คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ✖ BothNewyear Holic ღ :: This is 'Seme' Part 1
Title : This is ‘Seme’
Couple : P’Both X N’Newyear
Rate : PG13+
Talk : เคยมั้ยที่บางทีก็อยากให้พี่นิวเยียร์เมะ เคยมั้ยที่บางทีก็รู้สึกว่าทั้งสองคนควรจะสลับบทกันได้แล้วล่ะ! 5555
This is the reason why P’Both is Seme
เขาว่า....เขาตัวใหญ่กว่าพี่โบ๊ทนะ
ถูก
เขาว่า....เขาแมนกว่าพี่โบ๊ทด้วล่ะ
ก็ถูก
และเขาว่า....เขาหล่อกว่าพี่โบ๊ทมากๆเลยแหละ!
นั่นน่ะถูกสุดๆ!!
แล้วไหงทำไมพี่โบ๊ทได้เป็นเมะอะ!!
นิวไม่ยอมนะนิวไม่ยอม *ดิ้นพราดๆ*
หลังจากส่องกระจกชื่นชมความงามแบบธรรมชาติสร้างสรรค์มาร่วมสิบห้านาทีจนถึงบัดนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้ยอมให้พี่โบ๊ทเมะใส่ทั้งๆที่เขาหล่อกว่า แมนกว่าและก็แฟนคลับเยอะกว่า(อันหลังไม่เกี่ยว) อีกคนก็แค่แก่กว่าสุขุมกว่าอ่อนโยนกว่าและดูเป็นผู้ใหญ่กว่า.....
เดี๋ยว.....
ถ้าจะยกตัวอย่างให้พี่โบ๊ทเป็นเมะเพอร์เฟคขนาดนี้ ไม่ต้องบอกให้เขาออกมทวงถามความเป็นธรรมก็ได้นะ-_-
เอาเป็นว่า เขาแค่อยากจะเรียกคืนสิทธิที่ควรจะเป็นเมะคืนเท่านั้นเอง
จัดการเซ็ตผมให้เป็นทรงแบบทุกวันพับแขนเสื้อที่ยาวให้สั้นลง อีกเหตุผลหนึ่งเพื่อความหล่อและเท่มาก เสียงโทรศัพท์ดังเตือนบอกว่าพี่โบ๊ทมาถึงบ้านแล้ว เพราะงั้นตอนนี้ก็ได้เวลาที่เขาควรจะลงไปข้างล่างเสียที เอนตัวเพื่อส่องกระจกอีกครั้งเช็คความมั่นใจแล้วเดินลงไปยังชั้นล่าง เห็นคุณป๊าคนหล่อกำลังนั่งคุยกับแม่เขาด้วยท่าทางสนิทสนมก็ชะงัก แอบมองอีกคนอยู่ตรงบันไดอย่าใช้ความคิด
หน้าก็หวาน ยิ้มก็สวย ปากก็บาง....น่าจูบมาก
นิวเยียร์จะรุกพี่โบ๊ทแล้วนะ! *จริงจัง*
ขาเรียวขยับก้าวอีกครั้งเมื่อตัดสินใจ ร่างโปร่งที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกหันมามองคนที่เพิ่งเดินลงมาพลางส่งยิ้มหวานที่ทำเอาคนมองอายม้วนได้ตลอดทุกครั้งที่เห็นเพราะไม่ว่าจะมองกี่ทีๆมันก็ละมุนเสมอล่ะ
“ปล่อยให้เขาพี่เขารอได้ไงคะน้องนิว”
“อื่ออออ นิดหน่อยเองครับบ นิวไปแล้วนะ รักแม่ครับ”
หอมแก้มเอาใจคนเป็นมารดาแล้วจัดการปฏิบัติตนเป็นเมะขั้นแรกด้วยการเดินไปโอบเอว พี่โบ๊ทหันมามองเขาแบบงงๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เมื่อมาถึงรถ คนตัวเล็กกว่านิดหน่อยก็วิ่งดิ๊กๆไปฝั่งคนขับก่อนจะเปิดประตูพร้อมกับผายมือให้ร่างบาง (เพิ่งกลายเป็นคนบอบบางในสายตาเขาเมื่อกี้นี้เลย!) ที่กำลังทำหน้างงหนักกว่าเก่า คนตัวสูงหยุดยืนแล้วหนีบจมูกอีกคนเบาๆที่เกิดอยากจะเอาใจเขาขึ้นมาซะงั้น
“อยากได้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่าเด็กเผือก?”
