คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : 6/4
“ถ้าอย่านั้นินอหวานหน่อยีว่า ะไ้ื่นใ รอแป๊บนะ แม่ะไปัระท้อนลอยแ้วให้ ุลมามสบายนะะ ทานเยอะๆ ไม่้อเรใ”
“...” ันทร์อ้าปาะท้ว แ่ไม่ทัน อีฝ่ายลุออาห้อไปเสียแล้ว
เหลือันอยู่สอน... และเธอ็ไ้โอาสมอหน้าผู้ายนนั้นเ็มา
“ุ้อารอะไระ” เธอถามประโยเิม แววามุ่มั่นเ้ม้น
“ิน!” ำอบนั้นมาพร้อมรอยยิ้มว้า อารม์ี “ุบอว่าไม่หิว แ่ผมหิวนี่”
ันทร์แทบะร้อรี๊ับท่าทาอนรหน้า เามอมาที่เธอนิ่ๆ ิ้วเลิึ้นล้ายะท้าทายอยู่ในที รอยยิ้มว้าวาพราวพรายทั้นัยน์าและริมฝีปา บอให้รู้ว่าเาำลัสนุับารล้อเลียนเธอ
“ุวระลับ...” เธอพู ้วยน้ำเสียหนัแน่น
“็ผมยัินไม่อิ่ม”
“ุลม!”
“รับผม!”
ันทร์โมโหนพูไม่ออ ยิ่ไ้เห็นรอยยิ้มว้าอวฟันเือบรบ 32 ี่อเา เธอยิ่หุหิ เาำลัท้าทายเธอ และเธอ็ไม่รู้ว่าวระัารับเาอย่าไร
เธอยับะพู แ่แล้ว็้อะั เพราะ...
“ุลม!”
เสียอใรนหนึ่ัึ้น และมันไม่ใ่เสียอเธอ
“มาทำอะไรที่นี่ะ มาหาเพรหรือเปล่า ไม่เห็นโทรมาบอ่อนเลย”
านั่นเอ ร่าระหอหล่อนยืนโเ่น... ยิ้มพราวบนเรียวปา หาอาารทิ้หาามอมาบอให้รู้ว่าเ้าัวำลัไม่พอใ
“แล้วนั่นทำอะไระ อ๋อ ทาน้าว... น้ำาลวนมาหรือไะ”
ลมไม่แ้้อสสัยนั้น และันทร์็้อเป็นนพู...
“พอีว่า... ุลมแวะมาส่ แม่็เลยวนิน้าว้วย”
แววาอามปลาบ
“แวะมาส่ใร ส่าลหรือ...?”
ันทร์ไม่อบำถามนั้น เธอเปลี่ยนเรื่อว่า
“แล้วเพรมาทำไม มีธุระอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไร็มาไ้ ที่นี่็บ้านอเพรเหมือนัน หรือาละบอว่าไม่ใ่”
ันทร์สะอึ หน้าร้อนวูบอย่านึละอาย ถ้อยำอาประาศัถึวามัแย้ที่ัเน และเธอ็นึอาย ‘แ’ ที่นั่อยู่ฝั่ร้าม เาะิอย่าไร็ไม่รู้
“เพร” เธอเรียพี่สาว น้ำเสียเ้มึ้นโยไม่รู้ัว “มีอะไระุยับาลหรือเปล่า หรือว่าะุยับแม่ าละไ้ไปบอให้”
“เพรมาหาุลม พอีำรถไ้ ็เลยแวะมาู” าอบไม่ไว้หน้าามเย เธอหันไปหาายหนุ่ม ึ่วาัวสบายๆ ราวับเป็นสมาิในบ้านนหนึ่ แล้วถาม “อิ่มหรือยัะ ทานเป็นเพื่อนเพรอีรอบไหวไหม”
ลมเียามอหิสาวอีน ึ่นั่อแ็ ปาเม้มแน่น ผิวใสสะอาบันี้เป็นสีระเรื่อ้วยอารม์ภายใน มอเห็นไ้ัเนอยู่ภายใ้แสไฟ...
อย่าน่าแปลใที่ายหนุ่มพบว่าไม่อาถอนสายาาหล่อนไ้เลย ยามโรธ วหน้านั้นูสะุาอย่าประหลา เหมือนมีพลับาอย่าึูเาไว้ และเา็ไม่อา้านทานมัน
“ว่ายัไะ ไป้วยันนะ”
ลมะั สิลับืน และเา็มอนพูๆ
“เพรว่าอะไรนะ”
ายิ้มไม่สนิทนั
“เพระวนลมไปทาน้าว้วยไ๊ะ ะไป้วยันไหม”
ลมำลัะอบ ุันทรา็เินลับเ้ามาพอี เธอยิ้มให้หิสาว ท่าทาบอัว่าีใ
“เพรมาพอี ทาน้าว้วยันสิ๊ะ”
“ไม่ล่ะ่ะ เพรให้อ่อนเรียมไว้แล้ว” ำอบนั้นไร้เยื่อใยใๆ “พอีเพรเห็นรถุลม็เลยแวะมาวนไปทาน้วยัน”
“อ้าว เพรรู้ัุลม้วยหรือ๊ะ”
าไม่อบำถามนั้น เธอมอหน้าายหนุ่ม รสายาลแ่วหน้าหล่อเหลา ไม่เหลือบไปมอทาอื่น
“ไปันเถอะ่ะ นะะ”
ลมทำิริยาที่ทำให้ันทร์้อะัอีรั้ นั่นือ หันไปมอแม่อเธอ ้วยสีหน้าเรใัเน
“เิุลมเถอะ่ะ” ุันทรารีบพู “ันทานับยัยาลสอนไ้ ุไปทานเป็นเพื่อนเพรเถอะ”
ร่าสูๆ ลุึ้นยืนในที่สุ หา่อนที่ะ้าวามาออาห้อไป เาหันมายิ้มให้เ้าอบ้านอีรั้ ิริยาพนมมือไหว้นั้นอ่อนน้อม เป็นธรรมาิ
“ไว้วันหลัผมะแวะมาใหม่ อบุนะรับสำหรับอาหาร... อร่อยมาริๆ”
นัยน์าำมวัมอวหน้าใสๆ อันทร์ ทิ้สายาอยู่รู่หนึ่ แ่แล้ว... โยไม่ไ้พูอะไร เา็หันหลั ้าวออาห้อไปในที่สุ
ความคิดเห็น