คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : โรงเรียนวันแรก
วันนี้แล้วสินะ วันที่ฉันจะได้เรียนสักที
"ฉันจะบอกข้อมูลของโรงเรียนก็ละกันนะ" คุณฮิบาริพูดในเช้าวันต่อมา
"ค่ะ"
"โรงเรียนจะแบ่งเป็นสายชั้น และคาบกิจกรรมถือเอาเลเวลของบ้านเป็นหลัก" คุณฮิบะสาธยาย
"เอ๋ แล้วคนที่เข้ามาใหม่จะต้องทำไงล่ะค่ะ"
"ก็จะมีการทดสอบ แล้วจะถูกแบ่งไป ถ้าเก่งก็จะได้อยู่บ้านตัวเอง แต่ถ้าอ่อนก็จะต้องไปทำกิจกรรมจากบ้านอื่น แล้วก็...พวกผู้หญิงหลังจากเรียนตามตารางเรียนแล้ว คาบกิจกรรมวันนี้บ้านเรามีกิจกรรมการต่อสู้"
"เห การต่อสู้ ทำไมต้องให้ผู้หญิงเรียนด้วยค่ะ" มันทะแม่งๆนะ ให้ผู้หญิงต่อสู้
"ผู้หญิงจะได้ไม่โดนดูถูกว่าอ่อนแอไง"
"อ๋อค่ะ"
"ไปเรียนได้แล้ว"
"ค่ะ"
วันนี้การเรียนก็ผ่านไปได้ด้วยดีทีเดียวเลยล่ะ ตอนนี้พวกผู้กำลังเดินกลับหอเพื่อเปลี่ยนชุด ดีจังแฮะโรงเรียนนี้จะใส่อะไรก็ได้ วันนี้ร้อนชะมัด ฉันเลยเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อกล้ามสีชมพูอ่อนจัมพ์ใต้อกแล้วปล่อยชายกับกางเกงขาสั้นสีเทาอ่อนๆ คุณเคียวโกะกับคุณฮารุใส่คล้ายๆกัน กางเกงขาสั้นและเสื้อกล้าม คุณฮานะใส่กางเกงขาสั้นและเสื้อยืดธรรมดา เราออกไปพร้อมกันยกเว้นเอ็มเอ็ม จะแต่งตัวนานไรนักหนา
"-///-" สีหน้าทุกคนยกเว้นคุณรีบอร์น คุณเคน คุณจิคุสะ คุณสคอลโล่ คุณซันซัส คุณแลมโบ้ คุณยามาโมโตะและคุณฮิบาริ อายจัง หลบหลังคุณเบียงกี้ดีกว่า
"อ้าวนั่นใครหลบอยู่หลังเธอน่ะเบียงกี้" คุณรีบอร์นถาม
"อ้าว โคลมจังออกมาสิค่ะ"
"เอ่อ คือ มะ.."
"พี่โคลมเขาก็ขี้อายอย่างนี้และค่ะ" ยัยเอ็มเอ็มโผล่มาจากไหนไม่รู้
"หนูแต่งตัวเป็นไงบ้างคะ" ยัยเอ็มเอ็มถามพวกผู้ชาย มาดูคำตอบของแต่ละคนนะ
"=[]="<<<<<<คุณโกคุ คุณเรียวเฮ คุณซาวาดะ คุณเคน คุณจิคุสะ คุณสคอลโล่ คุณซันซัส และพี่เบียคุรัน
"^_^"คุณยามะและคุณแลมโบ้
"กาคาบพริก--"คุณฮิบาริ ก็แหงละ ใส่เสื้อเขียวเข้มกางเกงแดง แถมขาดำอีกต่างหาก
"ยิ่งกว่าอาเจ๊กำลังสิบ อ้อก" คุณโกคุเป็นไรอ่ะ
"ไม่ต้องทำพอยซั่นคุกกิ้งก็ทำให้โกคุเดระคุงเป็นลมได้ ชู้ดยอด"คุณซาวาดะพูด
"น้องคนนั้นน่ะ ออกมาได้แล้ว อยากดูสุดหูรูดแล้วนะ"คุณเรียวเฮพูด แล้วคุณเบียงกี้ก็ลากฉันออกไป
