คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ผู้ดูแล
ครืด
"อ๊ะ" ฉันพูดขึ้นด้วยความตกใจ
"รอนานมั้ย" พี่โอโม่ เอ้ย พี่เบียคุรันถามฉัน
"นิดหน่อยค่ะ ^^" ฉันพูดแล้วยิ้ม
"งั้นไปกันเถอะครับ" พี่เบียคุรันพูด
"ค่ะ พี่เบียคุรัน"
"เรียกอย่างนี้มันยาวไปม้าง เรียกว่า...พี่เบียดีกว่านะ" ใจดีจัง
"ค่ะ ^////^"
"หน้าแดงจังเลยนะ เป็นไรป่าว" ใคร ใครหน้าแดง ฉันหันหาคนที่หน้าแดง
"โคลมจังนั่นแหละ^^" ฉันรู้สึกว่าฉันจะหน้าแดงหนักกว่าเก่าอีกนะ -///////- คนไรไม่รู้ยิ้มได้ทั้งวัน
"คะ คงจะเหนื่อยนะค่ะ -/////////-"
"งั้นไปพักก่อนแล้วกันนะ วันนี้วันแรกไม่เป็นไรหรอก"
"ค่ะ -////////-" อ้าว แดงต่อปาย
"งั้นไปที่ห้องกัน"
"คะ...ค่ะ"
เราเดินมาถึงหน้าห้องที่เข้าไปแล้วจะเจอห้องของฉันแล้วก็ห้องของใครไม่รู้อยู่คู่กัน
แปะ พี่เบียแปะชื่อตัวเองหน้าห้องนั้น
"ทำอะไรอ่ะค่ะ" ฉันกำลังทำหน้างงกับชีวิต
"อ๋อ พี่ลืมบอก อาจารย์รีบอร์นให้พี่ย้ายมาเพื่อดูแลโคลมอย่างใกล้ชิดน่ะ" พี่เบียพูดพลางยิ้มออกมา
"หา" ฉันว่าตอนนี้ฉันตาโตพอๆกับไข่นกกระจอกเทศแล้วนะ
"อืม อย่างที่ได้ยินนั่นแหละ" ตอบได้เข้าใจมาก
"แล้วทำไมต้องย้ายล่ะค่ะ"
"นักเรียนที่ถูกทาบทามมาให้เป็นผู้พิทักษ์ของแฟมิลี่จะต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษจากนักเรียนเก่า"
"ผู้พิทักษ์อะไรค่ะ"
"ยังไม่ถึงเวลาที่สมควรที่พี่จะบอก รู้ไว้แค่ว่ามุคุโร่และโคลมเป็นผู้ที่ถูกเลือกแล้วกัน"
"แล้วเอ็มเอ็มล่ะค่ะ"
"ก็เป็นเด็กสมัครเรียนไงล่ะ"
"งั้นเหรอค่ะ"
"ไปคุยกันในห้องดีกว่า"
"ค่ะ" ฉันแสกนลายนิ้วมือ แล้วประตูก็เปิดออก เราเดินเข้ามาด้วยกัน
"นั่งก่อนนะค่ะ เดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้นะคะ"
"เดี๋ยว"พี่เบียคว้ามือฉันไว้
จุ๊บ เขาประทับริมฝีปากบนแก้มของฉัน
"อ่ะ เอ่อ พะ..พี่เบีย 0////0" ตอนนี้หน้าฉันคงจะแดงกว่าอะไรก็ตามที่แดงที่สุดในกาแล็คซี่นี้
"ขอบคุณน่ะ ไม่ต้องตกใจหรอก ^^" แน่ะ ยังจะมายิ้ม รู้บ้างมั้ยว่าฉันสับสนไปหมดแล้ว
"หรอค่ะ งั้นโคลมไปเอาน้ำก่อนนะค่ะ" ฉันแทบจะพุ่งพรวดไปที่ครัวส่วนตัวเลยทันที
"เขารู้สึกยังไงกันแน่ ทำไมต้องทำอย่างนะ หรือเขาแค่ตามมารยาท" ฉันพูดระหว่างที่รินน้ำใส่แก้ว
ฉันเอาน้ำไปให้พี่เบียแล้วก็นั่งเหม่อจนพี่เบียเรียกอยู่หลายหน
"โคลม"
"........"
"น้องโคลมครับ"
"......"
"โคลม!"
"ฮะ....มีอะไรเหรอค่ะ"
"คิดอะไรอยู่ครับ"
"คือ.....คือว่า...."
"คืออะไรครับ"
"คือ... แล้วพี่ไม่เรียนเหรอค่ะ"
"อ๋อ วันนี้ตารางพี่หมดแล้วน่ะ"
"อ๋อ"
"พักผ่อนซะนะครับ เดี๋ยวประมาณ 4โมงพี่มารับไปเที่ยวนะ"
"ค่ะ" แล้วพี่เบียก็เดินออกไปจากห้อง
ฉันเข้าไปอาบน้ำ ฉันเพิ่งรู้ว่าห้องน้ำเราติดกันเพราะฉันได้ยินเสียงพี่เบียอาบน้ำอยู่เหมือนกัน ก็นะวันนี้ร้อนยิ่งกว่าอะไรดี
อาบน้ำเสร็จฉันก็แต่งตัว ฉันใส่เสื้อผ้าสไตล์วินเทจ
"ฉันจะได้ไปเที่ยวกับพี่เบียแล้ว^^"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pim: ลงมาตั้งเยอะแล้ว คนอ่านก็มี 66 คนแล้ว ทำไมไม่มีเม้นต์มาเลยอ่ะ ถ้ามันแย่ก็ช่วยแนะนำหน่อยสิคะ
18: ก็เธอไม่สำคัญไงล่ะ
Pim: ทำไมว่าเค้าอย่างนั้นล่ะค่ะ สามีขาาาาาาา (กระโดดกอดคอ)
18: รู้สึกว่าสัตว์กินผู้ชาย?! ตัวนี้อยากจะโดนขย้ำมากเลยนะ (เตรียมตัวจะถีบยอดหน้า)
Pim: ยู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สต๊อป เดี๋ยวพระเอกอีกเรื่องโดนเปลี่ยนคนร้อกกก
18: ฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันจะคู่กะใคร ==
Pim: เถอะน่า เค้าเป็นเนื้อคู่นายแล้วกัน
18: (สยบ) - -
Pim &18: เม้นต์ด้วยนะ
ความคิดเห็น