คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ๒ : Intro
Intro…
ร่างบางสูงเพรียวในชุดเดรสยาวเหนือเข่านิดหน่อยกึ่งเดินกึ่งวิ่งมุ่งหน้าไปยังโรงจอดรถของบ้าน เธอไขกุญแจเข้าไปในรถและกำลังสตาร์ทรถคันหรูของเธอด้วยความตื่นเต้น เธอสวมแว่นตากันแดดสีชาของแบรนด์ดัง ค่อยๆ เคลื่อนรถออกจากบริเวณบ้านมุ่งหน้าไปยังร้านกาแฟที่ห้างกลางกรุง สีหน้าตื่นเต้นของเธอเผยให้เห็นได้อย่างชัดเจน
เธอขับรถด้วยความเร็วสูงเกินกว่าที่กฎหมายไทยกำหนดเพียงสิบนาทีนิดๆ ก็ถึงห้างดังกลางเมือง เธอวนหาที่จอดรถอยู่ราวๆ ครึ่งชั่วโมง ก่อนจะวนไปยังชั้น V.I.P Class ชั้นบนสุดของห้าง เพียงแค่เธอลดกระจกให้รปภ.เห็นหน้า พวกเขาก็รีบเอาแผงกั้นลูกค้าวีไอพี.ออกทันที เธอค่อยๆ ถอยรถและจอดมันอย่างเรียบร้อย
ขาเรียวสวยย่างก้าวเข้าไปในห้างดังกลางเมือง ค่อยๆ ถอดแว่นกันแดดสีชาของเธออออกและมุ่งหน้าไปยังที่หมายพร้อมกับความมั่นใจ ผู้คนในห้างต่างพากันมองเธอบ้างก็หันไปคุยกันกับกลุ่มของตน บ้างก็ชี้มือชี้ไม้มาทางเธอ เหตุการณ์แบบนี้เธอเจอจนชินเสียแล้ว...
“เฮ้ ทั่ม ฉันอยู่นี่” ร่างบางตะโกนเรียกชายหนุ่มที่เดินออกมาจากห้องน้ำของห้าง
“หวัดดีเค้ก เราเข้าไปในร้านกันก่อนดีกว่า” ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับโอบสาวร่างบางเดินเข้าไปในร้านกาแฟ พวกเขานั่งที่มุม V.I.P. member ซึ่งอยู่บนชั้นลอยของร้านนั้น ทั้งชั้นมีเพียงสองโต๊ะ แต่มีพนักงานคอยบริการถึงเจ็ดคน -_-;;
ร่างบางหยิบเมนูที่พนักงานส่งมาให้และกวาดสายตาไปทั่วและเธอก็สั่งเมนูโปรดอย่างคาปูชิโน่ปั่น
“นายนัดฉันมาเจอทำไม” เธอพูดขึ้นและจ้องไปยังชายหนุ่มฝั่งตรงข้าม
“เอ่อ... คือว่า... ฉันว่าเรารอเครื่องดื่มก่อนดีกว่า”
คำพูดของชายหนุ่มทำเอาบรรยากาศโดยรอบเงียบเหมือนเป่าสากอีกครั้ง หญิงสาวมองไปรอบๆ ร้านก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ BlackBerry รุ่นล่าสุดขึ้นมานั่งเช็คนู่นนี่นั่นตามภาษาคนชอบ Up date ตลอดเวลาจนกระทั่งเครื่องดื่มที่พวกเขาสั่งมาเสิร์ฟ
เขาทั้งสองค่อยๆ ดื่มเครื่องดื่มตรงหน้ากันคนละนิดคนละหน่อยพอเป็นพิธี
“เอ่อ...” ชายหนุ่มพูดขึ้นทำลายบรรยากาศที่เงียบงัน
“...”
“ที่ฉันนัดเธอมาก็เพราะ...เอ่อ...เพราะ...” เขาเริ่มพูดติดๆ ขัดๆ ด้วยความตื่นเต้น
“เพราะอะไร” เธอถาม
“เอ่อ....เพราะ... ฉันคิดว่าเราควรหยุดความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ให้มันจบลงดีกว่าน่ะ”
“ทำไมล่ะ เราคบกันมาเกือบแปดปีเชียวนะ” หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาของเธอ
“ฉันมันเลวเกินไป ฉันไม่คู่ควรกับเธอ”
“หึ... เหตุผลปัญญาอ่อนสิ้นดี”
ร่างบางพูดขึ้นก่อนที่เธอจะสาดคาปูชิโน่ปั่น ที่เธอดื่มไปไม่ถึงครึ่งแก้วใส่หน้าอดีตแฟนของเธอ
“...”
“ขอบคุณทุกๆ อย่าง ฉันจะไม่รบกวนนายอีก” เธอพูดและเดินออกจากร้านกาแฟนหรูไปยังรถของเธอ และขับออกไปด้วยความเร็วสูง เธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองได้อีกแล้ว หยาดน้ำใสๆ ค่อยๆ รื้นขึ้นมาก่อนที่จะไหลช้าๆ ผ่านแก้มของเธอ...
ตลอดระยะเวลาเจ็ดปีที่ทั้งคู่คบกันมา มีทั้งสุขและทุกข์คละๆ กันไป ระยะเวลาทำให้เข้าทั้งสองรักกันเมื่อก้าวผ่านปีที่เจ็ด ทั้งคู่เริ่มทะเลาะกันมากขึ้น บางครั้งถึงขนาดขอเลิกกันเลยเสียด้วยซ้ำ แต่เขาทั้งคู่ก็กลับมาคืนดีกันในวันถัดมา แต่ครั้งนี้คงไม่แล้ว ก่อนวันนี้พวกเขาทะเลาะกันจนทำร้ายกันเอง... เธอบอกกับตัวเองว่าถ้าเขาไม่บอกเลิกเธอภายในอาทิตย์นี้ เธอจะเป็นคนบอกเลิกเขาเอง แต่ใครจะไปคิดล่ะว่ามันจะเร็วขนาดนี้ เธอคาดไม่ถึงว่าวันนี้จะเป็นวันที่ต้องจบทุกสิ่งทุกอย่างลง เพียงเพราะเธอแอบไปคุยกับผู้ชายคนอื่นที่มีฐานะเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น... อื้ม... ไม่เป็นไร แค่นี้เอง เธอบอกกับตัวเองตลอดเวลาที่ล้อรถหมุนด้วยความเร็วสูงบนถนน เป็นเวลานานเท่าไหร่แล้วเธอก็ไม่รู้... น้ำตาไม่หยุดไหล ภาพเก่าๆ ของเขามาทำร้ายเธอซ้ำเข้าไปอีก เธอเร่งความเร็วของรถไปข้างหน้าจนมิดเข็มไมล์
เธอหักรถกะทันหันเพื่อกลับบ้าน เธอเร่งความเร็วขึ้นอีกครั้งเพื่อมุ่งหน้ากลับบ้าน...
ร่างบางเดินเข้าไปในบ้านของตนมุ่งหน้าไปยังห้องนอนชั้นสามของบ้าน เธอพบเจอใครหลายคนในบ้าน เธอกลับยิ้มให้และรีบเดินขึ้นห้องของเธอ ในหัวมีภาพของเธอกับเขาทำนู่นนี่ด้วยกันมากมาย มันยิ่งทำให้เธอร้องไห้ไม่หยุด ก่อนที่เธอจะหลับไปพร้อมกับน้ำตา...
Loma_ p
ความคิดเห็น