คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : หอแตก : Epilogue
- Epilogue -
“จริงๆแล้วฉันเองก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าทำไมเธอถึงสายทุกครั้งที่มีการเข้าหอประชุม ไม่ได้เจอกันนานเลยนะจ๊ะคุณบยอน”
วันนรกแตกกลับมาอีกครั้งเมื่อเช้านี้มีนัดประชุมเด็กทั้งโรงเรียนเกี่ยวกับกิจกรรมกีฬาสีที่จะมีขึ้นในเทอมหน้า ผมตื่นสายเพราะไอ้สองผัวเมียที่รักกันปานจะกลืนมันไม่ยอมปลุกผมอีกแล้ว แม่งเป็นโรคอะไรปะวะ คือมันไม่ค่อยปลุกนี่พอรับได้แต่อย่างน้อยเวลาตั้งนาฬิกาปลุกช่วยตั้งเวลาที่ให้กูได้พอมีเวลาอาบน้ำแต่งตัวบ้างอะไรบ้าง นี่ทำแค่แปรงฟันล้างหน้าแล้วลักไก่ออกมาแม่งเลย ดีว่าช่วงนี้อากาศเย็นลงหน่อยแล้วผมเลยไม่มีเหงื่อมากเท่าที่ควร
ไอ้แฝดนรกแม่ง!
“ผม....ผมจะไม่สายอีกแล้วครับ”
“ฉันคุ้นๆว่าคราวที่แล้วเธอก็พูดประโยคนี้จ้ะ”
มิสคิมร่างป้อม....ผมคิดว่าหล่อนเหมือนจะกลมขึ้นมานิดหน่อยกางพัดประจำกายออกแล้วโบกขึ้นลงพลางฉีกยิ้มหวาน ผมกลอกตาไปมาอีกครั้งในช่วงเวลาที่เธอไม่ได้มองก่อนจะก้มหน้าแสร้งทำเหมือนกับว่าผมสำนึกผิด
“เกิดอะไรขึ้นหรือครับ?” ผมเงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาใหม่ก่อนจะเบะปากออกเมื่อพบว่าเป็นไอ้ประธานนักเรียนที่เป็นเจ้าของเสียง มิสคิมยิ้มหวานหยดย้อยใส่ปาร์คชานยอลแล้วพูดกับมันด้วยน้ำเสียงที่ต่างจากที่พูดกับผมโดยสิ้นเชิง
“พอดีคุณบยอนเขามาเข้าห้องประชุมสายอีกแล้ว ฉันกำลังรอเขาสำนึกผิดด้วยตัวเอง”
จะให้กูไปขัดห้องน้ำอีกล่ะสิ
ผมนิ่งยืนก้มหน้าอยู่แบบนั้นก่อนจะเหล่สายตาไปยังไอ้ชานยอลที่รับฟัง ไม่นานนักรอยยิ้มของมันก็ค่อยๆแต่งแต้มอยู่มุมปากและนั่นทำให้ผมใจคอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “ผมคิดว่าช่วงนี้ห้องผมกลับมารกอีกแล้วครับ...ไหนจะเรื่องงานกีฬาสี งานเปิดรั้วโรงเรียนแล้วก็พิธีปัจฉิมนิเทศของพี่ปีสาม เลยยุ่งๆ.....”
“ถ้าอย่างนั้นคุณบยอนคงต้องไปช่วยแล้วล่ะจ้ะ คิดว่ายังไงจ๊ะ?”
ผมถลึงตาใส่ไอ้ชานยอลที่จะให้ผมไปเป็นเบ๊มันอีกครั้ง พลันเหลือบไปเห็นสายตาของมิสคิมที่กำลังจะกลืนหัวผมเข้าไปเลยต้องเก้บคำด่าที่จุกอยู่ที่ปากแล้วพยักหน้ารับอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากนั้นเจ๊แกเลยยอมให้ผมเดินเข้าไปในห้องประชุมโดยมีไอ้ประธานนักเรียนเดินตามเข้ามา
“คิดจะทำอะไรอีก” ผมกัดฟันกระซิบถามเบาๆขณะที่ผู้อำนวยการขึ้นพูดอยู่บนเวทีเกี่ยวกับการกิจกรรมกีฬาเชื่อมสัมพันธ์ภายในบ้าบอในเทอมหน้า ชานยอลนั่งลงข้างๆผมแล้วหันมายิ้มให้
“ก็ไม่ได้คิดจะทำอะไร แค่ไม่ต้องให้แฟนไปขัดห้องน้ำ ได้ข่าวว่ามิสคิมชอบให้ขัดห้องน้ำไม่ใช่หรือไง”
“แต่ไปห้องมึงก็ขัดห้องน้ำอยู่ดีอะ แหยะ”
“จะให้นั่งเฉยๆไม่ต้องทำอะไรเลย ดีมั้ย?” ว่าพลางเอื้อมมือมาโอบบ่าผมเอาไว้ ได้ยินแบบนั้นก็เลิกคิ้วเพราะไม่เชื่อสิ่งที่มันพูดซักเท่าไหร่
“จริง?”
