BBBGUN GAMES-nomin - นิยาย BBBGUN GAMES-nomin : Dek-D.com - Writer
×

    BBBGUN GAMES-nomin

    โดย hi_muang

    "อย่าขยับตัวเมื่อรู้สึก อย่าทักเมื่อได้ยิน อย่าไว้ใจใครทั้งสิ้น แม้แต่ตัวเองก็ตาม"

    ผู้เข้าชมรวม

    120

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    7

    ผู้เข้าชมรวม


    120

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    จำนวนตอน : 0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  27 ก.ย. 64 / 10:44 น.

    แท็กนิยาย

    Nomin nct BBGUNGAMES

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Intro

    “เอาอีกแล้วนะพวกเธอ”

    เสียงดุของอาจารย์พูดตำหนินักเรียนสองคนที่กำลังนั่งก้มหน้าพร้อมด้วยสีหน้าที่สำนึกผิด

    “ครูเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามใช้ปืนนอกเวลาถ้าเกิดว่าพลาดขึ้นมาพวกเธอจะทำยังไงกัน!!”

    “ผมขอโทษครับอาจารย์ความผิดผมเองครับผมเป็นคนเริ่มเองครับ”

    เจนาฟผู้เป็นรุ่นพี่พูดพร้อมกับยกมือขึ้นยอมรับผิด

    “เธอก็เหมือนกันเจนาฟเธอเป็นรุ่นพี่นะเธอโตเเล้วเธอควรจะคิดให้เป็นสิ”

    “ผมขอโทษครับอาจารย์”

    เจนาฟได้เเต่ก้มหน้ารับความผิดอย่างเดียวเขาไม่สามารถพูดหรือเถียงอาจารย์ตรงหน้าเขาได้เลย

    “อาจารย์ครับความจริงเเล้วผมผิดเองครับ”

    เสียงของรุ่นน้องอีกคนพูดแทรกขึ้น

    “พรีโม่”

    “ว่ายังไงพรีโม่ไหนเธอบอกครูมาซิ”

    อาจารย์พูดพร้อมกอดอก

    “ผมเป็นคนขอให้พี่นาฟสอนผมใช้ปืนเองครับเเต่พี่เขาเตือนแล้วผมไม่ฟังเองครับ”

    “ขอบใจที่เธอยังกล้ายอมรับความผิดในฐานะที่พวกเธอกล้ายอมรับผิดครูจะลดโทษให้เเละเรื่องก็จะไม่ถึงหูพ่อแม่พวกเธอ”

    “ขอบคุณมากครับอาจารย์!”

    เสียงของเด็กนักเรียนสองคนพูดเอ่ยขอบคุณพร้อมกันพวกเขานั้นไม่อยากให้เรื่องถึงหูพ่อแม่เลยเพราะมันไม่ใช่ครั้งเเรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมันเกิดขึ้นบ่อยมาก

    มีครั้งนึงที่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นจนอาจารย์ต้องเชิญพ่อแม่ของทั้งสองคนมาเเต่พ่อเเม่ฝั่งของฝั่งเจนาฟนั้นไม่สามารถมาได้เพราะติดงานที่ต่างประเทศจึงไม่สามารถมาได้ส่วนพ่อแม่ของพรีโม่นั้นเมื่อพอรู้เรื่องราวทั้งหมดนั้นก็ได้ตักเตือนลูกชายของพวกเขาตามปกติ ดีเท่าไร่เเล้วที่ไม่โดนไล่ออก

    “บทลงของพวกเธอสองคนคือต้องไปเก็บของเเล้วทำความสะอาดห้องเก็บของของโรงยิมให้เรียบร้อย”

    “รับทราบครับอาจารย์!”

    เมื่อพูดจบอาจารย์ก็เดินออกไปจากห้องปล่อยให้นักเรียนสองคนยืนอยู่ในห้อง

    “ขอโทษนะพี่เพราะผมแท้ๆ เลย”

    คนน้องพูดเอ่ยขอโทษคนเป็นพี่พร้อมทำสีหน้าเศร้าที่สำนึกผิด

    “เออๆ ไม่เป็นไรหรอกมึงชั่งมันกูเองก็มีส่วนผิด”

    คนเป็นพี่พูดพร้อมกับตบไปที่ไหล่ของคนเป็นน้องพร้อมกับออกเเรงบีบเล็กน้อย

    “รีบไปเถอะมึงเดี๋ยวอาจารย์บ่น”

    “ครับ”

    ณ ห้องเก็บของในโรงยิม

    “โห้วว ถามจริง”

    รุ่นน้องที่เดินเข้ามาในห้องเก็บของโรงยิมพร้อมกับรุ่นพี่ก็ได้ทำสีหน้าพร้อมกับร้องอุทานออกมา

    เพราะภาพตรงหน้าของพวกเขาคือข้าวของเเละอุปกรณ์กีฬาต่างๆ ที่วางเกะกะไม่เป็นที่เป็นทางพร้อมกับข้าวของต่างๆ อีกมากมายในห้องที่วางกระจัดกระจายไปทั่วห้อง

