คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Happy Ending?
Happy Ending
ลูเธอร์เริ่มสงสัยในคำพูดที่ตัวเองเคยพูดไว้ ว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับการที่โดนคนอื่นลือว่าเป็นมากกว่าเพื่อน กับมอทย่า แต่ตอนนี้กลับรู้สึกหงุดหงิดมาก...
“ท่านลูเธอร์จะไม่ว่าอะไรเหรอ?เห็นว่ากำลังหงุดหงิดไม่ใช่หรือ?”
“น่าสงสารมือที่สามเนอะ หาเรื่องกับใครไม่หา ไปหาเรื่องกับท่านลูเธอร์ ไม่ได้ตายดีแน่ๆล่ะ”
“ไม่จริงเสียหน่อย ท่านมอทย่าตั้งใจจะคบกับแอนต่างหาก ท่านลูเธอร์นั่นแหละตัวร้าย”
“...” ไปตายซะ ข่าวลือบ้านี่มันอะไรกัน? เขาไม่เคยชอบ...
แต่ถ้าไม่ได้คิดไปเองล่ะ? ถ้าความรู้สึกนี้เป็นของจริง...
งั้นข้าก็จะแย่งมอทย่ากลับมาให้ได้!
“ก่อนอื่นก็หาเวลาที่มอทย่าตื่น แล้วก็... หา?” ลูเธอร์มองหนังสือในมืออย่างไม่เชื่อตาตนเอง แล้วก็ตัดสินใจ...โยนทิ้ง
“งี่เง่า” ลูเธอร์สบถ “ใช้เสน่ห์ล่อลวงยังเข้าท่ากว่า”
“ลูเธอร์” มอทย่าเรียก เปิดประตูเข้ามา
“หือ?มีอะไร?” ลูเธอร์สะดุ้ง
“แอนบอกให้ข้าไปเที่ยวด้วยไม่งั้นจะเลิกคบ...” มอทย่าเล่าปัญหาคร่าวๆให้ฟัง
“ก็เลิกไปซะสิ” ลูเธอร์ขมวดคิ้วตอบไป
“ข้ากลัวว่าจะทำนางเสียใจ”
“ก็ปล่อยนางไปสิ นางเสนอเงื่อนไขนี้มาเองนี่ ข้าว่าเจ้าคบกับข้าซะจะยังดีกว่า” ลูเธอร์ว่า
“เจ้าพูดถูก แต่ข้าไม่อยากนางเสียใจ”
“ข้าพูดถึงขนาดนี้ยังไม่เข้าใจอีกหรือไง? คบกับข้าซะ” ลูเธอร์สารภาพรักไปด้วยประโยคคำสั่ง
“ลูเธอร์... เจ้าต้องป่วยอยู่แน่ๆเลย เอ๋? ตัวก็ไม่ร้อนนี่ นอนพักซะนะ” มอทย่าแตะหน้าผากลูเธอร์
ลูเธอร์หงุดหงิดจนทนไม่ไหว กระชากคอเสื้อของมอทย่าลงมาจูบ
...เป็นเรื่องแล้วสิ...
มอทย่าลูบศีรษะอีกฝ่ายเบาๆ “ข้าเข้าใจแล้ว ช่วงนี้เงินเก็บไม่พอสินะ เฮ้อ ข้าให้ได้แค่จูบนะ”
เจ้าเข้าใจไปโน่นได้อย่างไรไม่ทราบ?!
ตลอดหลายวันต่อมานั้น ลูเธอร์เอาสารพัดวิธีมาใช้จนเกลี้ยง ทั้งอ้อน ทั้งยั่ว ฯลฯ
แน่นอนว่าไม่ได้ผล ดังนั้นจึงต้องหาโอกาสเหมาะๆที่จะประจานว่าเขากับมอทย่ามีความสัมพันธ์ในรูปแบบไหน
ท่ามกลางสาธารณะชน
“มอทย่า คืนนี้ข้าจะไปห้องเจ้านะ” ลูเธอร์ตะโกนบอกด้วยเสียงที่ดังประมาณ 110 เดซิเบล
“...” อีกฝ่ายไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่ก้มหน้าลงนิดหนึ่งซึ่งลูเธอร์ถือว่าเป็นการอนุญาต
...ไม่ได้ผลแฮะ...
คืนนั้น มอทย่าโดนก่อกวนทั้งคืนจนไม่ได้นอน...
วันต่อมา...
ณ ห้องประชุมที่ขณะนั้นท่านแม่ทัพกำลังจะกลับมา
“...” คาลมันกำลังจะเดินเข้ามาในห้องประชุม
“ลูเธอร์ หยุดนะ ข้าตื่นแล้ว...”
“เอ๋? เร็วจัง ท่านแม่ทัพยังไม่มาหรอกมั้ง ไปต่อกันในห้องไหม?”
“สิบเหรียญทอง ข้าพนันว่าลูเธอร์รุก”
“สิบเหรียญทอง มอทย่ารับ”
“ข้าเอาด้วย มอทย่ารับ”
“...” มอทย่าได้แต่ยิ้มอย่างจนปัญญาเมื่อเขากลายเป็นหัวข้อการพนันไปแล้ว
“ผิดหมดเลย ข้ารับต่างหาก เอาเงินนั่นมานะ” ลูเธอร์หันไปสนใจเงินพนันแทน
“ลูเธอร์ การพนัน...” มอทย่ากำลังจะร่ายยาว ลูเธอร์จึงขัดขึ้นก่อน
“ข้ารู้แล้วน่า การพนันเป็นสิ่งที่อัศวินที่ดีไม่ควรกระทำ กลับไปต่อที่ห้องเจ้าดีกว่านะ เจ้าตื่นแล้วใช่ไหมเล่า?” ลูเธอร์ลากมอทย่าไปที่ห้องเฉียดผ่านหน้าคาลมันไปอย่างไม่คิดใส่ใจ
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่เนี่ย?!” คาลมันตะโกนอย่างใกล้บ้าเต็มที
ความคิดเห็น