"ชะ"คุณโกคุพูด
"เห้ย"เสียงทุกคนยกเว้นคุณฮิบาริ
ขวับ
พร้อมใจกันหันหนีเลยนะ ไม่สวยก็บอกเด้
"น่ารักจังเลย น้องโคลมอ่ะ ^///^"พี่เบียคุรันพูด โกหก แล้วเมื่อกี้หันหนีทำไมย่ะ
"แล้วพวกนายจะเลิกสุมหัวกันได้ยัง" คุณฮิบาริพูด
"แหม พวกเราแค่มาดูเด็กใหม่ให้เต็มตานิดหน่อยเอง เนอะ คาคิปี้" คุณเคนไม่ค่อยจะยอมรับเลยว่าอยากมาดูพวกเราน่ะ
"อ้าว มุคุโร่ ยังไม่มาอีกเหรอ" คุณยามะพูด
ห้านาทีผ่านไป
"มาแล้วครับ" เขาใส่กางเกงสามส่วนสีขาว และเสื้อสีดำ
"โอ้โห หล่อเฟี้ยวซะไม่มี" คุณยามะพูด
"ขอบคุณครับ"
"นายมาสายตั้งห้านาที จะให้ฉันทำยังไง" คุณฮิบาริพูด โห ห้านาทีก็ไม่ได้
"ขอโทษครับ"
"หึ ไม่เป็นไร นี่ถือว่าเป็นวันแรกของนาย" คุณฮิบะพูดเสร็จก็หันไปพูดกะพี่เบีย "พี่เบีย ในคาบกิจกรรม ฉันฝากดูแลเด็กผู้หญิงที่เข้ามาใหม่หน่อยนะ" คุณฮิหันไปสั่งกับพี่เบียคุรัน(ยิ่งเรียกยิ่งสั้นนะชื่อน่ะ-little girl) (มันอู้จริงๆ-หัวหน้า)
วันนี้พวกเราต้องไปยื่นเอกสารทั้งหลายแหล่ บวกกับเลือกสาขาวิชาเรียน ฉันเลือกวิทย์ล่ะ
จบชั่วโมงเรียนสุดท้าย เราก็แยกย้ายกันไปพักที่ห้องของตัวเองที่หอพัก ขออธิบายนิดนึงแล้วกัน ประตูหอพักบ้านวองโกเล่เป็นประตูกระจกหนาเตอะแต่เบามาก หอพักนี้ไม่มีแยกหญิงชายอย่างชัดเจน ห้องของฉันอยู่ชั้นสองของหอพัก หน้าห้องจะมีประตูกระจกอีกชั้น เข้าไปจะมีประตูสองบาน บานแรกเป็นประตูห้องของฉัน บานตรงข้ามเป็นห้องว่าง เข้าไปในห้องมีตู้เก็บรองเท้าสีขาว ลายชมพู ทางซ้ายตัน ทางขวาเป็นทางไปสู่ห้องนั่งเล่นใหญ่เวอร์ มีทีวีจอแบนแอลซีดี โต๊ะอ่านหนังสือ ตู้หนังสือพร้อมหนังสือเรียนและแล็ปทอป Oh My God!!!! หรูไปหนายยย มีโต๊ะธรรมดาและเก้าอี้สองตัวทางด้านซ้ายมีชุดโซฟาสีครีมตั้งอยู่ ข้างๆโซฟามีประตูกระจกไปสู่ห้องครัวเล็กๆ มีแค่ไมโครเวฟ กระติกน้ำร้อนและภาชนะต่างๆ ถัดจากห้องนั่งเล่นก็เป็นประตูห้องนอน ก่อนถึงหประตูห้องนอน ทางขวามีประตูที่เปิดเข้าไปแล้วเจออีกประตูแต่ประตูนั้นล็อค สงสัยจะเป็นประตูเชื่อมกับอีกห้อง ทางซ้ายเป็นห้องน้ำ ในห้องน้ำมีอ่างจากุชซี่อ่างใหญ่ มีเครื่องทำน้ำอุ่น กระจกบานใหญ่ และโถชักโครกอัจฉริยะ หรูมากกกกก ในห้องนอนมีห้องแต่งตัวห้องใหญ่ เตียงนอนใหญ่มาก มีโต๊ะเครื่องแป้ง และบลาๆๆๆ
