กามเทพในสายลม

ลำดับตอนที่ #4 : อดีต 100%

คฤหาสน์สถาทิตยะ

หลายชั่วโมงแล้วที่ดุจดาวนอนมองของขวัญจากเหนือลิขิต เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับของขวัญชิ้นนี้ดี ดุจดาวไม่อยากเก็บไว้เพราะเธอยังโกรธคนให้อยู่ แต่ของชิ้นนี้มันก็มีราคาอยู่นี่สิ เธอเลยไม่กล้าทิ้ง!

ดุจดาวตัดสินใจได้ว่าจะเป็นของชิ้นนี้ไว้ แต่ปัญหาของเธออีกอย่างนี่สิ ที่น่าหนักใจ!

กระดาษโน้ตเจ้าปัญหากับข้อความที่ทำให้หวั่นไหว

‘พี่คิดถึงดุจนะครับ’ประโยคนี้ทำให้ลมหายใจเธอสะดุด ดุจดาวไม่คิดว่าเหนือลิขิตจะทำอะไรแบบนี้ให้ และไหนจะประโยคที่บอกว่า ‘พี่เหนือของดุจ’ อีก

“พี่เหนือไม่ใช่ของดุจซะหน่อย”พูดเสร็จพร้อมกับย่นจมูกและแลบลิ้นให้กับกระดาษโน้ต

แปลกมาก ขนาดว่าเธอโกรธเขา แต่เหนือลิขิตเพียงแค่ส่งของขวัญมาพร้อมกับข้อความสั้นๆกับทำให้เธอแทบจะลืมความโกรธ และที่น่าโมโหที่สุดคือ หัวใจของเธอมันเต้นแรงมากกับข้อความพวกนั้น เหนือลิขิตทำอะไรกับเธอเนี่ย..

ดุจดาวนำของที่เหนือลิขิตให้กลับมาดูอีกครั้ง มันคือปากกาสีเงินทั้งด้าม พร้อมกับสลักชื่อ ‘เหนือลิขิต’ อยู่ตรงกลางด้าม ดุจดาวอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมถึงต้องสลักชื่อ เหนือลิขิต ทั้งๆที่เขาซื้อให้เธอ แต่ดุจดาวก็เลิกสนใจในการหาคำตอบ เพราะมีสิ่งที่ดึงดูดความสนใจทั้งหมดก็คือ รูปถ่ายใบเล็กที่แนบอยู่กับกล่องใส่ปากกา

“มีตั้งแต่ตอนไหนนะ ทำไมเราเพิ่งเห็นกัน”

สงสัยจะเป็นเพราะว่าตอนเปิดครั้งแรกดุจดาวมัวแต่สนใจกระดาษโน้ตแผ่นนั้น พอเปิดครั้งนี้ก็มัวแต่สนใจปากกา จนไม่ได้เห็นรูปที่แนบมาด้วย

รู้นี้เป็นรูปที่ถ่ายตอนสมัยที่ดุจดาวจบม.6 วันนั้นเป็นวันรับเกียรติบัตร และเหนือลิขิตก็ได้ไปแสดงความยินดีกับดุจดาวด้วย ดุจดาวจำเหตุการณ์นี้ได้ดี เป็นวันที่เธอมีความสุขมากที่สุดวันหนึ่ง

‘ยินดีด้วยนะดุจ จบม.6แล้ว’ รอยยิ้มเหนือลิขิตช่างอบอุ่นและอ่อนโยนเหลือเกิน เป็นรอยยิ้มที่มอบให้แก่เธอผู้เดียว

‘ขอบคุณนะ พี่เหนือ’ดุจดาวตอบแทนรอยยิ้มของเขา ด้วยรอยยิ้มของเธอที่ออกมาจากใจ

‘มาๆขอพี่ถ่ายรูปกับคนเก่งหน่อย’

การถ่ายรูปครั้งนั้น นับว่าเป็นการถ่ายรูปคู่ครั้งแรกของดุจดาวละเหนือลิขิต ปกติเวลาเธอและเขาถ่ายรูปด้วยกันนั้น จะมีเพื่อนๆหรือไม่ก็ครอบครัวของเขาและเธออยู่ด้วยทุกครั้ง

เมื่อพลิกหลังรูปจะพบข้อความสั้นๆ เขียนว่า ‘ดุจดาวของพี่ ยิ้มสวยที่สุดเลยรู้ไหม’

