tequiero en secreto

ลำดับตอนที่ #3 : ฮัดเช้ย

“อ้าว ทำไมเปียกอย่างนั้นล่ะยู” หญิงวัยกลางคนมวยผมต่ำอย่างหลวมๆ รูปร่างสมส่วนถามยูพลางเปิดประตูรั้วเหล็กดัดสีขาวขุ่นให้
“อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะแม่ พอดีเจอคนสติไม่ค่อยดีฉีดน้ำใส่ ไม่รู้ร้อนมากจนบ้าไปแล้วรึเปล่า” ยูตอบพลางขยี้ผมไม่ให้พันกัน
“ต๊าย จริงเหรอ เห็นมีแต่หมาบ้าตอนหน้าร้อน เดี๋ยวนี้ร้อนๆ คนก็บ้าด้วยหรือนี่”
“ช่างมันเถอะค่ะ” ยูรับผ้าขนหนูมาจากแม่มาเช็ดผม แล้วเดินขึ้นบันไดไป
“ว่าแต่ ยูรีบอาบน้ำสระผมทันทีเลยนะ เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา” เสียงแม่เตือนตามหลังมา
ยูเปิดประตูห้องแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวสีชมพูอีกผืนหนึ่งมาคล้องไหล่พลางนั่งลงบนเก้าอี้แล้วส่องดูหน้าตาของตัวในกระจกเงาบนโต๊ะเครื่องแป้งสีขาว
“หน้าเราเหมือนขโมยตรงไหน” คิ้วเรียวขมวดมุ่น ดวงตากลมดำหรี่ลงเมื่อนึกถึงชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่ฉีดน้ำใส่เธอ
“ฮัดเช้ย”
“จะเป็นหวัดมั้ยเนี่ย...เพราะไอ้บ้านั่นแท้ๆ เลย เฮ่อ!”  ยูถอนใจพลางยกมือเสยผมหน้าม้าที่ปรกหน้าปรกตาออก
 
