ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หลังร้าน
ในร้านหนังสือมือสองที่ไม่ใหญ่โตนักร้านหนึ่ง ทาและตกแต่งร้านด้วยสีขาว ประดับด้วยต้นไม้สีเขียวอยู่ภายนอกร้าน ภายในร้านนั้นเด็กสาวผมยาวสีดำขลับรวบเป็นหางม้ายาวๆ ถึงกลางหลัง สวมผ้ากันเปื้อนสีฟ้าที่บ่งบอกให้รู้ว่าเป็นพนักงานของร้านนั้น กำลังก้มๆ เงยๆ จัดเรียงหนังสือขึ้นชั้นซึ่งสูงเกือบจรดเพดานจนเธอต้องใช้บันไดช่วยในการปีนป่ายจัดเรียงหนังสือ ร้านหนังสือร้านนี้เป็นร้านหนังสือมือสอง ที่มีนักศึกษาตลอดจนคนทำงานและชาวต่างชาติมาหาซื้อหนังสือกันเป็นประจำ
"เก๊ง เก๊ง" เสียงกระดิ่งที่แขวนอยู่หน้าประตูร้านสั่นไหวเป็นสัญญาณที่บอกให้รู้ว่ามีคนเดินเข้าออกภายในร้านนี้
เด็กสาวผมยาวสีดำขลับที่ตอนนี้เริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมาตามใบหน้าเพราะความเหนื่อยและร้อนของอากาศเหลียวไปมองที่มาของเสียงนั้น
"หวัดดีจ้ะ ยู เป็นไง เหนื่อยมั้ย" ชายวัยประมาณ 50 ปีร่างท้วมสวมผ้ากันเปื้อนสีเหลืองมัสตาร์ดยิ้มทักทายมาแต่ไกล พร้อมด้วยหญิงร่างผอมผมสีดอกเลามุ่นมวยต่ำวัยไล่เลี่ยกันสวมผ้ากันเปื้อนสีฟ้า
"หวัดดีตอนบ่ายแก่ๆ ค่ะ มาสเตอร์ปาปา" ยูทักทายตอบ แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อที่หน้าผาก
"ช่างซ่อมแอร์ยังไม่มาเหรอจ๊ะ ยู" หญิงวัยกลางคนร่างผอมถาม
"ยังเลยค่ะ เค้าโทรมาแจ้งว่าอาจจะมาช้าหน่อย เพราะยังไม่เสร็จงานจากที่อื่นน่ะค่ะ" ยูตอบพลางใช้มือโบกลมแทนพัด
"ยูไปนั่งตากแอร์ที่ร้านมาสเตอร์ก่อนก็ได้นะ ไม่คิดค่าแอร์หรอก เข้าทางหลังร้านเหมือนเดิมนั่นแหละ "
"ได้เหรอคะ งั้นยูขอไปเบรคแป๊บนึงนะคะคุณมาริ" หญิงวัยกลางคนร่างผอมพยักหน้ารับเป็นเชิงอนุญาต
ยูเดินออกจากร้านแล้วเลี้ยวไปทางซ้ายมือก็เจอร้านอาหารสเปนที่ชื่อสแปนิช เดอ ปาปา ผนังภายนอกร้านทาด้วยสีเหลืองมัสตาร์ดสดใส ยูทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ยาวสีขาวที่ตั้งอยู่หน้าร้านพลางแหงนหน้ามองต้นไม้สูงที่อยู่เบื้องหน้า สายลมอ่อนๆ พัดผ่านมาให้พอได้ชื่นใจ ยูหันกลับไปมองร้านหนังสือที่เธอเพิ่งเดินออกมาเมื่อครู่ เธอชอบร้านหนังสือที่ทำงานพิเศษอยู่ ทุกๆ ปิดเทอมหน้าร้อนเธอมักจะมาช่วยทำงานพิเศษเสมอๆ ตั้งแต่อยู่ชั้น ม.1 จนถึงตอนนี้ก็เป็นปีที่ 5 แล้ว ถึงหนังสือในร้านจะเป็นหนังสือมือสอง แต่ก็มีหนังสือภาษาต่างประเทศด้วย บางครั้งยูก็นึกว่าแปลกดีเหมือนกันที่คนบนโลกเดียวกันนี้ อ่านหนังสือคนละภาษากับเธอ นอกจากนี้กลิ่นอายบรรยากาศในร้าน และผู้คนที่เข้าออกในร้านก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ร้านนี้ดูน่าสนใจในสายตาของเธอ และร้านหนังสือมือสอง ร้านนี้ก็อยู่ห่างจากบ้านเธอเพียงแค่เดิน 15 นาทีเท่านั้น