“นั่งเฉยๆพูดจาน่ารักให้ชื่นใจก็พอ”
“ให้กูไปขัดห้องน้ำเถอะ.....”
ผมทำหน้าสลดทันที ไอ้เรื่องนี้ไม่ว่ายังไงก็ทำไม่ได้จริงๆมันเป็นสันดานที่แก้ไม่หายอะครับ อาจจะพอได้บ้างเป็นบางครั้งบางคราวแต่ให้หวานจ๋าตลอดก็คงไม่ไหว
เข้าห้องประชุมทีไรผมไม่เคยได้ฟังที่ผอ.พูดซักทีเมื่อรู้ตัวว่าทนกับความง่วงไม่ไหวก็เลยเนียนยืมไหล่คนข้างๆเป็นที่รองศีรษะ ชานยอลเหมือนจะชะงักไปนิดหน่อยก่อนจะหันปากมาจูบลงบนศีรษะของผม
ไม่ได้อ่อยนะ....เขาเรียกว่าง่วงต่างหาก
“พกเมียมาด้วยหรอ พกเมียมาด้วยหรอเนี่ย แหมมาแค่เนี้ยพกเมียมาด้วย~~~”
หวังจื่อเทาคนส้นตีนคนเดิม.......
เพราะช่วงเช้าพวกกรรมการนักเรียนมีประชุมกันต่อเรื่องงานกีฬาสี ในขณะที่พวกประธานและรองประธานหอก็ต้องมาประชุมด้วย “กูก็พกเมียไปไหนมาไหนตลอดไม่เห็นหรอ”
ชานยอลเองก็เป็นคนส้นตีนเหมือนกัน....
ผมยกขาขึ้นเตะก้นไอ้คนพกเมียตลอดเวลาจนชานยอลหันมาเลยแยกเขี้ยวใส่ ไอ้จง ฮยอนผิวปากหวือในขณะที่สองแฝดที่เดินเข้ามาก็เริ่มละครฉากต่อไป “ต่อไปนี้เวลาชานไปไหน ชานจะต้องเอาแบคไปด้วยนะ”
“บ้า....เอาตลอดเวลาไม่ได้หรอก แต่ถ้าในห้องอะได้นะ”
“คนบ้า คนละเอากันแล้ว”
โอ๊ย....สะดิ้งเกินต้านทาน
แฝดนรกคนพี่และคนน้องผลัดกันทุบผลัดกันตีด้วยท่าทางที่บอกได้เลยว่าต่อให้ผมตายผมก็จะไม่มีวันทำแบบนี้กับไอ้ชานยอลแน่นอนเลย สาบานด้วยเกียรติของประธานหอสามเลยด้วยเอ้า! ไอ้ประธานนักเรียนเองก็คงจะทนไม่ได้กับความสะดิ้งเกินมนุษย์เลยจัดการปาก้อนยางลบเข้าใส่
“เดี๋ยวนี้ช่วยเมียเขินหรอประธาน?”
“ไอ้จงอิน!!”
“อ๊ะๆ โมโหมากๆระวังลูกในท้องจะสุขภาพไม่ค่อยดีนา จริงมั้ยจ๊ะเมีย”
หันไปจิ๊จ๊ะกับไอ้แฝดคนน้องก่อนที่เซฮุนจะพยักหน้าเห็นด้วยพลางลูบท้องของตัวเองเพื่อเป็นการล้อเลียนผมว่ามีเด็กอยู่ในนั้น และก่อนที่จะเกิดการฆาตกรรมหมู่เกิดขึ้นในห้องประชุมโดคยองซูผู้ที่ดูพูดจารู้เรื่องสุดก็เริ่มการประชุมอย่างเป็นทางการ
“ขอเริ่มที่งานกีฬาสี แบ่งตามหอพักเพื่อความสบายใจ ส่วนเรื่องงบประมาณของแต่ละสีนั้นชานยอลจะลงรายละเอียดอีกที ส่วนเรื่องกีฬาจะเริ่มจัดแข่งหลังเปิดเรียนสองอาทิตย์และจัดตารางการแข่งทั้งหมดภายในสองอาทิตย์ วันกีฬาสีก็จะประมาณหนึ่งเดือนหลังเปิดเทอม”
ผมนั่งประจำที่แล้วก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้างตามประสา แน่นอนว่าในกระเป๋าเสื้อมีกระดาษและปากกาพกติดมา ผมที่นั่งอยู่ท้ายโต๊ะเลยสมาธิหลุดได้ค่อนข้างง่าย ผมแอบวาดคอน เซปของสีฟ้าไปคร่าวๆ ตอนนี้เรื่องโฟรสเซ่นกำลังดัง คิดได้ยัง...นี่มันอัจฉริยะชัดๆ
“ประธานหอสาม....หอสาม หอสามครับ”
“หื้อ?” ผมหลุดจากภวังค์ของตัวเองเงยหน้าเมื่อไอ้แฝดนรกคนน้องเอาแต่สะกิดยิกๆ ไอ้ประธานนักเรียนนั่งอยู่หัวโต๊ะพลางจ้องมาทางผมและมีสายตาของคณะกรรมการนักเรียนอีกหลายคู่จ้องมาทางนี้ “ถึงจะเป็นแฟนประธานนักเรียนแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีสิทธิ์พิเศษมากกว่าหออื่นนะ”