ติ๊งหน่อง
“ค่า ใครค่ะ”
“เบียคุรันครับ ไปกันได้แล้วนะครับ”
เราเดินไปที่โรงยิมหญิง
"ถ้าคนไหนทักษะดี ก็จะได้ไปเรียนกับพวกผู้ชาย" พี่เบียพูด
"ค่ะ"
"งั้นทดสอบดูก่อน หยิบอาวุธที่ถนัดมาคนละ 1 ชิ้น"เอ็มเอ็มหยิบมีดสั้น ส่วนฉันหยิบสามง่ามจากกระเป๋า
"เอ็มออกมาสู้กับพี่ก่อนก็แล้วกัน" พี่เบียคุรันพูด
"ค่ะ ฉันนะ ทำได้อยู่แล้ว" มั่นมั่ก
"ถ้าใครล้มเมื่อไหร่ คนนั้นแพ้"
"ได้เลยค่ะ"แล้วทั้งสองก็เริ่มสู้กัน ผลก็คือแค่หนึ่งนาทีเอ็มเอ็มก็ล้มซะแล้ว
"กรี๊ด ไม่จริง!"
"เอ็มเอ็ม เธอควรจะยอมรับว่าตัวเองแพ้นะ" พี่เบียพูด
"ฮึ่ย" แล้วเอ็มเอ็มก็เดินกระฟัดกระเฟียดออกไป
"โคลมลงสนามมาเลย" ถึงเวลาที่ฉันจะได้ใช้วิชามายาที่แม่ฉันสอนสักที
ฉันกำสามง่ามไว้ให้เหมาะมือที่สุด แล้วกระโดดเข้าไปในสนาม
"ตูม"เสาไฟพุ่งขึ้นมาจากพื้นเมื่อฉันกระทุ้งสามง่ามกับพื้น
"เก่งนี่ ไปเรียนมาจากไหน"พี่เบียถามระหว่างที่เราต่อสู้ กะจะทำให้เสียสมาธิล่ะสิ ไม่มีทางหรอก
"หึ ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกค่ะ"
"งั้นพี่เอาจริงล่ะน่ะ" ตอนนี้เรากำลังต่อสู้ระยะประชิดแล้วเราก็
"เห้ย" เราสะดุดสายไฟ (จากไหนเนี่ย) แล้วล้มทับกัน พี่เบียค้างอยู่ท่านั้นอยู่นาน ตอนนี้เราทำได้แค่หายใจรดหน้ากัน ขยับตัวไม่ได้เลย คนอะไรหน้าหล่อคมชะมัด รู้สึกว่าตัวเองใจเต้นแรงมากจนได้ยินชัดเลย
"เป็นไรรึเปล่า" คุณเบียงกี้วิ่งมาทำให้เราตื่นจากภวังค์ พี่เบียรีบลุกออกไป
"มะ ไม่เป็นไรค่ะ-///-"
"แหมหน้าแดงเชียว ชอบเบียคุรันล่ะสิ"
"=[]="-หน้าพี่โอโม่
"มะ ไม่ค่ะ แค่เหนื่อยน่ะ" ที่จริงฉันยังไม่เหนื่อยหรอก แต่ต้องพูดงี้ไป ไม่งั้มฉันตายแหงม
"พอเลยๆ ไปล้อน้องเขาทำไม งั้นโคลมตามพี่มา" แล้วเขาก็จ้ำอ้าว
"ค่ะ"ฉันวิ่งผ่านทุกคน
ตอนนี้เราเดินอยู่ข้างกันแล้ว
"มะ เมื่อกี้เจ็บมั้ยค่ะ"
"พี่เป็นผู้ชายพี่ไม่เจ็บหรอก ดูตัวเองก่อนเถอะ เดินกระเผลกเชียว
"อ๊ะ ไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย พอเห็นแล้วเจ็บทันทีเลยอ่า TOT"
"ไหนมาดูซิ" เขานั่งยองๆ แล้วจับข้อเท้าข้างที่เจ็บ
