คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : วิธีที่5 เชฟกระทะเหล็ก
วิธีที่5 เฟระทะเหล็
“ห๊า!!!”
“พวยูะเสียัไปทำไหม ะอิแุ่๊ิ้เทส”
มาามลิลลี่เลิิ้วมอเ็ปี1ที่ส่เสียโวยวายันยให่ “มาาม~ มันยา~ ินอยาเียวไหมไ้หรอรับ” “โนๆๆ มิสเอร์ยู เป็นารฝึแสนาร์ทออฟยัวร์ไลฟ์เียวนะ” มาามเาะระานรัวๆเมื่อทั้ห้อโหยหวนออมา
ทำไม้อให้ไอมาอนโทรลพวลิ้วยเนี้ย
“ส๊อปเอวี่วัน โอ้วั๊ พรุ่นี้พวมิสเอร์ิมะไป่วยุมสอบพวุ้วย โพลีสโอลอ” แล้วทุน็หุบปาับเพราะสสัยว่ามิสเอร์ิมือใร ไม่ใุ่รู้วยันเพราะปิมาามะเรียรูว่าทิเอร์ไปเลยอย่า ทิเอร์โบอา ทิเอร์อฮุน “มาาม้าบบบบ มิสเอร์ิมือใรหรอ้าบบบ” ูฮันยอน ยมือถามในานะัวแทนห้อ “หื้ม มิสเอร์ิมฮยอนไ” พอไ้ยินื่ออหวานใวานลิน็ระโัวลอยนีฮุน้อรีบับไว้ “ับเพลสสิเนทีม” พอประโย่อมาถึับหายหลั
โอ๊ย!!! ้อั้รับุแนอีแล้วหรอเนี้ย
“อิหลิน สิมึยัอยู่ไหม”
แฮวีบหัววานลินที่เอาแ่นั่มวิ้วิอะไรบาอย่าั้แ่อนที่มาามลิลลี่บอว่าะรรมารนัเรียนะมา่วยุมสอบทำอาหาร “ิว่าะหนีาพี่แเนียลยัไอ่ะิ” “ถ้าหนีมึ็อไ้พี่บูิ” ามูเอลี้หน้าวานลิน้วยวามเอือม “เอาี้ ั้นิออแล้วว่า้อทำยัไ แ่้อให้เพื่อน่วยเยอะหน่อย” ามูเอลอวานลินเิให้ำลัใ ทำให้วานลินถึับเลิิ้ว “ใ่ วิธีที่ห้าอเรา”
“ไอ้เหยินเฟฟฟฟฟฟฟ”
“ไอร่อนเฟโว้ยยยยย”
“มา๊ามมมมม”
เสียออูัมา่อนที่ะปราัว “ไวเอ มิสเอร์อ” มาามยมีู่ออูที่ถลาเ้ามาในห้อเป็นนแร “เอ้ย สูเา สบายี่อ” แฮวานวแนมาับฮยอนบินที่ใส่ผ้าันเปื้อนลับ้าน มินฮยอนเลยทำไ้แ่ส่ายหน้า้วยวามเอือมเล็ๆ “เินันัวปลิวเลยนะ” เสียเป็ๆที่เป็นเอลัษ์ัโวยวายมาาม้วยเ้าอเสียและผู้่วยิัว
“มิสเอร์ิม มิสเอร์ั วารนี้เลย” มาามเลียร์โ๊ะรหน้าัวเอึ่็ือโ๊ะอวานลินและแฮวีนั่นเอ ทั้สอนพยายามเบียหลบันแ่นละุประส์ แฮวีเบียให้วานลินไปใล้ๆฮยอนที่มีแเนียลามิส่วนวานลินเบียแฮวีเพราะำลัะ๊อับสายาอาาาแเนียล “สู้ๆนะ ไม่ยาหรอ” ฮยอนระิบให้ำลัใน้อทั้สอน
“โอ้โห มีล่อแ้วยหรอเนี้ย” ทุนหันไปหาออูที่้นลัผัอยู่อย่าสนใ “อิหยัือล่อแ?”
“บ็อเอรี่!!!”
มินฮยอนแทบถีบส่ออูออนอหน้า่าถ้าไม่ิว่าเรใมาามลิลลี่นะ “่วยระายููเนียร์อพวยู้วยนะ เอาล่ะเหล่ามัี้ทั้หลาย พวยูมีเวลา30นาที เ้าใ้” มาามลิลลี่หยิบนาฬิาับเวลาออมาาระเป๋าสามเพ่ที่ไปื้อมาเมื่อวาน “อิสสสส สาร์ท!!!”
