คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : รุกคืบ (ต่อ)2
พีรวัสพยัหน้าทั้ที่มือบาอไพรำยัปิปาเาอยู่ อนนี้เาแทบไม่มีสมาธิแล้วเพราะทรวออไพรำบเบียเสียสีับเาอยู่นบาสิ่บาอย่าในร่าำลัเหยียยายอย่าที่ัวเา็วบุมไม่ไ้
“ะออนุาอะไรัน” ิรารถามมาในสาย
“ผมะออนุาัพนัานไปฝึอบรม้านอไ้ไหมรับ มีหลัสูรทีุ่เมส่มาใหู้ ผมสนใเลยอยาพาลูน้อไปแ่็้อออนุาเฮีย่อน”
“อนเอหน้าันทำไมไม่พู”
“ผมเพิ่นึไ้รับ”
“ทำรายานอเสนอฝึอบรมภายนอมาามั้นอนแล้วัน เฮียะอนุมัิให้”
“อบุรับ”
พีรวัสวาสาย ะที่ไพรำิ้นะให้หลุพ้นาารถูอ “เ้าเล่ห์นันะ ันัไม่ไว้ใเธอแล้วสิ”
“ผมะพาลูน้อไปฝึอบรมริๆ รับ ไม่ไ้เ้าเล่ห์สัหน่อย ว่าแุ่ไพเถอะ ะยอมไปหาหมอับผมหรือยั”
“แ่นี่มันเป็นเวลาานนะ” ไพรำรีบยเรื่อเวลามาอ้า
พีรวัสมอเวลาบนนาฬิา้อมือ อนนี้เป็นเวลาสิบเอ็โมห้าสิบห้านาที เายิ้มบาๆ เพราะเหลือเวลาอีห้านาทีะพั
“ปล่อย แล้วไปทำานไ้แล้ว” ไพรำว่า
แ่พีรวัสไม่ยอมปล่อย “ผมะอนถึเวลาพั”
“ันเป็นเ้านายเธอนะ ั้สิหน่อยพีรวัส”
“ผมทราบรับ”
“ทราบแล้ว็ปล่อยสิ”
“ุไพ้อารให้ผมปล่อยริๆ หรือรับ” เาถามลับบ้า ้อารูท่าทีอไพรำ
ะที่หิสาวัปาแน่น ร่าสั่นเทิ้มอยู่ในอ้อมออบอุ่น พีรวัสเยามนึ้นมา สบาันแล้ว่อยๆ ้มหน้าลไป แนบริมฝีปาับเธออย่าอ้อยอิ่่อนะเปลี่ยนเป็นเร่เร้า ให้เธอสนออบ
ไพรำผวา เมื่อถููบอย่าหนัหน่ว ฟันี่มเละเล็มไปทั่วลีบปา มือแ็แรันสะโพเธอเ้าบเบียับอาวุธอันแ็แร่ เธอื่นเ้นไปทั้ร่าเพราะส่วนนั้นเป็นุ้นแ็ุนันับหน้าท้อไม่หยุ
“มีนอยาเ้าไปในัวุไพ”
อื้อ
“ัน ะบ้าเหรอ”
“ุไพอผม”
“ันไม่ใ่อเธอ”
เสียลมหายใอไพรำสะุาห้วเป็น่วๆ เมื่อพีรวัสไม่ฟัเสีย เอาแู่บไม่หยุ เายัเฝ้าเละเล็ม วอแวและในที่สุ็สอแทรปลายลิ้นเ้ามาหาเธอไ้นสำเร็ ไพรำผวาเฮือเมื่อเาูลิ้นนุ่มเล็อเธอแล้วเี่ยวระหวัเอาไปเป็นอัวเอ มือที่นวเล้นลำัวเลื่อนึ้นมาอบุมที่ทรวออวบหยุ่น้าหนึ่
ความคิดเห็น