คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เชลยจงฮยอน 3
Chapter 3
“นอานนี้็ไม่มีใร้อสสัยแล้วอรับ” หลั๋วรีบวิ่มารายานพร้อมับี้ไปยัฮยอนที่นั่อฮยอนบินที่บาเ็บีวาอย่าหนัามาบอ ไลวานลิน “ับพวที่เหลือมัไว้แล้วใ่ไหม” “อรับท่านแม่ทัพ” วานลินแสยะยิ้มมาหาทั้สอนที่นั่อันสั่นระริ “เ้า ื่ออะไร” วานลินเยาฮยอนที่เอาแุ่หนีับบ่าอฮยอนบิน “ิมฮยอน” “ท่านพี่ บอพวมันทำไม” ฮยอนบินอยาัลิ้นนเอให้ายไปเสีย วามไร้เียสาอท่านพี่ัทำให้ท่านเป็นอันราย “หึ”
“ปล่อยท่านพี่!!!!”
“ฮยอนบิน ่วยพี่้วย!!!!”
“หุบปา!!!!”
เพี๊ยะ
“ท่านฮยอน!!!!” ร่าเล็หยุนิ่เนื่อ้วยวามเ็บาที่แ้มวาอนเอ “่ำ้า เ้าบัอาบเาไ้เยี่ยไรัน” แทมินพยายามิ้นให้หลุาเือที่มัล่ามนเอไว้ ร่าสูรหน้าไม่รู้เสียแล้วว่าำลัทำร้ายบุลสำัอแว้นฮวัและประานนาไหน “าวิม้อพูมาเ่นนี้ทุนเลยรึไัน” วานลินัาบ้าเอวออมาหมายะัอแทมินแ่ลับถูฮยอนว้าแนเอาไว้ไ้ทัน “ไ้โปรท่านแม่ทัพ อย่าทำร้ายเพื่อนเราเลย ปล่อยน้อายอเราับาวเมือเถอะนะ” ฮยอนอแนยาวอวานลินเพื่ออ้อนวอนให้ไว้ีวิาวิมหยา “เรายอมท่านแม่ทัพทุอย่าเลย ไ้โปร” น้ำาหยอุ่นระทบับหลัฝ่ามืออวานลินเรียให้าหม่น้อเหลือบลไปมอ แ้วาใสุลูวาอนที่ำลัอแนเาอยู่นั้น
่าน่าย้ำยีให้ร้อไห้เสียให้หนั
“ทุอย่าริรึ” วานลินเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นฮยอนที่พยายามลั้นน้ำาไว้ หาฮยอนเป็นวา วานลิน็เป็นราสีห์ที่ำลั้อะปบเหยื่อัวน้อยไร้ทาสู้ “ทุอย่า เพียท่านบอ” “หึ”
วานลินอุ้มร่าอฮยอนโยนให้ฮยอนบินที่พุ่ัวมารับทันที “ใริแะ้อสอนนี้” วานลินเปรยามอเหล่าทหารในอที่พาัน้มหน้า้มาหลบแม่ทัพให่ที่้อไม่วาา “้าไม่้อเอ่ยออมา” วานลินัระเบียบเสื้อผ้าอนเอให้เรียบร้อย่อนะเินออไปาุออำเลยทั้หม ฮยอนปรือาึ้นมามอหน้าฮยอนบินที่ำลัเสียใอย่าเป็นที่สุ “ท่านพี่ ้าอโทษ” ฮยอนบินพยายามโอบอุ้มร่าน้อยอฮยอนอย่าเบามือที่สุ้วยหัวใที่ำลัแหลสลาย “ฮื่อ ฮยอนบินนา พี่ฮื่อ” ฮยอนโผเ้าออน้อายพร้อมับปล่อยโฮออมาอย่าไม่อายใร
ฝ่าบาทโปรให้อภัยระหม่อม้วย
นี่เป็นำอที่ฮยอนรีร้อในใ
“ทานั้นถึไหนแล้ว”
“แม่ทัพไล สายอเราไ้เลื่อนั้นแล้วอรับ”
“ี ืนนี้ัเวรเฝ้ายามทุสอยาม ระวัพวเลยมันหนี”
“อรับ” อทหารแยย้ายันไปประำหน้าที่ วานลินหันไปสั่ให้ทหารั้นผู้น้อยนำถัใส่น้ำเ้าไปยัที่พัอน ่อนะเลี้ยวลับเ้าไปยัอ “ส่พระู่หมั้นมา” วานลินมอเหยียไปยัฮยอนบินที่โอบฮยอนให้อยู่ในอ้อมอัวเอ “้าพูี้วยแล้วนะ” วานลินเินไประา้นแนฮยอนให้หลุาฮยอนบิน “ท่านพี่ ไม่อย่าพาเาไป” “ไม่เป็นไรฮยอนบิน พี่ไม่เป็นไร” ฮยอนยอมลั้นใลุึ้นามที่วานลิน้อารแม้่วล่าะเ็บอย่าหนั็าม
พรึบ
วานลิน้อนัวเบาอฮยอนึ้นมาในท่าอุ้มสรี่อนะเินไปยัที่พัอนเอ “ทะท่านแม่ทัพ” “้าัทำแผลให้” ฮยอนมอเสี้ยวหน้าอวานลินอย่าไม่เ้าในัแ่็ทำไ้เพียเียบเอาไว้ เมื่อวานลินเินมาถึหน้าประู็สั่ให้ทุนออไปให้พ้นที่พัอนเอ “ท่านแม่ทัพือ”
“ไลวานลิน”
“เห๋”
“ื่ออ้า”
ไม่รู้สิ่ใลใให้วานลินแนะนำนเอออไปแ่ฮยอน็ยันึอบุที่อย่าน้อย็ยื่นไมรีมาให้ วานลินวาฮยอนลในถัน้ำเมื่อ้นเนียนอฮยอนสัมผัสับน้ำวามเ็บแสบ็เ้าู่โมทันที “ทนหน่อย” น้ำเสียปลอบโยนอวานลินทำเอาหัวใวน้อยเ้นรัว ไม่นานวานลิน็่วยทำวามสะอาให้นเสร็ “นอนะ ประเี๋ยว้าลับมา” วานลินนำเสื้อลุมห่อร่าน้อยอฮยอนไว้แล้วบัับให้นอนลไป ้วยวามหมแรนั้นทำให้ฮยอนผล็อยหลับอย่า่ายาย
“ฮื่อ”
แสแในเ้าวันใหม่ส่อมายัหน้า่า่อให่ที่เปิ้าไว้ วานลินรู้สึรำานน้อลืมาึ้นมาพบับลุ่มผมสีำที่วาอยู่บนท่อนแนอนเอ ใบหน้ามบลับลุ่มผมอฮยอนที่ยัหลับสนิทเพื่อหลบแส
“ให้อภัยระหม่อม้วย”
ความคิดเห็น