Catch Me กำดักรักยัยตัววุ่น

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 Gin G. No.6

 บทที่ 1

                ฉันยิ้มน้อยๆ ให้ตัวเอง ก่อนกดปิดรีโมทเมื่อโชว์เคสของ THESIN จบลงไป ชายหนุ่มทั้งห้าที่ดูยังไงก็เกินมนุษย์ ไม่เพียงแต่หน้าตาที่ดูดีจนไร้ที่ติ แต่ความสามารถเค้ามาก็มากล้น คุณสมบัติทุกอย่างที่จะทำให้พวกเค้าเป็น Topstar ไม่ได้ขาดตกบกพร่องไปเลย ... ไม่แปลกหรอก ถ้าคนค่อนครึ่งเกาหลี และอีกมากมายในต่างประเทศพร้อมยอมยกหัวใจให้พวกเค้า ทั้งๆ ที่เพิ่งเดบิวต์มาได้เพียง 1 ปีเท่านั้น

“ฮันนาอา พรุ่งนี้เธอว่างมั้ย ^^”

“มีอะไรให้รับใช้คะ คุณเพื่อนเลิฟ - -^”

“นี่ !! ฉันเล่นเกมส์ชิงโชคแล้วได้มาสองใบ ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสินะ~” ดาเฮชูกระดาษแผ่นยาวๆ ซึ่งดูผ่านมันก็ดูเหมือนว่าจะเป็นบัตรคอนเสิร์ตหรืออะไรซักอย่าง ลางสังหรณ์ฉันมันบอกว่า ‘เธอไม่ควรไปกับยัยดาเฮนี่นะฮันนา’ แต่แหม๋ ไอ่หน้าเหมือนลูกแมวขี้อ้อนของเพื่อนเลิฟฉันตรงหน้า ฉันก็ไม่เคยปฏิเสธได้ซักที ให้ตายเถอะ “นะฮันนา~ งานมีตติ้งครบรอบ 1 ปี ของ THESIN เชียวนะ เธอรู้มั้ยว่าบัตรนี้มันหายากแค่ไหน ตอนนี้มีคนมาเสนอให้เธอนะ เธอจะปฏิเสธมันลงหรอ~?”

“เชิญเธอไปขายบัตรต่อเลยดาเฮ”  ฉันปฏิเสธเสียงแข็งก่อนจะหันไปวุ่นกับการจัดเค้กในตู้ ถึงฉันจะเป็นคนตามใจเพื่อนแค่ไหนก็เถอะนะ แต่..ครั้งนี้ ฉันจะใจแข็งไม่ยอมไปกับยัยตัวแสบนั่นจริงๆ ไม่มีวันหรอก ไม่มีวัน ฉันจะไม่ไป ไม่ไปเจอ เดอะซิน เด็ดขาด !

“เค้าห้ามจำหน่าย นะ~ ฮันนานะ เดี๋ยวฉันจะซื้อทามามะให้เป็นของปลอบใจ”

“ไม่ ฉันไม่ชอบเดอะซิน”

“โกหก ! เธอยังดูโชว์เคสอยู่เลยเมื่อกี้ ฮันนาอา~ ใจคอเธอจะปล่อยให้เพื่อนเธอไปเผชิญความโหดร้ายข้างนอกคนเดียวหรอ~”

“ไม่ก็คือไม่สิ ชอง ดาเฮ ถ้าเธอจะมาเพราะเรื่องแค่นี้ เธอกลับไปเถอะ ฉันจะทำงาน” ใช่ ฉันต้องใจแข็งเข้าไว้ อีกนิดเดียว คิม ฮันนา อีกนิดเดียว

“ฮันนา~ เถอะนะ ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบ แต่..ฉันไม่อยากไปคนเดียวนี่หน่า เธอก็รู้ว่าฉันน่ะซุ่มซ่าม เลอะเทอะ แล้วก็หลงทางเก่งซะด้วย เธอจะให้ฉันไปที่นั่นคนเดียวได้ยังไง เธอปล่อยให้เพื่อนเธอไปคนเดียวได้จริงๆ หรอ~”

“...”

“นะ~ ฮันนาแฟนพี่ฮยอกแจ~” –o-^ ทำไมต้องยกชื่อไอดอลของฉันขึ้นมาด้วยวะเนี่ย ไม่เกี่ยวๆๆ ใจแข็งเข้าไว้ !

