ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    +..Our Love..+ Super Junior ( yaoi )

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ::: กลับเกาหลี

    • อัปเดตล่าสุด 16 พ.ย. 50


    สวัสดีก่อนแล้วกันเน๊าะ -*-   เราเพิ่งเอามาลงครั้งแรกนะคะ ดีไม่ดียังไงก็บอกกันได้นะ

    ฝากด้วยแล้วกันค่ะ  

    ...........................................................................

    ..ตอนที่ 1 :::  กลับเกาหลี

    กริ๊งงงงงง......

    เสียงโทรสับของบ้านหลังหนึ่งในอังกฤษ (แหมๆ) ดังขึ้น ก่อนที่เด็กหนุ่มผมสีทองที่อยุ่ใกล้ที่สุด
    จะเดินไปรับ

    "ฮัลโหล"
    ...
    ...
    ..

    "ฮัลโหล..นั่นฮยอกแจใช่มั้ย??.. นี่พี่ ดงแฮเอง  นายจะกลับเกาหลีแล้วสินะ ?..

    อ่า~ ดีใจจัง  ทำไมไม่เห็นบอกกันก่อนเลย กลับวันไหนล่ะ? ให้พี่จะไปรับที่สนามบินนะ 

    อยากเจอ นายเร็วๆจังเลย..  ^^ "  ดงแฮพูดไม่หยุด  หลังจากที่เค้ารู้จากแม่ของฮยอกแจว่าฮยอกแจจะกลับเกาหลีแล้ว   แล้วก็จะมาเรียนที่ร.ร.เดียวกันด้วย

    "เอ่อ..พี่ดงแฮ พี่ไม่ต้องมารับผมหรอก ผมจำบ้านพี่ที่นุ้นได้ฮะ" ฮยอกแจพูด

    "โธ่..ฮยอก พี่คิดถึงนายนะ ไม่ได้เจอตั้ง 3 ปีกว่าๆแน่ะ T_T "

    "ผมก็กลับไปเกาหลีตั้งหลายครั้งนี่น่า"

    "แหม..ก็นั่นล่ะ แต่ก็ครั้งล่ะไม่กี่วันเองนี่..นายก็รู้พ่อแม่พี่ไม่ค่อยอยู่บ้าน พี่..เหงาอ่ะน้องรัก"

    "เดี๋ยวก็เจอกันแล้วน่า..แล้วพี่น่ะก็โตแล้วนะคับ"

    "เฮ้อ~..นายนี่นะ เย็นชาไม่เปลี่ยน ตามใจนายล่ะกัน เจ้าน้องเลิฟ งั้นก็แค่นี้นะ 
    มันเปลืองค่าโทรอ่ะ "  ( งกได้อีกนะด๊อง )

    " เอ่อ.คับๆ - -*..แล้วเจอกันพี่ดงแฮ"

    ...
    ...

    "เฮ้ออ.." ดงแฮนั่งถอนหายใจหลังจากวางสายโทรศัพท์ 

    ฮยอกแจเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเค้าแต่ก็สนิทกันมากเพราะพวกเค้าห่างกันแค่ปีเดียว

    พ่อของฮยอกแจทิ้งแม่ของฮยอกแจไปตั้งแต่อายุได้ 12 ปี บางครั้งที่ฮยอกแจโดนเพื่อนๆล้อเรื่องนี้

    ถ้าหากว่าเค้าเห็นก็จะไปจัดการกับเด็กพวกนั้นให้ทุกครั้ง ( ด๊องโหดรึ? )

    ฮยอกแจจึงดูเป็นเด็กเงียบๆเก็บตัว นั่นยิ่งทำให้เค้าเป็นห่วงและรักฮยอกแจมากขึ้นไปอีก...

    ...............................



    - อังกฤษ -




    ก๊อกๆ... .. "ฮยอกแจแม่เองลูก" 

    "อ่า..ประตูไม่ได้ล๊อกคับ" พูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่งบนเตียงหลังจากที่นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยุ่

    "ไง..ฮยอกแจเก็บของเสร็จรึยังลูก"

    "เรียบร้อยแล้วคับ"

    "อืม..นี่ลูกจะกลับเกาหลีจิงๆสินะ แม่คงคิดถึงแย่ เฮ้อ..  ลูกไม่ได้โกรธที่แม่มีครอบครัวใหม่ใช่มั้ย?"

