Vampire Lover เรื่องรักๆของนางแวมไพร์

ลำดับตอนที่ #1 : การจากลาที่ไม่หวนคืน...

-หนีเร็ว"แองเจอร์ลิค"พวกมันตามมาแล้ว
-แฮกๆๆ "เจสัน" ชั้นเหนื่อย เธอหนีไปก่อนเถอะ
-ไม่ เราจะต้องหนีไปด้วยกัน เร็วเข้า

/// นั้นไงพวกเรา มันอยู่นั่น ///

  โอ๊ย!!!  
"เจสัน เธอไปเถอะ ชั้นไปต่อไม่ไหวแล้ว"
"ไม่มีทาง ยังไงเราก็ต้องหนีไปด้วยกัน"

"...ไม่เป็นไรลูกพ่อ เดี๋ยวพ่อจะพาลูกให้พ้นจากความทุกข์นี้เอง..."
'บาทหลวง เอริค!!!'  ทั้งสองอุทานออกมาพร้อมกัน
"ได้โปรด ปล่อยพวกเราไปเถอะ ทำไมท่านต้องทำร้ายพวกพ้องเราด้วย พวกเราไม่ได้เป็นสาเหตุในคนในหมู่บ้านล้มตายเลย ได้โปรดเถอะ"  เสียงอ้อนวอนของแวมไพร์สาวดูเหมือนจะไม่ได้ทำให้บาทหลวงใจอ่อนลงเลย
"...พ่อมีหน้าที่ปลดปล่อยลูกๆของพ่อให้หลุดออกจากความทุกข์ และพ่อกำลังช่วยลูกอยู่นี่ไงเล่า..." เสียงที่เยือกเย็นทำให้แวมไพร์ทั้งสองต่างสะท้านไปทั้งหัวใจ ทั้งๆที่หัวใจของทั้งสองต่างหยุดเต้นมานานแสนนาน

บาทหลวงล้วงของบางอย่างที่อยู่ในย่ามออกมา...กางเขนสีเงินและหมุดเงิน...
"...ลูกๆของพ่อ ได้โปรดช่วยจับเขาทั้งสองให้พ่อทีเถิด พ่อจะปล่อยเขาออกจากความทุกข์..."
"ได้ครับ"
'แองเจอร์ลิค หนีไป!!!'
"แล้วเธอล่ะ"
"หนีไปก่อน เดี๋ยวข้าตามไป เร็ว!!!"
"ได้ๆ ข้าจะรอเจ้าที่ตีนเขา"

เธอใช้แรงเท่าที่มี วิ่งหนีออกมาจากพวกของบาทหลวง
'ปล่อยข้า ข้าบอกให้ปล่อย ปล่อย อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคค'
เธอเหลียวหลัง เมื่อได้ยินเสียงร้องของที่รัก
"จ...จ...จ...เจสัน......กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด"  เสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่วป่า ทำเอาชาวบ้านและฝูงสัตว์พากันตื่น

"...เรียบร้อยไปหนึ่ง...ขอให้ไปสู่ภพภูมิที่ดีนะลูก"

...........................................................................................................................................