“ไม่”

“คิม ฮันนา~ กว่าฉันจะได้บัตรนี้มามันยากมากเลยนะ แล้วก็ยังอุตส่าห์อ้อนวอนขอเค้ามาตั้งสองใบ เผื่อเธอไง ช่วงนี้ฉันเห็นเธอเครียดๆ ไปเจอหนุ่มๆ หล่อๆ บ้างจะได้คลายเครียดไง นะ~” ฉันพยายามไม่มองตาหวานเยิ้มที่ส่งสายตาอ้อนวอนฉันราวกับแมวขอปลาอย่างไงอย่างนั้น ฉันจะไม่หลงกลยัยนี้แน่นอน ฉันจะไม่ให้ความพยายามของฉันที่พยายามมาสองปีพังไปเพราะยัยตัวแสบดาเฮแน่ๆ

“ไม่”

“เธออย่าทำแบบนี้สิ เธอเป็นอะไรกับเดอะซินนักหนา ทำไมต้องคอยบอกว่าไม่ชอบทั้งๆ ที่ฉันแอบเห็นว่าเธอซื้ออัลบั้มพวกเค้า ดูโชว์เคสพวกเค้า แม้กระทั่งนิตยสารเธอก็ยังซื้อเลย แล้วทำไมถึงต้องบอกว่าไม่ชอบด้วย คิม ฮันนา”

“ฉันมีเหตุผลของฉันหน่าดาเฮ เอางี้สิ เธอไปกับจีฮยอนก็ได้ เห็นบ่นว่าอยากไปอยู่พอดี”

“...”

“ดาเฮอา~ เธอเข้าใจฉันหน่อยสิ”

“...”

“ชองดาเฮ เธอไม่เป็นฉันเธอไม่เข้าใจหรอกนะ”

“แล้วฉันจะเข้าใจได้ยังไงในเมื่อเธอไม่เคยบอกอะไรฉันเลย คิม ฮันนา ความจริงที่ฉันได้บัตรมาเพราะตั้งใจจะเซอร์ไพรซ์วันเกิดเธอ ฉันเห็นว่าเธอเก็บทุกอย่างที่เป็นของเดอะซิน ฉันเข้าใจว่าเธอชอบแต่คงไม่กล้าบอกฉัน มันคือของขวัญวันเกิดของเธอที่ฉันหาแทบตายเลยนะ คิม ฮันนา!”

“ดาเฮ~” สาบานได้ ตั้งแต่รู้จักดาเฮมา ยัยนี่ไม่เคยตะคอกใส่ฉันแบบนี้มาก่อน ... ฉันทำเธอโกรธสินะ

“เธอลองคิดดูสิ ถ้าเธอหาซื้อไขมุกพันปีมาให้ฉัน แล้วฉันปฏิเสธที่จะรับมัน เธอจะรู้สึกยังไงฮันนา”

“ฉ..ฉันขอโทษ”

“เธอจะรับของขวัญของฉันได้รึยัง?”

“...”

“คิม ฮันนา”

“โอเคๆ ไปก็ไป”

“เย่ ฉันรักเธอที่สุดเลย คิม ฮันนา!! ^o^” และเมื่อเห็นรอยยิ้มนั้นของ ชอง ดาเฮ ฉันรู้ได้เลยว่า ฉันพลาดหลงกลยัยนี่เข้าแล้ว !! โอ๊ย คิม ฮันนา นะ ทำไมหลงกลยัยนี้ได้ตลอด อ๊ากกก อยากจะฆ่ายัยนี้ยัดส้วมไปซะ!! หึ๋ย!

2.48 P.M. @ Kyunghee University (สถานที่จัดงาน THESIN THANK FOR 1)

รู้มั้ยว่าอะไรเป็นเรื่องที่น่าเบื่อที่สุดสำหรับฉัน ... มันคือก็มานั่งรออะไรที่ไร้ประโยชน์นี่น่ะสิ ถ้าฉันจำไม่ผิดงานมันเริ่มบ่ายสามไม่ใช่หรอ? นี่ยัยดาเฮลากฉันมานั่งตากแดดตั้งแต่บ่ายโมง ถ้าฉันกลับไปแล้วไม่สบายต้องโทษยัยนี่คนเดียวเลย แต่จะว่าไป ... NIS (แฟนคลับของTHESIN) ก็เยอะพอตัวเลย ทำเอาบริเวณรอบๆ หอประชุมของคยองฮียูแคบลงถนัดตาเลย และฉันคือหนึ่งในนั้น

“ให้ตายสิ”

“นี่ คิม ฮันนา เธอจะพูดคำนี้อีกกี่รอบกันเนี่ย” ใช่ ถูกของดาเฮ ตั้งแต่มาถึงที่นี่ฉันพูดคำนั้นออกมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ใครเค้าอยากจะมางานนี้กัน - -

“เธอไม่รู้อะไรดาเฮ ถ้าฉันเจอเดอะซินนะ พวกเค้าอาจจะ ...”

“อาจจะอะไร?”

