คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ✖ BothNewyear Holic ღ :: Everyday
Title : Every Day
Couple : P’Both x N’Newyear
Rate : PG15+
ทอล์กกาถีบ : ความฟินยังมาต่อเรื่อยๆ ฮิ้~~~~~~~~
‘วันนี้พี่โบ๊ทก็มาอีกแล้ว’
‘เห็นว่ามาทุกวันที่ขึ้นมากรุงเทพฯเลย พี่นิวเยียร์จะกลับบ้านเองไม่เป็นแล้วมั้งเนี่ย’
‘แกก็เวอร์ไป แต่ว่ามีแฟนแบบพี่โบ๊ทนี่ดีจังน้า~ น่ารักมากๆเลย’
‘อย่างแกรอไปเถอะ ทำบุญมาแค่นี้ได้พี่อี๊ดโปงลางก็หล่อแล้ว’
เสียงสองสาวที่นั่งถัดเขาไปสองสามโต๊ะดังขึ้น ร่างสูงหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อได้ยินบทสนทนาที่ดูเหมือนว่าจะนินทาเขาแต่สุดท้ายก็กลายเป็นว่าเถียงกันเองเสียอย่างนั้น หลังจากที่จัดการธุระช่วงบ่ายเสร็จก็เลยมารับเด็กตัวขาวเพราะคุณแม่ยายชวนเขาไปทานข้าวที่บ้าน อีกไม่นานก็คงใกล้ได้เวลาเลิกเรียนเพราะเด็กเริ่มจอแจกันเต็มโรงอาหาร มือใหญ่เก็บของที่เอาออกมากอง เข้ากระเป๋าเตรียมตัวลุก ยังไม่ทันจะได้ยืนขึ้นก็มีมือคู่หนึ่งปิดตาเข้าเสียก่อน
“อะแฮ่ม..ทายสินี่ใครเอ่ย”
“น้องกิ๊ป เชอรี่ น้องมาย เอ๊ะ หรือน้องโบว์?”
“โหยยยไล่มาหมดสต๊อกแบบนี้เลิกกันเลยเถอะ!”
มือขาวปล่อยออกทันทีแล้วยกขึ้นกอดอกทำหน้าง้ำเมื่อได้ยินชื่อสาวๆที่ไม่คุ้นเลยซักชื่อจากปากของอีกฝ่าย ร่างสูงหมุนตัวหันกลับไปมองแล้วหัวเราะเบาๆดึงมืออีกคนให้นั่งลงข้างๆ เอื้อมมือไปขยี้ศีรษะอีกฝ่ายด้วยความหมั่นเขี้ยว
“หยอกเล่นน่า~”
“ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ให้ไปกินข้าวด้วยแล้ว”
“ป๊าขอโทษนะครับคนดี~ ที่พูดมานี่มีแต่น้องนิวเยียร์คนเดียวเท่านั้นแหละ”
“ห้ามโกหกนะ-3-“
“โกหกขอให้เด็กเผือกมีกิ๊กเลยเอ้า”
“ถ้างั้นป๊าโกหกเพราะนิวมีแล้ว”
“เสียใจแล้วนะเนี่ย;___;” จากที่ตอนแรกจะแหย่เด็ก กลายเป็นว่าโดนเด็กแหย่ไปเสียแล้ว นิวเยียร์หัวเราะเบาๆแล้วเอื้อมมือไปหนีบจมูกของคนที่บอกว่าเสียใจ พี่โบ๊ทเบะปากทำท่าจะร้องไห้ยกมือปาดน้ำตาทำหน้าน่าสงสารเลยโดนน้องนิวเยียร์หยิกแก้มเข้าเสียหนึ่งที
“หมีเวอร์~~ นิวมีจริงๆคนแถวนี้จะดีใจแทบไม่ทันเหอะ”
“แต่ป๊าคงจะชอกช้ำนั่งกินน้ำตาแทนข้าวT^T”
“โอ๋ๆ น่าสงสารมากๆเลย ไม่ทิ้งแล้วนะ โอ๋ๆ” คนตัวเล็กกว่าลูบศีรษะคนตัวโตพลางรั้งให้ซบลงที่บ่าของตัวเอง โบ๊ทหันหน้าไปที่ซอกคอขาวแล้วสั่นหัวไปมาเบาๆจนอีกคนย่นคอลงหนีความวาบหวิวที่กำลังก่อตัวเป็นมวนคลื่นในช่องท้อง
“ป๊าทำอะไรเนี่ย~”
“เด็กเผือกตัวหอม ชอบกลิ่นนิวเยียร์”
“ดะ..เดี๋ยวสิ! อะไรกัน!”
