คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ::: ชั้นไม่อยากพูดกับน้องนายแล้ว ฮีซอล
++
ตอนที่ 2 ชั้นไม่อยากพูดกับน้องนายแล้ว ฮีซอล
ติงน๊องง ง ง........... ((พยายามฟังให้เป็นเสียงออดนะค่ะ - -" ))
เด็กหนุ่มที่ข้างตัวมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่วางอยุ่ ยืนกด ออดหน้าบ้านพี่ชายอยุ่นาน
แต่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตูซะที
"พี่ดงแฮไม่อยุ่รึไงนะ.. แล้วพ่อแม่พี่ดงแฮก็คงไม่อยุ่ด้วยสินะนี่ เฮ้อ~ " บ่นเบาๆ พลางทำใจรอพี่ชายต่อไป ..
.................
- โรงเรียน -
"เฮ้ๆ ดงแฮโทดทีชั้นกลับก่อนนะ วันนี้ต้องรีบไปช่วยงานที่ร้านน่ะ นายกลับเองได้นะ"
"ไม่ต้องห่วง ซองมิน ฉันไปส่งงานก่อน แล้วเดี๋ยวก็จะกลับแล้ว" ดงแฮไม่ได้ว่าอะไรเพราะรู้ดีว่า
ร้านขนมที่บ้านซองมินขายดีมากตัวเค้าเองยังไปอยุ่บ่อยๆ
"โอเค งั้นกลับดีๆนะ"
"อืม" ตอบเพื่อนรักก่อนจะหันกลับขึ้นตึกเอางานไปส่ง
...
...
"อ่าวด๊อง นายจะไปส่งงานนี่เหมือนกันเหรอ" ฮีซอล เพื่อนสาว (?) (( ไม่ใช่และๆ เจ๊แกเป็นผู้ชายนี่หว่า )) เพื่อนหน้าหวาน ((อ่า ดูดีขึ้นหน่อย 55+)) ทักขึ้น พลางชี้สมุดการบ้านวิชาเดียวกับดงแฮ
"อืม.. แต่เมื่อไหร่นายจะเลิกเรียกชื่อชั้นสั้นๆแบบนั้นซะทีนะมันแปลกๆ " (น่ารักออกด๊องแปลกยังไงนี่ เอิ๊กๆ )
"ฮ่าๆ น่ารักออกด๊อง" ฮีซอลตอบพร้อมกับหัวเร๊าะออกมา ก่อนจะชวนให้ดงแฮรีบๆไปส่งงานด้วยกัน
....
....
" นี่ส่งงานแล้วนายไปเพื่อนชั้นสนามบาสแปบนึงสิ ด๊อง" ฮีซอลพูด
"นายจะไปทำไมล่ะ"
"ไปหาน้องชายตัวแสบน่ะ"
"เง้อออ ..คิบอมน่ะเหรอ ชั้นไม่ไปได้มั้ยเนี่ย?? T^T "
"น่านะ ไปเพื่อนกันนะๆๆ "
"อือๆ ก..ก็ได้ " ในที่สุดก็ต้องยอมไป ก็เพื่อนตัวดีอ้อนซะขนาดนั้น
เฮ้อ..ผมไม่อยากไปเลย ไม่อยากเจอเจ้าเด็กนั่นเลยอ่า ก็มันชอบแกล้งผมนี่ ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
น้องนายชอบแกล้งชั้นอ่าฮีซอลล ได้ยินม้ายยยย มันชอบแกล้งชั้นนน ((ใครจะไปได้ยินฟ่ะ ก็แกคิดอยุ่คนเดียวนี่ด๊อง - -" ))
.............................
