้วล่ะ

“หรือว่าพี่ภัทรอยากให้ฟ้ามีแฟนเร็วๆ?”

“ไม่ใช่นะ ฟ้ายังเด็ก ไม่มีน่ะดีแล้ว”ปากพาซวยแล้วเรา

“แต่ฟ้าคิดว่าฟ้ากำลังจะมีแล้วล่ะค่ะ”

“หมายความยังไง”ฟ้าจะมีแฟนแล้วเหรอเนี่ย

“ฟ้ากำลังดูๆน่ะคะ ถ้าไม่มีอะไรฟ้าขอตัวนะ”

“ฟ้า เดี๋ยวก่อน”เธอคงงอนเราแล้วละสิเนี่ย แต่ทำไมผมต้องถามเธอ หรือผมเริ่มชอบเธออีกครั้งแล้ว

“คนบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บ้าที่สุด”พี่ภัทรนะพี่ภัทร อยากให้ฟ้ามีแฟนเร็วๆเหรอได้เลย

“ฟ้า อยู่ในห้องนี้หรือเปล่า? แล้วเมื่อกี้เสียงอะไรนะ ดังเชียว”คงจะงอนเราแล้วมาหลบในห้องนี้แน่ๆ

“พี่ภัทร”ฉันพึมพำเบาๆ ทำไงดี ห้องก็ไม่ได้ล๊อคด้วยสิ

แกร๊ก!!

“เอ่อ ฟ้า”ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ

“เอ่อ พี่..”

จะพูดอะไรก็พูดสิพี่ภัทร

“พี่ขอโทษนะ ที่ถามฟ้าอย่างนั้น เอ่อ แล้วที่ฟ้าจะมีแฟนแล้ว จริงเหรอเปล่า พี่ยังไม่อยากให้ฟ้ามีแฟนเลย”

“ทำไมล่ะคะ”ทำไมล่ะคะ ทำไมไม่อยากให้ฟ้ามีแฟนล่ะ

“ก็เพราะว่า พี่..........” หวง หวง หวง

“หวง ไม้เอก ห่วง ไม้โท ห้วง แหะ”ผมพูดไม่ได้

“พี่ภัทรคะ”จะพูดก็พูดสิว่าหวงฟ้าน่ะ

“อะ..เอ่อ ก็นะ พี่เป็นห่วงแล้วก็หวงด้วย พี่หวงน้องสาวพี่ กลัวจะมีผู้ชายไม่ดีมาติดพันน้องสาวพี่น่ะ”

“บอกแล้วไงค่ะ ว่าไม่ต้องห่วง ฟ้าดูแลตัวเองได้  ฟ้าขออยู่คนเดียวนะคะ”

“อะ..เอ่อ”

“นะคะ”

“ก็ได้ๆ”พูดไม่ได้สักทีโว้ย

ผมเดินห้องจากห้องฟ้า จะไม่ให้ออกได้ไงก็เธอไล่ผมทางอ้อมนี่นา

“อ้าว คุณลุง”

“ตาภัทร ห้องไม่ว่างเลยนะลูก จะให้ลุงไล่แขกไปไหมล่ะ เสียคนเดียวคงไม่เป็นไร”

“ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวผมไปพักโรงแรมข้างนอกคงได้”

“อะ จริงสิ อยู่ที่นี่ด้วยกันเลยก็ได้ นอนห้องเดียวกับยัยฟ้าละกัน เด็กๆเคยนอนด้วยกันนี่” แต่ผมโตแล้วนะครับลุง

“มันจะดีเหรอครับ ฟ้าเขาจะเสียหายนะครับ”

“ไม่เป็นไรๆไม่ได้นอนเตียงเดียวกันสักหน่อย ลุงมีเตียงเสริมนะ  แล้วลุงก็รู้ว่าภัทรน่ะเป็นสุภาพบุรุษ คงไม่ทำอะไรหลานของลุงหรอก”

“แล้วแต่คุณลุงละกันครับ แต่ต้องถามฟ้าด้วยนะครับว่าเขาจะยินยอมหรือเปล่า” ถ้าผมควบคุมตัวเองไม่ได้ ก็อย่าว่าผมนะลุง

แกร๊ก!!!

