คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7 : ทำร้าย - เพื่อนใหม่
Chapter 7
เวลา 20.00
ในที่ใดที่หนึ่ง ดงแฮและมินโฮ อยู่เพียงลำพังแค่สองคน ที่บริเวณถนนที่ปราวเปรี่ยว ไม่มีใครคิดแม้จะเดินผ่าน
เกิดความเงียบเข้าครอบนำที่นี้จนในที่สุด ดงแฮก็ทนไม่ไว้ต้องเอยปากถาม
" นี่มินโฮ นายพาฉันไปเดินไปไหนรอบเมืองแล้วนะ และไหนล่ะที่นายอยากจะพาฉันไป "
" ใกล้ๆนี่ล่ะ แล้วเดี๋ยวฉันพานายไปพบเพื่อนฉันด้วย " มินโฮพูด ดงแฮรู้สึกตื่นเต้นมาก ในที่สุดเขาก็มีเพื่อน
เยอะแล้ว
ทั้งสองคนเดินมาจนบริเวณสุดปลายถนน และพบกันคนสามคน รูปร่างสูงใหญ่ แต่งตัวไม่เรียบร้อย มีรอยสัก
รอบตัว แถมยังยืนสูบบุหรี่อีก ทั้งสองคนยืนนิ่งอยู่นานจนหนึ่งในชายสามคนก็พูดขึ้น
" มินโฮนายพามาแล้วใช่ไหม " เขาคนนั้นรู้จักมินโฮ ? นี่มันอะไรกันแน่ ดงแฮคิด
" ใช่ นายจะทำอะไรก็เรื่องของนายแต่อย่ามายุ่งกับครอบครัวของฉันอีก " มินโฮพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาไร้
เยื่อใย แล้วรีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว จนดงแฮต้องรีบเดินตาม ถ้าไม่ถูกใครคนหนึ่งมาขวางทางเสียก่อน
" พวกคุณจะทำอะไรนะ มินโฮนายอย่าเพิ่งไปสิ!!!! " ดงแฮร้องตะโกน พรางหยิบมือถือแล้วกดเบอร์
คนที่เป็นเจ้าของ(?)เขา
ไม่นานนั้นก็มีคนกดสายรับ
( นี่ดงแฮ นายไปอยู่ไหน ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก!!!!!! )
" ช่วยด้วย!!!!! คิบอมช่วยฉันด้วย!!!! มินโฮ........ "
ตุ้บ!!!!!!
มือถือถูกปัดตกอย่างแรงจากน้ำมือของคนที่มาขวางทางไว้ เขารีบจับข้อมือของดงแฮอย่างรวดเร็ว
" เหอะ เพื่อนแกอุตส่าห์ขายแกแล้ว ยังอุตส่าห์โทรไปบอกคนอื่นอีก แกนี่อยากตายจริงๆ " คนข้างหน้าพูดด้วย
สายตาเย็นชา ขะ....ขายอย่างนั้นหรอ ?
" พวกเอ็ง เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าว่ะ เสียเวลา " ชายอีกคนพูด แล้วทั้งสามคนก็เดินมารุมล้อมดงแฮ
จนไม่มีที่จะไป
" พวกแกจะทำอะไรนะ " ดงแฮเตรียมวิ่งหนี แต่ก็ไม่ทั้งเสียแล้วเมื่อมีหมัดจากใครสักคนต่อยเข้ามาที่ท้องของ
ดงแฮอย่างจัง จนทำให้ดงแฮต้องนอนก้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง แต่พวกนั้นก็ไม่มีความสงสารเลย พรางใช้ขา
เตะดงแฮอย่างแรงหลายครั้ง ความรู้สึกที่เจ็บจนแทบจะหายใจไม่ออก ความรู้สึกถึงความตายเริ่มเข้ามา การ
กระทำนี้มันไม่ต่างจากคำว่า 'รุมกระทืบ' เลยสักนิด
มันช่างเป็นเวลาที่แสนยาวนานเหลือเกินที่ดงแฮสลบไป เขาคิดว่าวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายของเขา
เขาคงไม่เหลืออะไรแล้ว.....แม้แต่ชีวิตของเขา
แต่.......ในขณะนั้นเอง จู่ๆก็มีรถสปอร์ตสีแดง คันหรูมาจอดบริเวณใกล้ๆ เจ้าของรถคันนั้นรีบวิ่งลงมารวดเร็ว
อย่างไม่คิดชีวิต เขาเข้ามาผลักชายสามคน แล้วลงมือต่อสู้อย่างไม่คิดชีวิต เกิดมาทั้งชีวิตเข้าไม่เคยต่อสู้กับ
ใครเลยสักครั้ง แต่เขา คิมคิบอม ก็ต้องต่อสู้เพื่อนคนที่เขา......รัก
จนในที่สุด เขาก็เอาชนะได้ เมื่อเห็นสามคนนั้นนอนไปเลือดอาบปาก มีรอยช้ำมากมายตามร่างกาย อันที่จริง
เขาไม่ได้อย่างทำร้ายมากขนาดนี้ มันเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบ
เขารีบเดินมาดูอาการของดงแฮอย่างรวดเร็ว แล้วนำร่างของดงแฮขึ้นรถ พรางนึกโทษตัวเองที่ไม่ยอมดูแล
