KHR: Boarding university รักของฮิบาริ

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

1/4/2015

ยามดึกที่เงียบสงัด ไร้เสียงผู้คนใดๆ มีเด็กสาวคนนึงกำลังเดินไปมาโดยไร้จุดหมายที่โรงเรียนเมียฟาและมหาวิทยาลัย

“เธอเป็นใคร เข้ามาทำไม” หนุ่มผมดำรัตติกาลถามเด็กสาวลูกครึ่งจีน-ญี่ปุ่นที่กำลังเดินหลงทางเข้ามาในโรงเรียนเมียฟาและมหาวิทยาลัย
           “ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันมาได้ยังไง” เด็กสาวผมดำสนิทตอบด้วยสำเนียงแบบจีนๆ
           “หลงทาง...........งั้นเหรอ” เด็กหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงตามแบบฉบับของเขา
           “คงงั้นมั้งค่ะ” เด็กจีนตอบ
           “งั้นมากับชั้น” พูดเสร็จเด็กหนุ่มก็จับแขนแล้วออกแรงดึงเด็กสาวให้ไปที่ตึก
           “ไปไหนน่ะ เจ็บนะ ปล่อยสิปล่อย” เด็กสาวพยายามแกะมือออก แต่แรงของเขาเยอะกว่าเธอเยอะ

“อยู่นี่แหละ จะได้ไม่วุ่นวาย” พวกเขาเข้าไปในห้องรีเซ็พชั่นของโรงเรียนแห่งนี้
           “ขอบคุณนะ นายชื่ออะไร” (เมื่อกี้เพิ่งจะขัดขืนเองไม่ใช่เรอะ)
           “ฮิบาริ เคียวยะ” ฮิบาริตอบด้วยน้ำเสียงที่เขาใช้เป็นประจำ
           “ขอบคุณนะเคียวยะ ฉันชื่อฮว่าผิงหรือจะเรียกว่ามาจิโกะก็ได้” ฮิบาริถึงกับอึ้งกับคำที่เธอ ‘กล้า’ ใช่เรียกเขา
           “เออ นอนซะ”
          มาจิโกะเอนตัวลงนอนบนโซฟา

เวลาผ่านไป 5 นาที
           “ฮึก อึก ปล่อยนะ ฮึก” เสียงละเมอถูกปล่อยออกมาจากปากสีชมพูระเรื่อของเด็กสาวนามว่ามาจิโกะ
           “ฝันร้ายเหรอ” ฮิบาริพึมพำแล้วเดินเข้าไปหา
           ทันใดนั้น เปลือกตาที่ปิดดวงตาสีดำสนิทก็เปิดโพลง เด็กสาวเด้งตัวขึ้นนั่งแล้วแล้วร้องไห้ฟูมฟาย
          “ตื่นแล้วเหรอ” ฮิบาริพึมพัม
          “ฮึก ฮึก ฉัน..ขอกอดนายหน่อยได้ไหม”
           ฮิบาริก็ดึงเธอเข้ามากอด อ้อมกอดที่ไม่มีใครเคยสัมผัส ยกเว้นคนที่เขารัก โคลม โดคุโร่
          “ไม่ต้องร้อง ฝันถึงอะไรเล่าให้ฉันฟังหน่อย” ทำไมเขาต้องใจอ่อนให้เด็กผู้หญิงที่เข้ามาในโรงเรียนของเขากอดเขาด้วย เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
          “ฉันฝันว่างูรัดคออ่ะ”
          “รู้ไหม ฝันแบบนี้แปลว่าอะไร” ฮิบาริถาม
            มาจิโกะส่ายหัวเบาๆ
           “มันแปลว่าเธอได้เจอเนื้อคู่น่ะสิ ยัยโง่” พูดเสร็จก็เอามือเขกหัวยัยเด็กไร้เดียงสาหนึ่งที 
           “โอ๊ย ก็ฉันไม่รู้นี่นา ว่าแต่...ใครจะเป็นเนื้อคู่ฉันล่ะ” มาจิโกะยังคงทำหน้าบ้องแบ๊วต่อไป
           “ฉันจะไปรู้ได้ไงล่ะ ฉันรู้แค่ว่า......” ฮิบาริหยุดพูดแล้วยิ้มมุมปาก
           “ว่าอะไร” มาจิโกะยังคงแบ๊วต่อไป บวกกับที่เธอเอียงคอ ทำให้ฮิบาริยิ่งอยากจะ... (อย่าจิ้นลึกนะคะท่านผู้อ่าน – พิม)
            ฮิบาริค่อยๆโน้มตัวลงมาประกบปากของมาจิโกะอย่างแผ่วเบาแล้วก็ค่อยๆผละออก แล้วก็กระซิบว่า 
                                            “ฉันชอบเธอ”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พิม - แอบแรงนะเนี่ย ท่านฮิ
96 - ด้านจริงๆค่ะ
พิม - มาทำไมเนี่ย
96 - มารั่วค่ะ
พิม - รั่วได้แค่นี้เรอะ
96 - ค...ค่ะ 
พิม - จบตอนเหอะ - -
เม้นด้วยนะค้าาาาาาา