‘แก๊~!! ขอยาดม โฮกกกกก เป็นลมแล้ว’
‘เฮ้ย! เฮ้ย! อย่าเพิ่ง!!’
“ป๊าทำรุ่นน้องนิวเป็นลมแล้วอะ!”
“หรอจ๊ะ คิกๆ แล้วหลังจากนั้นทำไงล่ะเนี่ย”
“นิวเยียร์ก็เอายาดมไปให้น้องเขาครับ แต่เพื่อนเขาคนที่มีสติต้องดมยาดมแทน”
“พี่โบ๊ทสนุกใหญ่เลยนะ-^-“
“แม่ว่าสนุกออก สาวๆสมัยนี้น่ารักดีเนอะ คิกๆ”
หญิงสาววัยกลางคนที่ยังคงความสวยหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจหลังจากฟังเรื่องจากแฟนของลูกชายว่าเกิดอะไรขึ้น หล่อนนึกภาพออกทันทีและเข้าใจความรู้สึก เพราะขนาดตัวเองเวลาเห็นว่าที่ลูกเขยและลูกชายทีไรก็อดที่จะเขินแทนไม่ได้ เห็นมุมน่ารักๆจากคุณลูกนิวเยียร์บ่อยๆ รอยยิ้มหวานวาดผ่านใบหน้าของคนเป็นแม่พลางเอื้อมมือไปตักกับข้าวใส่จานให้คนซ้ายทีขวาทีด้วยอารมณ์ที่ปรี่ไปด้วยความสุข
“แม่คร๊าบบ กับข้าวล้นจานแล้ว นิวกินไม่หมดหรอกฮะ”
“เดี๋ยวพี่กินเอง เด็กเผือกนี่น้า~ ของอร่อยๆไม่รู้จักกินเยอะๆ”
“เฮ้ยพี่โบ๊ท! อันนั้นของนิว เอามาาาาาาาาา”
“”ไหนว่ากินไม่หมดไง เดี๋ยวเป็นหมูนะ”
“ช่างสิ หรือถ้านิวเป็นหมูแล้วป๊าจะไม่รัก?”
“รักสิ้~ อ้วนกลมขนาดไหนก็รักแหละน่า”
วางช้อนในมือลงแล้วเอื้อมมือไปหนีบจมูกเด็กที่กำลังทำหน้าเชิดปากยื่นจมูกรั้นจนน่าหมั่นไส้ นิวเยียร์หัวเราะออกมาเบาๆแล้วส่ายหน้าไปตามจังหวะที่อีกคนโยก จนได้ยินเสียงกระแอมไอดังมาจากด้านหน้า หนุ่มๆถึงได้พากันสะดุ้งโหยงกลับมาก้มหน้าก้มตาอยู่ที่ชามข้าวของตัวเอง
“อย่าให้พ่อกลับมาบ้างละกัน แม่จะหวานแซงหน้าเชียว”
“แม่ห้ามแซวนะ”
“ก็ลูกทำแม่อิจฉานี่~”
“โทรหาพ่อสิครับ~~”
“ไม่ต้องโทรหรอกจ้ะ เรามีนัดเดทกันรอบค่ำวันนี้”
พอได้ยินคำว่าวันนี้คุณลูกชายก็ทำหน้าเหวอแล้วหันหน้ามองคนที่นั่งอยู่ข้างๆซึ่งตอนนี้ก็ทำหน้าประหลาดใจไม่แพ้กัน ส่วนคุณแม่ก็ยิ้มหวานแล้วรวบช้อนก่อนจะดื่มน้ำเพื่อเป็นการบอกว่ามื้ออาหาร ณ ตรงนี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว
“ตอนนี้เลยหรอครับ?”