คนที่เขารักให้ดีขึ้นกว่านี้
บ้าน 22.00
หลังจากที่คิบอมนำร่างของดงแฮมาแล้วรีบนำร่างของดงแฮไปห้องนอนอย่างรวดเร็ว เขาไม่กล้านำดงแฮไป
โรงพยาบาล เขาอยากดูแลคนตรงหน้าให้ดีขึ้น
เขาน้ำผ้าเย็นมาเช็คบริเวณหน้า เอาแอลกอฮอล์ล้างแผล ที่มีมากมายเหลือเกิน ดงแฮมีแผลช้ำมากมายตาม
ร่างกาย มีบาดแผลเล็กน้อยแต่เลือดออกไม่มากนั้น ตอนนี้เขาน่าสงสารเป็นที่สุด เขาถูกใครสักคนหลอก ใคร
สักคนที่ถูกเขาเรียกว่าเพื่อน......มินโฮ
เมื่อคิบอมคิดได้เช่นนั้น เขารีบโทรศัพท์หาใครสักคนทันที
( ฮันโหลครับ ท่านคิบอมมีอะไรครับ )
" นายไปฆ่านักเรียนห้อง ม.5/3 ที่ชื่อมินโฮ อะไรนั่น เดียวนี้ "
( อะ...อะไรนะครับ )
" ไปฆ่ามัน รวมทั้งเพื่อนๆมัน และครอบครัวมันด้วย!!!!! "
( ได้ครับท่าน )
คิบอมรีบวางสายอย่างรวดเร็ว เขาไม่มีทางยอมที่จะให้ใครมาทำร้ายคนที่เขารัก แม้ว่าจะเป็นใครมาจากไหน
เขาไม่มีทางยอม คนที่ได้ทำร้าย......ต้องเป็นเขาเพียงคนเดียว
7 วันผ่านไป
ดงแฮที่อาการดีขึ้นจากเมื่อก่อนมาก รีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว วันนี้เป็นวันแรกที่เขาได้ไปโรงเรียน อันที่จริงเขา
หายจากอาการปวดตั้งนานแล้วล่ะ แต่คิบอมกลับไม่ยอมใครเขาออกไปที่ไหนเลย จนในที่สุดคิบอมก็ยอมให้
เขาออกไป เพราะเขาอ้างว่าอยากมาเจอเพื่อนคนอื่นๆ......แต่ที่จริงแล้วเขาแค่อยากรู้เหตุผลที่เพื่อนของเขา
ทำอย่างนั้น ก็แค่นั้น
เขารีบมาที่โรงเรียนอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ไม่ได้เช้ามาก มีเด็กนักเรียนเต็มห้อง ทุกคนพรางมองดงแฮ
ด้วยแววตาสงสัย แม้ร่างกายจะหายช้ำไปมากเลย แต่ก็มีรอยช้ำบางเล็กน้อย
เขาเดินมาจนถึงบริเวณโต๊ะหลังสุดริมหน้าต่างที่นั่งของเขา แต่ที่ข้างๆกลับไม่มีมินโฮ.....
เขานั่งลงไม่ทันได้ถามอะไร อาจารย์ประจำชั้นก็เดินเข้ามา
" อ้าว นักเรียนนั่งลง วันนี้เราจะมีนักเรียนใหม่ที่จะมาแทนมินโฮ อ้าวเธอเดินเข้ามาได้แล้ว "
มินโฮไปแล้วหรอ ไปไหน ?
แต่ดงแฮก็คิดเรื่องมินโฮได้แค่แปปเดียว ก็มีนักเรียนใหม่เดินเข้ามาในห้อง
คนที่จะทำให้ชีวิตของดงแฮเปลี่ยนไปตลอดกาล
" สวัสดีครับ ฉันชื่อ 'ซองมิน' ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ " เขาเดินเข้ามาในห้องแล้วพูดแนะนำตัว
คนที่ทำให้ดงแฮ รู้สึกแปลกๆ ซองมิน......ทำไมรู้สึกคุ้นๆกับชื่อนี้จัง ?
" อืมเธอไปนั่งที่มินโฮดีกว่า ใกล้คนที่นั่่งริมหน้าต่าง เขาก็เป็นเด็กใหม่เหมือนกันจะได้เป็นเพื่อนกัน " อาจารย์
ประจำชั้นพูด ทำให้ซองมินต้องเดินมานั่งที่มินโฮ ไม่สิ ตอนนี้เป็นที่ของซองมินไปแล้ว
ซองมินนั่งลงแล้วรีบคุยกับดงแฮอย่างรวดเร็ว
" สวัสดี ฉันชื่อซองมิน นายเป็นเด็กใหม่ด้วยหรอ ชื่ออะไรอ่ะ "
" ดงแฮ " ดงแฮตอบด้วยความหวาดกลัว....กลัวว่าเขาคนนี้จะเป็นเหมือนมินโฮ
" ดงแฮหรอ น่ารักจัง หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนรักกันนะ " ซองมินพูดด้วยแววตาสดใส
" เพื่อนรัก "
--------------------------------------------------
กลับมาแล้วจ้า ต่อไปนี้อาจจะอัพช้าหน่อยนะ
เปิดเทอมแล้ว การบ้านเยอะมาก T^T
แต่ไรเตอร์ก็จะพยายามมาอัพนะ
ตอนนี้อาจไม่ค่อยหนุก
อ๋อ ถ้ายังเศร้าไม่พอบอกได้นะ จะเศร้ากว่านี้ก็ได้ ^^
--------------------------------------------------
ความคิดเห็น