ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
ฉันชื่อ มินตรา ฉันมีความฝันอยากจะเป็นนักร้องเหมือนทั่วไป ฉันเลยตัดสินใจไปล่าตระเวนออดิชั่นทั้งในประเทศไทย และเกาหลี รวมถึง ญี่ปุ่น มากมายเกือบร้อยครั้งได้ จนในที่สุดก็ติดค่ายชื่อดังที่ทำนักร้องดังๆระดับโลกได้มากมาย ก็เหมือนกับนักร้องกลุ่มทั่วๆไป มีห้าคน
เยวอน : คนที่เอาแน่นอนไม่ได้ ยิ้มให้แต่แววตาจิกใส่
ซออา : สาวที่ทำตัวแอ๊บใสแต่ข้างในขุ่นเครือ
ยูบิน : ไม่ค่อยพูดจากับใคร
ซูยอน : ปากคอเราะร้าย
คนพวกนี้ไม่เคยมายุ่งกับฉันเท่าไรเพียงแค่ซ้อมด้วยกันออกงาน ออกสื่อ พวกเราก็เริ่มเข้าวงการทำงานอย่างหนัก แล้วก็มีชื่อเสียงระดับนึง จนถึงมากๆ เราใช้เวลาสามปี กว่าจะมาจุดนี้ได้ เกิลกรุ้ปอันดับ 1 ..........
จนวันหนึ่งหลังงานประชุมสำหรับอัลบั้มต่อไปเสร็จทุกคนก็เหมือนจะแยกย้ายกลับบ้านแต่ไม่เลย ฉันกลับมาเอากระเป๋าที่ลืมไว้ในห้องประชุม เจ้านายของฉัน ผู้จัดการและสมาชิกในวงคนอื่นๆ อยู่กันพร้อมที่ห้องประชุมที่ประชุมเสร็จไปแล้วชั่วโมงกว่า ตอนแรกก็ไม่สงสัยอะไรเขาคงจะมีเรื่องคุยกัน ฉันไม่ค่อยมีส่วนรวมอยู่แล้ว เลยจะเข้าไปหยิบกระเป๋า แต่ดันแอบฟังพวกเขาพูด
เยวอน : ยัยนี้มันไม่โง่หรอกนะ ฆ่ามันแบบที่ไม่น่าสงสัยดีกว่า
ยูบิน : ใส่ยาพิษในเหล้ายัยนั่นก็ไม่กินเหล้า พยายามฆ่าตอนนอนยัยนั่นก็ดันตื่นก่อน เธอคิดอะไรออกอีกละ
ผู้จัดการ : รู้ละ พวกเราก็ทำเป็นว่าเกิดอุบัติเหตุสิ แล้วให้ยัยนั่นรับเคราะห์คนเดียว
อะไรกันที่ฉันได้ยินนี้คือพวกเขากำลังพยายามฆ่าฉํนอยู่นะ หรือว่าแค่บทละครอะไร ฉันแอบฟังอยู่หน้าห้องประชุมที่เปิดประตูทิ้งไว้ พวกเขาพยายามวางแผนให้ฉันตายโดยไม่น่าสงสัย ฉันก็เข้าใจนะว่าฉันไม่ได้สนิทกันเท่าไไรแต่ถึงกับฆ่ากันเลยเหรอ.... ..?
TO BE CONTINUE ......
เยวอน : คนที่เอาแน่นอนไม่ได้ ยิ้มให้แต่แววตาจิกใส่
ซออา : สาวที่ทำตัวแอ๊บใสแต่ข้างในขุ่นเครือ
ยูบิน : ไม่ค่อยพูดจากับใคร
ซูยอน : ปากคอเราะร้าย
คนพวกนี้ไม่เคยมายุ่งกับฉันเท่าไรเพียงแค่ซ้อมด้วยกันออกงาน ออกสื่อ พวกเราก็เริ่มเข้าวงการทำงานอย่างหนัก แล้วก็มีชื่อเสียงระดับนึง จนถึงมากๆ เราใช้เวลาสามปี กว่าจะมาจุดนี้ได้ เกิลกรุ้ปอันดับ 1 ..........
จนวันหนึ่งหลังงานประชุมสำหรับอัลบั้มต่อไปเสร็จทุกคนก็เหมือนจะแยกย้ายกลับบ้านแต่ไม่เลย ฉันกลับมาเอากระเป๋าที่ลืมไว้ในห้องประชุม เจ้านายของฉัน ผู้จัดการและสมาชิกในวงคนอื่นๆ อยู่กันพร้อมที่ห้องประชุมที่ประชุมเสร็จไปแล้วชั่วโมงกว่า ตอนแรกก็ไม่สงสัยอะไรเขาคงจะมีเรื่องคุยกัน ฉันไม่ค่อยมีส่วนรวมอยู่แล้ว เลยจะเข้าไปหยิบกระเป๋า แต่ดันแอบฟังพวกเขาพูด
เยวอน : ยัยนี้มันไม่โง่หรอกนะ ฆ่ามันแบบที่ไม่น่าสงสัยดีกว่า
ยูบิน : ใส่ยาพิษในเหล้ายัยนั่นก็ไม่กินเหล้า พยายามฆ่าตอนนอนยัยนั่นก็ดันตื่นก่อน เธอคิดอะไรออกอีกละ
ผู้จัดการ : รู้ละ พวกเราก็ทำเป็นว่าเกิดอุบัติเหตุสิ แล้วให้ยัยนั่นรับเคราะห์คนเดียว
อะไรกันที่ฉันได้ยินนี้คือพวกเขากำลังพยายามฆ่าฉํนอยู่นะ หรือว่าแค่บทละครอะไร ฉันแอบฟังอยู่หน้าห้องประชุมที่เปิดประตูทิ้งไว้ พวกเขาพยายามวางแผนให้ฉันตายโดยไม่น่าสงสัย ฉันก็เข้าใจนะว่าฉันไม่ได้สนิทกันเท่าไไรแต่ถึงกับฆ่ากันเลยเหรอ.... ..?
TO BE CONTINUE ......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น