เสียโรเร้ออุปร์รัวั่อเนื่อ ฮยอนเินรวแถวหลัสุ ถัมาเป็นฮยอนบิน แฮวาน มินฮยอน ออูและแเนียลที่ใมารวแถวหน้าสุและเินป้วนเปี้ยนแถววานลินอี
เอามี้วสัทีีม่ะ
“แเนียลอา ่วยูอูินเล็หน่อย” ฮยอนที่เหลือบไปเห็นท่าถือมีเอะๆะๆออูินเล็็อห่วไม่ไ้เรว่าน้อใ้มีไม่เป็น ทั้ๆที่อยาลไปูเอแ่ัวเอิ่วย อันฮยออบ อยู่ แเนียลเลย้อไปแทน “พี่บูิรับ ไฟมันับแล้ว” ฮยออบเาะแนอ้อนฮยอนที่มอนอื่นอยู่ “อ้าวหรอ เอทีุ่ไฟหายไปไหน” ฮยอน้มๆเยๆหาทีุ่ไฟ เาำไ้ว่าวาไว้รโ๊ะอฮยออบนิ “ฮยอนบิน พี่อยืมทีุ่อแถวนายหน่อย” “อ้าวผมเอาไปรวมหน้าห้อแล้วอ่ะ” ฮยอนโบมือเิไม่เป็นไร่อนะรีบลไปหน้าห้อ
ทุอย่าเ้าแผนราวับเบ้ทำนายเอ
“อิหลิน อนนี้ล่ะ” แฮวีระิบระาบใส่วานลินที่มออในมืออย่าลัเล่อนะ
“โอ๊ย!!!”
ฮยอนหันวับทันทีที่ไ้ยินเสียน้อร้อ “พี่รับ วานลินมีบามือ!!!” ามูเอลระโเหยๆเรียฮยอนให้วิ่มาู “ให้ายสิ มาามรับออนุารับ” “ายแล้วมิสเอร์ไล รีบไปห้อพยาบาลเลย น้าววว”
“ีนะโนไม่เยอะ”
ฮยอนเ็บล่อปมพยาบาลลับที่เิมหลัาทำแผลให้วานลินเสร็ “มีรไหนอีไหม” “ไม่รับ” ฮยอนสำรวมืออวานลินเพิ่มเผื่อมีแผลที่ไม่ทันไ้เห็น “เหมือนมินิอนปีที่แล้วเลย หมอนั่นื่นเ้นนทำมีบามือเหมือนัน” ฮยอนยิ้มหัวเราะอย่าอารม์ี “ไม่้อห่วนะ เรามาสอบใหม่อนเย็นแล้วัน” ฮยอนลูบหัววานลินอย่าเอ็นูะนวานลินเลิ้มไปนินึ
“พี่่วยมาุมผมอนเย็นอีไ้ไหมรับ” วานลินมอาปริบๆเรียะแนนสสาร ฮยอนยืนิ่อนะยิ้มให้ “ไ้สิ พี่ถือว่าอาหารที่เราทำะเป็นอาหารเย็นให้พี่นะ”
[ท่อไว้ อย่าแะมะเือเทศ]
“ออๆ อบใ” วานลินรีบวาสายาามูเอลที่มาบอ้อมูลเี่ยวับฮยอนเล็น้อยเมื่อเห็นฮยอนเ้ามาในห้อแล้ว “โอ้ เรียมเอเลยหรอ ั้นพี่ับเวลาเท่าอมาามนะ” “รับ” ฮยอนนั่มอวานลินที่หยิบอนู้นนี้อย่ามัเม้น
ะว่าไปวานลิน็ูีในลุพ่อรัวนะเนี้ย
ฮยอนบแ้มัวเอัเพี๊ยะเพื่อเรียสิ สสัยโนวอแวเยอะไปเผลอเินเอะั้น “พี่โอเไหมรับ” “เราทำไปเถอะแหะๆๆ” ฮยอนหยิบมันฝรั่มาเล่นแ้เิน วานลินอยาะเอามือถือมาถ่ายเ็บไว้ริ นอะไรน่ารัแม้ระทั่ับมันฝรั่ มือวาเือบหยิบมะเือเทศ้วยวามเยินแ่ “สัสเอ้ย!!!” เสียแหลมอใรไม่รู้ันทั้สอนใ ฮยอนเินไปูนอห้อ็ไม่เห็นมีใร “พวเล่นบอลมั้” ฮยอนลับมานั่เล่นเหมือนเิม วานลินมอมือัวเอ็แทบัลับไม่ทัน