++++++++++++++++++++++++++
แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องนอนที่ไม่ได้ปิดม่านไว้ เสียงนาฬิกาปลุกดังแหลมรัวทำให้ร่างเล็กพลิกตัวมากดปุ่มปิดให้นาฬิกาเงียบเสียงลง ก่อนจะงัวเงียยันตัวขึ้นนั่งบนเตียง
เช้าแล้วเหรอ ยังไม่อยากลุกจากที่นอนที่แสนสบายนี่เลย อือ ต้องไปทำงานที่ร้านหนังสือนี่ วันนี้เป็นเวรตอนเช้าซะด้วย ยูพึมพำกับตัวเอง เจ้าตัวเสยผมม้าสีดำที่ปรกหน้าปรกตาแล้วลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระประจำวัน ก่อนที่จะเดินลงไปกินอาหารเช้าในครัว
“เปิดเทอมใหม่นี่ ยูก็จะอยู่ม. 6 แล้วนะ” เสียงแม่พูดเรื่องที่ยูไม่อยากได้ยินในตอนเช้าที่อากาศดีแบบนี้ 
“แล้วยังไงเหรอแม่” อย่างน้อยๆ ก็อีก 2 เดือนละ กว่าเธอจะอยู่ม. 6 ยูหยิบขนมปังปิ้งใส่ปาก ผลการสอบที่ผ่านมาของเธอถึงจะไม่ดีเด่นติดอันดับ แต่ก็อยู่ในระดับที่แม่ยอมรับได้มาตลอด
“ก็แล้วจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยไหน คณะอะไรล่ะ คิดไว้บ้างรึยัง” แม่ถามพลางเช็ดโต๊ะกินข้าว
เอาล่ะสิ ทำไมแม่ต้องมาถามอะไรตอนนี้นะ “ก็ มีดูๆ ไว้บ้าง” ยูเหลือบมองดูนาฬิกา “ไปก่อนนะแม่ เดี๋ยวสาย” ฉับพลันร่างเล็กรีบวิ่งตื๋อไปหยิบรองเท้าผ้าใบสวมอย่างลวกๆ แล้วออกจากบ้านไป
ยูมองดูนาฬิกา ตอนนี้ 7 โมงเช้า เหลือเวลาอีก 30 นาทีก่อนจะถึงเวลาเริ่มงาน เธอถีบจักรยานสีแดงสบายๆ มองดูสองข้างทางถนนเส้นเล็กๆ ที่ทางเดินปูด้วยอิฐปูถนนลวดลายคลื่นน้ำ บนพื้นทางเดินมีเสาไฟสีเขียวตั้งอยู่เป็ นระยะๆ สลับกับต้นไม้สูงที่มีพุ่มสีเขียวแลดูสดชื่นสบายตา บ้านเรือนตั้งอยู่ริมสองข้างทางสลับกับร้านค้า ร้านขายของชำเล็กๆบ้าง สายลมเย็นที่พัดมาเรียกรอยยิ้มให้ปรากฏบนใบหน้าเรียวเล็ก ผมหน้าม้าปลิวไสวไปตามแรงลม ยูสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงสีฟ้ายาวถึงน่อง วันนี้นับเป็นวันที่อากาศแจ่มใสดีวันหนึ่งทีเดียว เมื่อมาถึงหน้าร้านหนังสือมือสอง ยูก็จูงจักรยานไปเก็บด้านหลังร้านก่อนที่จะเดินไปทักทายคุณมาริที่กำลังนั่งจดรายการหนังสืออยู่หลังเคาน์เตอร์
“มาแต่เช้าเลยนะยู กินอะไรมารึยังล่ะ”
ยูหยิบผ้ากันเปื้อนสีฟ้ามาสวม “เรียบร้อยแล้วค่ะ จะให้หนูช่วยอะไรมั้ยคะ”
“ไม่ล่ะจ้ะ เออ ว่าแต่เมื่อวานไม่เป็นไรใช่มั้ยจ๊ะ” คุณมาริหมายถึงเรื่องที่เธอโดนฉีดน้ำใส่เมื่อวานนี้
“ฮัดเช้ย!” ยูยิ้มแห้งๆ “ไม่เป็นไรค่ะ”
“ยูช่วยดูหน้าร้านหน่อยนะ เดี๋ยวชั้นจะไปดูรายการหนังสือที่อยู่บนชั้น 2 หน่อย”
ปกติแล้วร้านหนังสือมือสองเปิดตั้งแต่ 8 โมงเช้าไปจนถึง 2 ทุ่ม ขณะที่ร้านสแปนิช เดอ ปาปา ที่อยู่ติดกันนั้นเปิด 10 โมงเช้า ถึง 4 ทุ่ม และตอนนี้ก็เพิ่งจะ 7 โมงกว่าๆ โดยยูจะต้องเตรียมเปิดร้านก่อน 8 โมง ยูหยิบไม้ขนไก่ปัดตามชั้นหนังสือ เมื่อถึงเวลา 8 โมงเช้า ยูก็เปิดประตูหน้าร้านแล้วหมุนป้ายยินดีต้อนรับออกไปหน้าร้านเป็นสัญญาณให้คนที่เดินผ่านไปมารู้ว่าร้านเปิดแล้ว จากนั้นยูก็หยิบรายการหนังสือที่คุณมาริจดไว้มาคีย์ใส่คอมพิวเตอร์
“เก๊ง เก๊ง” เสียงกระดิ่งประตูหน้าร้านบอกให้รู้ว่ามีลูกค้าเข้ามาหน้าร้าน
“ยินดีต้อนรับค่ะ” ยูพูดโดยอัตโนมัติก่อนจะเงยหน้าไปดูผู้มาเยือน ต่อเมื่อได้เห็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนจนถึงข้อศอกกับกางเกงขายาวสีดำที่ถูกคลุมทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีเหลืองมัสตาร์ด คิ้วเรียวก็ขมวดมุ่นทันที
“ฮัดเช้ย” เสียงจามทำให้ฝ่ายที่ถูกจ้องมองหันหน้ามาหาต้นเสียง
++++++++++++++++++++++++