คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ✖ BothNewyear Holic ღ :: Oneday
Title : One Day
Couple : P’Both x N’Newyear
Rate : PG13+
ทอล์กกะถีบ : กำลังเกิดอาการคลุ้มคลั่งด้วยโรค BothNewyear Holic หายาระงับประสาทไม่ได้จึงต้องระบายด้วยประการฉะนี้แล.....
[เด็กเผือก กินข้าวยังน่ะ?]
คนที่ถูกเรียกว่าเด็กเผือกปรือตาแล้วเงยหน้ามองคนที่อยู่ในจอ ศีรษะกลมส่ายดิ๊กก่อนจะถอดหูฟังออกข้างหนึ่งเพราะคนในนั้นเริ่มจะส่งเสียงบ่นออกมาเป็นชุด คนที่เขาคิดว่าเป็นตาแก่ขี้บ่นกำลังขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง คนไม่กินข้าวเลยหัวเราะออกมาเบาๆแล้วตัดสินใจตอบกลับไป
“ตอนนี้ง่วงแล้วนี ไม่กินได้มั้ย?”
[แล้วข้าวกลางวันกินอะไรมา]
“อ่า....” พอถูกถามแบบนั้นก็กระพริบตาปริปๆเกาแก้มตัวเองน้อยๆก่อนจะเสมองไปทางอื่นเพื่อคิดหาทางแก้ตัว ขืนบอกไปว่านอกจากไอติมกับน้ำแข็งไสแล้ว ก็ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยจนถึงตอนห้าทุ่มนี่ ท่าทางว่าคนที่คุยเฟสไทม์ด้วยตอนนี้คงจะพุ่งทะลุออกจากจอมาตีก้นเขาเสียหลายทีแหงๆ
[นิวเยียร์....]
“อื้อ! ไม่อยากกินอะไรเลย กินไปแค่น้ำแข็งไส แต่นิวใส่ขนมปังเยอะมากนะป๊าโบ๊ท”
โดนน้ำเสียงที่เริ่มกดต่ำขู่เข้าหน่อยเด็กน้อยของตาแก่ก็หลุดออกไปเสียหมด แต่มิวายหาข้อแก้ตัวเล็กๆตบท้ายประโยคเผื่อว่าจะลบล้างความผิดออกไปได้บ้างไม่มากก็น้อย คนทีถูกเรียกว่าป๊าทำท่าฮึดฮัดอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะระบายลมหายใจออกมาน้อยๆ เคาะหน้าจอเบาๆเหมือนกับอยากจะลงโทษเด็กดื้อที่ไม่ยอมกินข้าว นิวเยียร์เบ้ปากแล้วทำท่าลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ
[ถ้างั้นก็ไปกินนมอุ่นๆก่อนนอนนะครับ]
“กินเย็นๆได้มั้ยขี้เกียจแล้ว”
[เด็กเผือกงอแงอีกแล้วนะ]
“หมีต่างหากล่ะที่งอแงน่ะ”
[นิวเยียร์.....]
“อื้อๆ! ก็ได้! ป๊าก็แบบนี้ทุกทีล่ะ”
อีกคนรู้จุดอ่อนของเขาเสมอแหละ!
คนตัวขาวสะบัดผ้าห่มทิ้งก่อนจะเดินลงไปชั้นล่างโดยที่ไม่ลืมหยิบโทรศัพท์ลงไปด้วย มั่นใจว่าคุณป๊าขี้บ่นจะต้องโวยวายแน่ๆถ้าหากเขาทิ้งโทรศัพท์ไว้บนห้อง มือเรียวหยิบขวดนมที่มีติดตู้เย็นรินใส่แก้วกระเบื้องก่อนจะเอาเข้าไมโครเวพเพื่ออุ่น
เอาง่ายๆแบบนี้เนี่ยแหละ
[อยากให้นอนหลับสบายๆ จะได้ไม่ต้องฝัน มันเหนื่อย]
“ไม่เอาหรอก จะฝัน”
[แน่ะ]
“นิวจะฝันถึงป๊าไม่ได้รึไง”
จากตอนแรกที่ทำหน้านิ่วกลายเป็นว่าต้องหลุดหลุดหัวเราะพรืดออกมาเสียอย่างนั้น นิวเยียร์ทำหน้าเบ้ที่อีกคนนอกจากจะไม่เขินแล้วยังหัวเราะราวกับว่าที่เขาพูดออกไปเมื่อกี้เป็นเรื่องตลก
โอ๊ยยย งอน! งอนแล้ว!
คนงอนกดสลับกล้องให้กลายเป็นกล้องหลังจนคนที่เมื่อกี้ที่กำลังหัวเราะอยู่ส่งเสียงโวยวายเบาๆเพราะเห็นแต่มือขาวที่กำลังหยิบแก้วนมออกจากไมโครเวพ แล้วถ่ายให้เห็นแต่เท้าของตัวเองเท่านั้นเพื่อแก้เผ็ดอีกคนว่าห้ามหัวเราะเขาแบบนี้อีก
เหอะ-^- เสียเซลฟ์หมด!
[เด็กเผือก ฮื่ออออ]
“ก็ป๊าขำอะ! เห็นหน้านิวแล้วขำใช่ปะละ!”
[เปล่าซักหน่อย ที่ขำเพราะคิดว่านิวเยียร์ของป๊าโบ๊ทนี่น่ารักจริงๆเลยน้า~]
ให้ตายสิ สุดท้ายแล้วก็ต้องเป็นเขาสินะที่ต้องเขินอะ!!