“ฟ้า”

“อ้าว คุณลุง”

“คืออย่างนี้นะ ตาภัทรน่ะไม่มีที่พักแล้ว ก็เลยจะให้มาพักที่บ้านเรา”

“แต่ห้องมีไม่พอนี่คะ จะให้พี่ภัทรพักอยู่ที่ไหนล่ะ”

“ก็ห้องลูกน่ะสิ”

“อะไรนะคะ” คุณลุงค่ะ หนูโตแล้วนะคะ จะให้นอนกับผู้ชายได้อย่างไร

“เด็กๆก็เคยนอนด้วยกันนี่”

“นั่นเรายังเด็กยังเล็กนะคะ ฟ้า..เอ่อ อาจเสียหายก็ได้” ถึงแม้ฉันจะชอบพี่ภัทร แต่ฉันก็ไม่ได้ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ง่ายๆหรอกนะ

“ไม่ได้นอนเตียงเดียวกันเสียหน่อย งั้นถ้าฟ้าไม่ยอม จะให้ภัทรไปนอนที่ไหน หรือห้องลุง ลุงจะย้ายมานอนกับฟ้าก็ได้” ทำไงดีล่ะ สงสารคุณลุงแฮะ

“ไม่ต้องเลย ก็ได้ๆ ให้พี่ภัทรห้องฟ้าก็ได้”เฮ้อ เขาคงไม่ทำอะไรฉันหรอก ก็เขาไม่ได้ชอบฉันนี่นา

“ตกลงฟ้ายอมหรือเปล่าครับ?”

“อืม กว่าจะยอมได้”

“ถ้าฟ้าเขาลำบากใจก็ไม่เป็นไรครับ ผมไปพักที่อื่นก็ได้”

“ไม่เป็นไรหรอก เราก็เหมือนลูกลุง ลุงจะต้องดูแลเราให้ดีที่สุดนะ”

“ครับ อีก 2 วันแม่จะมาเยี่ยมด้วยน่ะครับ”

“งั้นเหรอ เดี๋ยวลุงจองห้องไว้ล่วงหน้าเลยแล้วกัน”

“ขอบคุณครับ”

แกร๊ก!!

“6 โมงแล้ว ฟ้าไปทำอาหารแล้วนะ”

“อืม”

“ฟ้าทำอาหารเป็นด้วย”

“ใช่ ยัยฟ้าชอบทำอาหารน่ะ ลุงไม่ชอบออกไปกินข้างนอก ยัยฟ้าก็เลยทำอาหารให้ลุงน่ะ มันทำอร่อยทุกอย่างเลยนะ อยากกินอะไรไปบอกมันก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจนะ”

“อ่า ครับ”

ผมตามเธอมาถึงห้องครัว ผมขอให้เธอหายโกรธผม แล้วพูดกับผมเหมือนเดิมเถอะ

“เอ่อ ฟ้า”

“พี่ภัทร”

“มื้อนี้ฟ้าจะทำอาหารอะไรบ้างเหรอ?”

“มีแกงจืดสาหร่าย หมูทอดกระเทียม แล้วก็ไข่เจียวค่ะ พี่ภัทรอยากกินอะไรเพิ่มก็สั่งมาเลยนะ ฟ้าจะทำให้”

“ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้ก็เยอะแล้ว”

“อยากกินแกงเขียวหวานใช่มั้ย? เมื่อก่อนพี่ภัทรบอกฟ้าว่าชอบทาน มื้อนี้ฟ้าจะทำให้พี่ภัทรนะ”

“ไม่เป็นไรหรอก พี่เกรงใจ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฟ้าเต็มใจ”ฟ้าเต็มใจที่จะทำให้พี่ภัทรนะคะ

“อืม พี่นั่งรอตรงนี้ดีกว่า เฝื่อฟ้ามีอะไรให้พี่ช่วย”

“พี่ภัทรทำอาหารเป็นด้วยเหรอค่ะ”พี่ภัทรทำอาหารเป็น ฉันชักอยากชิมฝีมือพี่ภัทรแล้วสิ

“ก็นิดหน่อยนะ แต่รสชาดไม่ได้เรื่องเลยล่ะ”

“สมัยอยู่เมืองนอก พี่อยู่ตัวคนเดียว พี่ก็ต้องทำอาหารกินเอง แต่ทำยังไงไม่อร่อยทุกที เลยต้องกินบะหมี่แทน”

“คิก คิก สงสัยฝีมือแย่ขนาดบะหมี่ยังอร่อยกว่าอีก”

“โหย ดูถูกเชียวเลยนะเรา”

“เสร็จหนึ่งอย่างแล้วค่ะ หมูทอดกระเทียม”

“น่าทานจัง”

“อย่าเพิ่งกินเลยนะ”

