ชมรมบาสว้าวุ่นกับนายจืดจาง

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2

ตอน2

"แคก! แคก!" เสียงไอของชายร่างเล็กนอนฟุบที่อยู่โต๊ะหลังสุดของห้องเรียน

 

"เฮ้!คุโรโกะเป็นอะไรไหม"ชายร่างสูงผมสีเพลิงหันมาถามอาการของเขา

 

"ผมไม่เป็นไรน่ะครับคากามิคุงไม่ต้อง..แคก แคก!"พูดไม่ทันจบประโยคร่างเล็กก็ฟุบลงไปพร้อมเอามือปิดปากไว้

 

"อาจารย์ครับ!?ขออนุญาติพาเท็ตสึยะไปห้องพยาบาลครับ" คากามิลุกขึ้นทันทีหลังจากเห็นอาการของเพื่อนสนิท[คนรัก]

 

"อ่า..ได้ๆ"อาจารย์อนุญาติทันที่ที่เห็นสภาพของคุโรโกะ

 

"ทำ...บ้าอะไรครับ แคกๆ!" คุโรโกะหน้าแดงเพราะพิษไข้ตอนนี้สภาพ ดูโทรมอย่างเห็นได้ชัด ถูกแบกไว้บนหลังของคากามิ

 

"อย่าบ่น...เมื่อวานมัวตากน้ำฝนเล่นรึไง"

 

"ขอโทษครับ.."ไอร้อนจากตัวคุโรโกะแผ่มาถึงตัวคากามิ จนเขารู้สึกได้

 

"จริงๆเลยนะนายนี้"

 

คากามิเดินแบกคุโรโกะลงไปจนถึงห้องพยาบาลๆ

 

"ฉันจะบอกโค้ชให้ละกัน"คากามิวาง

คุโรโกะไว้บนเตียงก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

"ขอบคุณครับ" ไม่นานทั้งห้องก็ปกคลุมไปด้วยความเงียบ คุโรโกะหลับตาลงแล้วค่อยๆเข้าสู่ห้วงนิทรา

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"เฮ้!เท็ตสึไนท์พาส!"เสียงคนคุ้นเคยพูดขึ้นข้างๆ

"เอ๋?...อะไรครับ"คุโรโกะงุงงงกับคำพูดของที่มาของเสียง

เมื่อสำรวจดูตัวเองพบว่า ตัวเองใส่เสื้อกีฬาของโรงเรียนเทย์โคอยู่

"หมายความว่า..." เขาเงยหน้ามองคนที่ยื่นอยู่เบื้องหน้านั้นคือ

อาโอมิเนะ 

"คนที่จะชนะฉันได้ มีแค่ฉันเท่านั้น"

 

"ไม่!เรื่องแบบนี้ฉันไม่อยากเห็นมัน!"ร่างเล็เกิดอาการสับสนอย่างมาก

ประโยคนั้นวนเวียนในหัวของเขา

"ไม่! ไม่เอา"ร่างเล็กทรุดลงกับพื้นพร้อมเอามือปิดหูไว้

[โกะ....]

[คุโร....]

[คุโรโกะ!!]

.

.

.

.

.

.

"คุโรโกะ!ตื่นสิ"เสียงเรียกที่ทุ้มต่ำของคากามิปลุกให้คุโรโกะตื่นขึ้น

 

"ครับ..."คุโรโกะลืมตาตื่นพร้อมยันตัวเองลุกขึ้น

 

"เหมือนไข้จะลดแล้วนะ...กลับกันเถอะ"

 

"่อ่า...ครับ"

 

ระหว่างเดินกลับ

"เฮ้...นายเป็นอะไร"คากามิเปิดประเด็น

 

"เออ...เรื่องอะไรกันครับ"

 

"ตอนนายหลับอยู่ ดูท่าทางกระสับกระสาย"

 

"มันก็แค่ฝันร้ายน่ะครับ"

 

คากามินิ่งไปสักพักก่อนพูดขึ้นว่า

"จริงสิฉันมีข่าวดีจะบอกโค้ชจะพาพวกเราไปทะเลล่ะ!"

 

"นั่นแค่ไปเข้าค่ายฝึกซ้อมสินะครับ"

 

"ป่าวซะหน่อยพวกเราจะไปเที่ยงต่างหากล่ะ"

 

"เที่ยว? โค้ชคิดเองรึป่าวครับ?"