เมื่อกลับขึ้นมาบนห้องน้องนิวเยียร์ของป๊าโบ๊ทก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้สลับกล้องให้กลับมาเป็นกล้องหน้าเหมือนเดิม จัดการตั้งโทรศัพท์ให้เห็นหน้าตัวเองในมุมที่กำลังดีแล้วค่อยๆยกแก้วขึ้นดื่มนม
“ป๊าจะขึ้นมากรุงเทพฯวันไหน?”
[ไม่แน่ใจเหมือนกัน น่าจะอาทิตย์หน้าครับ]
“นานไป”
[ก็ยังทำงานอยู่นี่คร๊าบบ~~~]
“คิดถึง นิวอยากเจอป๊า” ความพยายามที่จะทำให้อีกคนเขินยังไม่ลดละ แต่ปะป๊าคนดีก็ทำเพียงส่งยิ้มหวานๆส่งมาให้เขาใจสั่นอีกครั้งล่ะ คนตัวเล็กกว่ายกแก้วขึ้นดื่มนมเพื่อแก้เขิน พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีเห็นมือใหญ่เอื้อมมือมาลูบจอจนเขาต้องขมวดคิ้วงงด้วยความสงสัย แต่พอได้ยินคำตอบก็มีอันต้องก้มหน้างุดลงไปที่แก้วนมอีกรอบ
[เห็นแบบนี้แล้วอยากจะขึ้นไปกรุงเทพเร็วๆ จะได้เช็ดนมที่เปื้อนแก้มของเด็กดื้อ จะรีบๆไปหาเด็กเผือกแล้วกันนะเออ]
“หยุดทำให้เขินได้แล้วน่า ไปนอนไปไม่ง่วงหรอ พรุ่งนี้ทำงานนี่”
[ก็รอส่งหนูนอนไงครับ~]
“พี่โบ๊ทไปนอนเถอะ นิวว่าจะอ่านหนังสือต่ออีกหน่อย”
[จะอยู่เป็นเพื่อน~~]
“งั้นห้ามส่งเสียงดังนะ” คนอายุน้อยทำตาดุใส่แล้วหยิบหนังสือออกมาจากกองที่วางอยู่ด้านข้างมานั่งอ่าน มองคนในจอที่จ้องเขาไม่ยอมละสายตาไปไหนก็อมยิ้มกับตัวเองน้อยๆแล้วตั้งใจอ่านหนังสือต่อ
มองหน้าจอโทรศัพท์อีกทีก็พบว่าคนที่บอกจะอยู่เป็นเพื่อนก็หลับปุ๋ยไปเสียแล้ว มองดูเหมือนจะไม่ได้นอนบนเตียง เมื่อเก็บของเสร็จก็จัดการย้ายตัวเองไปอยู่บนเตียงนุ่มๆ เอาไมค์จ่อที่ปากตัวเองแล้วกระซิบเรียกอีกคนเบาๆ
“หมีน้อย หมีน้อย~ ไปนอนดีๆได้แล้วครับ”
[หืม? อือ กี่โมงแล้ว]
“เที่ยงคืนครึ่งครับ อ้าว ป๊านอนบนเตียงแล้วหรอ”
[ช่าย~ รอคนมาให้กอดอยู่]
“รอสาวแถวไหนล่ะหื้อ?”
[สาวอะไรเล่า เด็กเผือกตัวโตๆแถวนี้เนี่ยแหละ] เด็กตัวโตเบ้ปากสอดตัวลงใต้ผ้าห่มแล้วทำท่าจะเอื้อมมือไปปิดไฟหากแต่คนในโทรศัพท์เริ่มจะงอแงไม่ยอมนอนเขาเลยต้องลดมือกลับมาแล้วค่อยๆกล่อมให้อีกคนที่ต้องทำงานพรุ่งนี้แต่เช้าโดยอ้างตัวเองเป็นหลัก
“พรุ่งนี้นิวมีเรียนนะหมี”
[ปกติก็ไม่ได้นอนเร็วขนาดนี้นี่นา]
“ป๊าดื้ออะ ไม่ดึกอะไร จะตีหนึ่งแล้วนะครับ”
[........]
“ไปนอนกันนะครับ พรุ่งนี้ตื่นแล้วนิวจะโทรไปหาป๊าอีกทีนะ”
[ป๊าโทรไปเองดีกว่า หกโมงเช้านะ]
“ครับพ้มมม นิวเยียร์รักพี่โบ๊ทนะครับ”
[จุ้บๆ] เขาหัวเราะออกมาเมื่ออีกคนทำปากจู๋ เห็นแบบนั้นเลยส่งท่าทางเดียวกันตอบกลับไป จนในอีกคนยอมปิดเฟสไทม์ เด็กมัธยมปีสุดท้ายถอดหูฟังออกแล้วเอื้อมมือไปปิดไฟ หยิบโทรศัพท์กดส่งข้อความหาคนที่งอแงแล้วจัดการชาร์จแบตเสียให้เรียบร้อย ยังไม่ทันจะหลับเสียงข้อความก็ดังตอบกลับมา
‘คิดถึงเด็กเผือก ฝันหวานครับเด็กดื้อ <3’
Talk ท้ายเรื่อง
จบแล้วหนึ่งตอน สำหรับเซตนี้มีสามตอน ร้อนใจเลยเอาตอนแรกมาลงก่อน ตอนที่สองและสามก็รอกันไป #โดนตบ
มี One Day , Another and Everyday เป็นเรื่องราวน่ารักๆ ที่คิดขึ้นเองไม่ได้เกิดขึ้นจริงแต่ประการใด(หรือเกิดรึเปล่า?)
ตอนนี้เป็นติ่งเบาๆ ชอบเพราะคู่นี้น่ารักจนบินไปฟินแลนด์หลายรอบแล้ว ฮ่าๆ
เม้น์ด้วยก็ดีน้า<3 จ๊วบบบบบบ
:) Shalunla
ความคิดเห็น