คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตราบาปสวรรค์ 6
Chapter 6
ในอเวีไม่มีแสแห่อุทัยอันอบอุ่นเเ่นที่สรวสวรร์แ่ไอเย็นรอบใหม่เป็นัวแทนในารล่าวทัทายวันใหม่ วานลินที่นอนเท้าศีรษะ้อมอนน้อยในอ้อมปีหนัอนเพื่อหนีวามเย็นที่แผ่เ้ามาในห้อแม้ว่าัมื่อยเสียหน่อยที่้อันปีราบไปับผืนเียแ่หาทำให้ทูสวรร์ในอ้อมอูัวเ้ามาหาไ้็นับว่าทแทนันไ้ มูโ่ลัลอบสูลิ่นาราเมลที่เริ่มานิๆเนื่อาวามบริสุทธิ์ที่อยู่พลัพราไปไม่ไ้ทำให้วานลินเบื่อหน่ายแ่อย่าไ้ ไล่สันมูไปามลุ่มผมสีำนิ่มลามไปที่หัวไหล่เนียนที่ปราศาสิ่ใมาวาั้น
ุ๊บ
อสรพิษูบอย่าหมั่นเี้ยวในวามเนียนลื่นในผิวพรรอทูสวรร์ที่น้อยนัไ้สัมผัส “อื่อ?” ฮยอนลืมาึ้นมาเพราะถูรบวนาวานลินที่เริ่มุนอยู่แถวบ่าแบอน “อาบน้ำัน”
“ท่านวานลิน”
ฮยอนเอ่ยเรียเ้าอัที่นเอำลันั่ใส่่วยสวมมุให้ “หื้ม” วานลินานรับในลำอ่อนัุมพิลุ่มผมนิ่มรหน้าไปอีหนึ่วรั้ “พวเรา...” ฮยอนเยหน้าถามพร้อมวาที่สั่นไหว “รัันไ้ริๆหรอ” เป็นำถามที่วานลินรู้ำอบี ใ่ เารู้แ่ใว่ามัน้อห้ามไม่ใ่ับอเทวาแ่หาเป็นฝ่ายทูสวรร์เอ “อยู่ับ้าที่นี่ ไ้โปร” วานลินโอบอร่าน้อยให้มในอ้อมออนทำให้ฮยอนทำไ้เพียระพริบาปริบๆ้วยวามวย
ฟ่อออออ
แอเวิร์ทรีบเลื้อยมาหาทัู้่ที่นั่อยู่บนเีย “ูแลฮยอนแทน้า” วานลินวาัวฮยอนอย่าเบามือโยมีแอเวิร์ทเลื้อยโอบร่าฮยอนไว้ “้าัรีบลับมา” ป้อนุมพิให้เสมือนยานอนหลับล่อมให้ฮยอนเ้าสู่นิทราภายในวอแอเวิร์ท
“นึว่าัไม่มาเสียแล้ว”
โฮที่นั่ไว้ห้าสบายอารม์อยู่บนบัลลั์เหลือบมอวานลินที่้าวเินมาอย่าเื่อ้า “หวัว่าัเป็นเรื่อเ้าท่าถึ้อั้ั้นไปาม้าถึที่พั” โีเหลือเนที่แอเวิร์ทมีประสาทสัมผัสไวทำให้มันรีบมาเือนว่ามีอเทวาบริวารำลัมาที่พัอนไม่อย่านั้น วามลับที่นุ่อนฮยอนไว้้อแเป็นแน่ “้ารอท่านให้สัาึ้นไป้าบนนั่นไม่ไ้แล้วหล่ะ” โฮหยิบนนสีฟ้าอ่อนออมาาระเป๋าเสื้อ “ท่านพอุ้นหรือไม่ว่าเป็นอใร” อนน้อยที่หลับอยู่ที่พัอวานลิน “้าไม่รู้”
“ี ถือว่ามีทูสวรร์ลอบลมาในที่อ้าไ้็ถึเวลาที่พว้าัึ้นไปสนุบนนั้นเหมือนัน”
เหล่าบริวารส่เสีย้วยวามอึทึรึโรมนโฮ้อสั่เียบ “ท่านิว่าอย่าไร” โฮหรี่ามออเทวาั้นสูว่าที่ยัยืนนิ่อยู่รหน้า “ามใเ้า” “ไม่อยาึ้นไปหน่อยรึ” โฮถามีุ้ราวับรู้อยู่แล้วว่าวานลินเยึ้นไปมา่อน “ไม่แล้ว” ใรอยาัึ้นไปให้้อถูพรานน้อยไปหล่ะ
“มินิ เธอเห็นฮยอนบ้าหรือไม่”
“ท่านีอ เราำไ้ว่าฮยอนไปที่น้ำเอนเนนะ พาัวเล็ลับบ้าน” ีอที่ั้ใหมายมอบานใหม่ให้ฮยอนเห็น้อเปลี่ยนให้ผู้อื่นไปแทน “ยัไม่ลับมาอีหรอ” เสียพึมพัมอมินิทำให้ีอประหลาใ โยปิฮยอนัไม่ไปไหนนานเพราะ้วยนิสัยเป็นห่วเหล่าทูสวรร์วัยแบเบาะที่อาศัยในสวนแห่รอยยิ้ม ีอโผบินมาเยี่ยมเยียนฮยอนที่ที่พัลับ้อะัปิมูอย่ารวเร็ว “ลิ่นสาป?” ีอฝืนใเ้าไปสำรวหา้นออลิ่นที่ว่า ้อมีอเทวาบุรุเ้ามาที่พัอฮยอนเป็นแน่ ีอใ้เวลาอยู่ไม่น้อยแ่็ยัหาไม่เอ “ไม่นะฮยอน”