พี่ฮยอนไม่อบมะเือเทศ
ไม่นาน้าวผัโ่ๆในวามิอวานลิน็เสร็ “หอมนะเนี้ย เสร็แล้วหรอ” ฮยอนที่เ็ะแนนให้อยู่็เยหน้าึ้นมาเห็น้าวผัสอานอยู่รหน้าัวเอ “รับ ผมล้าอแล้ว้วย” วานลินี้ไปที่ิ้์ล้าานที่มีระทะ มี เียและะหลิวสะอาเอี่ยมอ่อ ฮยอนรับานมารวเรื่อหน้าาและวามสวยาม “ไม่แน่ใว่าินไ้ไหม ผมทำไม่บ่อย้วย” วานลินเอาแ่ยืนเาท้ายทอย้วยวามไม่มั่นใ ฮยอนบเ้าอี้ให้วานลินนั่่อนะั้าวผัเ้าปา “ใ่ไ้เลย โไปไม่อายแน่นอน” วานลินถอนหายใโล่เหมือนยแเนียลออาอ ฮยอนให้ะแนน่อสุท้าย่อนะเ็บแฟ้มใส่ระเป๋า “ิน้าวันเถอะ” นี้แหละที่ไลวามลินรออย เย้!!!!
ไม่อยาะุยว่าฝีมือัวเอนั่นอร่อยั้นเทพนาไหนนทานถึินไปยิ้มไปแบบนั่น แู่เหมือนมีนัยนละอย่าัน วานลินินไปมอนรหน้าไป
หลายเือน่อนไ้แ่ฝัน อนนี้สัมผัสไ้ริ
เพี๊ยะ!!!
“บหน้าัวเอทำไมวานลิน”
“อ้อ ยุนะรับ”
“ริ้วย ่วนี้ยุเริ่มเยอะระวั้วยนะ” ฮยอนอำรอยแๆรแ้มอวานลินไม่ไ้ บเ็มแรน่าู “เอาแ่ำผม พี่เอ็ินเลอะนะรับ” ฮยอนรีบปัปาัวเอไปมา สสัยอร่อยเินไปเผลอินเลอะ่อหน้าน้อะั้น “มา ผมเ็ให้” วานลินโน้มไปหยิบเมล็้าวามุมปาอฮยอนแล้วเอาเ้าปาัวเอ “เม็นี้หวานีนะรับ”
“พี่เอาแฟ้มไปให้มาาม่อนนะ!!!” ฮยอนระเ้หนี่อนะหยิบระเป๋าัวเอแล้ววิ่ออไปแ่ไม่ทันทีะพ้นประู็หันลับมา “อร่อยมา อบุที่ทำให้ทานนะ” แม้ว่าฮยอนะวิ่ออไปัพัแล้วแ่วานลิน็ยันั่ยิ้มไม่หุบ
รู้สึพระเอีรีย์ิบหาย ฮริ้
Behind the seen1
“ไม่เอา ูลัว”
“อิหลิน อย่าเรื่อมาิ” “นั่นมีเลยนะโว้ยไม่ใ่โฟมศิลปะ” วานลินหนิ้วัวเอทันทีที่แฮวีบอให้เารีนิ้วัวเอในระหว่าสอบ นสิีที่ไหนมันะล้าันว่ะ ร่ำไห้ไ้ไหม “แ่ถ้าแออไประหว่าสอบรู็ะให้แลับมาสอบอนเย็นใหม่ไ อนนั้นแ็ไม่้อเอพี่แเนียลแถมอ้อนให้พี่ฮยอนมาุมแทน็ไ้” ามูเอลยายวาม าที่เาเยฟัาโฮเรื่อารสอบทำอาหารมาบ้า “แล้วถ้านที่พาั้นไปไม่ใ่พี่ฮยอนล่ะ” วานลินยัไม่มั่นใ ถ้าเิเป็นแเนียลพาเาไปห้อพยาบาลล่ะ เาไม่้อไปหาพยายมลาทา่อนรึไ