    "ไม่หรอกคับ" 

    "แน่ใจนะว่าไม่โกรธแม่น่ะ  

    " ฮ่ะ ไม่ได้โกรธเลย ผมดีใจซะอีก"

    "ขอบใจนะฮยอกแจ..ยังไงแม่ฝากความคิดถึงไปให้ดงแฮเค้าด้วย ติดต่อกลับมาบ่อยๆด้วยล่ะ "
     
    ฮยอกแจยิ้มและพยักหน้ารับแทนตำตอบ  คนเป็นแม่ลูบหัวลูกชายก่อนเดินออกจากห้องไป

    หลังจากที่พ่อของฮยอกแจทิ้งเค้าและแม่ไปไม่นาน  ฮยอกแจกับแม่ของเค้าก็ย้ายจากเกาหลีมา

    อังกฤษ  พวกเค้าได้ความช่วยเหลือจากพ่อแม่ดงแฮเรื่องที่อยุ่อาศัย เพราะพ่อแม่ดงแฮต้องมาทำ

    งานที่อังกฤษบ่อยๆ  ช่วงแรกเค้าเป็นปัญหาเรื่องภาษาอยุ่บ้างแต่ไม่นานเค้าก็พูดมันได้
    ...
    .......
    ..........

    ฮยอกแจออกมาจากห้อง พลางมองชายชาวอังกฤษอุ้มเด็กลูกครึ่งตัวเล็กๆไปมาในห้องนั่งเล่น

    เด็กนั่นน่ะก็น้องเค้าเองไง แต่ไม่ใช่น้องแท้ๆหรอกนะ เป็นลูกของแม่กับสามีใหม่ที่เป็นคนอังกฤษ

    ชื่อแฮรี่ (ไม่ใช่แฮรี่ พอตเตอร์นะ 55+)    ซึ่งฮยอกแจไม่ได้ว่าอะไรเรื่องนี้ ถึงเค้าจะไม่ชอบนัก 

    แต่ แฮรี่ก็เป็นคนดีมาก และเค้าก็ดีใจที่เห็นแม่มีความสุขอีกครั้งกับครอบครัวใหม่ 

    "คิดถูกแล้วสินะ..กลับไปคงดีกว่า หวังว่าแม่จะมีความสุขนะคับ แล้วผมจะกลับมาหาบ่อยๆ" 
    พูดกับตัวเองเบาๆ  และหันหลังเดินกลับเข้าห้องไป
    .
    .
    .
    .

    ..........................

    - โรงเรียนของดงแฮ -


    "ดงแฮ.. น้องนายจะกลับมาจากอังกฤษเหรอ ชื่ออะไรนะ ที่ตัวเล็กๆผอมๆใช่มั้ย 
    อ่าชั้นจำไม่ได้แล้วแหะ นานแล้วนี่"

    "อือ..ชื่อฮยอกแจน่ะซองมิน "  เห็นว่าจะมีก็แต่ซองมินซินะที่รู้ว่าเค้ามีน้องชาย.. ก็ซองมินเป็นเพื่อน
    เค้ามาตั้งแต่เด็กๆนี่น่า

    "นายมีน้องตั้งแต่เมื่อไหร่กันดงแฮ" ลีทึกถามแทนคนอื่นๆที่ดูท่าจะสงสัยเช่นกัน

    "มีมานานแล้ว ฮ่ะๆ เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันน่ะ ต่อไปนี้ก็คงจะกลับมาอยุ่ด้วยกันที่นี่" 

    "แล้วจะมาอยุ่โรงเรียนเราด้วยรึป่าวอ่ะ" คังอินถามต่อ

    "แน่อยุ่แล้วล่ะ ชั้นต้องให้เจ้านั่นเรียนที่นี่อยุ่แล้ว" ดงแฮว่า ก่อนที่พวกเค้าจะนั่งคุยนั่งเล่นกันต่อไปในช่วงเวลาพักเที่ยง ที่โรงเรียน

    .............................................................................................................................................................................................


    เอ่อ..มันเป็นตอนแรก อาจออกแนวน่าเบื่อไปหน่อยนะ   T_T
    ฝากอีกครั้งล่ะกัน ขอบคุณค่า


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×