ลองถามตัวเองดูสิว่าเรารู้จักความรักแค่ไหนถึงมาร้องไห้ฟูมฟาย

เนื้อเรื่อง

                                               

                                                          ลองถามใจตัวเองดูสิว่าเรารู้จักความรักมากแค่ไหน

หากใครมีโอกาศได้ดูโฆษณาของบริษัทเกี่ยวกับประกันชีวิตก็คงจะจำได้ใช่ไหมเกี่ยวกับความรักของหญิงชายคู่หนึ่งซึ่งครั้งแรกที่พิมดูพิมร้องไห้เลยคะคืออิจฉาคะและนึกถึงแฟนด้วยซึ่งตอนนั้นเราได้ห่างจากกันและพิมก็เชื่อว่าเขาก็เป็นรักแท้ของพิมซึ่งพิมก็ค้นหาคนๆนี้มานานจนคิดว่าเขานี่แหละคนที่ไม่เคยจะทำอะไรได้ทุกอย่างเพื่อเราถึงเพียงนี้พิมยังจำได้ดีกับเรื่องราวของโฆษณานี้

                                           หญิงสาวที่อายุ23ปี ซึ้งวัยนี้น่าจะเหมาะกับความสุขสดใสได้สนุกกับเพื่อนได้ใช้ชีวิตอยู่กับคนที่เธอรักนานๆแต่เป็นเพราะกรรมเมื่อชาติก่อนที่ทำให้เธอต้องป่วยเป็นโรคร้ายเกี่ยวกับเม็ดเลือดและจะมีอายุอีกได้ไม่นานเธอจึงตัดสินใจบอกเลิกกับดนัยชายคนรักของเธอแต่ด้วยความรักที่ดนัยมีต่อหญิงสาวเป็นรักแท้เขากลับมาบ้านแล้วก็ครุ่นคิดกับความรู้สึกที่เขามีต่อเธอและก็คิดได้ว่าเขารักหล่อนอย่างแท้จริงเขาจึงกลับมาหาเธออีกครั้งในวันรุ่งขึ้นพร้อมขอเธอแต่งงานเมื่อหญิงสาวเห็นแหวนเธอร้องไห้และโผกอดชายคนที่เธอรักอย่างซาบซึ้งในรักที่เขามีต่อเธออย่างที่เธอคิดว่าคงไม่มีอีกแล้วกับความรักเช่นนี้ทั้งสองต่างเก็บเกี่ยวความประทับใจที่ดีต่อกันให้มากที่สุดแม้นเวลาจะเหลือน้อยก็ตามทีและแล้วทุกอย่างก็ถึงจุดจบหญิงสาวนอนบนที่นอนด้วยร่างไร้วิญญาณดนัยได้แต่กอดร่างไร้วิญญาณของเธอและน้ำตาของความสูญเสียก็ออกมาจากผู้ชายคนหนึ่งเขาร้องไห้แทบขาดใจเหมือนกับว่าเขาได้สูญเสียคนที่เขารักไปแล้ว

                                   “นี่คือความสุขที่ทุกคนต่างรอคอยมาชั่วชีวิตมิใช่เหรอ” บทส่งท้ายของโฆษณาที่พูดข้อความนี้ได้ประทับใจพิมเหลือเกินใช่พิมก็เป็นแบบนั้นความสุขที่มีคนที่เขารักเราและเราก็รักเขามันเป็นความสุขสุดยอดที่พิมหามานานและพิมก็เชื่อว่าทุกคนต่างก็ไขว้คว้ามันแต่ไม่รู้เป็นไงเมื่อโอกาศมาถึงทุกคนกลับปฎิเสธหรือทำเฉยคิดว่านั้นคือของตายแต่เมื่อต้องสูญเสียถึงได้รู้ว่าเราสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไปแล้วแต่หากเป็นการจากลาตอนที่มีชีวิตอยู่ก็ดีไปอาจจะกลับมาคบกันต่อแต่หากจากกันตอนที่เขาตายไปละมันไม่มีโอกาศแล้วนะคะที่เราจะกลับมารักกันเหมือนเดิมดังนั้นควรดูแลของมีค่าให้ดีที่สุดเก็บเกี่ยวเรื่องราวดีๆไว้ดีกว่านะพิมว่า

