ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ EXO ] L O V E I S ? { LUBAEK }

    ลำดับตอนที่ #2 : L O V E I S ? [ 2 ]

    • อัปเดตล่าสุด 15 ก.ย. 56


     

                                           L O V E I S ? [ 2 ]

     

     

     

     

    06.00 น.

     

     

     

     

     

    แบคฮยอนลูก..ตื่นได้แล้วนะผมสะลึมสะลือปรือตามองผู้มาเยือนใหม่สำหรับเช้าอันสดใสของวันนี้ เดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายเอานะ..แม่ผมเองครับ

    อืออ แม่ครับขอนอนต่ออีกนิดผมตอบกลับไปอย่างงัวเงีย

    ไม่ได้นะลูกวันนี้เปิดเทอมวันแรกลูกอยากไปสายหรือไงแม่ผมตื้อไม่เลิก ดึงแขนสองข้างของผมเพื่อที่จะให้ผมลุกออกจากเตียง เดี๋ยวพี่ลู่เขาจะรอนาน..ไปอาบน้ำอาบท่าเดี๋ยวนี้เลย

    โหยย แม่อ่า ..ไปก็ได้ผมลุกออกจากเตียงด้วยท่าทีไม่พอใจอย่างแรง ก็แหงแหละครับ คนจะหลับจะนอน และเช้านี้ก็อากาศดีสดใส ใครจะอยากลุกกัน

     

    ผมเดินตรงเข้าห้องอาบจัดการอาบน้ำอาบท่าตามคำสั่งของแม่ และออกมาแต่งตัว ผมใช้เวลาไปประมาณครึ่งชั่วโมงได้ ผมเดินออกจากห้องลงบันไดตรงไปยังห้องครัว ก็พบกับแม่ผมที่ยืนทำอาหารเช้าอยู่ ผมตรงเข้าไปกอดแม่จากทางด้านหลัง แล้วขโมยจุ้บแก้มไปหนึ่งที

     

    นี่แหนะ..เล่นอะไรเนี่ยเรา หื้มแม่ตีแขนผมไม่แรงนักเป็นการสั่งสอน แต่มีหรือผมจะสลด 55555  อ่ะ..เอานี่ไปกินแม่ยื่นถ้วยโจ๊กให้ ผมก็รับมาอย่างเต็มใจและเดินมาที่โต๊ะทานข้าวที่อยู่ในครัว แล้วนั่งหม่ำโจ๊กแสนอร่อยไม่พูดจากับใคร

    จริงๆแล้วบ้านเราก็มี คนรับใช้ แหละครับ แต่แม่ผมเป็นพวกอยู่เฉยๆไม่เป็น เลยขอทำนู่นบ้างนี่บ้าง

     

    รีบๆกินนะลูกพี่ลู่เขานั่งรอเราอยู่หน้าบ้านน่ะแม่ผมบอก

     

    ทำไมแม่ไม่ให้พี่เขาไปก่อนละครับ..ผมพูด ผมน่ะ สายจะตายแม่ก้รู้...ถ้าพี่เขาไม่พอใจจะทำยังไง

     

    ไม่ได้หรอก..เราเพิ่งจะย้ายเข้าโรงเรียนนี้เป็นวันแรก จะให้ไปคนเดียวได้ยังไงกันแม่พูดและเดินมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับผม ไปกับพี่ลู่แหละดีแล้ว จะได้ดูแลกันไงแม่ลูบหัวผมทีสองทีก่อนจะลุกเดินจากไป

     

     

    ผมไม่พูดอะไรต่อแล้วซัดโจ๊กจนหมดถ้วยก่อนจะเดินไปหน้าประตูบ้านแล้วนั่งใส่รองเท้าผ้าใบคู่โปรด

    วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก กับโรงเรียนใหม่ ผมเพิ่งย้ายเข้ามา เพราะแม่ย้ายเข้ามาอยู่กับพ่อใหม่ และผมก็จบมอสามพอดีเลยเป็นการมาต่อมอสี่ในที่เรียนแห่งใหม่นี้

     

    ผมหันซ้ายหันขวามองหาพี่ชายต่างสายเลือดที่แม่บอกว่าเขานั่งรอผมอยู่หน้าบ้าน มองยังไงก็ไม่เห็นจะมีวี่แววเลยซักนิด พี่เขาทิ้งผมใช่ไหมเนี่ย -*- แต่ไม่เป็นไรผมมีรถผมไปเองก็ได้

     

    ผมใส่รองเท้าเสร็จก็ลุกเดินไปที่โรงรถเพื่อจะขับรถเต่าคันโปรดของผมไปโรงเรียน แต่ก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังมาจากรถอีกคันข้างๆกันรถผม

     