- สนามบาส -
"ทำไมวันนี้สนามบาสน้อยจัง" ฮีซอลว่า เมื่อเดินมาถึง เพราะทุกครั้งที่เค้ามารอคิบอมเล่นบาสที่นี่
ก่อนกลับบ้าน ก็จะเห็นว่ามีคนเยอะมากทุกครั้ง ทั้งเพื่อนคิบอม และคนอื่นๆ
ไม่ใช่ว่ามาเฝ้าน้องชายหรือเป็นห่วงน้องชายหรอกนะ แต่ที่มารอคิบอมทุกวันน่ะก็เพราะ..
อยากมาเจอใครบางคนน่ะสิ ฮ่าๆๆ
"อ่า นั่นไงไอ้คิบอม อยุ่ตรงนั้นเอง เดี๋ยวชั้นเรียกมันก่อนนะด๊อง" ดงแฮแค่พยักหน้ารับเท่านั้น
....
"คิบอม..." ฮีซอลตะโกนเรียกน้องชายที่เล่นบาสกับคยูฮยอนอยุ่กลางสนาม
"เฮ้..คิบอมมม" แกล้งไม่ได้ยินรึไงว่ะเนี่ย
"เฮ้ ไอ้ คิม คิบอมมี่..... " ยังไม่หันอีกเร๊อะแก ฮึ่ม!! งั้นต้องนี่เลย
" ไอ้คิบอมมม..มันเล่นบาสอยุ่ งั้นเรากลับกันเหอะ ด๊องงงง !!!! " แกล้งตะโกนเสียงดัง
โดยเฉพาะตรงชื่อของดงแฮ ทำเอาคนที่แกล้งไม่สนใจ หันควับมาทันทีที่ได้ยินชื่อด๊อง
สำหรับฮีซอลเองก็รู้ๆอยุ่ว่าน้องชายตัวเองน่ะ ชอบเพื่อนคนนี้ถึงใช้วิธีนี้ไง และมันก็ได้ผลทันทีซะด้วย ฮี่ๆ
"เฮ้ยย พี่ฮีซอลล เดี๋ยวพี่ ไอ้คยูเด๋วกรุมานะเว้ยเฮ้ยย" พูดพลางวิ่งตามฮีซอลและดงแฮไป
"เออ .. เมิงนี่น๊า" คยูตอบเพื่อน ((คยูออกแล้ว ออกแค่นี้ก่อนนะคยูนะ - -"))
....
พอวิ่งทันทั้งสองคนคิบอมก็เริ่มบ่นทันที "แฮ่กๆ ไม่รอกันเลยนะ โห่พี่นี่ใจร้ายจิงๆเลย"
"ก็ชั้นเรียกแกตั้งนานแล้วนี่ ชิ!ไม่ต้องมาบ่นเลยแก" บ่นกลับไปบ้าง
....
"อ๊าวว พี่ด๊อง เอ้ยย! พี่ดงแฮก็มาด้วยเหรอค๊าบบเนี่ยยย" ...(แกล้งโง่รึไงบอมเมือกี้แกก็ได้ยินพี่แกเรียกชื่อดงแฮอยุ่นี่ ดังมากซะด้วย นะนั่น )
"ไม่ได้มามั้ง ก็เห็นอยุ่นี่ ยังจะถามอีก" ตอบไปแต่ก็ไม่ได้มองหน้าคิบอม
"โห่ ผมทักดีๆนะ ใจร้ายอีกคนล่ะ"
"ชั้นยืนอยุ่ตรงนี้ไง นายก็เห็นนี่ แล้วยังจะถามเพื่อ..? "
"โธ่..ก็ผมอยากคุยด้วยอ่ะ"
"เฮ้ออ.." ได้แต่ถอนหายใจเพราะไม่รู้จะตอบอะไรคนตรงหน้าดี เลยเลือกที่จะเงียบดีกว่า
....