                              แต่ตอนนี้ก้ออย่างที่บอกรักแท้สมัยนี้ไม่มีกันแล้วไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเหรอเป็นเพราะเราตั้ง

เงื่อนไขในรักกันมากขึ้นก็ไม่รู้นะเลยทำให้คนสมัยนี้ไม่เชื่อในรักแท้และพิมก็เป็นอีกคนหนึ่งคะที่ไม่เชื่อในรักแท้เพราะอะไรนะเหรอคะเพราะจากประสบการณ์ของตัวเองหรือคนรอบข้างก็เป็นตัวบ่งชี้อย่างได้ชัดเลยว่ารักแท้ไม่มีอยู่จริงบางคู่รักกันมาเกือบ10ปีไม่มีเรื่องมือที่3เข้ามาเกี่ยวข้องแต่แล้วทำไมอยู่ดีๆฝ่ายหนึ่งถึงมีคนใหม่ละคะทั้งๆที่คู่ของเขาก็ดีไปหมดทุกอย่างบางคู่รักกันเข้าใจกันทุกอย่างแต่เพราะสภาพสังคมต่างกันก็ต้องเลิกกันก็มีหรือไม่บางคนก็บอกว่าตัวเองก็ดีไม่กินไม่เที่ยวทำไมโดนทิ้งแต่แค่เซ็กซ์เราไม่ดีเท่านั้นเองความรักมันมีเหตุผลมากมายของมันคะในบางครั้งเราลองมาถามตัวเองดูนะคะว่าทำไมรักเราถึงเลิกกันเป็นฉันหรือเธอหรือที่เปลี่ยนไป…..

                            ถ้าเป็นแบบนี้พิมอยากให้ทุกคนนึกถึงธรรมมะที่เขาบอกว่าไม่มีสิ่งใดเป็นของเราอย่างแท้จริงร่างกายยังไม่ใช่ของเราเองเลยแล้วนับภาษาอะไรกับคนอื่นพระพุทธเจ้าเขาสอนให้เรารักตัวเราเองคะรักตัวเราให้มากๆให้ความสุขกับตัวเราเองให้มากที่สุดก่อนที่เราจะตายไม่อย่างงั้นเกิดมาไม่คุ้มกับความเป็นคนหรอกคะและเมื่อเจอปัญหาเราต้องสู้กับมันอย่ายอมแพ้เพราะว่าเรายอมแพ้เราก็ไม่ควรสมที่จะเกิดมาเป็นคนหรอกคะพิมมีเรื่องราวอะไรหลายอย่างมากมายที่จะเล่าสู่กันฟังแต่ตอนนี้พิมอยากเขียนเกี่ยวกับรักแท้ก่อนคะว่ามีจริงไหม

                           เคยฟังไหมคะรักของเธอมีจริงเหรอเปล่าเราไม่ต้องถามใครหรอกคะถามตัวเราเองเถอะว่ารักของคุณนะมีจริงไหมแล้วรักที่ว่ามันเป็นอย่างไงและถ้าหากว่าเรายังไม่รู้ก็อย่าไปโกรธเขาหากเขาจะทิ้งเหรอมีคนใหม่เพราะเราก็ยังไม่รู้ว่ารักของเรามีจริงไหมยังไม่รู้เลยว่ารักเป็นเช่นไรและเราก็ยังไม่รักตัวเองเลยก็ต้องสมควรแล้วละคะที่เขาจะทิ้งเราเอาเป็นว่าเก็บความรักครั้งนี้เป็นประสบการณ์ละกันนะคะ

                                                                                Henji = คำตอบ

m.tokiya m.tokiya