When Mr.Lan Wangji is my baby-sitter and I'm supposed to be that baby

"เว่ย อู่ เซี่ยนนนนนนนนนนนน!" 

เว่ยอู่เซี่ยนรีบปิดหู ดวงตาสีเทามองแม่บุญธรรมของตัวเองที่ดูเหมือนจะระเบิดอีกทุกเมื่อ

"ครับผม..."

อวี๋ซือหยวนหายใจเข้าออก พยายามทำใจดีๆก่อนเอานสพ.คอลัมน์ซุบซิบออกมา 

"นี่คืออะไร"

เว่ยอู่เซี่ยนเหงื่อตกพลั่ก นสพ.มีพาดหัวข่าวอันใหญ่ 

"อ่า...เอ่อ..."

รูปเขากำลังลากเจียงเฉิงและเวินหนิงเข้าร้านวิดิโอพอร์นฮับในยามค่ำ...

เล็บทาเจลสีไลแล็คยาวของอวี๋ซือหยวนจมลงไปในเนื้อกระดาษปึกหนา ซึ่งเขาพนันได้ว่าถ้าเธอออกแรงอีกหน่อย นสพ.ทั้งปึกคงจะขาดอย่างง่ายดาย

"....."

"อาเฉิง ออกไปจากออฟฟิศ"

"...ครับ"

เจียงเฉิงที่อยู่ข้างๆได้แต่กระแอมเบาๆแล้วค่อยๆออกจากฉากอันน่าเสียวสันหลัง ปล่อยให้เว่ยอู่เซี่ยนอยู่อย่างเดียวดาย

TvT แปปนึงสิ เจียงเฉิ๊งงงง มาช่วยพี่ก่อนนน อย่าเพิ่งหนีสิ เราเข้าร้านพอร์นฮับเหมือนกันแล้วก็ดั่งพี่น้องร่วมสาบาน...ไม่สิพี่น้องแท้ๆเลยย เจียงเฉิงๆๆๆๆๆๆ

 แกร๊ก..(เสียงปิดประตู)

เจียงเฉิ๊งงงงงงงงงงงง 

น้องชายทรยศศศศศ

ไหนบอกนว้องมิยาบิของเว็บญี่ปุ่นมันดีไงงง

กลับมาดิวะะะะะ

"เว่ยอู่เซี่ยน" อวี๋ซือหยวนก้าวออกมาจากโต๊ะผู้บริหาร เว่ยอู่เซี่ยนยืนนิ่ง รอคำพิพากษา

"ครับ มาดามอวี๋"

"ตั้งแต่เด็กยันผู้ใหญ่ อายุปูนนี้จะ25 แกเคยทำให้วันๆนึงเป็นวันที่ปกติสำหรับมนุษย์ดีๆอย่างพวกฉันสักครั้งมั้ย"

เว่ยอู่เซี่ยน ลูกที่ถูกเก็บมาเลี้ยงตัวป่วนประจำตระกูลเจียงเพียงเพราะว่าเป็นลูกของเพื่อนสนิทเจียงเฟิงเมี่ยน ว่ากันว่าเขาเป็นลูกนอกสมรสบ้างล่ะ ลูกขอทานบ้างล่ะ แต่ข่าวลือที่หนาหูสุดคือเขาเป็นลูกของเจียงเฟิงเมี่ยนกับอดีตผู้หญิงที่เขารักทำให้มาดามอวี๋เจ็บใจอยู่บ่อยๆ เพราะเหตุนี้เอง เธอจึงเกลียดเขาเป็นพิเศษ

"แค่ป่วนยังไม่พอ ยังจะลากอาเฉิงเข้ามาเกี่ยวอีก"

"......"

"ถ้าเจียงเฟิงเมี่ยนไม่อยู่ แกคงจะเป็นอะไรแกน่าจะรู้ดี" ขณะที่นสพ.ผู้น่าสงสารและเป็นผู้ร่วมชะตากรรมของเว่ยอู่เซี่ยนถูกฉีกออกเป็นสองปึกเรียบร้อย

อา...ลาก่อน นสพ.ตัวน้อย... ถึงแม้เราจะเพิ่งรู้จักกันแค่15นาทีก่อน แต่ขอให้เธอไปภพภูมิที่ดี....

...สาธุ...

"ครับ ผมขอโทษครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว" ดวงตาสีเทาเว้าวอนขอการอภัยโทษจนมาดามอวี๋ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อย และความขี้เกียจพูดเพราะเจ็บคอที่แผดเสียงเหมือนก๊อดซิลล่าครองโลกเมื่อตะกี้

"เฮ้อ ไหนๆก็25แล้ว ลองไปทำงานบริษัทอื่นดูมั้ย เผื่อความรับผิดชอบจะฝังสันดานแกบ้าง"

.

.

.

สวัสดีค่าา//ไหว้ คือจะบอกว่าเพิ่งเขียนแฟนฟิคเป็นครั้งแรก ดังนั้น อาจมีคำผิดบ้าง หรือแต่งไม่ค่อยดี คำไม่ค่อยสวย ไม่ไหลลื่นตามธรรมชาติ ก็ขอประทานอภัย ณ ที่นี้ด้วย .·´¯`(>▂<)´¯`·. แล้วก็ แฟนฟิคนี้ เป็นสิ่งที่คนติดปรมจ.จนงอมแงมตัวน้อยๆคนนี้แต่งขึ้นด้วยแรงมโนค่ะ ก็ต้องขอบคุณท่านแม่โม่เซียงถงซิ่วด้วย ท่านคือเทพีแห่งความวายอย่างแท้จริง (つ≧▽≦)つ อ่าา แล้วก็ขอขอบคุณเพื่อนๆ: ปลา เป็ด แล้วก็คำผี้หลี้ด้วยน้าา ที่ช่วยมาดูการสะกดให้ เราไหว้เลย //กราบ

.

อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วยนะคะ ไรท์จะได้มีกำลังใจในการเขียนต่อ ♡(˃͈ દ ˂͈ ༶ ) ขอขอบคุณที่อุตส่าห์สละเวลามาอ่านไรท์คุยนะคะ ขอบคุณค่าาาา