“หื้ม? ไม่มี๊”
“ป๊าไม่เชื่อหรอก ทำตัวน่ารักขนาดนี้จะขออะไรล่ะ?”
พี่โบ๊ทจับไต๋เขาได้อีกแล้ว......
นิวเยียร์เม้มปากอย่างใช้ความคิด ชั่งใจอยู่นานจนเกือบจะหลุดปากอกไปเมื่อเห็นรอยยิ้มหวานๆนั่น แต่ดีที่ห้ามปากห้ามใจตัวเองไว้ได้ทันเลยยังไม่ได้พูดอะไร เด็กเผือกหมุนตัวหนีกลับไปยังฝั่งของตัวเอง ขึ้นรถปิดประตูคาดเข็มขัดเสร็จสรรพแล้วแกล้งทำเป็นหลับซบสายคาดนิรภัย ส่วนคนที่กำลังมองอัปกิริยาน่ารักๆนั่นอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม ไม่รู้หรอกนะว่าอีกคนอยากจะได้อะไร แต่วินาทีนี้ขอแค่เจ้าตัวเอ่ยปากมาเขาก็คงยินดีที่จะหามันมาให้ล่ะ
หารู้ไม่ว่าจริงๆแล้วเด็กเผือกกำลังวางแผนโค่นอำนาจตัวเองอยู่
“หลับแล้วหรอ?”
“อื้อ!”
“หลับแล้วตอบได้ไง”
“ก็มีพลังจิตไง”
“ลุกขึ้นมานั่งคุยกับป๊าดีๆ ดีกว่าน่า~”
เนี่ยแหละไม้ตายของปาป๊าคนดี...อ้อนทุกทีที่มีโอกาส นิวเยียร์จะดิ้นตายทุกครั้งที่ได้ยิน;___;
ร่างน้อยของคนเด็กขยับในที่สุด ตัดสินใจเลิกแกล้งหลับแล้วอยู่คุยกับคนเสียงหวาน (พอเขาตัดสินใจแล้ว ทุกอย่างของพี่โบ๊ทก็ดูอ้อนแอ้นและอ่อนช้อยสุดๆล่ะ!) เขามองอีกคนอย่างใช้ความคิด (ตั้งแต่ตัดสินใจจะเป็นเมะ เขาก็มีเรื่องให้คิดเยอะตลอด!) กำลังมองลู่ทางทีตัวเองจะประกาศศักดาถึงความเป็นผู้ปกป้อง เพราะบอบบางอย่างพี่โบ๊ทน่ะมาให้หนุ่มหล่อล่ำ(?)และแฮนด์ซั่มอย่างน้องนิวดูแลจะดีกว่านะ! แต่เพราะปาป๊าน่ะดันมีประสบการณ์ชีวิตมามากกว่า ตอนนี้เขาเลยจะยังวู่วามไม่ได้ ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป
คนที่เริ่มมีความมั่นใจ(ในความเมะ)ของตัวเองมากขึ้นทำท่ากระปรี้กระเปร่า โบ๊ทเห็นคนข้างๆเริ่มคึกคักก็หัวเราะเบาๆ สงสัยเจ้าตัวจะนึกอะไรสนุกๆออกนั่นล่ะถึงได้ดูแอคทีฟขนาดนั้น
“มีเรื่องอะไรดีๆรึเปล่า?”
“มีสิ!”
“บอกได้มั้ย?”
“มีป๊าอยู่ข้างๆแบบนี้ก็เป็นเรื่องดีๆของนิวแล้วไง”
ยกนี้นิวเยียร์วิน!
เมะมัดแรกถูกสวนออกไปเหมือนวัดดวง คนฟังนิ่งไปซักครู่หนึ่ง สุดท้ายก็อมยิ้มแล้วก้มหน้าน้อยๆไม่รู้ว่าเพราะเขินหรือกำลังกลั้นหัวเราะกันแน่ แต่ตอนนี้คนพูดถือตัวเองชนะไปนัดนึงแล้วล่ะ เด็กตัวขาวเอื้อมมือไปจับมือเรียวมากุมไว้ ส่งยิ้มที่คิดว่าหล่อบาดใจไปให้จนคนมองนึกขำ
เอาล่ะสิ ที่อารมณ์ดีแบบนี้คิดจะล้มตำแหน่งกันซะแล้ว
แต่ก็เอา จะยอมให้ ‘ดันทุรัง’ วันนึงก็แล้วกัน
จะได้รู้ว่าเมะน่ะ ไม่ใช่แค่หล่อก็เป็นได้นะเด็กเผือก~
“จับมือ”
“หืม?”