“อาจจะหลงฉันหัวปักหัวปำก็ได้” ทันทีที่ยัยดาเฮได้ยิน ยัยนั้นก็ทำหน้าเบื่อโลกเอาซะเต็มประดา และก็เป็นฉันเองที่หัวเราะซะใจจนคนระแวกนั้นหันมาหาต้นเสียง 55 ก็มันขำนี่หน่า ยัยนี่มีความสามารถพิเศษคือการทำหน้าประหลาดๆ ได้เสมอนั่นล่ะ

“กรี๊ดดดด เดอะซิน รถตู้เดอะซิน อร๊ายยยย จองโดโอป้า~”

สิ้นเสียงแหลมแสบหูของ NIS ตัวเล็กคนนั้น ทุกคนที่อยู่รอบข้างฉัน และคนรอบข้างคนรอบข้างฉัน หรือจะเรียกง่ายๆ คือ คนที่มางานนี้ทั้งหมดวิ่งกรูกันไปที่รถตู้คันสีขาวนั้น และแน่นอน ชอง ดาเฮ ก็ไม่พลาดที่จะลากฉันวิ่งไปด้วยเช่นกัน ให้ตายเถอะ !!! ทำไมฉันต้องมาทำอะไรไร้สาระพวกนี้ด้วยนะ ... ไร้สาระไม่พอ ดันดวงตก ยัยดาเฮดันลากฉันมาตรงที่ที่ทำเลดีที่สุดนั่นคือหน้าประตูรถตู้พอดี แค่นั้นไม่พอยังอยู่ติดแผงกั้นพอดีเป๊ะ ให้ตายเถอะ คิม ฮันนา เธอดวงตกแล้วจริงๆ - -^ ไม่สิต้องบอกว่าฉันดวงตกขั้นย่ำแย่ตั้งแต่ตอบตกลงว่าจะมางานนี้กับยัยชอง ดาเฮ แล้ว~

“THESIN THESIN THESIN” เสียงเรียกชื่อเดอะซินดังก้องไปหมด ฉันก็ทำได้แค่ดึงฮู้ดมาใส่แล้วดึงให้มันต่ำๆ แค่นั้นล่ะที่ฉันทำได้ตอนนี้ คนอื่นเค้าดีใจแค่ไหนที่จะได้เจอเดอะซิน สำหรับฉันมันกลับกันเลย .. ฉันไม่อยากให้มาถึงวินาทีนั้น

และแล้วประตูก็ถูกเปิดออกด้วยลีดเดอร์แทจุน เค้ายิ้มและโบกมือทักทาย NIS ที่มายืนรอและเรียกชื่อเค้าอยู่ ฉันเองก็อดจะเผลอยิ้มไม่ได้ แต่ก็นั่นล่ะ ฉันได้แต่ก้มหน้าก้มตา ไม่ต้องการให้พวกเค้าจดจำฉันได้ซักนิดเดียว ไม่เลยซักนิด เสียงตะโกนเรียกชื่อของแต่ละคนดังเรื่อยๆ ตามคนที่ลงมาจากรถ

“โฮ จุนยอง”

“วอน จองจิน”

“ปาร์ค จองโด”

“ปาร์ค ฮยองซอก” หัวใจฉันหล่นวูบไปเมื่อรู้ว่าคนคนนี้ลงมาจากรถตู้แล้ว และสิ่งที่ คิม ฮันนา คนนี้ทำได้ตอนนี้ คือก้มหน้าให้ชิดอก ฉันไม่กล้าเสี่ยงหรอก ที่จะทำให้เค้าเห็นฉัน ไม่เลยซักนิดเดียว ขอโทษนะ ฮยองซอก ...

3.32 P.M.

“..นา ฮันนา ฮันนา!!”

“ห๊า~ เธอตะโกนใส่หูฉันทำไมเนี่ย!!”

“เธอนั่นล่ะ เหม่ออะไรไม่ทราบ ฉันเรียกตั้งนานแล้วย่ะ”

“อ้าวหรอ? แล้วเธอเรียกฉันทำไม?” นี่ฉันเหม่อไปหรอ..? หรือยัยดาเฮแกล้งฉันเล่นเหมือนเดิม - -“

“ฉันจะบอกว่า เค้าจับคิวกัน เธอได้ลายเซ็นของจองจินนะ ส่วนฉัน.. >< ได้จองโดสุดหล่อล่ะ อร๊ายยย” ดาเฮทำท่าดี๊ด๊าเหมือนปลาได้น้ำ ก็ยัยนี้เอ่ยปากว่าเธอน่ะชอบจองโดเป็นที่สุดน่ะสิ สมใจอยากแล้วล่ะ ชอง ดาเฮ ส่วนฉันน่ะนะ ได้ใครก็นรกแตกสำหรับฉันอยู่ดี - -

