คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 : ไปโรงเรียน
Chapter 6
สองวันต่อมา
ดงแฮตื่นชึ้นมาในยามเช้าที่สว่างไสว�หัวใจที่เบิดบาน สำหรับคนอื่นวันนี้อาจจะเป้นแค่วันธรรมดา ไม่มีอะไร
แต่สำหรับเขาวันนี้สำคัญมาก เป็นวันที่เขารอคอยมาโดยตลอด วันที่เขามีเพื่อน........
" ดงแฮ นี่จะรีบไปไหน มันยังเช้าอยู่เลยนะ " คิบอมพูดหลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องเห็นดงแฮกำลังเตรียม
ตัวไปโรงเรียน
" ก็คิบอมอ่า เขาตื่นเต้นนี่ เราไปกับเถอะ " ดงแฮพูดพร้อมกำลังเตรียมตัวออกจากห้อง
" แต่นายยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยนะ " คิบอมท้วง แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อดงแฮได้ออกจากห้องไป
เตรียมตัวขึ้นรถ
ภายในรถ
" นี่อย่าลืมที่ฉันบอก นายห้ามไปคุยกับคนแปลกหน้า แล้วห้ามไปไหนกับใครสองต่อสองด้วยเข้าใจไหม ? "
" นี่ ฉันเข้าใจแล้วน่า คิบอมวันนี้นายพูดเป็นรอบที่ร้อยแล้ว " ดงแฮพูดด้วยความเบื่อหน่าย นี้เขาจะเป็นห่วง
อะไรมากมาย
" ก็ฉันเป็นห่วง....." คิบอมยังไม่ทันพูดเสร็จก็มีอีกเสียงหนึ่งขึ้นมาขัดเสียก่อน
" เอ๊ะ...ถึงแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ บ๊าย บาย " ดงแฮพูดแล้วรีบลงจากลงไปทันทีโดยไม่ให้อีกคนได้ทำอะไรเลย
จนทำให้อีกคนรู้สึกแปลกๆ ทำไมวันนี้เขารู้สึกเหมือนว่าจะเกิดอันตราย
ดงแฮเขามาภายในโรงเรียน ภายในนี้มีเด็กนักเรียนมากมาย เขาตื่นเต้นมากไม่รู้ว่าจะไปทางไหน เขาเดินหา
วนเวียนอยู่ตั้งนานจนในที่สุดเขาก็มาถึงห้องของอาจารย์ประจำชั้นเขาจนได้
" เอิ่ม อาจารย์ใช่อาจารย์ประจำชั้นห้อง ม. 5/3 หรือเปล่าครับ ? " ดงแฮถามผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขา
" ใช่แล้วจ๊ะ หนูเป็นเด็กนักเรียนใหม่ใช่ไหมจ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ คืออาจารย์ขอดูประวัตินักเรียนหน่อยสิจ๊ะ "
อาจารย์พูด
" ได้ครับ " ดงแฮยื่นใบประวัตินักเรียนไปให้
หลังจากที่อาจารย์อ่านประวัติจนหมดแล้วก็เงยหน้าขึ้นแล้วถามคำถามที่ปวดใจเขาที่สุด
" พ่อแม่ขอหนูค้ายาเหรอ เสียชีวิตแล้วด้วย แล้วอย่างนี้หนูมีส่วนเกี่ยวข้องกับยาเสพติดหรือเปล่า เช่นเคย
เสพยาอะไรประมาณนี้ "
" ผมไม่เคยเสพยาครับ และพ่อแม่ของผมก็ไม่เคยค้ายาด้วย พวกท่านถูกใส่ร้าย " ดงแฮพูดด้วยความเจ็บปวด