    “ผมขอตายดีกว่าพี่”

    “มึงอย่าบ่นหน่อยเลยรีบๆ ทำจะได้รีบกลับ”

    พูดจบทั้งสองคนก็เริ่มลงมือปัดกวาดเก็บข้าวของในห้องด้วยความขมักเขม่นจนเวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงคนเป็นน้องก็รู้สึกปวดปัสสาวะขึ้นมาจึงวางอุปกรณ์ลงเเล้วหันไปบอกรุ่นพี่ว่าตนนั้นของไปห้องน้ำเเปปนึงเดี๋ยวตนจะรีบกลับมาช่วยเขาทำงานต่อ

    “พี่นาฟผมไปห้องน้ำแปปนึงนะพี่”

    “เออมึงไปเถอะเดี๋ยวกูจัดการเอง”

    พูดจบรุ่นน้องก็เดินออกไปจากห้องปล่อยให้รุ่นพี่นั้นเก็บของต่อ เจนาฟเดินตรงไปยังชั้นเก็บของเขาก็พบกล่องลังใบนึง

    เขานึกสงสัยจึงหยิบกล่องนั้นขึ้นมาพร้อมกับวางไว้บนโต๊ะก่อนที่จะเปิดดูเเละเขาก็ว่ามันคือวิดีโอเกมส์

    “BBGUN GAMES อย่างงั้นเหรอลองเล่นดูหน่อยก็ได้ว้ะ”

    พูดจบเจนาฟก็เดินไปที่ทีวีเครื่องเก่าก่อนจะทำการใส่เเผ่นเกมส์เข้าไปเเล้วกดเปิดเกมส์ ทันใดนั้นเมื่อเข้ากดเริ่มเกมส์หน้าจอก็ขึ้นข้อความมาว่า…

    “ยินดีต้อนรับสู่BBGUN GAMESเกมส์ที่จะพาท่านเข้าไปพบกับอีกโลกเเละการผจญภัยสุดน่าทึ่งขอให้ท่านได้โปรดเตรียมใจก่อนจะเข้าสู่เกมส์”

    เจนาฟกดตกลงเข้าเกมส์เเล้วจู่ๆ หน้าจอทีวีก็ค่อยๆ ดับลงไปก่อนที่จะมีเเสงบางอย่างโผล่ออกมาจากจอทีวีเจนาฟที่เห็นอย่างนั้นก็รีบลุกขึ้นไปปิดจอทีวีทันเเต่เขานั้นเริ่มรู้สึกได้ว่าร่างของตัวเองนั้นเริ่มจางเเล้วเหมือนกำลังจะถูกดูดเข้าไปในเกมส์อย่างช้าๆ จนในที่สุดร่างของเจนาฟก็ถูกดูดเข้าไปในจอทีวีพร้อมกับหน้าจอทีวีที่ค่อยๆ ดับลงจนเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

    ส่วนพรีโม่เองที่เพิ่งกลับมาจากการไปห้องน้ำก็ได้เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับตะโกนเรียกเจนาฟ

    “พี่นาฟ!ผมกลับมาเเล้วนะ”

    ไร้เสียงตอบรับใดๆ พรีโม่ก็ได้เเต่งุนงงนิดๆ คงคิดว่าพี่เขาคงจะต้องเเกล้งอะไรเราอีกแน่จึงได้เดินตามหาเจนาฟรอบๆ ห้องเเต่ก็ไม่พบวี่เเววของอีกคนเลย

    “พี่นาฟพี่ออกมาได้เเล้วเลิกแกล้งผมำด้เเล้วะผมไม่ตลกแล้วนะ”

    เเต่เเล้วทุกอย่างก็ยังคงเงียบเหมือนเดิมไร้เสียงการตอบรับจากอีกฝ่ายพรีโม่ที่รู้อย่างงั้นก็เริ่มน้ำตาคลอออกมาเมื่อรู้ว่าอีกคนนั้นหายไปพรีโม่จริงรีบวิ่งออกจากห้องเเล้วไปบอกอาจารย์ทันทีพร้อมบอกให้เพื่อนๆ ของตนนั้นช่วยกันตามหาเจนาฟทุกคนนจึงค่อยๆ ช่วยกันตามหาเจนาฟไม่ว่าจะไปหาที่ไหนก็หาไม่เจอโทรหรือติดต่อไปหาก็ไม่สามารถติดต่อได้เลย

    ถึงขั้นอาจารย์ต้องโทรเรียกเจ้าหน้าที่ตำรวจให้ช่วยกันตามหาเจนาฟเเต่ทุกคนนั้นก็ไม่มีใครพบเจนาฟเลยสักคนทำให้เรื่องนี้กลายเป็นที่สงสัยของใครหลายๆ คนจนเวลาผ่านไปเรื่องของเจนาฟก็ค่อยๆ เงียบลงทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตปกติยกเว้นพรีโม่ที่ไม่นิ่งเฉยเขายังคงตามหาอยู่ว่าเจนาฟรุ่นพี่ของเขานั้นหายตัวไปไหน

    .

    .

    #BBGUN GAMES

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น