 

"ไม่หรอกๆพวกเราลงความเห็นกันน่ะ เดี๋ยววันเสาร์ทุกคนนัดกันไปซื้อชุดว่ายน้ำกันน่ะนายจะไปไหมล่ะ"

 

"ผมมีชุดว่ายน้ำนะ...แต่ผมก็จะไปซื้อด้วย"

 

"อะไรของนายเนี่ย"น้ำเสียงของคากามิอยากจะสื่อว่า นายกวนตีนฉันมากเลยน่ะเนี้ย

 

วันเสาร์

 

"เอ้าทุกคนมาครบแล้วสินะ!"เสียงกัปตันทีมฮิวงะ จุนเป แห่งเซย์รินตะโกนเสียงดังถามทุกคน

"มาครบแล้วล่ะ"เสียงของรุ่นพี่ปี2 โคงาเนอิ ชินจิตะโกนดัง

"จะบ้ารึไง!!ยังมาไม่ครบเลย"รุ่นพี่อีกคน อิซึกิ ชุน แย้งขึ้นมา

"มาครบแล้วเนอะมิโตเบะ"ฝ่ายถูกตำหนิหันมองเพื่อนข้างๆ มิโตเบะ รินโนะสุเกะทำท่าทางเหมือนพูดแต่กลับไม่มีเสียงออกมา

"หาหมายความว่าไง"โคงะมองแล้วแปลคำพูดของอีกฝ่ายออกมาก็ถึงกับเหงื่อตก

"คุโรโกะยังไม่มาเลยนิเนอะ ฮ่าๆ" เสียงอารมณ์ดีของรุ่นพี่คิโยชิ เทปเป พูดขึ้น

"งั้น..เดี๋ยฉันโทรตาม..."คากามิพูดยังไม่ทันจบก็รู้สึกเหมือนใครมายื่นข้างๆ

"ผมอยู่นี้.."เสียงอันเป็นเอกลักษณ์ของคุโรโกะพูดขึ้น

"เฮ้ย!!"ทุกคนพูดขึ้นพร้อมกันเมื่อเห็นร่างเล็กปรากฏตัวขึ้นข้างๆคากามิ

"อย่าโผลมาแบบนี้สิคนอื่นเค้าตกใจนะเว้ย!!!"คากามิพูด

 

"โทษทีครับ"

 

"เฮ้ออ...พวกนายอยู่กันครบซักทีงั้นเราไปกันเถอะ"เสียงของกัปตันดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมออกเดินไปที่ห้างสรรพสินค้า

ทีมเซย์รินทั้ง11คนออกเดินทางไปเพื่อซื้อชุดว่ายน้ำที่ห้างสรรำสินค้าเมื่อถึงห้างก็ต่างหอบไปตามๆกันเพราะ โค้ชสั่ง(ขู่)ไว้ว่า

"พรุ่งนี้พวกนายไปซื้อชุดว่ายน้ำกันห้ามนั้งรถนะพวกนายต้องวิ่งไปแทน ไม่งั้นเจอดีแน่"

 

ทุกคนแยกซื้อชุดของตัวเองกัน

ส่วนคุโรโกะก็แค่เดินดูเฉยๆกับคากามิ

 

"เฮ้!นายไม่ซื้อจะมาทำไมเนี้ย?"คากามิหันมาถาม

 

"ผมแค่อยากมาน่ะครับแค่จะมาซื้ออาหารให้เบอร์2ครับ"คุโรโกะตอบ

 

"งั้นหรอ"

 

"ครับ..คากามิคุงผมลืมถามไปครับ วันที่เราจะไปทะเลวันไหนหรอครับ"

 

"ก็อีก2อาทิตย์น่ะ"

 

"อ่อ...โอเคครับ"คุโรโกะคลียิ้มบางๆพูดเสียงอ่อยๆ เหมือนกำลังทำใจปลอบตัวเอง

 

เวลาผ่านไป2-3ชั่วโมง

ทีมเซย์รินกลับมารวมตัวกันเพื่อเตรียมตัวเดินทางหลับ

"ขากลับโค้ชน่าจะปราณีพวกเราหน่อยเนอะ ฮิวงะ"อิซิกิพูดขึ้น

"ขากลับโค้ชส่งเมลมาบอกว่า ขากลับให้เดินแทนวิ่ง"ฮิวงะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดูดีใจขึ้นนิดๆ

"งั้นพวกเรากลับกันเถอะ"คิโยชิออกเดินนำทีมทันทีที่พูดจบ

===ติดตามตอนต่อไป===