“คนมันเยอะ จับมือจะได้ไม่หลงไง”
คนเด็กกว่าทำหน้าดุแล้วคว้ามืออีกคนที่ยังไม่ทันจะได้ตอบรับอะไรมากุมไว้เฉย แล้วออกแรงลากให้คนตัวสูงที่กำลังทำหน้ามึนเดินตามมา จริงๆแล้วนิวเยียร์ไม่ได้อยากจะแสดงบทเมะใจร้ายหรอกนะ แต่พอถึงช่วงเวลาคับขันน่ะ สัญชาตญาณมันบอกมาเองเลยล่ะว่าเขาต้องทำแบบนี้
ภูมิใจมากนะอยากบอก!!
พี่โบ๊ทบอกว่าวันนี้ว่างไม่ได้มีถ่ายรายการ เลยพามาเดทนอกสถานที่หนีไม่พ้นดินแดนมหัศจรรย์สวนสยาม(?)ที่ตอนนี้มีโรโมชั่นจ่ายราคาเดียวเล่นได้ทุกอย่าง ดังนั้นคนเลยค่อนข้างหนาแน่นนิดหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ชอบมากอะ! ไม่ได้มาที่นี่ก็นานแล้ว ปาป๊ารู้ใจเขาแบบนี้ต้องให้รางวัลเลยดีปะละ!
ไม่ได้สิ...เคะต้องเป็นคนให้ต่างหาก
แต่ตอนนี้เขาเป็นเคะน้อยกลอยใจของพี่โบ๊ทนะ
ไม่สิ! ตอนนี้เขากำลังจะปฏิวัติตัวเองเป็นเมะต่างหากล่ะ!!
น้องนิวสับสน โฮกกกกกกกกT[]T
คนที่แอบมองปฏิกิริยาของ ‘เมะดันทุรัง’ เห็นเด็กตัวขาวทำคิ้วขมวดทีทำหน้าเขินที อยากจะหัวเราะออกมาเหมือนกันแต่ทำไม่ได้ ไม่งั้นเด็กเผือกได้เซ้าซี้แหงๆว่าเขาขำอะไร เพราะงั้นตอนนี้เขาจึงทำเพียงกลั้นยิ้มแล้วยืนมองหน้าอีกฝ่าย รอให้ตัดสินใจว่าจะเล่นอะไรเป็นอย่างแรก นิวเยียร์ที่ยืนทำมึนอยู่นานในที่สุดก็สะบัดหัวแรงๆหนึ่งทีแล้วหันมายิ้มหวานให้กับคนที่กำลังยืนจ้องตัวเองอยู่ ไม่คิดหรอกว่าพี่โบ๊ทจะจ้องเขาขนาดนี้เพระงั้นเลยออกอาการเหวอเบาๆ
“มองอะไร”
“เด็กเผือกไง”
“มองทำไม”
“มองหน้าคนน่ารักนี่ต้องมีเหตุผลด้วยหรอครับ?”
แต๊งๆๆๆๆๆๆ ยกนี้นิวเยียร์ยังไม่ทันตั้งตัวถือว่าเป็นโมฆะ!!
พี่โบ๊ทไม่ได้ชนะนะยกนี้อะ!!
เขากำลังจะเขิน เกือบจะเขินอยู่แล้วเชียว! ดีนะว่าเบรกตัวเองไว้ได้ทันเลยเก็บอาการอายม้วนลงเข้าหีบได้ทันเวลา คนน่ารักปั้นหน้าขรึมกระแอมไอเบาๆอย่างไว้ท่า ดึงมืออีกคนที่ยังกุมไว้อยู่ให้คนตัวสูงเข้ามาใกล้ หวังว่าจะทำให้อีกคนใจเต้นแต่กลายเป็นว่าตัวเองกำลังเขินซะเองเมื่อเห็นใบหน้าน่ารัก(สุดๆสำหรับเขาอะ!)อยู่ใกล้ขนาดนี้
“แล้วคนน่ารักกว่า จะเล่นอะไรเป็นอย่างแรกดีครับ?”
คือ.....ณ จุดนี้คนน่ารักกว่าถึงกับอึ้ง อยากจะหัวเราะออกมาดังๆแต่คงทำคนตัวขาวเสียเซลฟ์แน่ๆ เพราะงั้นเขาถึงได้พยายามกลั้นขำอย่างสุดชีวิต อมยิ้มน้อยๆจนแก้มแทบแตกแต่ดูเหมือนอีกคนที่กำลังยกยิ้มอย่างเหนือกว่านั้นตีความไปแล้วว่าเขาน่ะเขิน
ฟันเฟิร์มเลยว่าอีกคนต้องคิดแบบนั้นแน่ๆ ถ้าไม่ใช่ยอมเคะให้เด็กเผือกเลยเอ้า!