“ต้องไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยสิจ๊ะ โบ๊ทกับนิวเยียร์ก็ทานข้าวกันไปเถอะ”
“จะกลับดึกมั้ยฮะ?”
“อาจจะจ้า สายสืบแม่บอกว่าพ่อจะมีเซอร์ไพร์ส คิกๆ โบ๊ทจ๊ะ แม่ฝากดูแลน้องหน่อยนะ”
หันไปขยิบตาใส่ลูกเขยก่อนจะเดินโบกมือบ๊ายบายหายวับออกจากห้องทานข้าวไป คนรับฝากพยักหน้าหงึกหงักขานรับเสียงหวานจนนิวเยียร์หันมองขวับพลางส่งสายตาไม่เข้าใจไปหาคุณป๊าคนดี โบ๊ทยิ้มแต่ไม่ตอบคำถามที่ส่งผ่านดวงตาคู่หวานนั่นแหละกินข้าวต่อ เดือนร้อนถึงเด็กเผือกต้องกระตุกแขนเสื้ออีกฝ่ายยิกๆ
“ทำไมแม่ต้องฝากนิวไว้กับป๊าอะ”
“ก็คุณแม่จะไม่อยู่บ้านนี่ครับ”
“หมายความว่าไง?”
“ป๊าก็ต้องอยู่ดูแลเด็กเผือกจนกว่าคุณแม่จะกลับมาละมั้ง~~~”
“แล้วถ้าแม่ไม่กลับ....?”
“ก็นอนกับน้องนิวไงครับ^ ^ แต่จะได้นอนมั้ยนั่นมันอีกเรื่องนึงนะ”
ผีทะเลเข้าสิงป๊าโบ๊ทอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย!!
“ไม่ขึ้นไปอาบน้ำหรอ?”
“หึ~ ไม่ไปหรอก รอแม่ก่อน”
“กลัวล่ะสิ”
“ไว้ใจได้มั้ยล่ะเบียดชิดขนาดนี้” พออีกคนเอาไหล่เบียดมา เด็กที่ไม่ยอมอาบน้ำก็ยกไหล่หนีแล้วกอดตัวเองไว้ ย่นจมูกใส่คนหื่นก่อนจะหันกลับไปมองจอทีวีอย่างเก่า ถึงจะมีแม่บ้านอยู่แต่ก็นั่นแหละ...ไม่ค่อยออกมายุ่งวุ่นวายซักเท่าไหร่เพราะมันก็มืดแล้ว ตอนนี้เลยเหมือนอยู่กับพี่โบ๊ท 2 ต่อ 2 เลยเนี่ย!
“ไปอาบน้ำเถอะเด็กเผือก ป๊าไม่ทำอะไรหรอกน่า.....แต่หลังอาบน้ำนี่ไม่รู้นะ ’ ‘)”
นิวเยียร์หรี่ตาลงแล้วพยายามเงี่ยหูฟังคนที่กำลังพึมพำประโยคหลัง แต่มันก็เบาเกินกว่าที่หูของเขาจะได้ยิน นั่งจ้องอีกคนซักพักแล้วตัดสินใจลุกขึ้นยืน วางหมอนลงบนตัวอีกคนแล้วอัดซ้ำลงไปแรงๆหนึ่งทีให้ตาแก่จอมเจ้าเล่ห์ได้จุกกันไป ร่างขาววิ่งหนีขึ้นห้องจัดการล็อคประตูให้เรียบร้อยแล้วเม้มปากตัวเองน้อยๆพลางคิดหนัก
ให้ตายสิ! ขืนให้พี่โบ๊ทอยู่นานกว่านี้ เขาได้เสร็จหมีแน่ๆเลยอะ!!
