คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ✖ BothNewyear Holic ღ :: Another Day
Title : Another Day
Couple : P’Both x N’Newyear
Rate : PG13+
ทอล์กกาถีบ : ยัง....มันยังไม่จบง่ายๆ=..=
เขากำลังรอ...รอคนที่บอกว่าวันนี้จะขึ้นมาที่กรุงเทพฯ ทั้งๆที่ควรจะพบกันตั้งแต่ยี่สิบนาทีที่แล้วแต่บัดนี้เขาก็ยังมองไม่เห็นแม้แต่เงาของอีกฝ่าย มือเรียวกดโทรศัพท์ในมือยิก ไลน์ไปก็แล้ว วอทแอพก็แล้ว แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะติดต่อกลับมาจนนึกเป็นห่วง
ทำไมยังไม่ออกมาอีกนะ?
“จ๊ะเอ๋~”
“พี่โบ๊ท!”
“ฮ่ะๆ ตกใจหรอ โอ๋ๆ” คนถูกเซอร์ไพร์สเบะปากแล้วทำท่าจะงับคออีกคนที่กำลังโอบไหล่เขาไว้หลวมๆพลางร้องโอ๋ๆตลอดคล้ายจะปลอบขวัญให้กลับคืนมา คนตัวสูงหัวเราะเบาๆพลางเอื้อมมือมาดึงแก้มนที่เด็กกว่าที่กำลังแยกเขียวขู่ไม่เลิก ใบหน้าขาวสะบัดพรืดคล้ายจะงอนแต่สุดท้ายก็ต้องหันไปกอดเอวอีกคนไว้เพราะความคิดถึง
นานๆจะได้เจอกันมามัวแต่งอนก็ใช่เรื่อง
เดี๋ยวค่อยงอนตอนที่อยู่ด้วยกันก็ยังไม่สายเนอะ!
“คิดถึงจังกอดป๊าแล้วอุ่นมากกกก”
“เด็กเผือกก็อุ่น อ้วนขึ้นมั้ยเนี่ย”
“ใช่ เด็กกำลังโตต้องกินเยอะๆ อ้วนแล้วเดี๋ยวมันก็เอาไปใช้ เด็กเอ๊าะๆอย่างนิวระบบเผาผลาญยังดี”
“หื้มมมม หลักวิทย์เลยนะเนี่ย ไหนว่าไม่ชอบไงหื้ม?”
“ก็ต้องชอบบ้างดิ่” เด็กไม่ชอบวิทย์หัวเราะเบาๆแล้วคลายกอดออกมองใบหน้าหล่อของอีกคนให้เต็มตา ก่อนที่มือใหญ่จะเลื่อนมากุมมือเขาไว้ ความอบอุ่น ความห่วงใย ความคิดถึงและความรักแผ่ซ่านทั่วร่างกายจนคนถูกจับมือต้องยิ้มอีกครั้ง แม้ไม่ต้องพูดแต่ความรู้สึกก็ถ่ายทอดได้ด้วยการกระทำ โบ๊ทกระชับมือขาวไว้แน่นราวกับอีกคนจะหลุดลอยไป แต่พอเห็นรอยยิ้มหวานๆอาการกลัวทั้งหมดและความเหนื่อยล้าจากการเดินทางพลันหายวับไปทันที เพราะเพียงเท่านี้เขาก็รู้แล้วว่าหัวใจของนิวเยียร์มีใคร
“นิวเยียร์....”
“ครับผม?”
“พี่โบ๊ทรักน้องนิวเยียร์นะ”
คนถูกบอกรักทำหน้าเหวอไม่รู้ว่าคนตัวสูงมาอารมณ์ไหน แต่แล้วกลายเป็นว่าตัวเองหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาเสียอย่างนั้น ไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรเลยยกมืออีกข้างที่ไม่ได้ถูกพันธนาการไว้ด้วยมือของอีกคนมาลูบหน้าตัวเองเพื่อแก้เขิน ใบหน้าขาวขึ้นสีระเรื่อเบนกลับไปยังคนขี้แกล้งอีกครั้งแล้วปั้นหน้าจริงจัง “แต่นิวน่ะ ไม่ได้รักป๊าหรอกนะ”
คนฟังยังคงยิ้มแต่ไม่กว้างเหมือนเมื่อกี้เพราะอีกฝ่ายทำหน้าจริงจัง แต่แล้วก็แทบอยากจะจับอีกคนมาฟัดเสียหลายทีให้กับความน่ารักของประโยคถัดไป
“นิวไม่ได้รักป๊าธรรมดาๆ แต่รักมากๆเลยต่างหากรู้มั้ย?”