“อยากกินๆง่า พี่หิวแล้ว”

“อีกแปปเดียวนะคะ งั้นไม่ต้องทำแกงจืดล่ะ พี่ภัทรไปเจียวไข่ดีกว่า ทำเป็นใช่มั้ยคะ”วันนนี้ฟ้ามีความสุขที่สุดเลยล่ะ เพราะได้ทำอาหารกับพี่ภัทร

“อืม”

“เดี๋ยวฟ้าจะทำแกงเขียวหวานไก่ ให้อร่อยๆเลย”

“จ้า”

“เสร็จแล้ว”ฉันจัดแจงอาหารมาวางบนโต๊ะกินข้าว มื้อนี้ต้องอร่อยแน่ๆ เพราะมีไข่เจียวไหม้ๆของพี่ภัทร

“หูย น่าทานจัง ทำไมไข่เจียวมันไหม้อย่างนี้ล่ะฟ้า?”

“ก็พี่ภัทรน่ะสิคะ ใช้ไฟแรงเกินไป”

“อ้าว ตาภัทรทำเองหรือเนี่ย”

“แหม มันก็ไหม้ๆนิดหน่อยเองครับ น่าทานนะ เกรียมๆดี”

“โห พี่ภัทร งั้นทานเองเลยนะ ฟ้าไม่กินด้วยละ”

“โห ช่วยพี่กินหน่อยสินะ”

“ก็ได้ๆ อืม อร่อยๆ”

“แกล้งชมหรือเปล่าเนี่ยเรา อืม แกงเขียวหวานอร่อยสุดๆเลย”

“พี่เองก็แกล้งยอฟ้าล่ะเซ่”

“อร่อยจริงๆไม่เชื่อชิมเลย”

หลังจากฉันกินเสร็จแล้วก็ล้างจานเรียบร้อย กิจวัตรต่อจากนี้ที่ฉันต้องทำ คือ การดูละคร วันนี้เรื่องอะไรน้า อ่อ เรื่องพระเอกที่หล่อๆ แต่เนื้อเรื่องเน่าชะมัด เฮ้อ ฉันติดละครน้ำเน่าอีกแล้ว กี่โมงแล้วนี่ อ๊ะ

“อุ๊ย 2 ทุ่มล่ะ รีบไปดูละครดีกว่า”

“พี่ว่าฟ้าไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะ ดูละครเสร็จจะได้นอนเลยไง”

“มันจะทันเหรอ อีก 15 นาทีเองนะ”

“แล้วฟ้าอาบน้ำกี่นาทีละ”

“ครึ่ง ชม. อะ”

“ทำไมผู้หญิงอาบน้ำนานจัง”

“ใครจะไปเหมือนพี่ภัทรละ อาบน้ำ 5 นาที ดูสิ มีขี้ไคลด้วย สกปรกซกมกจริงๆ”

“เอ้า รีบไปอาบน้ำไป 15 นาทีก็น่าจะพอแล้ว”

“ก็ได้ๆค่า”

“ตาภัทร เตียงเสริมมาส่งแล้วนะ”

“ขอบคุณครับ”เราได้นอนห้องเดียวกับฟ้าอีกครั้ง เฮ้อ เราจะควบคุมตัวเองได้มั้ยเนี่ย

แกร๊ก!! ฉันอาบน้ำเสร็จภายใน 15 นาที เนื้อตัวฉันยังไม่สะอาดเลย แต่วันนี้ต้องขอวันหนึ่ง ก็ละครกำลังจะมาแล้ว ฉันยิ่งติดละครน้ำเน่าเรื่องนี้อยู่  วันนี้ฉันอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เพราะเขา เขากลับมาแล้ว เรื่องจริงใช่มั้ยเนี่ย ฉันฮัมเพลงอย่างมีความสุข เมื่อฉันเปิดประตูห้องน้ำ ฉันเห็นพี่ภัทร พี่ภัทรเข้ามาในห้องฉันทำไมกัน?

“อ๊ะ พี่ภัทร เข้ามาในห้องฟ้าๆได้ยังไงเนี่ย”ฉันรีบโวยวาย เข้ามาห้องฉันทำไมเนี่ย หรือว่าพี่ภัทรคิดจะ.......