ยูถอดผ้ากันเปื้อนสีฟ้าออกแล้วพาดไว้ที่แขนข้างขวาก่อนจะเดินเข้าไปด้านหลังร้านสแปนิช เดอ ปาปา เอื้อมมือไปจับด้ามจับประตูไม้ เตรียมจะเปิดเข้าด้านหลังร้านไปนั่งตากแอร์สัก 5 นาที
"ไม่ใช่พนักงานห้ามเข้า" เสียงผู้ชายที่ไม่คุ้นหูเอาเลยทว่าฟังเฉียบขาดลอยมาจากด้านหลังของยู
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"เก๊ง เก๊ง" เสียงกระดิ่งที่แขวนอยู่หน้าประตูร้านสั่นไหวเป็นสัญญาณที่บอกให้รู้ว่ามีคนเดินเข้าออกภายในร้านนี้
เด็กสาวผมยาวสีดำขลับที่ตอนนี้เริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมาตามใบหน้าเพราะความเหนื่อยและร้อนของอากาศเหลียวไปมองที่มาของเสียงนั้น
"หวัดดีจ้ะ ยู เป็นไง เหนื่อยมั้ย" ชายวัยประมาณ 50 ปีร่างท้วมสวมผ้ากันเปื้อนสีเหลืองมัสตาร์ดยิ้มทักทายมาแต่ไกล พร้อมด้วยหญิงร่างผอมผมสีดอกเลามุ่นมวยต่ำวัยไล่เลี่ยกันสวมผ้ากันเปื้อนสีฟ้า
"หวัดดีตอนบ่ายแก่ๆ ค่ะ มาสเตอร์ปาปา" ยูทักทายตอบ แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อที่หน้าผาก
"ช่างซ่อมแอร์ยังไม่มาเหรอจ๊ะ ยู" หญิงวัยกลางคนร่างผอมถาม
"ยังเลยค่ะ เค้าโทรมาแจ้งว่าอาจจะมาช้าหน่อย เพราะยังไม่เสร็จงานจากที่อื่นน่ะค่ะ" ยูตอบพลางใช้มือโบกลมแทนพัด
"ยูไปนั่งตากแอร์ที่ร้านมาสเตอร์ก่อนก็ได้นะ ไม่คิดค่าแอร์หรอก เข้าทางหลังร้านเหมือนเดิมนั่นแหละ "
"ได้เหรอคะ งั้นยูขอไปเบรคแป๊บนึงนะคะคุณมาริ" หญิงวัยกลางคนร่างผอมพยักหน้ารับเป็นเชิงอนุญาต
ยูเดินออกจากร้านแล้วเลี้ยวไปทางซ้ายมือก็เจอร้านอาหารสเปนที่ชื่อสแปนิช เดอ ปาปา ผนังภายนอกร้านทาด้วยสีเหลืองมัสตาร์ดสดใส ยูทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ยาวสีขาวที่ตั้งอยู่หน้าร้านพลางแหงนหน้ามองต้นไม้สูงที่อยู่เบื้องหน้า สายลมอ่อนๆ พัดผ่านมาให้พอได้ชื่นใจ ยูหันกลับไปมองร้านหนังสือที่เธอเพิ่งเดินออกมาเมื่อครู่ เธอชอบร้านหนังสือที่ทำงานพิเศษอยู่ ทุกๆ ปิดเทอมหน้าร้อนเธอมักจะมาช่วยทำงานพิเศษเสมอๆ ตั้งแต่อยู่ชั้น ม.1 จนถึงตอนนี้ก็เป็นปีที่ 5 แล้ว ถึงหนังสือในร้านจะเป็นหนังสือมือสอง แต่ก็มีหนังสือภาษาต่างประเทศด้วย บางครั้งยูก็นึกว่าแปลกดีเหมือนกันที่คนบนโลกเดียวกันนี้ อ่านหนังสือคนละภาษากับเธอ นอกจากนี้กลิ่นอายบรรยากาศในร้าน และผู้คนที่เข้าออกในร้านก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ร้านนี้ดูน่าสนใจในสายตาของเธอ และร้านหนังสือมือสอง ร้านนี้ก็อยู่ห่างจากบ้านเธอเพียงแค่เดิน 15 นาทีเท่านั้น
ยูถอดผ้ากันเปื้อนสีฟ้าออกแล้วพาดไว้ที่แขนข้างขวาก่อนจะเดินเข้าไปด้านหลังร้านสแปนิช เดอ ปาปา เอื้อมมือไปจับด้ามจับประตูไม้ เตรียมจะเปิดเข้าด้านหลังร้านไปนั่งตากแอร์สัก 5 นาที
"ไม่ใช่พนักงานห้ามเข้า" เสียงผู้ชายที่ไม่คุ้นหูเอาเลยทว่าฟังเฉียบขาดลอยมาจากด้านหลังของยู
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น