ชั่งใจอยู่นานในที่สุดก็ตัดสินใจหอบหิ้วเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวออกไปนอกห้องเพื่อนจะอาบน้ำแต่เดินไปไม่ได้เท่าไหร่ก็ได้ยินเสียงฮัมเพลงดังมาจากที่ที่เป็นจุดหมายปลายทาง ใบหน้าขาวชะโงกเข้าไปมองเห็นคุณป๊ากำลังเปิดน้ำอุ่นๆใส่ลงในอ่าง แถมยังเอาสบู่กลิ่นที่เจ้าตัวชอบใส่ลงไปด้วยอีกแน่ะ ใจหนึ่งก็อยากจะเขิน อีกใจก็อยากจะร้องไห้ไม่รู้จะทำยังไงก่อนดี มีคนมาเตรียมน้ำอุ่นให้มันต้องน่าเขินอยู่แล้วล่ะ! แต่พอคิดถึงเหตุการณ์ต่อจากนั้นแล้วน้องนิวเยียร์ก็อยากจะกัดคอพี่โบ๊ทเหลือเกิน
เลือกกลิ่นสบู่ที่ตัวเองชอบแบบนี้ กะจะดมทั้งคืนไม่ไปไหนเลยสินะ!!
“มาแล้วหรอ? มาๆอาบน้ำกัน”
“มาอาบน้ำกันอะไร~ ป๊าต้องออกไปรอข้างนอกโน่น” เด็กเผือกบุ้ยปากหลังจากที่เดินเข้าห้องน้ำมาแล้วคนตัวสูงยืดกายขึ้นแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดีทำท่าจะเดินออกไป แต่สุดท้ายก็มิวายหันกลับมายื่นหน้าเข้าไปใกล้คนที่กำลังอาบน้ำ
“อยากได้คนช่วยถูหลังมั้ยเอ่ย?”
“ป๊าอยู่เฉยๆเหอะน่า!”
ระหว่างรอเจ้าของห้องอาบน้ำ คนตัวสูงก็กอดตุ๊กตาคุมะที่มีอยู่เต็มห้องเด็กเผือกแล้วสูดกลิ่นเข้าปอดพลางหัวเราะออกมาเบาๆเพราะตอนนี้ท่าทางตัวเองเหมือนกับตาแก่โรคจิตไม่มีผิด แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยอมล่ะ อยู่กับนิวเยียร์ทีไรอดไม่ได้ที่จะต้องอยากจับเด็กตัวนิ่มๆมาฟัดมาหอมอยู่เรื่อยไป
โอ๊ย~~~ พี่โบ๊ทโดนเด็กเผือกมัดใจไว้ดิ้นไปไหนไม่ได้แล้วเนี่ย
ไม่นานนักเขาก็ได้ยินเสียงเปิดประตู เห็นหน้าใสๆของเด็กมัธยมปลายโผล่เข้ามาก็ใจสั่น เส้นผมสีดำขลับลู่ลงบนใบหน้าขาวคาดว่าอีกคนคงจะสระผมด้วย ดวงตาคู่กลมนั่นมองมาทางคนที่นั่งอยู่บนเตียง ริมฝีปากบางเม้มแน่นเหมือนจะใช้ความคิดอีกรอบ และสุดท้ายก็เดินกลับมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา
“ป๊าเช็ดผมให้นิวหน่อย”
ขอร้องด้วยใบหน้าน่ารักๆแบบนั้นกะจะให้หลงจนตายเลยสินะ~~~~~~
แน่ล่ะว่าปาป๊าของเด็กเผือกน่ะไม่เคยปฏิเสธหรอก รับผ้าเช็ดผมมาแล้วบรรจงวางลงบนศีรษะกลมก่อนจะออกแรงขยี้อย่างเบามือ นั่งคุกเข่าลงบนเตียงเพื่อให้ตัวเองสวยกว่าเด็กตัวขาวที่บัดนี้เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว กลิ่นแชมพูอ่อนๆลอยมายามเขาขยับมือเพื่อให้เส้นผมได้โดนอากาศ กลิ่นสบู่หอมๆลอยออกมาเมื่อนิวเยียร์ขยับตัว
หอมหนอ....หอมหนอ...หอมหนอ....