“อ้าว ก็เรานอนห้องเดียวกันนี่ จำไม่ได้เหรอ”ทำตาใสซื่ออีก จะบ้าเหรอไง อ้าว แต่เออ ก็ใช่นี่หว่าพี่ภัทรมานอนห้องเดียวกับเรานี่

“งั้น พี่ภัทรช่วยออกไปข้างนอกก่อนนะคะฟ้าจะแต่งตัว” ฉันเกือบจะแก้เสื้อคลุมแล้ว ดีนะ ที่เห็นพี่ภัทรก่อนไม่อย่างนั้น...

“อืมๆ เร็วๆนะ พี่จะมาดูละคร”โอ๊ย หน้าผมคงแดงมากแน่ๆ ถึงแม้เธอจะมีเสื้อคลุมคลุมตัวเธอ แต่เสื้อมันแนบเนื้อ ทำให้ผมเห็นรูปร่างของเธออย่างชัดเจน เสียดายจัง

“เสร็จยัง”

“เสร็จแล้วค่ะ”

แกร๊ก!!

“เอ่อ เมื่อกี้นี้ พี่ขอโทษนะที่ทำให้ฟ้าตกใจ”เสียดายจัง

“เอ่อค่ะ ไม่เป็นไร”หน้าเธอแดง แล้วหลบตาเวลาคุยกับผม

“ไม่ต้องอาย ตอนเด็กๆพี่เห็นมากกว่านี้อีก”

“พี่ภัทร”ฉันแกล้งปาหมอนใส่เขา ไอ่เรื่องน่าอายเนี่ยชอบพูดจังเลยนะ

“โอ๊ย เจ็บนะ ดูละครได้แล้ว มาแล้วๆ”

“ยังไม่มาเลย นี่แล้วพี่ภัทรอาบน้ำแล้วเหรอ”

“อืม พี่ไปอาบห้องคุณลุงอะ ก็เราน่ะอาบช้า”

“ก็ฟ้าไม่ซกมกเหมือนคนบางคนนิ ฟ้าอาบน้ำแค่ 15 นาที ไม่รู้สะอาดหรือเปล่าเนี่ย”

“โห พี่อาบน้ำแค่ 5 นาที ยังไม่บ่นเลย เออ แล้วจดหมายที่พี่ส่งมาให้ฟ้า ฟ้าเก็บไว้หรือเปล่า”

“เก็บไว้สิ ตั้งแต่ 3 ปีที่แล้ว พี่ภัทรไม่ส่งมาหาฟ้าอีกเลย โกรธดีกว่า”

“ง่า พี่ขอโทษ พี่ขอดูจดหมายนั่นได้เปล่า?” เราไม่ได้ส่งหาฟ้าตั้งแต่ 3 ปี ก่อนงั้นเหรอ เมื่อ 3 ปีก่อน ตอนที่เราคบกับมิ้นท์ใช่ ตอนนั้น เราคงลืมฟ้าไปแล้ว

“ก็ได้”น่าสงสัย ทำไมตั้งแต่ 3 ปีก่อนพี่ภัทรไม่ส่งจดหมายมาหาเราเลยนะ

“เอ้า”

“โห เยอะนิน่า”

“ก็พี่ส่งให้ฟ้าเดือนละครั้งนิ”

“งั้นเหรอ แล้วฟ้าได้ตอบจดหมายพี่หรือเปล่า?”

“ไม่ได้ส่งค่ะ ส่งไปเขาก็บอกว่าส่งไม่ได้ ต้องติดต่อนู่นนี่อีก เลยขี้เกียจเลยน่ะ อ้าวแล้วพี่ภัทรจำไม่ได้เลยเหรอ?”

“ก็มันนานแล้วนี่นา”ขอโทษนะ พี่คงลืมเธอไปจากใจตั้งแต่คราวนั้นแล้ว

“อืมๆ แล้วพี่ภัทรจะพักที่นี่อีกนานมั้ย?”

“ก็คงนานมั้ง ถามทำไม? อยากให้อยู่นานๆเหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ ก็ฟ้าคิดถึงพี่ภัทรนิ อยากให้อยู่นานๆเลย”

“จริงเหรอจ๊ะ ฟ้าคิดถึงพี่มากๆงั้นเหรอ อยากให้อยู่นานๆด้วย ตลอดชีวิตดีมั้ย?”