วันนี้เป็นวันศุกร์เพราะงั้นเลยขออนุญาตจากว่าที่คุณแม่ยายขอตัวลูกชายเขาออกไปเที่ยวเล่นและจะพากลับมาส่งไม่เกินเที่ยงคืน คุณแม่ยายในอนาคตของเขาก็แสนจะใจดีนักล่ะ กลัวว่าจะเหลือเวลาที่เขาจะได้อยู่กับนิวเยียร์น้อยลงเลยรีบจับน้องใส่พานมอบให้เขาพาไปเดทกันได้เต็มที่
“ทำไมป๊าไม่กลับไปนอนบ้าน มาไกลๆก็ต้องพักผ่อนสิ”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงาน ไม่ได้เดทกับเด็กเผือกน่ะสิ”
“ยังไงนิวก็ไปหาป๊าอยู่แล้วน่า”
“แต่ป๊าอยากกินข้าวแล้วก็ไปดูหนังกับหนูด้วยนี่~”
และสุดท้ายศึกครั้งนี้ปะป๊าหมีขี้อ้อนก็ชนะด้วยการใช้น้ำเสียงทีเขาไม่สามรถขัดใจได้ซักทีและการกุมมือแบบนิ่มๆ งครั้งก็แอบโกรธตัวเองที่ตามใจอีกคนจนพี่โบ๊ทไม่มีเวลาพักผ่อน ไอ้ที่ไม่สบายค่อกๆแค่กๆนี่ก็ไม่ต้องแปลกใจเพราะเจ้าตัวโหมทำทุกอย่างจนไม่มีเวลาพักผ่อนนั่นแหละ เลยไอค่อกแค่ก ผิดกับเขาที่นานๆจะป่วยที
ถึงจะเป็นหมอฟันก็เถอะ! แต่ควรจะดูแลสุขภาพตัวเองด้วยสิไม่ใช่แค่ฟันอะ!!
“เด็กเผือกอยากกินอะไร?”
“ป๊านั่นแหละอยากกินอะไร”
“กินเด็กเผือก~~~~~~~” คนถูกอยากกินหรี่ตาลงแล้วดึงแก้มคนลามกที่กำลังขับรถเบาๆ ตาแก่จอมหื่นเลยส่งเสียงโอดโอยขอยอมแพ้ เมื่อนั้นมือขาวเลยยอมปล่อยออกแล้วหันมากอดอกตัวเองไว้
“อยากกินก็ให้แม่มาขอ พูดลอยๆไม่ให้”
“หื้ม? พูดจริงแน่นะนิวเยียร์ พี่เอาจริงนะครับ”
“อะ...อ่า หมายถึงนิวเรียนจบสิ ถ้าคนแถวนี้ไม่แก่จนเหี่ยวไปก่อนก็จะรับพิจารณา”
คนยังเด็กเชิดหน้าขึ้นน้อยๆราวกับว่าตัวเองเป็นผู้ที่เหนือกว่า ตาแก่ที่กำลังจะเหี่ยวเลยหัวเราะเบาๆแล้ววางมือลงบนศีรษะที่คลุมด้วยเส้นผมสีดำสนิทก่อนจะขยี้มันเบาๆ ทีนี้คนถูกแกล้งเลยร้องโวยวายน้อยๆก่อนจะตะปบมืออีกคนให้อยู่นิ่งแล้วดึงมาจับไว้
“ผมยุ่ง...หมดหล่อแล้ว”
“ไม่ต้องหล่อหรอก เด็กเผือกน่ารักก็พอแล้ว”
“ป๊ามองตรงไหนน่ารัก ใครๆก็ชมว่าหล่อ”
“ทุกตรงที่เป็นนิวเยียร์นั่นแหละครับ”
สะกัดเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแบบนั้นอีกแล้วอะ!
