คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #65 : หวงแฟน (จบ)
ไพรำเ็บเลยไปลที่แผ่นหลัอเา เล็บ่วนเป็นทายาวระบายวามเสียว่าน ับแน่นที่เาระแท ระโนเ้าใส่ พีรวัสรา่ำเมื่อมาถึไล์แม็์อย่ารุนแร แล้วแหนเยใบหน้าำรามออมาเมื่อปลปล่อยสายธาร้นเหนียวออมานหม
ไพรำระบายลมหายใเมื่อามเาไปิๆ อีรั้ อรับร่าหนาหนัที่นอนทาบทับลมา ไพรำมอวาู่มที่ลอยอยู่เหนือร่า ไม่มีำพูเห็นเพียแ่วามปรารถนาในวาอันและัน พีรวัสพรมูบทั่วใบหน้าหวาน แล้วผละออมาถอถอนัวนออแล้วถอถุยามาพันปม่อนะโยนทิ้
เาลุออมาเพื่อมาสวมผ้านหนู านั้น็นำผ้านหนูผืนเล็ุบน้ำลับมาที่เีย “ผมเ็ทำวามสะอาให้นะรับ” เาับาเรียวแยว้าออแล้วเ็อย่าเบามือ ไพรำมอใบหน้ามุ่มั่นอเา เห็นวาพร่ามัวมีแววไหวระริะที่มอเนินเนื้อ เธอหุบาเ้าหาัน หยิบผ้าห่มมาลุมร่า
“พอแล้ว”
พีรวัสึสายาลับมาที่ใบหน้าหวาน เาเ็บผ้านหนูไปใส่ะร้าแล้วลับมาหยิบเสื้อผ้า าเที่ถอทิ้ไว้รอบเีย
“้า้วยันที่นี่ ไม่้อลับหรอ” ไพรำบอแล้วเบือนหน้าหนีอย่าอายๆ รั้ที่แล้วพอเาฟัเธอเสร็็ลับไปเลย รั้นี้เา็ะทำแบบเิม พีรวัสยัรัษาสีหน้าให้นิ่สบัเิม เินลับมานอนบนเีย ล้มัวล้าไพรำ เาวาแนออแล้วประอไพรำให้เ้ามานอนหนุนแน
ไพรำัเิน รู้สึไม่ินเลยสันิแ่ว่าร่าายอเธออบสนอเามา เมื่อเาี้นำไปทิศทาไหน ร่าายเธอ็สมยอมเาไปทุรั้ ไพรำนอนหนุนแนเาแล้วบหน้าับอแร่ หัวใเ้นึั แ่สัพั็มวิ้วเมื่อเธอเริ่มไม่แน่ใ มือบายทาบบนอเา
“ใเธอเ้นแร” ไพรำเยหน้าบอ พบเพียวาที่ไม่แสวามรู้สึใๆ อายหนุ่มที่นอน้วยัน เาเพียแ่ยิ้มหล่อๆ มาให้ แล้วระับวแนที่อเธอไว้ให้แน่นึ้น
“นอนเถอะรับ”
เาัารสนทนา้วยารอ พันธนาารหัวใอไพรำ้วยวามมั่นปลอภัย ไพรำหลับาลทั้ที่รู้สึว่าัวเอูเหมือนสาวน้อยว่า่ายเินไป เธอไม่อยาเป็นแบบนี้เพราะเมื่อเ็์บ็วรแยย้ายแ่เธอลับเรียเาไว้แล้วนอนหลับไปบนเีย้วยัน
แบบนี้ไม่ใ่เธอเลย
านโว์เรื่อัรที่ัึ้นที่เมือทอธานี แมทีม็นำเรื่อัรมาเปิบูธในาน้วย วันแรอานริรสมาเินูาน้วยัวเอเพราะอยาสร้าอนเน็ั่นับนในวารเียวันและูนวัรรมใหม่ๆ เธอเพิ่ลับา่าประเทศมารับ่ว่อาบิามาราไม่นาน แ่เธอมีวามมุ่มั่นะ้อบริหารแมทีมให้ไ้