“พี่ฮยออบบบ” แฮวีรั้อฮยออบที่แอบนั่ฟัอยู่้าหลัอย่าเียบๆ “อยาร่วมบวนารไหม” “แล้วพี่้อทำยัไ” ไม่มีารห้ามันแ่อย่าใ “พี่ใ้วามูี้ที่น่ารัในัวพี่รั้พี่บูิไว้แถวพี่นะ เอาทีุ่ไฟไป่อนแล้ว็ับเาัวเอ ่อานั้นเป็นหน้าที่อพวผม” ฮยออบีมือับแฮวีเป็นารล เรื่อ่ายๆแ่นี้แ่ไ้เรื่อสนุมา็ุ้ม
“อูินนา มานี้เร็ว” อูินที่เาะล่อนมอยู่็วิ่มานั่ัวานลินอย่าสนใ “เราใ้มีเป็นไหม” “เป็นรับ” “ั้นราวนี้แล้ใ้ไม่เป็นทีสิ” ำออแฮวีทำเอาทั้ลุ่มเอียอสสัย “็ ถ้าพี่ฮยอนเห็นว่าอูินใ้มีไม่เป็น็ะรีบมา่วยใ่ป่ะ ั้นเลยให้พี่ฮยออบรั้ไว้ไ พอพี่แไปไม่ไ้็้อให้นอื่นไปแทน ี่เป็นพี่แเนียลแน่นอน นั่นะทำให้อริอเราเลิสนใเราไปสัพั ยัๆๆ พอเาอพี่ฮยออบับพี่เา้อ่วยึไฟแ่ทีุ่หาย็้อมาเอาใหม่ที่หน้าห้อ ราวนี้ล่ะพออิหลินเ็บัวปุ๊บพี่เาะถึัวอิหลินนแรทำให้ทุน้อยอมให้พี่ฮยอนพาไปส่” แฮวีอธิบายยาวเยีย่อนะว้าน้ำมาื่มเพราะเริ่มอแห้
“อ้อ”
“ห่า ูพูั้ยาว อบันแ่นี้เนี้ยนะ” แฮวีไล่เอาวน้ำเหัวรายน “แสว่าพี่วานลิน็สามารถมาทำะแนนทีหลัอนเย็นแถมไ้ะแนนใาพี่ฮยอน้วยใ่ไหมฮะ” “ลาแท้มัเน่อพวเรา” แฮวีหอมหัวอูินอย่าื่นใ
Behind the seen2
“เอ้ยๆ เป้าหมายมาแล้ว”
ฮยออบันพวน้อๆให้หลบ้าหน้า่าเมื่อเห็นว่าฮยอนเินมาที่ห้อแล้ว “พี่วานลินะไม่ลืมใ่ไหมฮะ” “พี่โทรเือนมันแล้วนะว่าห้ามใส่มะเือเทศ ไม่้อห่ว” ามูเอลโว์หน้าอมือถือที่เพิ่วาสายวานลินไป สี่หน่อแอบยือมอในห้อที่วานลินำลัหันผัส่วนฮยอน็นั่มออยู่
“พี่เาบหน้าัวเอทำไหมฮะ” อูินถามเมื่อเห็นว่าู่ๆฮยอน็บหน้าัวเอ แฮวีหรี่ามอแ้มอฮยอนที่ึ้นสีาๆที่ไม่น่าะใ่รอยบเมื่อี้ “พี่เาำลัเิน หู้ยยยย เหมือนเห็นัยนะอยู่ลำไย” “รำไร็ไ้น่ะ” ามูเอลส่ายหน้าให้ับแฮวีที่เล่นำไมู่เวลาพอีับที่เหลือบเห็นว่าวานลินำลัเอื้อมไปหยิบมะเือเทศ “อ้าวๆ แย่แล้ว” ามูเอลบแฮวีให้หันลับไปู
“สัสเอ้ย!!!” แฮวีเผลอร้อออไป แ่ิะร้อห้ามในหัวแ่ไม่ิว่าปามันะไป้วย สี่หน่อเอามือปิปาัวเอแล้วรีบหลบใ้หน้า่าทันที [พวเล่นบอลมั้] “เฮ้อออ” เล่นเอาใหายใว่ำหม สี่หน่อยืนูนแน่ใว่าวานลินทำเสร็แน่นอน็พาันลีฟัวออไป้วยวามภูมิใ
ความคิดเห็น