    แม่นายบอกให้นายไปโรงเรียนกับฉันผมหันไปตามเสียง และเจ้าของเสียงนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่ชายต่างสายเลือดของผมเองครับ จะไปไหม?เขาถาม จะไปก็ขึ้นมาผมยืนเฉยไม่กระดุกกระดิก

     

    บยอน แบคฮยอยนายจะไปโรงเรียนไหม?!” แงงงง เขาขึ้นเสียงใส่ผม ฮือออ  

     

    ห๊ะ..เอ่อ..ไปครับผมตอบแบบเอ๋อๆ ก่อนจะรีบเดินไปที่ประตูรถอีกฝั่งข้างคนขับ แล้วเข้าไปนั่งอย่างเรียบร้อย พี่ผมอึ้งก็คือ พี่เขาพูดกับผมเกิน สองคำ ..ตั้งแต่ผมย้ายมาอยู่นี่ได้สองวัน พี่เขาไม่พูดอะไรนอกจาก อืม อือ อืม อือ และผมก็เลยไม่คุยกับพี่เขาอีกเลย จนมาถึงเมื่อกี้ สตั๊น สิบ วิไปเลย.........

     

     

    ตลอดทางมีแต่ความเงียบ จนมาถึงโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงโซล รถ BMW คันหรูจอดที่ลานจอดรถของโรงเรียน นักเรียนมากมายที่อยู่บริเวณนั้นต่างหันหน้าเข้าหากันแล้วซุบซิบ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเขาซุบซิบอะไรกัน จากข้างในผมสามารถมองเห็นคนภายนอกได้ แต่คนภายนอกอาจจะมองเข้ามาไม่เห็นเพราะ ฟิล์มของรถคันนี้หนามากกกก

     

    ผมเปิดประตูเดินลงมาจากรถคันหรูของพี่ชายต่างสายเลือด แล้วรีบเดินไปเข้าห้องเรียนของตัวเอง

     

    ห้อง A

     

    ตอนนี้ผมอยู่ในห้องเรียนใหม่พร้อมเพื่อนใหม่อีกหลายๆคน แต่ผมยังไม่รู้จักใครเลยซักคน ผมนั่งคิดอยู่นานว่าผมลืมอะไรหลังจากที่ลงมาจากรถแล้ว คิดไม่ออกซักที อ่า ลืมอะไรเนี่ย....

     

    ผมนั่งคิดไปคิดมาก็มีมือใครไม่รู้จากทางด้านหลัง สะกิดที่ไหล่ข้างขวาของผม

    ผมหันไปด้านหลังก็พบกับ ผู้ชายตาเหลือกกำลังนั่งจ้องผมเหมือนกำลังจะขอให้ผมช่วยอะไรซักอย่าง

    มีอะไรหรอ?ผมถาม

    นายช่วย..หยิบปากกาใต้เกาอี้นายให้หน่อยได้ไหมเขาพูดเสียงเบา พอดีฉันทำตก..น่ะ

    อ่ออ...ได้สิ รอแปปนะเมื่อผมรู้ถึงสาเหตุที่อีกคนสะกิดผมแล้ว ผมจึงก้มลงไปหยิบปากกาที่อยู่ใต้เก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่ และนำมันมาวางที่โต๊ะเรียนของอีกคน อ่ะ นี่ใช่ไหมปากกาของนาย?

    ใช่ๆ..ฉันชื่อคยองซูนะ โด คยองซู หรือนายจะเรียกว่า ดีโอ ก็ได้นะ เพื่อนร่วมห้องของผมพูดแนะนำตัวเอง อ่าใช่สิ! เกือบลืมไปเลย...ขอบคุณนะ!” ดีโอยิ้มแล้วขอบคุณผม ผมจึงยิ้มตอบแล้วบอกว่า

    ไม่เป็นไรหรอก..ฉันชื่อ แบคฮยอน บยอน แบคฮยอนน่ะผมแนะนำตัวเองบ้าง

    ยินดีที่ได้รู้จักนะ..แบคฮยอนดีโอพูด

    ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน..ดีโอ” ^_^

    ผมหมุนคอและตัวกับมาทางเดิม

    เมื่อบทสนทนาของผมกับเพื่อนใหม่ที่เพิ่งจะได้รู้จักกันเมื่อกี้จบลง..มันทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าผมลืมอะไรหลังจากที่ลงจากรถคันหรูของพี่ชายต่างสายเลือด!!

     

    ………ผมลืม ขอบคุณ เขายังไงละ










    _______________________________________________________

    ถ้าน้อยไปก็ขอโทษนะค่ะ =_=
    เดี๋ยวจะมาอัพให้ใหม่ เห็นยอดวิวขึ้นก็ดีใจ 555555555555
    เราไปจัดกระเป๋าเตรียมไปโรงเรียนพรุ่งนี้ละ บ๊ายบายย









     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×