คนน่ารักอ้าปากพะงาบๆเถียงอะไรต่อไม่ออกแล้วก้มหน้างุดหนีอีกคนแบบเขินๆ คนที่กำลังขับรถหัวเราะเบาๆแล้วเอื้อมไปกุมมือนิ่มไว้ ลูบเบาๆอย่างทะนุถนอมเพราะเป็นสิ่งล้ำค่า นิวเยียร์มองตามมือของตัวเองที่ถูกใครอีกคนกอบกุมไว้แล้วก็ระบายยิ้มบาง
ได้แต่หวังว่าวันเวลาดีๆแบบนี้จะอยู่กับเขาสองคนตลอดไป
สุดท้ายมากินอาหาก็หนีไม่พ้นร้านประจำที่เป็นของโปรดของเด็กเผือกที่ตอนนี้ยังคงอยู่ในชุดนักเรียน ไม่ทันได้เปลี่ยนเพราะคุณแม่รีบร้อนให้ออกมากับว่าที่ลูกเขย(แม่ว่างั้นนะ) คนที่มาร้านนี้ประจำจัดการเลือกเมนูเสร็จสรรพทั้งของตัวเองและของคุณหมอที่เอาแต่คอยส่งยิ้มให้กับพนักงานสาวๆ เห็นอย่างนั่นก็ไม่ยอมแพ้เร่งทำคะแนนบ้างด้วยการชวนคุยเพื่อให้พนักงานที่รับออเดอร์หันมาสนใจ ผ่านไปซักพักก็เหลือเพียงเขาและตาแก่เกือบเหี่ยวนิวเยียร์ก็แยกเขี้ยใส่ทันทีล่ะ
“เดี๋ยวเหอะป๊า อยู่ใต้ทำแบบนี้บ่อยล่ะสิ”
“เดี๋ยวสิ เมื่อกี้ก็แค่ยิ้มตามมารยาท”
“เป็นธรรมชาติมากกกกกกกกก”
“หึงหรอครับเด็กเผือก~”
“เปล่าซักหน่อย กลัวเขาจะถูกตาแก่แถวนี้หลอกเหมือนที่นิวโดนต่างหาก-^-“
“หืม? หลอกอะไร~”
“หลอกให้รัก”
“คนนี้อะไม่ได้หลอก แต่ชวนให้มารักกันจริงๆต่างหาก”
พี่โบ๊ทชนะอีกยกแล้วให้ดิ้นตาย!
คำว่ารักที่อีกฝ่ายย้ำทำเอาใจคนฟังเต้นไม่เป็นส่ำ รัวแล้วรัวอีกประหนึ่งว่าอยู่ในงานกีฬาสียังไงอย่างนั้น และสุดท้ายก็ต้องเข้าอีหรอบเดิมคือมุดหน้าลงบนโต๊ะ หากดำดินแทรกแผ่นดินได้เขาคงทำไปแล้วจริงๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ที่อีกคนพูดมาล้วนแต่ส่งผลกับการเต้นของหัวใจเขาทั้งนั้นแหละ!
คอยก่อนเถอะ! ต้องมีซักวันที่เขาจะชนะหมีนี่ให้ได้เลยคอยดู!
“พี่โบ๊ท.....”
“ครับ?”
“ห้ามไปพูดแบบนี้กับสาวอื่นนะ นิวหวง”
พี่โบ๊ทของน้องนิวยิ้มกว้างพลางเอื้อมมือมาหนีบจมูกอีกคนเบาๆด้วยควาหมมั่นเขี้ยวที่อีกคนทำหน้าตาได้น่าสงสาราวกับว่าเขาจะทอดทิ้งเด็กเผือกไป ดวงตาคู่หวานจ้องเขาแล้วกระพริบตาปริบๆเป็นลูกแมวตาใสน่ากอดไปในพริบตา
ให้ตายสิ! น่าจับมาฟัดซักสองสามทีจริงๆนะ!