แปะ

น้ำตาเธอไหลทำไมไม่รู้! ตอนนี้เธอกำลังหวั่นไหวมาก ขนาดเจ้าตัวแค่ส่งของมาให้ครั้งแรกในรอบ 4ปี กับทำให้เธอหวั่นไหวถึงเพียงนี้ แล้วถ้าเธอเจอเขาหล่ะจะขนาดไหน ไม่อยากจะคิดเลย

“หยุดร้องเลยนะดุจดาว ไม่ต้องไปหวั่นไหวกับข้อความบ้าๆและคนบ้าๆคนนั้นเลย!”แต่รอยยิ้มเล็กก็ฝุดขึ้นตรงมุมปาก ถึงจะพูดไปแบบนั้น แต่ก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ ให้ตายสิ!!!

----------------------------------------------------------------

โรงแรมอันเดอร์บีช ประเทศอิตาลี

เหนือลิขิตเหม่อมองแหวนในมือด้วยจิตใจอันล่องลอย เวลานี้เป็นเวลาทำงาน ปกติเหนือลิขิตจะต้องทำงานอย่างหนัก แต่ตอนนี้เขารู้สึกไม่อยากทำงานเลย คิดถึง ใช่!!ตอนนี้เขากำลังคิดถึง อยากเจอ อยากกอด อยากบอกว่ารัก เหนือลิขิตคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยและความคิดก็หยุดลงด้วยเสียงเคาะประตู เขารีบเก็บแหวนทันที

ก๊อก ก๊อก

“ขออนุญาตครับนาย”

“มีอะไร”

“พวกนั้นมันเริ่มเคลื่อนไหวแล้วครับ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าคมเข้มก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันตา ถ้าพวกมันเริ่มเคลื่อนไหวก็แสดงว่าดุจดาวยิ่งเป็นอันตรายมากขึ้น เหนือลิขิตเริ่มให้คนติดตามเรื่องนี้เมื่อปีที่แล้ว เหนือลิขิตได้ข่าวมาว่า คมกริช หนึ่งในคณะกรรมการเดอะปาร์ค คิดไม่ซื่อกับเดอะปาร์ค

สายของเขารายงานมาว่า เมื่อปีที่แล้ว คมกริชเล่นการพนันจนติด และเป็นหนี้มากมายตามมา เมื่อเป็นหนี้คมกริชจึงเริ่มยักยอกเงินจากเดอะปาร์คเพื่อมาปลดหนี้และเล่นพนันต่อ เหนือลิขิตไม่รู้ว่าดุจดาวรู้เรื่องนี้หรือยัง แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่อยากให้ดุจดาวตกอยู่ในอันตราย

“ดุจดาวรู้เรื่องมากน้อยแค่ไหน นายรู้ไหม”

ตอนนี้เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของดุจดาวมากที่สุด คมกริชเป็นคนที่ค่อนข้างเป็นที่รู้จักพอสมควร เขากลัวคมกริชจะยืมมือคู่แข่งทางธุรกิจของเดอะปาร์คสักคนเพื่อแก้แค้น

“เหมือนเธอเริ่มระแคะระคายแล้วเหมือนกันนะครับ คนของเรารายงานมาว่าคุณดุจจ้างนักสืบติดตามคุณคมกริชตลอดเวลา”

ใบหน้าคมเข้มเครียดเขม็งทันที

“และคนของเราก็พบว่าช่วงนี้คุณคมกริชติดต่อกับคุณอิงอรบ่อยมากในระยะนี้”

‘อิงอร’คือมารดาของเนตรดา เพื่อนร่วนชั้นของดุจดาว และเป็นผู้บริหารช้อปปิ้งมอลล์ คู่แข่งทางธุรกิจของดุจดาว

“นายไปสืบมาให้ได้ว่าคมกริชไปหาคุณอิงอรด้วยเรื่องอะไร และหาตั๋วกลับประเทศไทยให้ฉันด้วย ฉันจะกลับไทย” เหนือลิขิตจำต้องเปลี่ยนแปลงแผนกะทันหัน เขาจะไม่รอแล้ว เขาจะต้องสืบหาความจริงของเรื่องนี้ให้ได้

“แล้วงานที่นี้ละครับ ผมเกรงว่า...”

“นายก็โอนงานไปที่สาขาประเทศไทยก็ได้หนิ เดี๋ยวฉันเซ็นให้เอง มันน่าจะไม่ยากเกินความสามารถของนายนะธี อ้อแล้วนายก็อย่าลืมไปเตรียมตัวด้วย นายจะต้องไปกับฉัน”