"ทำไรน่ะ"
"ดูไง" เขาตอบแล้วยังจะดึงเท้าฉัน
"มะ ไม่ต้องหรอก โคลมก็เคยเรียนนวดมานวดเองได้
"เดี๋ยวพี่ไปบอกข้อมูลกับรีบอร์นคุงก่อนนะ" เราเดินมาถึงห้องห้องหนึ่ง
"ค่ะ"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ก๊อกๆ
"เข้ามาสิ เบียคุรัน"
"ผมเอาข้อมูลเด็กผู้หญิงที่เข้ามาใหม่ครับ" ชายผมขาวยื่นเอกสารของตัวเอง
"โคลมฝีมือใช้ได้นะ" คนที่ใส่ชุดสูทสีดำอ่านแล้วชมบุคคลที่สาม
"ครับ ทุกคนทึ่งเลยครับ ถามว่าไปเรียนมาจากไหน กลับบอกว่าไม่จำเป็นต้องรู้"
"เรื่องตรวจสอบข้อมูล ไม่ยากหรอก แต่ดูท่าผู้หญิงคนนี้น่าจะโดนทาบทามเข้าเป็นผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกนะ ไปดูรายชื่อหน่อยสิ" รีบอร์นชี้ไปทางตู้เอกสาร
"ครับ" ผมเดินไปที่ตู้เก็บเอกสาร อยู่ไหนล่ะเนี่ย รื้อๆไปเดี๋ยวก็เจอ
"เจอมั้ย"
"อ๊ะ เจอแล้วครับ" ปกเอกสารเขียนว่า 'ผู้ที่ถูกคัดเลือก' ผมพลิกไปที่สารบัญชื่อแฟมิลี่ เยอะแยะมากมายจนตาลายหมดแล้ว @_@
"เจอชื่อโคลมมั้ย ไอ้โอโม่"
"อย่าเรียกอย่างนั้นสิครับ เจอแล้วล่ะครับ เอ๊ะ" มันมีบางอย่างที่ผมสุดยอดข้องใจ
"เอ๊ะ อะไร" งานเข้าแล้ว อาจารย์
"หนึ่งในแปดผู้ที่ถูกเลือกเข้าวองโกเล่หรอครับ"
"ทำไมมันเกินออกมาล่ะ"
"มีผู้พิทักษ์สายหมอกสองคนครับ"
"ใครบ้างล่ะ"
"โรคุโด มุคุโร่ และโคลม โดคุโร่ครับ"
"อืม เดี๋ยวฉันต้องไปถามรุ่นที่เก้าซะแล้ว"
ก๊อกๆ
"ขออนุญาต" ไอ้หน้าเป็ดมาแล้ว ผมหมายถึงฮิบาริน่ะ (ผัวะ โดนแฟนคลับท่านฮิตบ)
"เข้ามาสิฮิบาริ"
"ข้อมูลของมุคุโร่" ไอ้เป็ดยื่นเอกสารให้คุณรีบอร์น คุณรีบอร์นเพ่งมันอยู่แป๊บนึง
"อืมก็ดีนะแค่แพ้ฮิบาริตอนสุดท้าย" ชนะก็เว่อร์แล้ว ไอไอซ์นี่มันเก่งที่สุดในโรงเรียนด้วยซ้ำ
"ไปล่ะนะ อ้อ ยัยสับปะรด น้องของไอ้สับป้ารออยู่ข้างนอกน่ะ" อะไรเนี่ย ใครว่ะสับปะรด
"ใครเหรอ"
"ก็น่าจะรู้ ครอบครัวสับปะรดไง" ไปตั้งให้เขาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย ไวจริงๆ แต่ไอเดียมันก็ดีนะ สับปะรดทั้งพี่ทั้งน้องเลย = =
"ไปล่ะ/ไปนะคร้าบ"
"เชิญ"
"อืม/ครับ"
"พี่น้องสองคนนี้มีพลังมากจริงๆ"รีบอร์นพูดหลังจากทั้งสองออกไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น