“เรื่อัรรุ่นใหม่อเรานำเ้าาเยอรมัน เป็นรุ่นที่ีที่สุในโลอนนี้่ะ” ริรสมอเลส์สาวที่อธิบายเรื่อัรให้ับนที่มามานไ้ฟั แ่ารอบำถาม้อสะุลเมื่อถูถามถึรายละเอียเรื่อัร และารใ้านในเิลึ
“เอ่อ ุไ์ะ เรื่อเลเอร์ที่ใ้ัสามารถใ้านับวัสุไหนไ้บ้าะ”
ริรสไม่พอใเลส์สาวนหน้าบึ้ ่อนะมาเธอ็ส่ไปอบรมมาแล้ว ริรสถอนใแล้วไปุยับนที่มามาน้วยัวเอ ระทั่บานใบหน้าที่แ่แ้มาอย่าสวยาม็อ้ำนหมวามสวย ลูน้ออเธอแ่ละนไม่มีใรทำานไ้อย่าใ เธออยาไ้วิศวรเ่ๆ มาร่วมาน อนนี้าทั้วิศวรารผลิ และอนนี้อยาไ้เลส์ที่บวิศวรมา่วยทำาน้วย
อนที่ริรสนั่ื่มาแฟอยู่นั้น็เหลือบไปเห็นร่าสูโปร่ ใบหน้าหล่อเหลาอใรนหนึ่ ริมฝีปาสีแเี่ยวลี่ยิ้ม ลุึ้นไปหาอย่าีใ
“ุันมาานนี้้วยหรือะ” ริรสยื่นมือไปับแ่พีรวัสยมือไหว้แทน
“สวัสีรับุริรส”
“มามานเหมือนันหรือะ”
“รับ ผมเป็นัวแทนอพาราวินมามเรื่อัรใหม่ๆ เผื่อนำไปใ้ที่บริษัท”
ริรสยิ้มหวาน “ไม่เปลี่ยนใมาร่วมานับไ์ริๆ หรือะ ไ์ิว่าไ์สู้เินเือนไหวนะะ ลอเรียมา”
“ผมยัไม่อยาเปลี่ยนานรับ”
“ัน” ไพรำเินออมาาห้อน้ำอร้านาแฟ เมื่อเห็นว่าใรยืนุยับพีรวัสอยู่็หรี่ามอ ริรสเยอบน้อายอเธอแ่ว่า้อผิหวัลับไปเพราะิรารอบับพิมนิศา “ไ์”
“พี่ไพ สวัสี่ะ”
“มาออบูธใ่ไหม”
“่ะ พี่ไพไปูเรื่อัรอแมทีมสัหน่อยไหมะ” ริรสเปลี่ยนเรื่อทั้ที่ใบหน้าไม่เปลี่ยนสี ยิ้มหวานให้ไพรำอย่าสุภาพ ทำเหมือนไม่เยมีเรื่อบาหมาันมา่อน เธอไม่อบไพรำเท่าไรนั อนที่เธออบิราร ไพรำ็ไม่ไ้สนับสนุนเท่าไร แ่อนิรารอบับพนัานลับไม่ยอมห้ามปราม ปล่อยให้ิรารทำัวเป็นสมภารินไ่วั
ไพรำยิ้มเล็น้อย่อนอบ “อบในะไ์ ไว้พี่ะไปู”
“แล้วมาับุันสอนหรือะ” ริรสมอไปรอบๆ ไม่เห็นว่ามีใรมาอี วามริไพรำไม่้อมา็ไ้ เพราะแ่มามานให้ลูน้อมา็ไ้ ริรสหรี่ามอท่าทาอนทั้สอ แ่็ยัไม่เห็นอะไรผิปิ
“ันเป็นวิศวร พี่ไม่มาับเาแล้วะให้มาับใรล่ะ”
“ริ้วย่ะ ไ์ถามไปอย่านั้นเอ เห็นว่าพี่ไพเป็นถึประธานบริษัทไม่เห็นำเป็น้อมาานเลย สุ่ันมาับนอื่น็ไ้”
อีบุ๊ ล้ายว่ารั ลิ >> https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjIzMDYwIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NjoiMjg0MzUzIjt9
ความคิดเห็น