“หนูก็อย่าไปทำตาหยดตาย้อยแบบนี้กับใครที่ไหนน ทั้งหญิงทั้งชายเลย”
“กับสาวๆก็ไม่ได้หรอ”
“ม่เอาหรอก เดี๋ยวมีสาวๆน่ารักมาติดเด็กเผือกจะไม่สนใจป๊าอะ”
“โถๆ~ หัวยังไม่ทันล้านเลย ขี้น้อยใจซะแล้วหรอตาแก่?”
คราวนี้เป็นทีของคนอายุน้อยกว่าเอื้อมมือไปทาบแก้มอีกคนแล้วจับส่ายไปมาน้อยๆ พลางหัวเราะคิกคักด้วยความถูกใจ พูดเรื่องอายุทีไรอีกคนได้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ทุกที ทั้งที่ความจริงแล้วคนที่อายุมากกว่านั่นแหละจะหน้าเด็กกว่าเขาซะอีก โบ๊ทเบะปากสะบัดหน้าทำงอนเดือดร้อนถึงเด็กเผือกต้องรีบง้อด้วยความเคยชิน
“ป๊า ป๊าาาา อย่างอนดิ่”
“ใครงอน ไม่มี๊-3-“
“ไม่หายงอนงั้นกินข้าวเสร็จแล้วกลับบ้านนะ”
“เด็กเผือกใจร้ายยยยยย”
“แน่ะ อย่างอแงสิป๊า”
“ในโรงหนังระวังไว้เถอะ น้องนิวเสร็จพี่โบ๊ทแน่!”
“พี่โบ๊ท!!!!”
พออีกคนพูดมาแบบนั้นเด็กตัวขาวก็งอแงไม่ยอมดูหนัง แต่พอคนตัวสูงเริ่มทำหน้าจ๋อยเด็กเผือกก็เหมือนโดนวางยายอมทำตามไปเสียอย่างนั้น รู้ตัวอีกทก็มานั่งอยู่ในโรงหนังที่มีคนอยู่น้อยนิดทั้งที่ตามปกติน่าจะมีคนเยอะกว่านี้ เด็กมัธยมตัวเกร็งขึ้นมาเบนตัวออกห่างจากอีกคนที่กำลังจะเอื้อมมือมาโอบไหล่แล้วส่งเสียงถามเบาๆด้วยความระแวง
“ป๊าจะทำอะไร?”
“กอดหนูไง ไม่หนาวหรอ?”
“นะ...นิวเอาเสื้อม”
“ป๊าหนาวนี่ครับบบบบบ”
“ป๊าใส่แขนยาวอยู่แล้วนี่ หนาวอะไรล่ะ”
“กลัวหรอ? คึ” โบ๊ทหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นท่าทีหวาดระแวงจากอีกคน ทั้งๆที่พูดแหย่ไว้งั้นๆแต่ถ้าไม่ทำอะไรซักหน่อยตามที่พูดคงจะไม่สนุกแน่ๆ ใบหน้าหล่อเลื่อนเข้าไปใกล้ใช้สายตาซุกซนมองนิวเยียร์อย่างถือวิสาสะ คนที่ถูกจ้องนานๆเข้าด้วยแววตาแบบนั้นก็ชักจะเขิน ยกไม้ยกมือขึ้นพัดก่อนจะดึงฮู้ดคลุมปิดหน้าตัวเองแล้วหันหนีไปทางอื่น
อย่าให้เอาคืนนะพี่โบ๊ท! จะจัดให้หนักกว่านี้เลยคอยดู!
“ป๊าแกล้งนิวอะ!”
“พี่เปล่านะ”
“นิวจะฟ้องแม่! จะบอกแม่ไม่ให้นิวออกมาตามลำพังกับคนแก่อีก”
“ไม่สงสารพี่โบ๊ทหรอเด็กเผือก ทำงานหนักทั้งเดือนขออยู่กับที่รักซักวันสองวันก็ยังดี”
เพราะคำพูดนี้เนี่ยแหละที่ทำให้เขาเลิกงอแงและเข้าโรงหนังมา...