“ตามใจเด็กเผือกดีกว่า ป๊าเล่นได้หมดแหละ”
“ถ้างั้นมาเล่นในใจนิวแป๊ปนึงนะ ขอเวลาคิดก่อน”
ยกที่สามก็วินอีกแล้วเหอะ!!
ตอนนี้ล่ะแสนภูมิใจที่ความเมะของตัวเองเบ่งบานขึ้นเรื่อยๆไม่มีชะงัก ไม่มีสะดุด ว่าแล้วเชียวว่าเขาน่ะจะต้องเกิดมาเพื่อสิ่งนี้! มันถึงเวลาแล้วที่ควรจะปฏิวัติเลิกใช้ระบบของอายุมาเป็นเกณฑ์ตัดสินในความเป็นเคะ-เมะ นิวเยียร์มองแผนผังเครื่องเล่นที่แปะอยู่บนบอร์ด กวาดสายตาให้ทั่วแล้วเอานิ้วจิ้มคางอย่างใช้ความคิด
“ถ้างั้น เล่นไวกิ้งกันนะ”
“หะ...หือ? เปิดมาเริ่มของหนักเลยหรอ”
“ป๊า....ไวกิ้งยังไม่ติดเอ็กโซนเลยนะ”
เหมือนว่าวันนี้พี่โบ๊ทคนดีจะเจอศึกหนักที่พอๆกับความคิดของเด็กเผือกที่จะผันตัวเป็นเมะซะแล้วล่ะ!
“เด็กเผือก....พักแป๊ปนะ”
“พี่โบ๊ทไหวมั้ย? เดี๋ยวนะ เดี๋ยวนิวไปหาน้ำมาให้”
พอคนตัวขาวทำท่าจะลุกไป ร่างสูงที่นั่งหน้าซีดก็รีบรั้งไว้ทันที ดึงมือนิ่มมากุมไว้แล้วยกขึ้นแนบแก้ม หลับตาลงนั่งอยู่ในท่านั้นซักพักแล้วค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมายิ้มหวานให้อีกคน
“แค่มีนิวเยียร์อยู่ตรงนี้ป๊าก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”
แต๊งๆๆๆๆๆๆๆ!
ยกนี้ไม่ถือว่าพี่โบ๊ทวินนะ! ก็พี่โบ๊ทกำลังเมาเครื่องเล่น คิดอะไรออกก็คงพูดออกมาแบบมึนๆนั่นแหละ
ดูสิเนี่ย ทำเขาเขินเลยT T
เด็กเผือกทำหน้าแดง ไม่รู้ว่าเพราะอากาศร้อนหรือเพราะเขินกันแน่ ทำเอาคนหน้าซีดสดชื่นขึ้นมาทันทีล่ะเมื่อได้เห็นอย่างนั้น นิวเยียร์ทำท่าฮึดฮัดอยู่ครู่ใหญ่และสุดท้ายก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆปาป๊าที่ทำท่าจะเป็นลมหลังจากลงมาจากเครื่องเล่นที่ติดเอ็กโซน จริงๆเขาเองก็ไม่คิดหรอกว่าตัวเองจะวูบเร็วขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนตอนอายุสิบสี่(?)เขายังเล่นมันได้ตั้งสามสี่รอบ
อันนี้แค่รอบเดียวเด็กเผือกคนดีก็แทบจะวิ่งหายาดมมาให้
หรือเขาจะแก่มากแล้วจริงๆ......
“ไม่ไหวก็พักก่อนก็ได้ นิวขอโทษนะป๊า”
มือขาวข้างที่ไม่ได้ถูกเขาลวนลาม...ไม่ใช่เกาะกุมไว้เอื้อมมาแตะที่ศีรษะของเขาแล้วออกแรงผลักเบาๆให้ซบลงไปที่บ่าเล็ก ร่างสูงแอบยิ้ม นี่คงเป็นวิธีการของเมะดันทุรังอีกสินะ น่ารักน่างชังเสมอล่ะถ้าหากเป็นนิวเยียร์ทำ เขาชอบนักเชียวที่จะได้นั่งซบไหล่เล็กแบบนี้ กลิ่นหอมๆมักจะลอยมาแตะจมูกทุกทีให้ใจสั่น
ถ้าไม่เกรงใจ ‘เมะพยายาม’ ว่าจะจับมาฟัดแล้วนะเนี่ย
“ต่อไป เล่นไจแอนท์นะ”
“อื้อ~~~~” ได้ยาดมหอมๆแบบนี้ ต่อไปให้เล่นอะไรก็ยอมหมดล่ะ!