ชอบหนอ....ชอบหนอ....ชอบหนอ
อดใจหนอ...อดใจหนอ...อดใจหนอ
“หือ....อะไรป๊า?” คนที่นั่งอยู่เฉยๆตัวเกร็งขึ้นมาทันทีเมื่อจู่ๆร่างสูงก็ทิ้งตัววางคางลงบนไหล่เขาพลางกอดเอวหลวมๆ ขนทั่วร่างกายพากันลุกซู่เมื่ออีกฝ่ายขยับตัว หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำ ส่วนสัญชาตญาณก็เอาแต่ตะโกนร้องให้ผลักอีกคนออกไปหากแต่ใจกลับไม่ทำตามส่งผลให้ร่างกายยังคงนิ่งอยู่แบบนั้น
“นิวเยียร์....”
“คะ..ครับ?”
“ขอจูบนะ”
“หะ...ห๊ะ?”
“ไม่ได้หรอ....”
“เอ่อ...” คนถูกขอจูบทำหน้าเหวอเมื่อได้ยิน แล้วก็ต้องกำมือแน่นเมื่ออีกฝ่ายคลายกอดแล้วพูดด้วยน้ำเสียงหงอยๆ เห็นแบบนั้นเด็กเผือกก็ส่ายหัวยิกแล้วหมุนตัวกลับไปยื่นหน้าเอาปากตัวเองแตะกับปากอีกคนพร้อมกับหลับตาปี๋ก่อนจะถอยออกมา ยังไม่ทันจะได้ลืมตาเอวของตัวเองก็ถูกมือใหญ่รั้งเข้าไปก่อนที่จะถูกริมฝีปากของอีกฝ่ายทาบลงมา เด็กตัวขาวแทบหยุดหายใจทั้งๆที่เมื่อกี้ตัวเองไปจู่โจมเขาแท้ๆ แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าสัมผัสที่ได้รับกลับมาทำเขาเกือบจะละลายหายไปในอ้อมกอดของอีกคน จูบหวานๆที่นุ่มนวลทำเอาคนที่ได้รับอดไม่ได้ที่จะหน้าแดงหลับตาปี๋จูบตอบกลับแบบเงอะๆงะๆ คนตัวสูงกระชับอ้อมแขนให้แน่น รั้งตัวอีกคนให้ชิดกับตัวเอง ท่าทางที่อีกคนตอบกลับมาพร้อมกลิ่นสบู่อ่อนๆทำเขาแทบคลั่ง ซักพักมือเล็กก็ทุบเข้าที่ไหล่เบาๆบ่งบอกว่าหมดลมหายใจ ถึงตอนนั้นเขาถึงได้ตัดสินใจถอนริมฝีปากออกมา
ให้ตายสิ ตอนนี้เด็กเผือกน่ะ น่าฟัดสุดๆไปเลย!
“อื้ออออ ป๊าจูบนานไปแล้ว”
“เด็กเผือกน่ากินเองช่วยไม่ได้”
“ป๊าหื่นล่ะสิไม่ว่า มาโทษนิวได้ยังไง”
“ขออีกรอบนึงได้มั้ย?”
“หะ...อะไรนะ เดี๋ยวสิ ป๊าไปกินอะไรมาทำไมหื่นงี้ล่ะ!”