เพราะคำพูดนี้เนี่ยแหละเขาถึงได้เลิกเล่นตัวแล้วหันไปกอดเอวของพี่โบ๊ทที่กำลังเสียงน้อยใจเสียแน่น
อารมณ์คล้ายๆอินุยาฉะโดนคาโกเมะสั่งให้นั่งลงเลยอะ!
“นิวรักป๊านะ คิดถึงป๊ามากด้วย อยากจะอยู่กับป๊าทุกวันเลยจริงๆนะ”
“คร้าบ~~ น้องนิวอ้อนอีกแล้วน่ารักจริงๆเลย ป๊าใจอ่อนแล้วนะเนี่ย อยากได้อะไรยกให้หมดเลยครับ”
“ห้ามไปพูดกับคนอื่นนะ ไม่งั้นนิวเอาป๊าตายแน่”
คนตัวเล็กกว่าทำตาดุพลางจิ้มลงที่จมูกอีกคน เจ้าของเส้นผมสีอ่อนยิ้มร่าโอบบ่าอีกคนให้มาชิดแนบอก กดจูบเบาลงบนขมับอย่างที่ทำเป็นประจำ คนถูกจูบหน้าร้อนฉ่ากลัวคนที่อยู่ในโรงหนังจะเห็นเข้า แต่สุดท้ายก็มีเพียงเขาสองคนที่อยู่แถวนี้
“เขินอยู่รึเปล่า?”
“ปะ...เปล่าซักหน่อย! ป๊าแต๊ะอั๋งนิวอะ!”
“เอ๊า~~ แต๊ะอั๋งอะไร ตัวเองก็ชอบนี่”
“นิวยังไม่ได้พูดอะไรเลย ป๊ามโนเอง”
“มโนหรอ? โอเคๆ ต่อไปไม่ทำแล้วก็ได้”
“ดะ...เดี๋ยว! รู้สึกดีนิดนึงก็ได้!!”
“นิวเดียวเอง.....”
“โอเค! นิวรู้สึกดีมากๆเลย นิวชอบให้พี่โบ๊ทจูบตรงนี้ที่สุดเลย!”
พี่โบ๊ทชนะอีกแล้วอะ!
แต่ไม่เป็นไร นิวเยียร์จะยอมแค่พี่โบ๊ทคนเดียวก็แล้วกัน!!
Talk
มาลงแล้วววววววววววววววววว ครบร้อยเปอร์เซ็นไม่ขาดไม่เกิน ฮิ้ๆ
แต่งไปก็เขินไป *บิดตัว* ตอนนี้เป็นตอนวันเบาๆหลังจากที่พี่โบ๊ทขึ้นมากรุงเทพฯ
มีคนเชียร์เอ็นซี แต่ขึ้นเรท13ไปแล้ว งืมมม รอโอกาสหน้านะเออ ตอนนี้ยังไม่กล้าจริงๆ> <
ในสายตาเค้าตอนนี้คู่นี้เป็นอะไรที่น่ารักมาก ยังไม่อยากให้มีอะไรแบบนั้น #ความจริงแล้วกลัวเขินตาย
เอ็นซีอาจจะออกมาไม่แรงแต่เป็นหวานแบบกระอักตาย กลัวสำลักความฟินดิ้นตายไปซะก่อน 555555
ถ้ามีคนนใจเอ็นซีมากจริงๆอาจจะแต่งก็ได้นะ' ' ฮิ้หย๊ะะะะ #ให้ความหวังแล้วจากไป
จะสอบแล้วข่า นี่ไปเที่ยวเพิ่งกลับมา ไร้สัญญาณโทรศัพท์อยู่แบบเด็กดอยไปสี่วัน
อีกตอนนึงก็จะครบเซทแรกแล้วนะเออออออออ
อย่าลืมเม้นต์นะ ไม่งั้นงอนไม่อัพละนะเออ ; w ;
รักรีดเดอร์ จุ้บๆ <3
:) Shalunla
ความคิดเห็น