คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่2 : เช้าที่สองและพบกันอีกครั้ง
เรื่อง จอมโจรคนใหม่
ตอนที่2 : เช้าที่สองและพบกันอีกครั้ง
เช้าวันต่อมา ในห้องนอนของซาโตะ ห้องนอนห้องนี้ดูยังไงมันก็คือห้องนอนของเด็กผู้หญิงถ้าหากคุณไม่มองสีของกระเบี้องและสีของผนังรวมถึงสีของเพดานที่มีแต่สีดำสนิด
"หาว~"หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงสีขาวบริสุดพร้อมกับบิดตัวไปมาซักสองถึงสามครั้งแล้วลุกจากเตียง
เธอเดินตรงไปยังห้องห้อนหนึ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องน้ำเวลาผ่านไปสักพักใหญ่ๆประตูห้องน้ำได้ถูกเปิดออกอีกคลั้งปรากติร่างหญิงสาวผมน้ำตาลเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดกระโปรงสั้นสีดำเสื้อแขนกุดสีขาวที่ยาวลงมาจนเห็นแค่ปลายกระโปรงสีดำทำให้เธอดูเหมือนเด็ก ป.6
เธอมองไปยังนาฬิกาสีขาวที่เขวนอยู่บนผนังห้องที่บ่งบอกเวลาว่าตอนนี้เป็นเวลา 11:30น. แล้ว เธอรีบเดินลงไปยังห้องอาหารทันทีเนีองจากเธอพึ่งรู้ตัวว่าเธอยังไง่ได้ทานข้าวเช้าเลย
แต่เมื่อมาถึงยังห้องทานอาหารเธอก็ได้พบกับพี่ชายฝาแฝดของเธอที่นั้งรอเธออยู่ที่หัวโต๊ะและเมื่อไคโตะเห็นเธอก็พูดขึ้นมาว่า
"ข้าวมื้อไหนหรอซาโตะ"ไคโตะพูดแห่ยผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าหรือซาโตะนั่นเอง
ซาโตะไม่พูดอะไรเพีองแต่เดินไปนั้งยังที่หัวโต๊ะอีกฝั่งหนึ่งหรือตรงข้ามกับไคโตะนั่นเอง เวลาผ่านไปไม่นานกับข้าวก็ได้มาวางเลียงเต็มโต๊ะอย่างสวยงาม ทั้งสองทานอาหารไปซักพักซาโตะก็พูดขึ้นมาว่า
"ท่านพี่คะวันนี้ท่านพี่ว่างรึป่าวคะ"ซาโตะถามพี่ชายของตน
"ทำไมจะชวนพี่ไปเดทรึไง"คำตอบของไคโตะทำเอาผู้ถามอย่างซาโตะที่กำลังดื่มน้ำอยู่เกีอบพ้นน้ำออกมาใส่หน้าคนข้างหน้าแต่ก็ยังคงความนิ่งไว้ได้อยู่
"ข้าว่าจะชวนท่านพี่ไปซื้อของนิดหน่อยหนะคะแต่ถ้าทางท่านพี่จะไม่ว่างงั้นข้าไปคนเดียวก็ได้"ซาโตะพูดด้วยถ้าทางนิ่งๆ
"พี่พูดเล่นหน่ะอย่าโกษสิ สำหรับเธอพี่ว่างตรอดเหละ"ไคโตะพูดด้วยถ้าทางอ้อนๆปนกระล่อนนิดๆ
"ข้าไม่ได้โกรธ ข้าแค่ไม่ชอบ"
"ครับ ครับ พี่ไม่เล่นแล้ว แล้วตกลงเธอจะไปตอนกี่โมงหล่ะ"ไคโตะถามบ้าง
"ประมานบ่ายหนึ่งค่ะท่านพี่"ซาโตะตอบ
"เหรอ งั้นเจอกันหน้าห้องฝึกตอนบ่ายหนึ่งนะ"
"ค่ะ แล้วพบกันนะคะ"ซาโตะพูดแล้วเดินขึ้นไปยังห้องนอนของเธอทันที
ขณะนี้เวลา13:00น.
ขณะนี้หญิงสาวได้มายืนรอพี่ชายของเธออยู่ที่หน้าห้องฝึกต้อนนี้หญิงสาวอยู่ในชุดกระโปรงสั้นสีดำสนิดเสื้อแขนกุดสีขาวบริสุดถูกสวมทับด้วยเสื้อกันหนาวแขนยาวสีขาวเชิ่นกันซึ่งทำให้เห็นได้เพียงแต่ปรายกระโปรงเท่านั้น
ขณะนี้เวลา13:30น.
