คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ของ 'สิ่งนั้น'
"ฮ้าววว~~นี่มันตีห้าแล้วนะเนี่ย" ฉันยืนบ่นอยู่หน้าผับ Omega3 ที่ๆนัดกับไวน์ไว้ แต่ฉันรอมาสองชั่วโมงแล้วนะเนี่ย อุตส่าห์แหกขี้ตาตื่นมา แต่กลับไม่เห็นหัวนายนั่นแม้แต่เงา...
"มาแล้วหรอ??" เสียงเข้มเรียกฉันจากด้านหลัง ใครฟะ? ฉันหันไปมองแล้วก็พบ..
"ไวน์!!"
"ใช่สิ! แล้วมาทำไมตั้งแต่ตีห้าเนี่ย" นายนั่นถามพร้อมกับหาววอดๆ น่าเกลียดจริ๊ง...
"นายนั่นแหละ ทำไมเพิ่งมาป่านนี้ หา???" ฉันตะโกนถาม
"อ้าว...ใครกันที่บอกว่าจะให้มารับบ่ายสาม" นายนั่นทำหน้ากวน--- มากๆ เออ- -* คนเค้าอุตส่าห์ตื่นมา
"ไปเหอะ ฉันไม่อยากสนทนากับนายแล้ว" ฉันบอกแบบขอไปที
"จริงหรอ? ใครอีกนะที่เดินตามฉันมา"
"ไปไหนก็ไปเลยไป๊!!!"
"แล้วเธอไม่ไปกับฉันหรอ???"นั่นสิ...แล้วฉันไม่ไปหรอ
"ไปๆๆๆ" ชิ! ไปก็ได้..
"ขึ้นรถดิ" นายไวน์พูดพร้อมเดินนำไปที่รถแลมโบกีนีสีเหลืองปะ..ป้ายแดงงงงงงงงง!!!
"นี่ บ้านเธอไม่มีรถรึไง จ้องอยู่ได้??" ฮึ่ม ไม่ต้องบอกก้รู้ใช่มั้ยว่าใครพูด มีอยู่คนเดียวในโลกนี่แหละ เอาเถอะ ขึ้นก็ขึ้น นานๆทีจะได้นั่งรถแพงๆอย่างนี้อย่าให้คำพูดมาขัดอารมณ์
"นายจะให้ฉันช่วยงานอะไรอ่ะ" ฉันถามระหว่างอยู่ในรถ
"ก็...ไม่มากนักหรอก ^-^" นายนั่นตอบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
อะ ไอ้ที่ว่าไม่มากนี่อะไรฟะ?? จากนั้นรถก็...เงียบ
"ถึงแล้ว!! ใจลอยไปถึงไหนแล้วล่ะเนี่ย- -*" ไวน์พูดเตือนสติฉัน
เรามาถึงบ้านญี่ปุ่นหลังใหญ่ มีสวนญี่ปุ่นเรียบๆ ต้นไม้ร่มๆ อยากมีบ้านแบบนี้บ้างจัง...
"สวัสดีครับ/ค่ะ คุณวานิชิตะ" พนักงานทุกคนโค้งให้นายไวน์นั่นอย่างพร้อมเพียง นายนั่นก็ดูโหดมากขึ้น เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยล่ะ...
"เดินสิ! ยืนเอ๋ออยู่ได้..."ไวน์ตะโกนใส่ฉัน อะไรกันเมื่อกี้ยังดีอยู่เลย-0-*
เมื่อเดินเข้าไปข้างในฉับก็พบว่ามั%1นเป็นแบบญี่ปุ่น๋7้ๆเลยล่ะ พื้นไม้ บ่อน้ำ ไม้ไผ่ หินสีขาว สวนเรียบๆและที่ชงชากลางห้อง อากาศหนาวๆแต่เมื่อเข้ามาในบ้านกลับรู้สึกอุ่นสบาย...
"ยืนเอ๋ออยู่ได้ ไม่เคยเห็นบ้านคนรึไง" เสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลังของฉัน แต่เมื่อหันไปมันไม่ใช่นายไวน์นี่...0-0
"นะ นายเป็นใคร??"ฉันถาม
"สักคนที่เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้..แล้วเธอล่ะมาทำอะไรในบ้านของฉัน- -*" เอาไงดีวะ? บอกว่านายไวน์ลากมาดีมั้ยเนี่ย??- -^ เอาก็เอาวะ! ไหนๆก็ไหนแล้ว...
