Vampire Lover เรื่องรักๆของนางแวมไพร์

ลำดับตอนที่ #4 : เดทครั้งแรกในรอบร้อยปี...

   หลังจากวันนั้น วันที่ทั้งสองพบกัน พวกเขาก็เริ่มเจอกันบ่อยขึ้นนานขึ้นได้พูดคุยมากขึ้น จนในที่สุด...
"แองเจอร์ลิค...เอิ่ม...เอิ่ม..."
"มีอะไรก็บอกมาสิ ชั้นรอฟังอยู่"
"ได้โปรด..."
"ได้สิ"
"ห๊ะ!!! ผมยังพูดไม่จบเลยนะ"
"ไม่ว่าคุณจะพาชั้นไปไหน ไปทำอะไร ชั้นก็ยอมหมดแหล่ะ"
จัสเตียนยิ้มอย่างมีความสุข
"งั้นเราไปกันเลยครับ"
"ไปไหนล่ะ...ว๊ายย"

จัสเตียนรีบดึงแขนของแองเจอร์ลิค แล้วพาไปที่รถมอเตอร์ไซค์

"เอ่ออ เธอช่วยบอกชั้นได้มั๊ย ว่านี่คืออะไร"
"นี่คุณไม่รู้จักจริงอะ มอเตอร์ไซค์ไง มันเป็นยานพาหนะชนิดหนึ่ง"
"แล้วมันเร็วกว่ารถม้า รึไงกัน"
"ก็พอๆกันแหล่ะ รีบๆขึ้นมาเดี๋ยวร้านจะปิดเสียก่อน"

แองเจอร์ลิคดูกลัวๆกับสิ่งที่เรียกว่า มอเตอร์ไซค์ เสียงมันทั้งดัง และมีควันเหม็นๆออกมา

"นี่ไง ร้านไอศครีมซันเดย์ ร้านโปรดของผม มาสิ"
"ไอศครีม เหรอ"
ทั้งสองนั่งลงโต๊ะริมหน้าต่าง ทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกขึ้น
"ผมขอ ซันเดย์วานิลลา ถ้วยนึงครับ แล้วคุณล่ะ แองเจอร์ลิค"
"เอ่อ ไม่ดีกว่าค่ะ ดิชั้นทานไม่เป็น"
"จริงเหรอ อะไรกันคุณทานไอศครีมไม่เป็น ฮ่าฮ่าฮ่า" จัสเตียนปล่อยขำออกมา  "งั้นเดี๋ยวคุณลองชิมของผมแล้วกัน"
ได้แล้วค่ะ ซันเดย์วานิลลาหนึ่งที่นะคะ"
"ครับ ขอบคุณครับ นี่ไงครับแองเจอร์ลิค น่าทานมั๊ย อ้าปากสิครับเดี๋ยวผมป้อน"
"แหะๆ จะดีเหรอ ชั้นไม่เคยมาก่อนเลย"
"เอา่น่า ลองดูเถอะ"
ขณะ ที่แองเจอร์ลิคอ้าปาก เผยให้เห็นเขี้ยวเล็กๆ
"อื้ม อร่อยมากเลยนะเนี่ย"
"นี่ คุณมีเขี้ยวด้วยหรอเนี่ย น่ากลัวจัง อย่างกับแวมไพร์เลย ฮ่าฮ่าฮ่า"
"ฮ่าฮ่าฮ่า พอดีตระกูลชั้นมีเขี้ยวกันน่ะ (เกือบแล้วมัียล่ะ)"
"เอาอีกมั๊ยล่ะ เดี๋ยวผมป้อนอีก"
"พอแล้วล่ะ ชั้นไม่ค่อยหิว"

ทั้งสองพูดคุยต่างๆหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข เมื่อกินไอศครีมกันเสร็จทั้งคู่เดินออกมาจากร้าน ทั้งคู่คุยกันกระหนุ่งกระหนิง 

โอ๊ย!!!!
"จัสเตียน คุณเป็นอะไร "
"ผมโดนตัวอะไรกัดก็ไม่รู้ ดูสิเลือดไหลซิบๆเลย"
"เฮือก!!! เลือด"  ตาเธอเบิกโพลง ตัวแข็งและเย็นชืดยิ่งกว่าเก่า เขี้ยวเริ่มยาวขึ้น
"แองเจอร์ลิค คุณเป็นอะไร แองเจอร์ลิค"
"เอามันออกไป ก่อนที่ข้าจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ ออกไป๊ ไป๊"
"นี่คุณเป็นอะไรเนี่ย"

ทันใดนั้นเธอก็รีบผละออกจากจัสเตียน แล้ววิ่งเข้าป่า 

"แองเจอร์ลิคคคค" เขามองตามหลังของแองเจอร์ลิคไป
            กรี๊ดดดดดดดดดดดด  เขาได้ยินเสียงร้องของแองเจอร์ลิค   ทันใดนั้นเขาก็เห็นร่างดำทะมึนบินขึ้นบนท้องฟ้าแล้วบินหายเข้าไปในกลีบเมฆสีดำ
"นั่นตัวอะไรน่ะ!!!"
"หรือว่า..."  เขารีบวิ่งตามทางที่แองเจอร์ลิควิ่งเข้าไป
เขาพบเศษผ้าสีแดงหล่นอยู่บนพื้น
"ผ้าสีแดงจัดแบบนี้ มีแต่แองเจอร์ลิคที่ใส่"
เขามองตามที่เขาเห็นเจ้าตัวเมื่อกี้บินไป
"มันบินไปที่ภูเขา มันต้องจับแองเจอร์ลิคไปแน่ๆ..."

การเดินทางเพื่อช่วยคนรักของจัสเตียน เริ่มขึ้นแล้ว...
...........................................................................................................................................................