“ฮิ้วววว แต่ถ้าเอาตูด เอ๊ย เอาตัวเข้าแลกประธานบอกว่าจะรับไว้พิจารณา”
‘ส้น-ตีน’
ผมขยับปากด่าไอ้จื่อเทาแบบไม่มีเสียง คนที่นั่งล้อมโต๊ะประชุมอยู่พากันขำนิดหน่อยผมเลยยืดตัวขึ้นพลางกระแอมไอ “มีอะไรล่ะ”
“ผมเห็นคุณไม่ได้ตั้งใจฟังเลยจะบอกอีกครั้งเกี่ยวกับงบประมาณของแต่ละสี ให้ไปทำลิสต์รายการของที่จำเป็นมาแบบคร่าวๆเพื่อที่ผมจะได้ส่งเรื่องของบกับทางโรงเรียนได้ถูก”
ผมทำปากล้อเลียนอีกคนที่วางมาดท่าทางอวดเบ่งอยู่หัวโต๊ะ แน่นอนว่ามีแค่ชานยอลที่ได้เห็น...เออ ยกเว้นไอ้เซฮุนที่กำลังเตะหน้าแข้งผมยิกๆนี่ด้วยก็ได้
“แต่ผมคิดว่าอาจจะไม่ต่างจากปีที่แล้วมากเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นสิ่งที่พวกคุณควรจะเริ่มมองหาคือสปอนเซอร์ เราใช้งบประมาณเกินกันทุกปี ส่วนเรื่องต่อไป......”
มีอีกหลายประเด็นที่ต้องให้ถกเถียงกันต่อไป ผมเบะปากออกให้กับท่าทางขี้เก๊กของแฟน....โอ๊ย กระดากปากมากเลยให้ตายห่า เอาเป็นว่ามันเป็นความสัมพันธ์แบบที่ผู้ชายคนนึงจะรักใครคนนึงได้ก็แล้วกัน อาจจะเรียกยากหน่อยแต่มันทำให้ผมสะดวกใจกว่า
สิ่งที่แบคฮยอนพอจะให้ชานยอลได้….. ก็คงเป็นความรักที่ไม่มีข้อแม้นี่แหละ
โอ๊ยโคตรเสี่ยวอะ จบเหอะ
จบแล้วนะ J
-END-
Talk - Epilogue -
No man or woman is worth your tears and the only
one who is, will never make you cry.
ไม่มีชายหรือหญิงคนไหนมีค่าพอที่คุณจะต้อง
เสียน้ำตาให้ ส่วนคนที่มีค่าพอนั้น
เขาย่อมที่จะไม่มีวันทำให้คุณร้องไห้อย่างเด็ดขาด
ที่มา : http://www.thaiquip.com/category/คำคมสอนใจ
สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด
ยังมีสเปเชี่ยลอีกตอนสำหรับทุกคน
และอีกประมาณสามตอนสำหรับคนซื้อหนังสือ
บ้าจริงฉันใจหายหมดเลยพี่ชายTT
ขอกล่าวอำลาตอนหน้าได้มั้ย ฉันยังไม่พร้อม ขอไปเตรียมสคริปต์ก่อน
ไม่ว่าจะยังไงก็ยังร๊ากกก เสมอออ
ส่วนเรื่องของภาคสองขอเอาไปคิดอีกประมาณสามตลบเนอะ
เป็นไปได้ก็อยากแต่งง้ะ แต่หมดมุขล้ะ 55555555
ยังเจอกันอีกตอนหน้า อย่าเพิ่งเศร้า กิกิ
เลิ้บรีดเดอร์ที่น่ารักของเลาซัมเหมอ
รักเตงนะะะะะ มั้๊วะะะะะ
#ฟิคหอแตก #พี่แบคหอสาม
No man or woman is worth your tears and the only
one who is, will never make you cry.
ไม่มีชายหรือหญิงคนไหนมีค่าพอที่คุณจะต้อง
เสียน้ำตาให้ ส่วนคนที่มีค่าพอนั้น
เขาย่อมที่จะไม่มีวันทำให้คุณร้องไห้อย่างเด็ดขาด
ที่มา : http://www.thaiquip.com/category/คำคมสอนใจ
No man or woman is worth your tears and the only
one who is, will never make you cry.
ไม่มีชายหรือหญิงคนไหนมีค่าพอที่คุณจะต้อง
เสียน้ำตาให้ ส่วนคนที่มีค่าพอนั้น
เขาย่อมที่จะไม่มีวันทำให้คุณร้องไห้อย่างเด็ดขาด
ที่มา : http://www.thaiquip.com/category/คำคมสอนใจ
ความคิดเห็น