คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : คนดื้อต้องถูกลงโทษ (ต่อ)5
“ยัลัวอะไรอีรับ เรื่ออายุ็ไม่ใ่ปัหา ผมย้ำไปแล้ว” พีรวัสยืนยันอีรั้้วยารูบลีบปานุ่ม
ไพรำหวามไหว ไปับารปลุเร้า เฝ้ารอารเิมเ็ม้วยารอรัเาไว้แน่น เมื่อถูบเบียเ้าหา นที่อยู่เหนือร่า็เพิ่มวามเร่าร้อน้วยารูึมาึ้น ป้อนูบให้นไพรำร้อน่า ส่เสียราระส่ำไม่าสาย
“อื้อ”
“ีไหมรับ”
ไพรำมอเา้วยวาหรี่ปรือ ระบายวามอัอั้น้วยารเปล่เสียรา ายร้อนหนัที่ทาบทับบเบียสร้าวามปรารถนาให้ลุโน ไพรำเสียเสียว วาบหวาม เมื่อถูระมูบไปทั่วร่าายไม่หยุ
“ุไพสวยไปทั้ัว”
เธอื่นเ้นาปาและเรียวลิ้นอเาที่มอบวามระสัน่านนหลุเสียราหวิวออมา ยออที่ไว่อสัมผัสถูปาร้อนื้นวัเลียไล้ เาื่มินทั้สอ้าสลับวนเวียนอย่าเท่าเทียม ไพรำแอ่นหยัไปทั้ร่า เพราะเสียว่าน พีรวัสบีบเล้นแล้วรอบับอย่าหิวระหาย มือหนา็บีบนวไปทั่วลำัว
“รนี้อุไพแะมา”
ไพรำหน้าร้อน่าสลับแ่ำ เมื่อพีรวัสเลื่อนมือไปที่เนินเนื้อลาร่า เาสัมผัสแะ้ออย่าแผ่วเบา ให้วามรู้สึเหมือนเธอเป็นเ้าหิ แ่เพียเาไล้วนเบาๆ เธอ็เสียว่าน แปลบปลาบไปทั้ัว
“สะ เสียว” เล็บแิลบนแผ่นหลั พีรวัสยิ้มบาๆ มอใบหน้าหวานที่ำลั่านเสียว ร่านุ่มนิ่ม มีส่วนโ้เว้าที่ทำให้เาหลใหล ทั้หน้าอ เอวอ และยัเนินเนื้อที่แสนอวบอิ่มอี
“ราัๆ สิรับ”
“ันเสียว”
ายหนุ่มยยิ้ม เลื่อนัวลมาที่ลาเรียวาู่สวย ย่อัวแล้วมอ่อทารัที่เพิ่ใ้นิ้วทสอบูวามพร้อมพรั น้ำหวานอไพรำ่ำเยิ้ม เสรสีแสำลัสั่นระริ พีรวัสรู้สึว่าลำอแห้เป็นผุยผ นอยาื่มน้ำหวานับระหาย ไวเท่าวามิพีรวัสับาไพรำให้แยว้าออ แล้วเลื่อนัวัท่า โน้มหน้าแลบลิ้นลให้พอีับ่อทารัที่แสนหวาน แล้วเริ่มับระหายให้ัวเอ
“อื้อ ัน เสียว”
เาื่มน้ำหวานับระหายแล้วบรรปรนเปรอไพรำเป็นารอบแทน เรียวลิ้นำนาารวัึ้นลไปมา แ่เพียรอบแร ร่าอไพรำ็แอ่นหยั ยสะโพให้เาปรนเปรอ มอบวามเสียว่านให้ใล้ิมาึ้น
“ฮึ เสียว”
“ีไหมรับ” พีรวัสวัเร็วึ้น พลาสัเสีหน้าบิเบ้อไพรำ
“เร็วอีนิ”
พีรวัสลี่ยิ้ม สนออบ เาอบที่เธอบอวาม้อาร และมีส่วนร่วม เพราะ่วยทำให้เ็์สมบูร์ยิ่ึ้น เายินีปรนเปรอให้เธอทุที่ ทุท่าอยู่แล้ว น้ำหวานอไพรำหวานหอม พีรวัสทั้เลีย ทั้ิม วาทุหยาหยไปเป็นอัวเอ ไม่ว่าไพรำะผลิน้ำหวานออมาเท่าไร เา็ื่มินนหม ไพรำเสียว่านถึึสุ หวีร้อออมาำหนึ่
พีรวัสเร่ส่เธอึ้นที่สู
“ะ ัน ันะเสร็แล้ว”
มือบายุ้มเส้นผมนุ่มที่ัเป็นทรเรียบร้อย เมื่อเาเร่ส่ปลายลิ้นเ้าไประุ้นับปุ่มเนื้ออย่าเร็ว แร ระแทถี่ๆ ไพรำ็ัวเร็ ส่เสียหวีร้อออมานสุ ่อทารัเ้นุบๆ ผลิน้ำหวานออมาให้พีรวัสื่มินอีละลอนอิ่มหนำ
ร่าบอบบานอนหอบหายใ หลับาพริ้มอย่าหมแร พีรวัสลุึ้นไปหอมแ้ม แล้วสบาู่หวานที่ปรือมอไพรำเป็นฝ่ายยัวึ้นูบ พีรวัสึูบอบแล้วแนบนาบัวเอับายาวผ่อ
“ันยัไม่อิ่มเลย”
ความคิดเห็น