火龍 ข้ามีลูกกับมังกร [ YURI ]

หวัง อันเล่อ

ขอนำเสนอ

火龍

(น้ำจิ้ม)

“ก๊าซซซซ”

ดวงตาหวานหยดช้อนสายตาขึ้นสบกับดวงตาทรงอำนาจของมังกร เมื่อท่านมังกรผู้มีเมตตาไว้ชีวิตชักอุ้งตีนหนี หรงอี้เผลอตัวใช้สายตาดุดันแล้วดึงอุ้งตีนใหญ่ยักษ์ของมังกรมาขัดเช็ดเล็บให้อย่างตั้งอกตั้งใจเสียใหม่ ผู้นำถ้ำมังกรเล็กเผ่าพันธุ์หั่วหลงทำได้แค่ทนจั๊กจี้ต่อไป

“งี๊ด.ด.”

ฮุ่ยหลิงเริ่มอยากแปลงกายกลับไปใกล้เคียงมนุษย์แล้วหนีกลับถ้ำเป็นที่สุด ติดตรงที่ว่ามนุษย์ผู้นี้มีความตั้งใจเด็ดเดี่ยว เห็นแล้วตนมิอยากจะขัดศรัทธาอะไร อยากจะขัดเล็บตนจนสะอาดเอี่ยมก็ย่อมได้ เพียงแต่ความบ้าจี้ทำให้ตนส่งเสียงน่าสมเพชอยู่ในลำคอออกไปเช่นนั้น เจ้ามังกรฮุ่ยหลิงเห็นมนุษย์ผู้นี้เผยรอยยิ้มนุ่มนวลด้วยนึกขำ

 “ท่านมังกรไม่เห็นน่ากลัวเลย ข้าเข้าใจท่านผิดไป โปรดอภัย” เป็นรอยยิ้มอ่อนหวานและวาจาละมุนละม่อมเสียมังกรตัวโตยังฟังแล้วเคลิบเคลิ้ม ดวงตาน่าเกรงขามของมันจดจ้องอยู่แค่ร่างหรงอี้ จ้องมองด้วยดวงตาน่ากลัวทว่ามนุษย์ผู้นี้กลับคอยเงยหน้ามาสบสายตาอย่างไร้กังวลใด

“..เสร็จแล้วเจ้าค่ะ”

มังกรตัวใหญ่พ่นลมหายใจพรืดใหญ่แล้วนอนต่อ แต่เมื่อได้ยินเสียงคล้ายสตรีผู้นี้ขยับตัวหรือจะลุกไปไหน มันจะคอยลืมตาขึ้นมามองว่าหรงอี้ขยับตัวไปอยู่ตรงจุดไหนแล้วบ้าง

แต่ในที่สุดเจ้ามังกรฮุ่ยหลิงเผลอหลับใหลและปล่อยให้มนุษย์ที่หมายตาคาดสายตาตนเองไปจนได้ เมื่อมันรู้สึกตัวพลันย่ำสี่ขาลุกพรวดดังโครมครามมองซ้ายแลขวาหาร่างอุ่นนุ่ม มันโล่งใจอย่างประหลาดเมื่อเห็นสตรีนักขัดกรงเล็บตัวกระจ้อยม่อยหลับอยู่ข้างปีกหนา

//“หรงอี้~! หรงอี้~! เจ้าได้ยินส่งเสียงตอบกลับพวกเรามาที” 

เจ้ามังกรได้ยินเสียงม้าควบมาจากที่ไกลๆสักสามตัวได้ ก่อนจะตามมาด้วยเสียตะโกนเรียกก้องผืนป่า ตอนนี้ตะวันใกล้ตกดินแล้ว พวกเขาหวังว่าจะตามหาตัวหรงอี้เจอก่อนที่ฟ้ามืด เพราะกลัวสัตว์ร้ายในป่าจะทำอันตราย ไม่งั้นเป็นไปได้ว่าหรงอี้อาจอยู่ไม่ถึงคืนพรุ่งนี้

หงับ!

ปากใหญ่ก้มงับหลังคอเสื้อแล้วยกขึ้นดึงร่างหรงอี้ขึ้นจนห้อยต่องแต่ง เจ้าหล่อนหลับลึกเกินกว่าจะตื่นมาขัดขืด มังกรสายพันธุ์หั่วหลงงับไว้ได้รีบมุดตัวเดินหลบหลีกต้นไม้หลากหลายหนีหายเข้าไปในผืนป่า มันไม่ยอมให้มนุษย์ผู้ใดมาพรากอิสตรีผู้นี้กลับไป

‘ข้าเจอว่าที่ภรรยาแล้ว แม่เฒ่า’

我要跟你生宝宝

"ข้าอยากมีลูกกับเจ้า"

คู่หลัก

. . . . . . . .