และแล้วเวลาโคตรนรกก็มาถึง เมื่อ NIS ค่อยๆ ทยอยขึ้นเวทีเพื่อไปเอาลายเซ็นของเดอะซินและสัมผัสใกล้ชิดและพูดคุยกันนิดหน่อย แต่ละคนแทบกรี๊ดใส่หน้าเดอะซินกันอยู่แล้ว อย่างผู้หญิงคนเมื่อกี้เธอจับมือแทจุนไม่ยอมปล่อยเลยแถมด้วยอ๊อปชั่นกรี๊ดใส่หน้าแบบนอนสต๊อปซะด้วย จนการ์ดต้องมาลากเธอลงเวทีไป ... มันดูน่ากลัวดีนะ ฉันว่านะถ้าฉันเป็นแทจุนฉันอาจจะกรี๊ดกลับแบบสครีมเหมือนเห็นผีแบบนั้นแน่ๆ 55

ฉันหยุดชะงักก่อนที่จะก้าวขึ้นเวทีไป ต่อให้ฉันสูดหายใจเข้าลึกแค่ไหนมันก็ไม่ช่วยให้ฉันใจเย็นลงเลย หัวใจฉันเต้นราวกันจะหลุดออกมาจากตัวฉันงั้นล่ะ ไม่รู้ว่าหลังจากที่ฉันขึ้นไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพวกเค้าเห็นฉันมันจะเป็นยังไง ฉันเดาต่อไม่ถูกเลยจริงๆ มีแต่คำถามเหล่านี้ล่องลอยอยู่ในหัวน้อยๆ ของฉัน จนรู้สึกตัวอีกทีตอนที่การ์ดผลักหลังฉันให้เดินไป โชคดีที่จองจินอยู่ริมซ้ายฉันเลยไม่ต้องเดินผ่านพวกที่เลือกตอนขึ้นไป แต่ตอนลงนี่สิ... ฉันจะทำยังไงดี แต่ช่างเถอะ ผ่านจองจินให้ได้ก่อน คิม ฮันนา !

“สวัสดีครับ” เสียงทุ้มของจองจินยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน เสียงที่ทำให้ทุกคนหลง ... ใช่ มันคือเสน่ห์ของจองจินล่ะ แค่หลับตาฟังเหมือนได้ขึ้นสวรรค์แล้วล่ะ โชคดีของฉันที่จองจินไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยซ้ำไป อย่าเงยหน้ามานะจองจิน !

“เอ่อ ... ส..สวัสดีค่ะ”  

“ชื่ออะไรครับ?”

“คิม ฮัน ... เอ้ย คิม ฮันนี่ค..”

“บยอล!!” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ จองจินก็พูดแทรกขึ้นมา เค้าจำฉันได้ –o-‘ ทำไงดีๆๆๆ ออตอคเค~

นรก! ใช่ นรกมาเยือนแล้ว เมื่อของสุดหวงของ NIS เดินมารุมฉัน ไม่สิต้องเรียกว่ากอดฉันกลมดิกเลย กลางเวที กลางงานมีตติ้ง !! มันใช่มั้ย??!!

“บยอลหายไปไหนมา !”

“ตัวเล็กทำไมทำงี้ห๊า~ ทำไมทำแบบนี้!!”

“ทำไมไม่ติดต่อกลับมาบ้างเลย”

และอีกมากมายเท่าที่คนหล่อๆ 5 คนมันจะสรรหาคำมาพูดได้ ไม่แค่พูดเปล่ามีของคนห้าคน และแน่นอนมันคือ 10 มือ รุมยีหัวฉันซะยุ่งไปหมด เห็นมั้ยล่ะดาเฮ ฉันบอกเธอแล้วถ้าไอ่พวกนี้เจอฉันแล้วจะอึ้ง ฮือออ

“นี่ พอแล้ว แฟนๆ พวกนายรออยู่นะ”

“เออ ลืมไปเลย” แทจุนสะดุ้งน้อยๆ ก่อนจะหันไปขอไมค์จากสต๊าฟ แล้วพูดด้วยคำพูดที่ฉันอยากจะมุดแผ่นดินหนี “ทุกคนครับ นี่คือ Gin G. เบอร์ 6 ที่ทุกคนสงสัย บยอลครับ ^^” และเสียงเซ็งแซ่ของ NIS ก็ดังกระหึ่มขึ้นมา ใช่ ทุกคนแทบจะรู้จัก Gin G. No.6 เพราะเดอะซินพูดขอบคุณในอัลบั้มตลอด และแน่นอนในงานประกาศรางวัล หรือไลฟ์ที่พวกเค้าชนะ เค้าก็ยังพูดถึง ใช่แล้วล่ะ Gin G. คนนั้นคือฉันเอง