ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FIC.Project** TOY story/// b2st , 2PM . FT and etc. Yaoi

    ลำดับตอนที่ #2 : 2PM** Intro --- Agent

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 307
      1
      21 ม.ค. 54





    Title :  Agent  < in project TOY story >
    Pairing : Khun x Junsu
    Author : iceki < icemin >
    Rating : NC . . .
    Author Note :
    เข้าขั้นเรทท. จ๊ะ ( ทรมานจิต ทรมานใจ )
    คำเตือน . . . เรื่องนี้ทั้งเนื้อหาและภาษามีความรุนแรงไปบ้าง ต้องขอโทษด้วยนะคะ

    Agent : Agent - - - Intro
    ..........................................


    " ไม่ !! ยังไงผมก็ไม่ไป  ไม่มีทางเด็ดขาด "  หนุ่มน้อยตะโกนก้องเมื่อได้รับรู้ถึงข่าวที่แสนขัดเคืองใจ  อยู่ดี ๆ ก็จะให้ไปอยู่กับคนที่เข้าไม่รู้จัก  เพียงแค่คนคนนั้นบอกพ่อกับแม่ที่เคารพของเขาว่าต้องการ


    " แต่อูยอง นายท่านบอกมาอย่างนั้น  แล้วอีกอย่างบ้านเราก็ติดหนี้สินท่านไว้ก็มาก  มันเป็นทางเดียวที่จะทำให้หนี้มันลดลงได้ "


    " แต่ต้องไม่ใช่ผม !! แม่จะเอาใครที่ไหนไปก็ได้  เพราะผมไม่มีทางไปเด็ดขาด "  จางอูยอง ลูกชายสุดที่รักหันหลังวิ่งหนีขึ้นห้องไปทันทีโดยไม่รับผิดชอบกับสิ่งที่ต้องเองได้กล่าวไป  ทิ้งให้ผู้เป็นมารดาต้องยืนกุมขมับอย่างจนใจ 


    " แล้วเราจะเอาใครไปล่ะคุณ  อูยองไม่มีทางไปแน่ ๆ  ช่วยกันคิดหน่อยสิ "


    " ก็ไอ้ลูกชายคนดีของคุณไง  มันไม่มีทางปฏิเสธแน่ ๆ "  นายจางเอ่ยอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน  เพราะเขารู้ดีว่าลูกเลี้ยงของเขานั้นหัวอ่อนแค่ไหน ถ้าเขาสั่งหรือต้องการอะไร  คิมจุนซูเด็กดีไม่มีทางปฏิเสธได้อยู่แล้ว


    " จะบ้าหรือไง !!  คุณก็รู้ว่านายท่านเป็นคนยังไง อะไรที่ต้องการก็ต้องได้ แล้วเราไม่ทำตามแถมยังส่งคนอื่นไปแทน มันจะยิ่งยุ่งยากไปใหญ่ ดีไม่ดีจะทำร้ายจุนซูเข้าด้วย "  นางคิมเอ่ยอย่างร้อนรน  เธอรู้กิตติศัพท์ของนายท่านคนนี้ดีว่าโหดร้ายแค่ไหน  คนอย่างนิชคุณไม่มีอะไรที่อยากได้แล้วไม่เคยได้  ยิ่งไปกว่านั้นเขาจะทำลายทันทีเมื่อได้รับสิ่งที่ไม่ต้องการ !!


    " ก็ช่างหัวมันสิ !!  อีกอย่างคนอย่างมันเอาตัวรอดได้อยู่แล้วจะห่วงทำไมนักหนา  ที่ต้องห่วงต้องเป็นเรานี่ จะโดนฆ่าตายกันยกครัวแน่ ๆ  จะเอายังไงก็นึกเอาเองล่ะกัน "  นายจางขว้างหนังสือพิมพ์ที่อ่านอยู่ทิ้งลงพื้นอย่างอารมณ์เสียก่อนจะเดินปึงปังเดินจากไป  ปล่อยนางคิมยืนทอดถอนใจเพียงคนเดียว


    " แม่ขอโทษนะจุนซู . . . "




    เด็กนักเรียนค่อย ๆ ทยอยเดินออกมาเมื่อสิ้นสัญญาณเสียงกริ่งของโรงเรียนดังขึ้น  ร่างโปร่งบางเดินปะปนออกมาพร้อมกับเพื่อน ๆ รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าหวานอย่างสดใสชวนให้คนที่เดินผ่านไปมาเหลียวกลับมามองยิ่งนัก


    " จุนซู  ฉันไปก่อนนะพี่ชายมารับแล้ว  กลับดี ๆ ล่ะ "  เพื่อนร่างเล็กหันมาโบกมือลาคนที่เดินอยู่ข้างเมื่อเห็นคนมารอรับยืนอยู่ตรงหน้า