"เออๆ..แล้วเพื่อนๆแกไปไหนหมดล่ะ เห็นแต่เจ้าคยูเล่นอยุ่กับแกเนี่ย " ฮีซอลถามขึ้นมา ท่ามกลางความเงียบ -*- พลางมองไปรอบสนามบาส
"เพื่อน เหรออออ..คนหนายยล่ะพี่ ฮ่ะๆ ไอ้วอนรึงายย? " ถามกลับพี่ชายคนสวย(?)อย่างกวนๆ
"ไอ้น้องบ้า!! ชั้นหมายถึงเพื่อนๆแกทุกคนนั่นล่ะ" ด่าคิบอม ที่พูดความจิงออกมาซะงั้นล่ะ
"ฮ่าๆ ก็ อืมมม..ไอ้วอนมันกลับบ้านไปแล้วงานมันยังไม่เสร็จอ่ะ ..ไอ้เยไปกะเรียววุค
..ส่วนไอ้ฮันวันนี้มันขี้เกลียดเล่นกลับบ้านไปแล้วเหมือนกัน เลยเหลือแค่ผมกะไอ้คยูมัน
ว่าแต่พี่มีอะไรกับผมรึป่าวที่เรียกผมน่ะ"
"ป่าวหรอกก็แค่จะบอกว่า วันนี้ชั้นไม่รอแกนะ จะกลับก่อน"
"อืมม ครับๆ อ๊ะ..ถ้างั้นดงแฮสนใจรอผมแทนพี่ฮีซอลมั้ยคับ ^ [] ^ ?"
"ไม่!! o_o .. แล้วชั้นเป็นพี่นายนะเรียกชั้นว่าพี่ด้วยสิ" ดงแฮฺตอบเสียงดังฟังชัด
ตอนนี้เค้าชักเริ่มโกรธแล้วล่ะ
"ตัวนิดเดียว เนี่ยนะ จะมาเป็นพี่ผม เป็นอย่างอื่นแล้วกัน ดีมั้ย? " คิบอมยังคงแกล้งดงแฮต่อไป
"เฮ้ออ..ชั้นไม่อยากพูดกับน้องนายแล้วฮีซอล กลับเหอะ" เถียงกะคิบอมทีไรเค้าต้องเป็นฝ่ายแพ้
หรือเงียบไปก่อนซะทุกที เพราะงี้ไงถึงไม่อยากคุยกะเจ้าเด็กนี่
"อืมม ไปๆไปก็ได้ นายก็อย่าแกล้งด๊องนักสิ คิบอม ฮ่ะๆ แล้วก็อย่าอยู่เล่นนานนักล่ะรีบกลับบ้านนะ"
"คับๆเดี๋ยวก็เลิกแล้ว กลับบ้านดีๆนะดงแฮ " ตอบพี่ชาย แล้วแถมท้ายด้วยการล้อดงแฮเล่นอีกครั้ง
.... โอ้ยย ไอ้เด็กนี่ทีเพื่อนๆคนอื่นของผมมันเรียกว่าพี่หมด ทีกับผมทำไมไม่ยอมเรียกนะ
จะเรียกก็แค่ตอนมันแซวผมเล่นเท่านั้น นี่ผมตัวเล็กมากเลยรึไง ไม่ถึงขนาดนั้นซะหน่อย
มองดีๆ ผมออกจะมาดแมน (ตรงไหนว่ะด๊อง?) ผมไม่ได้หลงตัวเองนะ ผมพูดความจิง (นี่ขนาดไม่ได้หลง)
เฮ้ออ..กลับบ้านดีกว่า....
...................................................................................................................................
ฮ่ะๆ ขอบคุณ Love_max_tvxq_sj นะคะที่มาคอมเม้นแรกของเรื่องนี้
ตอนนี้เราพิมเรื่องนี้ไว้บ้างแล้ว ถ้าชอบช่วยเม้นเป็นกำลังใจด้วยน๊า
จะได้เอามาลงเรื่อยๆ ..ขอบคุณค่า ไว้พุ่งนี้จะมาลงเพิ่มเน้ออ บายจ้า
ความคิดเห็น