คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [CHAPTER 1] 48 นาที
CHAPTER 1: กลัว…
นี่พูดเลยนะ ..... ไม่มีใครเข้าใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่อีทึกเอง
อีทึกจะทำร้ายคนอื่นได้ยังไง .... ในเมื่อบนใบหน้าของเขาก็มีตีนกาอยู่เต็มไปหมด ...
‘อีทึกไม่ได้เป็นคนทำนะ’
“สวัสดี” ร่างสูงในชุดกราวน์ขนสัตว์สีชมพู้ชมพูประกายสีม่วงวิบวับระยิบระยับอมเขียวเปรี้ยวด้วยสีส้มระริกๆ ก้าวเท้าเข้ามาในห้องแล้วนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงกันข้ามกับอีทึก ....
“ผมฟุ้ง ชื่อเต็มฟุ้งซ่าน ลู่หานคือแฟนกู .... ส่งตัวมาจาก FBไทย เพื่อมาสอบสวนเรื่องของคุณ ...... กับเพื่อนๆ ในวง”
อีทึกมองคนข้างหน้าด้วยแววตาว่างเปล่า .... ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม ....
“มะม่วงมั้ย?” ฟุ้งชูมะม่วงขึ้นมาจากกระเป๋าของเขา ....
อีทึกส่ายหน้าเบาๆ .... เขาไม่อยากแดกอะไรเลยในเวลานี้ ....
เพราะ ........ เขาเคี้ยวหมากอยู่
“ได้ยินว่าคุณไม่ได้ดื่มอะไรเลย .........”
“เรื่องของกู ....” ฟุ้งอึ้งไปนิดนึง ... แล้วอีทึกก็พูดต่อ ....
“แล้วที่คุณบอกว่าคุณมาจาก FBI …”
“FBไทย ครับ” ฟุ้งพูดแทรก พร้อมหยิบมีดขึ้นมาควงอย่างสวยงาม อีทึกมองตามคมมีดที่เฉาะตรงกลางลูกมะม่วงพร้อมโดยเฉาะออกอย่างสวยงาม ......
“นั่นแหละ ... คุณเป็นสายสืบงั้นเหรอ?”
“FB …. ย่อมาจากเฟสบุ๊ค” อีทึกเข้าใจทันที ....
“แต่ความจริงแล้วผมเป็นสก๊อย ..... สภาพจิตใจของคุณตอนนี้ดูย่ำแย่นะ แย่ ..... เหมือนหน้าคุณเลย ...”
อีทึกก้มมองพื้นห้องด้วยแววตาเลื่อนลอย พร้อมกับเงยหน้ามองคนที่มีตีนกาน้อยกว่าเขาอีกครั้ง ...
“คุณจะทำอะไรผม?” ชายชรา เอ้ย! อีทึกกล่าวถาม พลางเงยหน้ามอง นาย ‘ฟุ้ง’
“คุณรู้มั้ย ทำไมผมถึงตามหาคุณ .....”
อีทึกส่ายหน้าอีกครั้งพร้อมคิดในใจว่า ‘ทึกไม่รู้ค่ะ’
“ที่จริง นายก็มีสิทธิที่จะบาดเจ็บเหมือนพวกนั้น แต่ไม่ .............. นายไม่บาดเจ็บ นายรอด ....”
“.........” แน่นอนกูรอด กูหล่อ
“แล้ว ... รู้มั้ยทำไม?”
“.....”
“เพราะ .................. นายใช้อุทัยทิพย์ย์ยังไงล่ะ.......”
อีทึกเบิกตากว้าง .... นี่มันคือ ..... เรื่อง ........ เหี้ย .... อะไร
“นั่นคือเหตุผลที่นายรอด”
นี่ ........ เขารอดเพราะอุทัยทิพย์
...