เดี๋ยวนะ-_______-!
ไอ้ไจแอนท์ที่ว่านี่คือ......
‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดด’
“โหวว ร่วงลงมาเร็วมากๆอะป๊า” เด็กเผือกร้องครางออกมาเบาๆเพราะกำลังเงยหน้ามองตามเครื่องเล่นที่ดิ่งตั้งฉากกับพื้นโลก 90 องศาด้วยความสูงที่มากกว่าสิบเมตรทำเอาเสียงร้องกรี๊ดดังระงมไปทั่วบริเวณ แต่เขาก็ยังไม่เห็นทีท่าของเด็กตัวขาวว่าจะขยับไปไหน เดือดร้อนถึงพี่โบ๊ทที่ตอนนี้เริ่มจะหน้าซีดอีกครั้งโดยที่ยังไม่ทันจะได้เล่นเครื่องเล่นต้องแตะลงที่แขนเรียวพลางกระซิบถาม
“จะเล่นแน่หรอ?”
“อื้อ! นี่ไฮไลท์เลยนะป๊า มาแล้วต้องลอง หวาดเสียวสุดๆ”
ได้ยินคำว่าหวาดเสียวสุดๆนี่เข่าแทบจะทรุด แต่เพราะยังมีหลายคนยืนอยู่ตรงนี้อย่างดีคนที่เกือบจะเป็นตาแก่ทำหน้าซีด ใจน่ะไม่ได้คิดอยากจะเล่น แต่คนเด็กกว่าออกจะแอคทีฟขนาดนี้เขาจะกล้าขัดอะไร นิวเยียร์ลอบมองปฏิกิริยาของร่างบาง(ย้ำว่าในสายตาเขาพี่โบ๊ทบางมากๆเลยล่ะ!)แล้วก็ร้องอ๋อขึ้นมา พลางเอื้อมมือไปบีบแก้มอีกคนเบาๆแล้วยิ้มน้อยๆ
“ป๊าไม่เล่นก็ได้นะ นิวเล่นคนเดียวได้”
แมน....แมนมาก แมนสุดๆ!!
ใจดวงน้อยพองโตขึ้นมาทันทีล่ะเมื่อพูดประโยคนั้นออกไป ใช่! ถ้าพี่โบ๊ทกลัวเขาก็มีความเป็นสุภาพบุรุษมากพอที่จะไม่บังคับให้อีกคนเล่นด้วย ทว่าศีรษะของปาป๊าก็สั่นดิ๊กพร้อมกับทำหน้าดุขึ้นมาทันที “จะปล่อยให้เล่นคนเดียวได้ยังไง ไม่เอาหรอก”
“ถ้างั้น ไปเลยนะ” ไม่มีเวลาให้เปลี่ยนใจเด็กเผือกก็ลากปะป๊าหมีเข้ามายังที่นั่ง จัดการล็อคเซฟตี้ให้แน่นหนา คนที่ถูกลากมาถึงกับเอ๋อรับประทานเบาๆ ยังไม่ทันจะได้คิดอะไรต่อเครื่องเล่นก็ขยับตัวเสียแล้ว กว่าจะรู้สึกตัวอีกครั้งแรงบีบที่มือหนักๆก็เป็นตัวปลุกให้หลุดจากสภาวะมึน หันไปมองเด็กน่ารักก็พบว่ากำลังเม้มปากแน่นหลับตาปี๋ เหมือนตัวจะสั่นนิดหน่อยด้วยล่ะ ถึงตอนนั้นเขาก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองควรจะเลิกทำตัวปวกเปียกให้อีกคนเข้าใจผิดเสียที!
“ปะ...ป๊า มันหยุดแล้วอะ”
“ไม่ต้องกลัวนะ โอ๋ๆ .....อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!”
Talk
ตัดจบพาร์ทแรกแต่เพียงเท่านี้ รีบพิมพ์มาก แม่สั่งให้ปิดคอมแล้วไปอ่านหนังสือ; o ;
อย่าคาดหวังว่าตอนหน้าจะมาเร็ว เพราะยังไม่จบและยังไม่ได้เริ่มพิมพ์ อิ้ๆ
พาร์ทหน้าจะเป็นช่วงพี่โบ๊ทรุกอึ้บๆจนตายไปข้างๆ 5555
:) Shalunla
ความคิดเห็น