“นั่นสิ แม่ใส่อะไรให้กินน้า~~”
ยังไม่ทันที่นิวเยียร์จะได้ค้านอะไรคนตัวสูงก็จัดการปิดปากเขาด้วยปากอีกครั้ง คราวนี้ดูเหมือนจะหอมหวานและยาวนานกว่าคราวที่แล้วอีกแน่ะ เด็กเผือกของป๊าโบ๊ทส่งเสียงอื้ออึงทักท้วงในตอนแรกแต่สุดท้ายแล้วก็คงมีแต่เพียงเสียงหัวใจที่พากันรัวกระหน่ำจนไม่รู้ว่าของใครเป็นของใคร ฉับพลันคนตัวเล็กก็ต้องมีอันสะดุ้งโหยงเพราะมือร้อนของอีกคนแตะลงที่เอวเนียนใต้เสื้อนอน ดวงตาเบิกกว้างจ้องหน้าอีกฝ่ายที่ยังคงหลับตาจูบเขาอย่างไม่รู้จักเหนื่อย
เดี๋ยวดิ! งื้อออออ วันนี้ไม่พร้อมอะ!
“ป๊า เดี๋ยว....อื้อ ไม่ได้นะ”
“กินไม่ได้หรอ” ถ้าไม่ติดว่านี่คือที่บ้านน่ากลัวว่าเขาจะระทดระทวยไปกับคำขอเสียงหวานๆนั่นแน่ๆ ศีรษะกลมสั่นดิ๊กพลางผลักตาแก่จอมหื่นออกแล้วกอดตุ๊กตาไว้แทน
“หยุดหื่นได้แล้วนะ!”
“ป๊าเปล่าซักหน่อย”
“แล้วไอ้ที่ขอกินนั่นมันอะไรกัน!”
“หิวเด็กเผือก”
“หมีหื่น!!”
“หื่นกับเด็กเผือกคนเดียวแหละน่า”
“น่าดีใจสุดๆไปเลย T^T”
“เพราะงั้นขอสองทีนะ”
“กลับบ้านไปเลยตาแก่ลามก!!”
Talk
ฮั๊ยยยยยยยยย จบแล้วแหละ=/= เรทก็ยัง...เบาๆเหมือนเดิม #โดนกระทืบ
ลงก่อนโลกแตก เอาล่ะ...เรามาฟินก่อนโลกแตกกันเถอะ 5555
เดี๋ยวมีตอนพิเศษค่าาาา ชื่อตอน sweet day เป็นตอนหวานๆ ไม่มีอะไรเลยมีแต่เอ็นซีทั้งตอน แต่ยังแต่งไม่จบ
และยังไม่กล้าลงเพราะตอนนี้โบ๊ทนิวเยียร์น่ารักเกินไป #กัดผ้าห่ม
หวานได้อีก น่ารักได้อีกจนแบบว่า...ฮื่อ อย่าเพิ่งมาแบบวาบหวิวเลย หนูเขินนนนนน
ตอนนี้กำลังแต่งเรื่องใหม่ด้วย
อินโทรสั้นๆเบาๆ
This is reason why P'Both is Seme
กรี๊ดกร๊าด ส่วนตัวแล้วชอบเบาๆ ไม่บอกว่าเกี่ยวกับอะไร แต่น่าจะรู้กันบ้างแล้วล่ะ
ส่วนเรื่องตอนพิเศษ มีแพลนว่าจะลงปีใหม่ แต่ไม่แน่นอนนะเอออ งานเยอะมว๊ากกก ;O; เค้าไม่รู้ว่าจะจบมั้ย
ไปล้ะอย่าเวิ่นเยอะ รักรีดเดอร์ทุกคน <3 จุ้บๆ
อย่าลืมเม้นต์นะ ไม่งั้นจะงอนไม่อัพจริงๆด้วย; w ;
:) Shalunla
ความคิดเห็น