“คุณจะอยู่เงียบๆ นั่งเปรียบเทียบระหว่างกลิ่นตด หรือ เรียนแต่งหน้า นั่งสมาธิ ดำน้ำ ปลูกปะการัง ทำอาหาร นวดสปา ปลูกป่า ดำนา ดูดิสนีย์ออนไอซ์ แรลลี่ ตีกอล์ฟ ล่องเรือ ส่องสัตว์ ชอปปิ้ง ดูงิ้ว ดูละครเวที ดูคอนเสิร์ต ดินเนอร์ ทำขนม จัดดอกไม้ เที่ยวตลาดน้ำ เรียนถ่ายรูป ดูกายกรรม ชมเมืองเก่า เข้าสัมมนา ทัวร์ธรรมะ เรียนเต้น แล้วก็ร้องเพลง ก็แล้วแต่นะครับ”
“ถ้าคุณโดนหมากัด ..... รู้ไว้ด้วย ..... เจ้าของฟาร์มไก่กิบเค้าส่งมา ...”
“แล้วเขาส่งมากัดผมทำคิตตี้อะไรครับ.....อีทึกเอ่ยถาม
“คุณไปขโมยกินไก่ดิบ ..........” สัตว์แพทย์ที่เพิ่งกลับมาหลังจากขี้เสร็จพูดขึ้น ....
“คุณใส่ร้ายผม .........” อีทึกกล่าว
“ผมไม่ได้ใส่ร้าย .... คุณคือฆาตรกรต่อเนื่อง ไก่ในฟาร์มร้อยๆ ตัวโดนแดกก็เพราะคุณ ..... คุณกินสดๆ ... ไม่แม้แต่จะถอนขน คุณมันเลือดเย็น .........”
“กูเลือดสีแดงสลัด .....” ทุกคนแดกจุดพร้อมกันเมื่ออีทึกพูดจบ
-FOURTY EIGHT MINUTES-
อีทึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ร่างไม่สูงมาก สูงร้อย 170 กว่าๆ เดินเข้าไปในห้อง ICU ที่ตัวเองเพิ่งทำเพื่อนรักทั้งสิบสองคนเข้าไป
......... ซีวอนป่วยหนัก ...... ซิกแพ็กหดไปหมด ...
ฮีชอล รอยข่วนบนใบหน้าหายไปแล้ว แต่รอยข่วนที่จิตใจยังไม่หาย ฮีชอลจับฮีบอมทมานั่งตัดขนจนเกรียนแล้วเกรียนอีก .....
ฮันคยอง....... ใช้หวี หวีหน้าผากที่ไร้ผมของตัวเอง ....
เยซอง ...... ถ่ายรูปมุมเดิมอัพลงทวิตเตอร์ .... โชว์ดั้งแว่นทิ่ม และ WHYSTYLE ของตน
คังอิน ..... เครียดจนเอาขวดยาคูลย์ยัดตูด ......
ชินดง ...... เอาเข็มมาเจาะพยายามให้พุงแตก .....
ซองมิน ..... นั่งแดกฟักทองแล้วบ่นว่าอ้วน ....
ฮยอกแจ ......
“ฮยอกแจล่ะ?” อีทึกหันไปถามเมื่อไม่เห็นเพื่อนรักอีกคน
“ซักถุงเท้า .... ในห้องน้ำ” คิบอมตอบ........
ตอนนี้สภาพปากของคิบอมบวมเจ่อ .... และบอกได้คำเดียวว่า ....... คิตตี้...
อีทึกเห็นหลังไวๆ ของทงเฮใช้ขาสั้นๆ วิ่งออกไปจากห้อง ไม่รู้ว่าไปทำไม …. แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อีทึกสนใจมากนัก …
‘คงจะไปหาอะไรกินในสนามหญ้า’
อีทึกมองเพื่อนคนต่อไป …
เรียวอุค ...... อาการหนักที่สุด อยู่ท่ามกลางเด็กในสังกัดนับสิบ พร้อมนั่งแทะเสริมส้น ..... อยู่มุมห้อง
คยูฮยอน ...........................................
อีทึกมองหน้าน้องเล็กสุดที่นอนเอามือลูบหลุมที่เกิดขึ้นเนื่องจากแดกชีโตส ........... รสดูเร็กซ์
ส่วนแขกที่ไม่ได้รับเชิญสองคนที่นั่งอยู่ปลายเตียงก็หันมามองหน้าอีทึกด้วยสายตาหวานซึ้ง .... พร้อมกับคำทักทายอย่างสุภาพ
“สวัสดี อีแก่....”
TO BE CON.
ความคิดเห็น