“เอ่อ พี่ภัทร อย่าแกล้งฟ้าสิคะ แล้วงานการไม่ทำหรือไง”โดนแกล้งอีกแล้วฉัน ฉันไม่อยากถือสาคำพูดของเขาเลย ฉันไม่อยากเก็บไปคิดมาก เพราะเรื่องระหว่างเรา มันคงเป็นไปไม่ได้

“พี่กะจะเรียนต่อโทน่ะ ช่วงนี้พักผ่อนก่อน พี่เรียนมาเหนื่อยๆก็ยังอยากพักก่อน ยังไม่อยากรีบเรียนปุบปับน่ะ”

“งั้นเหรอ คุยเพลินเลย ละครถึงไหนแล้วเนี่ย พี่ภัทรนะ ชวนคุยทำไมเนี่ย”อ้าว โยนความผิดให้พี่ได้ไงเนี่ย

“จบสักที ละครสนุกมั้ยพี่ภัทร?”

“ก็ดีนะ แต่พี่ว่ามันน้ำเน่าไปหน่อย วงการละครไทยยังเน้นเน่าเหมือนเดิม”

“ฟ้าก็ว่าอย่างนั้นแหละ ฟ้าง่วงนอนแล้วอะ พี่ภัทรจะดูอะไรต่อป่ะ?”

“ไม่แล้วละ พี่ก็ง่วงเหมือนกัน”

“อืมๆ งั้นนอนกันเถอะ”

“เฮ้ย”เราสองคนอุทานพร้อมกัน ก็ตอนที่ฉันดูละครฉันมานั่งดูที่เตียงพี่ภัทรน่ะสิ แล้วจะให้ฉันนอนเตียงพี่ภัทรได้ยังไง

“ลืมไป ฟ้าไปแล้วนะคะ ราตรีสวัสดิ์”

“อืม”ผมง่วงเหลือเกิน หลับดีกว่า

“ครอก ฟี้”

ง่ะ หลับเร็วจัง ฉันรีบย่องเบาๆไปที่เตียงตัวเอง แล้วปิดไฟ

เฮ้อ วันนี้ฉันดีใจมาก ที่ฉันได้เจอพี่ภัทรอีกครั้ง เขาโตขึ้นกว่าเดิมมาก ฉันเฝ้ารอคอย พี่ภัทรมา 7 ปี วันนี้สินะที่ฉันจะมีความสุขเสียที พี่ภัทรคะ ฟ้าอยากให้รู้ว่าความรู้สึกของฟ้าเมื่อ 7 ปีก่อน กับตอนนี้มันยังเหมือนเดิม ถึงพี่ภัทรจะไม่ได้รู้สึกเหมือนฟ้า แต่ฟ้าก็หวังสักวัน จะมีวันนั้น ของเราสองคน

ฉันเหลือบตามองพี่ภัทร ในยามหลับเขาช่างดูสงบ เยือกเย็น ถึงแม้ฉันจะเห็นหน้าเขาแค่ลางๆ แต่ใบหน้าคมที่ซ่อนอยู่ในความมืดก็ทำให้ฉันใจเต้นได้ตลอดเวลา ฉันเดินไปที่เตียงเขา ฉันก้มลงห่มผ้าให้เขา ฉันพินิจพิจารณาใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน เต็มไปด้วยไออุ่นแห่งรัก ตลอดเวลาที่เราอยู่ใกล้กันฉันไม่กล้าสบตาเขาตรงๆ ฉันกลัวเขาจะล่วงรู้ความในใจของฉัน ฉันขอแค่ได้มองใบหน้าเขาในตอนนิทราฉันก็พอใจแล้ว

หมับ!!

อ๊ะ พี่ภัทร มือของเขากำลังโอบเอวฉันไว้ ไม่นะ พี่ภัทร จะทำอะไรฟ้าน่ะ ฉันดิ้นแล้วแกะมือเขาที่กอดฉันไว้ทันที แต่เมื่อฉันได้ยินเสียงๆหนึ่ง ฉันก็หยุดการกระทำนั้น แล้วตั้งใจฟังแต่โดยดี

“มิ้นท์ อย่าจากผมไปเลยนะ”

“กลับมาได้ไหม กลับมาหาผมเถอะ ผมไม่เหลือใคร”

“ผมรักคุณนะมิ้นท์ ขอร้อง”

ถึงแม้เขาจะพึมพัมด้วยเสียงที่เบาเพียงใด แต่ฉันก็ได้ยินทุกคำที่เขาพูด ในห้องนี้มันช่างเงียบเหลือเกิน รวมทั้งตัวฉัน ฉันนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ฉันกำลังสับสน อะไรกัน นี่มันอะไร หัวใจฉันกำลังสับสนงุนงง มิ้นท์ มิ้นท์ คือใคร?

มิ้นท์คนที่พี่ภัทรเอ่ย

เขาคือใครคะ?  พี่ภัทร