คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Onsen 5
มาต่อแล้วเด้อ 
ขอบคุณทุกกำลังใจมากมาก รักคนอ่านทุกคนเลย
.........................................................................................................................................................................................................
"อร่อยแฮะ.."
คนเพิ่งฟื้นตอนนี้นั่งเคี้ยวข้าวมื้อเย็นซะจนเต็มปาก
"ปลานี่รสชาติดีจัง"
"เฮ่ย..อย่าข้ามมาสิวะ"
ฮิจิคาตะยกมือป้องชุดอาหารของตัวเองเมื่อเห็นปลายตะเกียบยื่นเข้ามาหาปลาในจาน
"จิ๊.."
กินโทกิทำเสียงขึ้นจมูกก่อนวางขวดสาเกลงเเช่น้ำอุ่นบนเตา
มื้อเย็นผ่านไปโดยไร้สุ้มเสียงสนทนา ต่างฝ่ายต่างกินจนหมดเกลี้ยง ฮิจิคาตะลูบท้องหลังวางตะเกียบ นึกอยากหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูดลดความหงุดหงิดที่ลืมขอมายองเนสจากคุณป้าไว้ ของที่พกมาก็หล่นหายไปตอนไหนก็ไม่รู้ อาหารมื้อนี้มันเลยขาด..
"นี่.."จอกเหล้าอุ่นยื่นมาให้
"ขอบใจ"
"จะว่าไปฉันต่างหากล่ะมั้งที่ต้องขอบใจน่ะ แหมจู่ๆก็ดันหมดสติไปซะได้น่าอายชะมัดเลย แหม~ ทำไมพระเอกอย่างฉันถึงได้อ่อนเเอบอบบางแบบนี้ได้ล่ะเนี่ย"
ปากพูดเหมือนจะสำนึกผิดที่สร้างความเดือดร้อนให้เเต่สีหน้าเเสดงออกมันขัดกันอย่างรุนเเรง ฮิจิคาตะจิบเหล้าเข้าไปกลบความขุ่นมัวทางอารมณ์
สาเกอุ่นเพิ่มอุณหภูมิร่างกายพอทำให้รู้สึกได้ว่าถ้านอนหลับล่ะก็คงจะสบายเเหง
เเต่ไอ้ตัวข้างๆมันกลับซดเอาซดเอาจนเหล้าที่คุณป้าเตรียมมาให้ไม่เหลือหลอ
"~อ่า หนาวแบบนี้ดื่มเหล้าอุ่นๆนี่มันสุดยอด"
"แกเป็นอะไรมากรึเปล่าเนี่ย"
ฮิจิคาตะเก็บถาดอาหารวางซ้อนกันไว้ริมประตู ดึงฟูกนอนผืนหนาออกมากลางห้อง
"ฉันจะนอนเเล้ว ถ้าเเก หือ.."
คร่อกกก
คนเพิ่งพูดชมเหล้าอุ่นไปไม่ทันขาดคำ เมากอดขวดสาเกหลับไปเป็นที่เรียบร้อย
"งืม..เหล้าหวาน~"
ฮิจิคาตะลากขาผู้ร่มประสบชะตากรรมเดียวกันเข้ามาบนฟูก มองหมอนคู่กับผ้านวมหน้าเซ็งโลก นี่ตูต้องนอนกับไอ้กร๊วกนี่จริงๆน่ะเหรอ ถ้าเคยทำกิจการเรียวกังก็ยังน่าจะมีฟูกนอนอีกสักชุดสิ
"งืม..หนาว~"
เสียงครางยาวดังออกมาจากกองผ้าห่ม เห็นเเล้วมันน่าโมโหสุดๆไปเลย
"ไอ้บ้านี่ สบายเกินไปเเล้วนะเเก นี่ตูไม่ใช่เเม่เอ็งนะ อย่ามาอ้อนซะให้ยากเลย"
"อือ..."
มืออุ่นคว้าโดนข้อเท้าหมับ ฮิจิคาตะยกขาหนีเเต่มือเจ้านี่มันติดเเน่นชะมัดเลย
"เฮ่ย..ปล่อยขาตูเซ่ ฉันจะออกไปขอ โอ๊ะ!"
เเรงดึงแบบไม่ทันให้ตั้งตัวส่งผลต่อสมดุลร่างกาย ลำตัวเอียงเกินจุดรับน้ำหนักจนล้มโครม
"อือ..หนาว~..."
เจ้าตัวน่ารำคาญพยายามไขว่คว้า คลานขึ้นมาหาความอบอุ่นด้วยการกอดหนับ
"ตูไม่ใช่หมอนข้างนะเว้ย"
ฮิจิคาตะเขกมะกอกใส่หัวฟูยุ่งไปหนึ่งดอก เเต่ไม่มีการตอบสนองกลับคืน
คร่อกกกก
"............"
อ๊ากกกกก
ฮิจิคาตะอยากตะโกนเเหกปาก ถ้าข้างนอกไม่มีเสียงประหลาดดังเเว่วมาซะก่อน
วิ้วววว วิ้วววว
กึ่กก กึ่กกก กึ่กกกก
บานประตูห้องนอนสั่นกุกกักเหมือนมีคนมาจับเขย่าเเต่มองไม่เห็นเงาใครสักคน
กึ่กก กึ่กกก กึ่กกกก
"ยะ อย่ามาเล่นบ้าๆน่า ขะ ของเเบบนั้นมะ มัน มะ มีไม่จริงหรอก"
กึ่กกก กึ่กกก กึ่กกกกก!!!!!
เสียงชวนสยองยังรัวขึ้นมาอีกชุดใหญ่ คล้ายกับจะตอกย้ำเสียงในใจของฮิติคาตะว่า
ตูข้าก็มีตัวตนนะเว้ย
"ว๊ากกกก..."
ร่างหนามุดตัวหายเงียบลงไปใต้ผ้านวมพร้อมลิงหัวหงอกที่ยังคงกอดลำตัวหนึบเข้าไปด้วย
"พุทโธ พุทโธ พุทโธ..."
ฮิจิคาตะส่งเสียงงึมงำ หลับตาสวดมนต์ตัวสั่นกึ่กกัก ดีหน่อยที่ไอ้บ้านี่มันหลับไปเเล้วไม่งั้นเสียฟอร์มเเย่ เเต่จะว่าไปไอ้เจ้านี่มันก็กลัวผีเหมือนกันไม่ใช่รึไง
"อามิตาพุธ อามิตาพุธ อามิตาพุธ..."
เสียงสวดแปลกปลอมดังอยู่ใกล้ๆ ช่วยยืนยันว่าไอ้บ้านี่มันเเค่เเกล้งหลับเพื่อกลบความกลัวผีก่อนเขาเท่านั้นเอง หนอย..
"งั้นก็อย่ามาเนียนกอดตูสิเฟ้ย!!"
ดีจังเลยนะ ดีจังน๊าาา คนรักกันนี่ดีจังเลยน๊าาาาาาา
ดีเหลือเกิน คนที่มันรักกันเนี่ยย ดีจริง ดีจริ๊งงงงงง
น้ำเสียงยานคางเเว่วฝ่าสายลมเข้ามาในห้อง กรีดร้องลั่นด้วยความริษยา
สองร่างใต้ผ้าห่มเลยหันมากอดกันเเน่นขึ้น
to be continue.......
............................................................................................................................................................
จบไปอีกต่อ 5555+
ลงภาพประกอบ เพื่อความเข้าใจลึกซึ่งถึงอารมณ์ 5555+
ความคิดเห็น