" หรอจ๊ะ เอ่อได้เวลาเข้าเรียนแล้วงั้นเราไปพร้อมกันเถอะ " อาจารย์พูดพร้อมกับเดินนำทางออกไป เขารู้ว่าพูด
อย่างนี้แล้วยังไงก็ไม่มีใครเชื่อ ยังไงพ่อแม่เขาก็ถูกตราหน้าว่าเป็นพ่อค้ายาอยู่แล้วนี้
ในห้องเรียน
" อ้าวนักเรียนทุกคนมาแล้วก็นั่งให้เรียบร้อยหน่อย วันนี้อาจารย์มีเรื่องจะมาบอก เราจะมีเด็กนักเรียนใหม่แล้ว
อ้าว หนูเข้ามาในห้องได้แล้วจ๊ะ " อาจารย์พูดก่อนจะให้ดงแฮเข้าไป ตอนนี้เขากลัวเป็นที่สุด
เขาเดินไปตรงหน้าห้องแล้วพูดแนะนำตัว
" สะ.....สวัสดี ฉันชื่อ ลีดงแฮ ยินดีที่ได้รู้จักครับ " เขาพูแล้วรีบก้มหน้าลง เขาไม่เคยพูดต่อหน้าคนเยอะ
แบบนี้มาก่อน
" เอ่อจ๊ะ แล้วหนูจะไปนั่งตรงไหนนี้......เอ๊ะ ตรงนั้นที่นั่งข้างๆมินโฮ หนูไปนั่งตรงนั้นแล้วกัน " อาจารย์พูดแล้ว
ชี้ไปบริเวรที่นั่งริมหน้าต่าง ที่ข้างๆมีใครบ้างคนกำลังนั่งอยู่
เขาเดินไปตรงบริเวณนั้น ระหว่างข้างมีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เขา สายตาที่เขามองไม่ออก
ในที่สุดเขาก็มาขึ้นที่นั่งจนได้เขารีบนั่งแล้วชวนคนข้างๆคุยทันที
" สวัสดี ฉันชื่อ ลีดงแฮ นายชื่ออะไรหรอ " ดงแฮพูด
" มินโฮ " เขาคนนั้นพูดด้วยสายตาเย็นชา
" เอ่อ งั้นเราเป็นเพื่อนกันนะ " ดงแฮพูดด้วยน้ำเสียงสดใส ในที่สุดเขาก็ทีเพื่อนสักที
" ใช่เราเป็น.....เพื่อน " เขาพูดด้วยสายตาว่างเปล่าแล้วน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความรู้สีกแปลกๆ
........................................
.......................
........
ใกล้เลิกเรียน
" นี่นาย ตอนเย็นนายไปเที่ยวเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ " มินโฮพูด
" ไม่ได้หรอ ฉันไปไม่ได้ นายไปคนเดียวเถอะ " ดงแฮพูดจากใจจริง ก็ในเมื่อใครบ้างคนห้ามไว้เนี่ย
" แต่....เราเป็นเพื่อนกันนี่ " มินโฮพูด ด้วยความน้อยใจจนทำให้คนข้างๆใจอ่อนขึ้นมา
" ก็ได้ เดี่ยวฉันบอกใครบ้างคนก่อนนะ " ดงแฮพูดแล้วรีบไปโทรศัพท์หาใครบ้างคนอย่างรวดเร็ว
( ฮัลโหล ดงแฮหรอ มีอะไรหรือเปล่า!!!!! ) คิบอมพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ
" เปล่าหรอ คือนี่นะ วันนี้นายไม่ต้องทำอาหาร แล้วฉันจะกลับดึกหน่อย นายไม่ต้องรอด้วยล่ะกัน บ๊าย บาย "
( ห๊ะ!!!!!! ดะ....เดี๋ยว )
แต่ไม่ทันเสียแล้วเมื่อดงแฮกดวางสายทิ้งไป
" นี่มินโฮอ่า ฉันไปได้แล้วนะ " ดงแฮพูดด้วยความดีใจ ในที่สุดเขาก็ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนสักที
ความคิดเห็น