เวลาได้ผ่านไปช้าๆจนแทบจะไม่รู้เลยว่าตอนนี้เวลาได้ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้วหญิงสาวยังคงยืนรอพี่ชายของตนต่อไปแต่คนที่รอก็ยังไม่มาซักที
ขณะนี้เวลา14:00น.
ขณะนี้เวลาได้ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแต็มๆหญิงสาวก็ยังคงรอพี่ชายของเธออยู่ที่เดิมแต่ก็ยังคงไม่เห็นแม้แต่เงา.....เวลาผ่านไปอีกราวๆครึ่งชั่วโมงประตูห้องข้างๆห้องฝึกได้ถูกเปิดออกใช่แล้วมันคือห้องนอนของไคโตะที่มีห้องฝึกขั้นระหว่างห้องของไคโตะกับซาโตะนั่นเอง
"หาว~"เสียงหาวดังมาแต่ไกลโดยคนที่เดินหาวมาแต่ไกลคือไคโตะคนที่ทำให้ซาโตะมายืนรอถึงชั่วโมงครึ่ง และคนที่หาวก็ต้องตาโตทันทีที่หันไปเห็นหญิงสาวยืนอยู่หน้าห้องฝึก ทำไมหนะเหรอก็เพราะใครจะคิดหล่ะว่าจะมีคนมายืนรอคนที่ผิดนัดไปตั้งชั่วโมงครึ่งแบบนี้ถึงแม้เขาจะรู้ว่าน้องสาวของเขาจะมีความอดทนสูงก็ตามแต่นี้เข้าผิดนัดไปตั้งเป็นชั่วโมงกว่านะ
"ซาโตะ"ไคโตะพูดด้วยความอึ้งกับภาพตรงหน้า
ซาโตะไม่พูดอะไรเพียงแต่เดินนำไปยังหน้าบ้านที่มีรถบีเอ็มดับบริวสีดำจอดอยู่ หญิงสาวเดินขึ้นรถบีเอ็มสีดำคันนั้นไปโดยมีไคโตะเดินตามขึ้นรถไป
"โกรธพี่หรอซาโตะพี่ขอโทษ ดีกันนะคนดี"ไคโตะพูดถ้าทางเหมือนเด็กๆแล้วยังชูนิวก้อยขึ้นมาเหมือนเด็กๆอีก
ซาโตะไม่พูดอะไรเพียงแต่ยิ้มๆกับการกระทำที่เหมือนเด็กๆของพี่ชายตน
"หายโกรธพี่แล้วใช้มั้ยซาโตะ"ไคโตะพูดแล้วยิ้มอย่างเจ่าเร่
"หนูก็ไม่ได้โกรธพี่อยู่แล้วหนิคะ"
เวลาผ่านไปซักพักรถได้มาหยุดอยู่ที่หน้าห้างแห่งหนึ่ง
"งั้นเดียวห้าโมงลุงจะมาลับนะครับ"ลุงคนขับรถพูดแล้วขับรถจากไป
ไคโตะและซาโตะเดินเข้าไปในห้าง
สองชั่วโมงผ่านไปตอนนี้ทั้งสองกำลังยืนรอรถมารับที่หน้าห้างโดยที่ไคโตะมีของเต็มมือจนแทบจะถือไม่ไหวทำไมหนะหรอก็ซาโตะเล่นซื้อของไม่ยั้งมือเลยหนะสิ เวลาผ่านไปซักพักรถก็ได้มายังที่หมายทั้งสองจึงข้ามถนนเพื่อที่จะไปขึ้นรถ แต่ซาโตะก็ไม่ได้เห็นเลยว่าคนที่เธอเดินผ่านไปเมื่อกี้คือเพื่อนที่ไม่ได้พบกันนานหรืออาดจะเป็นคนที่เธออยากเจือที่สุดในตอนนี้ก็ว่าได้
แต่ดูเหมือนคนคนนั้นจะมองเห็นเธอและพยายามเลียกเธออยู่อีกผั่งของถนนว่า
"ซาโตะ ซาโตะ"แต่มันก็ไม่ทำให้คนที่เขาเลียกได้ยินเลยเพราะเธอได้ขึ้นรถแล้วรถก็ได้ออกไปแล้ว
กาลเวลาหยั่งกับเล่นตลกทำให้คนสองคนที่จากกันไปนานหลายปีได้มาพบเจอกันอีกครั้งแต่กับไม่สามาถพูดจาคุยกันได้อย่างเช่นทุกครั้งที่เคยพบเจอกัน
ความคิดเห็น