    " ไปเถอะ กลับบ้านดี ๆ เหมือนกันนะจุนโฮ "  เอ่ยลาเพื่อนพร้อมกับแยกตัวออกมา แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของคนที่คุ้นเคยตะโกนเรียกเขาอยู่จากด้านหลัง
     

    " แทคยอน  มีอะไรรึเปล่า ? "  จุนซูหันมาถามคนที่วิ่งตามมาหยุดหอบเหนื่อยอยู่ตรงหน้า


    " ให้ผมไปส่งนะ "  มือหนาเอื้อมมากุมมือบางไว้ก่อนจะยิ้มตอบกลับรอยยิ้มสวยที่ส่งมาให้  มือบางค่อย ๆ ซับเหงื่อของร่างสูงออกจนหมด


    " อย่าเลย  เดี๋ยวแทคมีซ้อมบอลอีกไม่ใช่หรอ  ไม่ต้องไปส่งหรอก  เรากลับเองได้ โดดซ้อมมาหลายครั้งแล้วด้วย"


    " แน่ใจนะว่าไม่ให้ไปส่ง ? "


    " แน่ใจสิ  กลับไปซ้อมต่อเถอะ  ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวโทรหานะ "  มือบางดันคนตัวโตให้ออกห่าง


    "  งั้นไปแล้วนะ  อย่าลืมโทรหาล่ะ  "  ร่างสูงตะโกนกลับมาเมื่อวิ่งห่างออกไป  ร่างโปร่งบางหันหลังกลับเตรียมจะเดินทางต่อแต่ก็ต้องชะงัก  ดวงตาคู่สวยหันมองชายชุดดำที่หยุดยืนขวางทางเดินของเขาอยู่


    " เธอชื่อคิมจุนซูหรือเปล่า ? ""


    " ฮะ  ผมเอง "  ยังไม่ทันขาดคำ  ผ้าเช็ดหน้าผืนสีดำก็ถูกนำมาปิดกั้นลมหายใจของร่างบางจากด้านหลัง  มือเรียวทั้งสองข้างพยายามยื้อสิ่งนั้นออกแต่ก็เหมือนว่าฤทธิ์ของยาสลบนั้นได้ทำงานเสียแล้ว  ร่างโปร่งค่อย ๆ ทรุดลงก่อนจะถูกชายชุดดำร่างสูงอีกคนช้อนตัวอุ้มขึ้นรถไป




    " จางอูยองมาแล้วหรอ ? "  ชายหนุ่มที่นั่งบนเก้าอี้นวมเอ่ยถามขึ้นโดยไม่เงยหน้าจากเอกสาร  ชายชุดดำที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องยืนลังเลอยู่นานก่อนจะยอมเอ่ย


    " จางอูยองไม่ได้มาหรอกครับ  ไม่สบาย  ทางนั้นก็เลยให้เอาคนอื่นมาแทน "


    " ใครกัน ? "  ชายหนุ่มขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยชอบใจนัก  แต่ก็ค่อย ๆ  คลายออกก่อนจะมีรอยยิ้มพึงพอใจปรากฏขึ้น  เมื่อได้เห็นร่างของใครบางคนในอ้อมแขนของลูกน้อง


    " วางลงที่นี่  . . . ว่าแต่หมอนี้ชื่ออะไร ? "


    " จุนซูครับ  คิมจุนซู "  ตอบก่อนจะค่อย ๆ ถอยออกจากห้องเพื่อเปิดทางให้ผู้เป็นนาย



    ร่างสูงของชายหนุ่มหยุดมายืนมองร่างโปร่งที่ยังไม่ได้สติ  ก่อนจะทรุดลงนั่งข้าง ๆ  พร้อมใช้มือไล้ไปตามโครงหน้าสวยอย่างแผ่วเบา  . . . แพขนตายาวหนา  ริมฝีปากอิ่มสีชมพู  แถมด้วยแก้มเนียนใสมันสามารถกระตุ้นอารมณ์ดิบของชายหนุ่มได้ไม่ยาก  . . . ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าการที่จางอูยองป่วยนั้นมันเป็นข้ออ้าง  แต่ได้ตัวแทนที่น่ากินไม่แพ้กันแบบนี้  คนอย่างนิชคุณ หรเวชกุล จะมองข้ามไปก็คงโง่เต็มทน


    " มาสนุกกันแก้ขัดก่อนแล้วกันนะ  . . . คิมจุนซู !!! "




    ............... Tbc.


    มาปล่อยของเล่นอีกชิ้น

    จะสลับกันปล่อยนะคะ สนใจของเล่นชิ้นไหนก็เลือกอ่านเอา +5555

    ตอนดึกจะมาปล่อยของเล่นที่ชื่อกีกวังต่อ  สนใจเล่นก็เชิญเข้ามาค๊า

    ตอนนี้ไปล่ะ บายยย

    ขอบคุณที่อ่านกันนะคะ

    ปล. ไรท์เตอร์ชื่อน้ำ  แวะทักทายกันได้


    อันยอง ^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×