"ว ไวน์พามาน่ะ" เมื่อได้ยินคำตอบเค้าก็ยิ้มกว้างพร้อมหัวเราะทันที่เลยล่ะ อะไรกันมะกี้ยังทำเก๊กขรึมอยู่เลย
"อ๋อ! นึกว่าใครที่แท้ก็หญิงไอ้ไวน์นั่นเอง เออนี่..แล้วตอนนี้มันอยู่ไหนซะล่ะ ปล่อยหญิงไว้คนเดียวฮ่าๆๆๆ^0^" เขาหัวเราะร่วน งงนะเนี่ย
"อ เอ่อ นายเป็นเจ้าของบ้านนี้จริงหรอ??" ฉันถามออกไป ไหนๆก็ไม่มีอะไรจะคุยอยู่แล้วนี่นา..
"เออดิ แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ จะได้เรียกถูก...หรือจะให้เรียกว่า ยัยเอ๋อบ้านนอก ฮ่าๆๆเหมาะดีนะ ฮ่าๆๆ" มันไม่เต็มรึป่าวเนี่ย -_-^
"ฉันชื่อ คริสต์มาส นายอ่ะ?" ถ้าไม่บอกฉันจะเรียกนายว่า นายปัญญาอ่อน (ได้แต่คิดไว้ในใจ T-T)
"ฉันชื่อ ฮาโลวีน" ชื่อมันบังเอิญเกินไปมั้ยนั่น 0-0 เดี๋ยวสิฉันว่าไม่ได้ชื่อฮาโลวีนหรอก...ต้องแกล้งถาม
"ฉันว่านายไม่ได้ชื่อ ฮาโลวีน แน่นอน!!!" ฉันแกล้งถามออกไป นายนั่นจะตอบยังไงนะ ฮ่าๆๆ
"ฉันก็ว่าเธอไม่ได้ชื่อคริสต์มาส แต่เธอชื่อ ยัยดาวเรือง!!! ฮ่าๆๆ^0^" นี่นายหาว่าฉันมาจากบ้านนอกใช่ม้ายยย!! - -*
"ตอบมานายชื่ออะไร" ฉันถามพร้อมทำตาเคียดแค้น 0.0
"โอเคๆ ไม่ต้องทำตาโบ๋หรอกน่า เธอเองก็น่าเกลียดอยู่แล้วนี่ ไม่ต้องพยายามหรอก- -*" น้ายยยย!! 0.0
"บอกมาสิ!!0.0"
"ฉันชื่อ เซกิยะ เรียกว่า เซยะ ก็ได้" โอเค ค่อยเข้าหูหน่อย ว่าแล้วเชียวใครบ้าชื่อ ฮาโลวีน
"พี่เซยะ สวยมั้ยๆ? ^-^" เสียงใสๆของเด็กผู้หญิงวัย 16 ดังมาพร้อมเสียงวิ่งบนพื้นไม้
"มีอะไรหรอ เมยาโกะ?" เซยะถาม
"พี่อ่ะ อย่าเรียกชื่อเต็มสิ มันดูแปลกๆ" เด็กคนนั้นดูสลดไปเล็กน้อย จนเซยะต้องขอโทษและเรียกเธอว่า เมย่า เธอถึงจะดูสดใสเหมือนเดิม..เด็กคนนี้น่ารักมากๆเลยล่ะ (อิจฉา=3=) เธอมีนัยน์ตากลมโตสีดำสนิทน่าค้นหา ผมสีน้ำเงินเข้ามันแกะป่องๆต่ำๆ ยังไม่รวมที่มัดผมสีขาวที่ห้อยกระพวนเล็กๆสีเหลืองด้วย...มันดังกรุ๊งกริ๊งตลอดเวลา ผิวพรรณขาวเนียน ริมฝีปากสีชมพูอ่อนแวววาว เธอสวมชุดกิมะโนสีชมพูอ่อนลายดอกซากุระ ดูอ่อนหวานมากๆเลยล่ะ
"ไหนล่ะที่จะให้พี่ดูน่ะ หืม?" เซยะพูดต่อหลังจากง้อเด็กคนนั้นสำเร็จ
"นี่ไง ^-^" เด็กคนนั้นชูถุงผ้าเล็กๆใบนึงพร้อมยิ้มสดใส มันเป็นถุงผ้าที่มีสีแดงสดลายดอกซากุระสีขาว มีสายรูดสีขาว
"อะไรหรอ" เซยะถามอย่างงง
"นี่ไงๆ"เด็กนคนนั้นพูดพร้อมกับเทของสิ่งนั้นออกมาจากถุงอย่างระวังราวกับมันเป็นความลับ แต่ทำไมล่ะถ้ามันเป็นความลับเธอก็ไม่ควรจะใหฉันที่ยืนตรงข้ามกับเธอเห็น แต่ที่ยิ่งกว่านั้นก็คือ ... เธอเหมือนจะไม่เห็นฉันด้วยซ้ำ!!!
ความคิดเห็น