คู่รอง

(น้ำจิ้ม)

“อ่า นี่ใครหรือเจ้าคะ ท่านพ่อ”

เหม่ยจูเห็นผู้ที่มากับพ่อก็ออกถาม แล้วกระเถิบตัวกลับเข้าไปในตัวกระท่อม แล้วชะโงกเพียงใบหน้าเล็กๆมาจ้องดูผู้มาใหม่ ท่านหมิงเลยมองหล่อนด้วยสายตาขบขันอยู่ในที แม่สาวนางนี้เจอตนร่างคล้ายมนุษย์ยังกลัวขนาดนี้ เจอร่างจริงที่เป็นมังกรจะไม่ตกใจแย่รึนี่

“ช่วยชีวิตพ่อไว้น่ะ รีบๆออกมาเก็บฝืนไปทำข้าวต้มได้แล้ว มัวแต่พิรี้พิไร”

คุณลุงดุลูกสาวที่ก็ยอมเดินออกมาเก็บฝืนและหายไปในกระท่อมเปิดที่ทำเป็นครัวข้างกระท่อมหลังน้อย

ไม่นานนักท่านหมิง กับคุณลุงนามว่าจางหยวนกับลูกสาวเหม่ยจูก็นั่งทานข้าวต้มล้อมวงกันอยู่ในกระท่อมหลังน้อย เมื่อท่านหมิงได้นั่งฝั่งตรงข้ามกับเหม่ยจูถึงเห็นว่าแก้มซีกหนึ่งของหญิงสาวมนุษย์นางนี้ มีปานขาว นี่อาจเป็นเหตุผลให้คุณลุงกับลูกสาวมาอยู่ห่างไกลหมู่บ้านมนุษย์ด้วยกันเอง เพราะเหม่ยจูน่าจะถูกมองเป็นตัวประหลาดจากปานนั้น

“อร่อยมาก”

ท่านหมิงวางถ้วยข้ามต้มลงเมื่อทานอิ่ม และมองเหม่ยจูด้วยสายตาขอบคุณอย่างสุภาพ ภายใต้หมวกฟางและผ้าที่ปิดบังใบหน้าอยู่

“เจ้านอนที่นี่สิ พรุ่งนี้ข้าจะได้เดินไปส่งเจ้าถึงหมู่บ้านได้”

“ข้าไม่ได้อยู่ที่หมู่บ้านมนุษย์เสียหน่อย”

“หรือเจ้าจะบอกว่าอยู่กลางป่าเขาแบบเรางั้นรึ?” คุณลุงจางหยวนออกปากถามอย่างประหลาดใจ

“ดีกว่านี้ สุขสบายกว่านี้ เอาเป็นว่าข้าขอตัว”

ท่านหมิงกล่าวและลุกขึ้นเต็มความสูง เดินออกมาจากกระท่อมเล็ก แต่ยังไม่ทันเดินหายเข้าไปในผืนป่าที่พากลับขึ้นเขา มือเล็กๆจากด้านหลังก็รั้งต้นแขนจนตนต้องเหลียวกลับไปมอง

วืด..

เหม่ยจูผู้กลัวตน ถือวิสาสะเลิกผ้าปกปิดใบหน้าและช้อนสายตามองตนใกล้ๆ เมื่อได้เห็นหน้าและดวงตาสีเหล็ก หญิงสาวชาวมนุษย์ที่มีปานขาวบนใบหน้าจึงชะงักไป และไม่ทันให้ท่านหมิงได้ตั้งตัว เธอรีบถอดหมวกฟางของท่านหมิงออก

จนเห็นเข้ากับเขาแกร่งใจกลางหน้าผากท่านหมิง เธอตกใจถึงขั้นทำหมวกฟางหลุดมือ มันจึงตกลงพื้น ในเวลาเดียวกันดวงตาสีเงินก็หลุบตามาจับจ้องดวงหน้าสาวน้อยผู้กล้าถือดีมาทำเช่นนี้

“ข้าจะไม่บอกใครเจ้าค่ะ”

ก่อนที่ดวงตาสีเหล็กจะฉายประกายวาวโรจน์ น้ำเสียงอ่อนโยนก็ขัดขึ้นเสียก่อนจนท่านหมิงยืนนิ่ง และมองเหม่ยจูยิ้มหวานให้อย่างจังงัง

“...”

“ไว้มาหาอีกนะเจ้าคะ”

我回来了

"ข้ากลับมาแล้ว"

เฟสบุ๊กเพจ + ร้านหนังสือ

https://web.facebook.com/OhmySM

thank you for your support