ริ๊ ริ๊ ริ๊
ีอรีบบินมาเาะระัทอเพื่ออวาม่วยเหลือาทูสวรร์นอื่น “ฮยอนอยู่ในอันราย อเทวามาที่นี้” ทันทีที่ีอประาศทูสวรร์ทุน่าใ “รีบามหาเธอ่อนที่ัสายเินไป” ีอแทบสวภาวนา
“้าแ่พระผู้เป็นเ้า โปรอภัยในวามผิบาปอเราที่ปลปละละเลย โปรอภัยให้ับวามผิทั้หลายที่เราไม่อาุ้มรอทูสวรร์นนึไ้ โปรุ้มรอให้ฮยอนลับมาอย่าปลอภัย”
“้านอร้อนั”
ฮยอนที่แอบมุออาอแอเวิร์ทไ้สำเร็ึรีบออาปราสาทอวานลินทันที “เราอโทษท่านวานลิน” ฮยอนหันลับไปมอรั้สุท้าย “หน้าที่อเราือรับใ้พระผู้เป็นเ้า” ่อนัรีบาปีเ่นส่าอนเอแล้วรีบบินเหนือทะเลสีเลือ
ว๊า
ฝู้าาวที่เห็นปีาวฟ้าอฮยอน่าพาันรุมรายล้อมหวัร่าฮยอนให้มในทะเลเือ ทูสวรร์ัวน้อยอาศัยวามเพรียวเบาหลบหลีฝู้าาวไปหลบ่อนหลัอระู “ฟู่ววว” ฮยอนถอนหายใอย่าโล่อเมื่อฝู้าาวบินไปอีทา “อื้ออออออ!!!!!!” ู่ๆมีมือหยาบแหอระูมาปิปาอยอนา้านหลั “ิว่าเป็นนที่ไหน ที่แท้็” เสียทุ้ม่ำอวานลินระิบอยู่้าใบหู ่อนที่เสื้อลุมัห่อร่าอฮยอนไว้
“เลี้ยในรีๆไม่อบสสัย้อล่ามโ่”
“ท่านวานลินเราอโทษ”
วานลินุระาฮยอนลับเ้ามาในปราสาทไ้สำเร็ ้อมือบาทั้สอถูมือหยาบอวานลินเพีย้าเียวับไว้พร้อมระุลาให้ามิเ้ามาในห้อนอน “ท่านวานลิน อย่าทำเราเลย” ฮยอนพยายามอ้อนวอนเพราะอเทวารหน้าูไม่เหมือนวานลินนเิมที่อ่อนโยนเหมือนเมื่อเ้า “้าทำเพื่อัวอเธอ ฮยอน” วานลินเหวี่ยนน้อยึ้นไปบนเียพร้อมับว้าโ่ที่ให้แอเวิร์ทไปาบมา “อย่า อย่า” วานลินัารมั้อเท้าทั้สอ้าอฮยอนไว้ับเสาหิน้าเียแล้วพ่นเผาแมุ่แทิ้ไป
“แบบนี้็ไม่เลวนะว่าไหม”
วานลินร่อมมอฮยอนที่พยายามสะบัโ่รวนให้หลุออ เสียโร้เร้ๆอโ่เหล็ั้อไปทั่วห้อแ่ลับไม่น่ารำานเลยสำหรับวานลิน “ท่านวานลิน ให้ฮยอนลับไปเถอะนะ” ฮยอนแลมาเป็นอ้อนวอนให้ปล่อยนไป ำพูำาที่น่ารัเรียให้วานลิน้อปล้ำูบสนอวามอยาอนเอ มือหยาบสอใ้ท้ายทอยันให้ฮยอนรับารบยี้ปลุวามหวานออมาส่วนมืออี้า็อรัไว้ไม่ให้ิ้นพยศ
“ที่นี้็นอนะ”
วานลินผละอออย่าเสียายปล่อยให้ฮยอนปล่อยน้ำาไหลรินออมา้วยวามลัว “น้ำาไม่เยมีผล่ออเทวาำไว้” วานลินูบับน้ำาให้่อนัเินออไปาห้อพร้อมับปิประูเสียัทิ้ให้ฮยอนนอนฟุบอหมอนร้อไห้ร่ำรวน “ท่านวานลินใร้าย ฮึ เราอยาลับ”
วานลินเอไม่ไ้เินไปไหนเพียแ่หนีมานั่ทิ้ัวอยู่อีฝั่อบานประู “้าอโทษฮยอน” ใบหน้าหล่อถูปิ้วยมือหยาบเพื่อ่อนน้ำาที่ำลัไหลออมาอย่าหวาลัวเ่นเียวับฮยอน ไม่อยานึหาเมื่อรู่นที่พบเอฮยอนไม่ใ่ฝู้าาวาบอ หาเมื่อรู่ไม่ใ่นที่ามลิ่นไปนพบฮยอน วใออเทวานนี้ัเป็นเ่นไร
อ๊า!!!!!!!!
ความคิดเห็น