คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Onsen 3
ดีใจจังมีคนอ่านด้วย
ขอบคุณทุกกำลังใจเด้อ
มาต่อกันเลยดีกว่า
......................................................................................................................................................................................................................
เวรเเล้วไง นี่มันวันซวย วันซวยชัดๆ
"~อา แล้วแบบนี้จะทำไงดีล่ะเนี่ย..."
"หาที่อุ่นๆอยู่สิฟะ จะยืนเเข็งตายอยู่นี่รึไง"
ฮิจิคาตะหันมาบ่นอย่างหัวเสีย ทางเจ้าหน้าที่รีบเข้ามาประเมินสถานการณ์ ผู้โดยสารส่วนใหญ่ออกจากขบวนรถไฟมายืนจับกลุ่มคุยกันได้อย่างมีสวัสดิภาพ บ้างก็เริ่มเเยกย้ายกันไปตามสถานที่พักที่จองเอาไว้ ข่าวร้ายเเรกกระจายออกทางลำโพงสถานี
"เนื่องจากเหตุหิมะถล่มเมื่อครู่ทำให้ต้องมีการตรวจสอบสภาพของขบวนรถ และการเปิดเส้นทางลงจากภูเขา เที่ยวการเดินทางคงต้องงดไปจนกว่าจะตรวจซ่อมทุกอย่างเเล้วเสร็จ ขอให้ผู้โดยสารทุกท่านรอฟังประกาศจากทางสถานีนะครับ"
สิ้นเสียงประกาศผู้โดยสารเองก็ไม่มีทีท่าเดือดร้อนอะไรมากมาย ไม่นานฝูงชนก็สลายตัวหายไปกันเกือบหมด ฮิจิคาตะกำแผ่นป้ายเเนะนำสถานที่พัก ขีดฆ่าไปจนเเทบไม่เหลือ ชายหนุ่มกุมขมับ อย่าบอกนะว่าเขาจะต้องนอนหนาวตายอยู่ที่นี่
ซวย ตูซวยเองที่หนีบเอาตัวสุดซวยมาด้วยเนี่ย
"เอาไงดีล่ะ กลับบ้านก็ไม่ได้ ที่พักก็เต็ม ฉันไม่อยากหนาวตายอยู่ที่นี่นะ ฉันเเค่อยากมาเเช่ออนเซนเท่านั้นเอง"
"อย่าแหกปากได้มะ หนวกหู"
"ทำไมอ่ะ ก็คุณกินหนาวเเล้วนะ หนาวจนจะเเข็งไปทั้งตัวเลยด้วย"
"มัวเเต่พล่ามเดี๋ยวแกได้เเข็งตายเเน่"
"............."
ฮิจิคาตะลากเเขนกินโทกิมายืนหน้าเเผงทำความร้อน ดีหน่อยที่ระบบไฟฟ้ายังไม่เสีย
นึกระอาที่ถูกเจ้าบ้านี่มันลากมาแบบไม่คิดหน้าคิดหลัง เกือบเอาชีวิตมาทิ้งเเล้วมั๊ยล่ะ
"นายไม่หนาวเหรอ"
"มะ ไม่หนาวนี่..."
ฮิจิคาตะรีบปล่อยแขนที่ตัวเองจับอยู่ ยกมือกอดอกผิงเครื่องทำความร้อนไปเงียบๆ
"อ้าว พ่อหนุ่ม ทำไมมายืนอยู่นี่ล่ะ ไม่ไปหาที่พักเหรอ?"
คุณลุงคุณป้าเรื่องโศกผ่านมาเจอหน้ากันอีกรอบ
"คือว่า.."
"พวกเราไม่มีที่พักเลยล่ะครับ จะที่ไหนๆก็เต็มกันหมด" คนหัวหยักโพล่งเเทรกหน้าตาเฉย "สงสัยว่าบางทีเราคงต้องนอนกอดกันอยู่ที่นี่ล่ะครับ"
"ห๋า..?" ฮิคาตะหันควับ ฟังไอ้หน้าหนานี่มันพูดเข้า ยังไม่เลิกเล่นบทนั้นอีกเหรอวะ
"โอ๊ย..ไม่มีที่พักอะไรกัน ลุงเป็นคนที่นี่มีบ้านอยู่นะ ถ้าไม่รังเกียจไปพักด้วยกันก็ได้"
"โอ้ โชคดีจังเลยน๊าฮิจิคาตะคุง พวกเราจะได้มีที่พักเเล้วล่ะ"
".............."
ฮิจิคาตะทำหน้าประหลาดเมื่อเเขนโดนคนไม่ชอบขี้หน้าเข้ามากอดหมับ
"บ้านป้าอยู่ใกล้บ่อออนเซนธรรมชาติด้วยน๊า"
"แหม ดีจังเลยน๊า My Darling~"
กินโทกิบอกเสียงหวานดังผ่านเข้ารูหูทำเอาเส้นขนทั้งตัวลุกซู่
มันเล่นบ้าอะไรของมันวะเนี่ย
ถึงจะบอกว่ามีที่พักเเต่บ้านหลังเเคบที่ทำให้เขาต้องมานอนเบียดอยู่กับไอ้กร๊วกนี่มัน..
"ออนเซน ออนเซน ออนเซน..."
เจ้าของกิโมโนขาวลายก้อนเมฆเเละสายลมนอนตบฟูกส่งเสียงน่ารำคาญลอยมาเป็นระยะ ฮิจิคาตะถอนหายใจรับเสื้อผ้ามาเปลี่ยนหน้าหงิก สุดท้ายก็ต้องมาติดเเหงกอยู่บนนี้กับไอ้บ้านี่จนได้สิน่า ซวย ซวยเช็ดเลย
"เสร็จรึยังฮิจิคาตะ คุณกินอยากเเช่ออนเซนเเล้วน๊าา"
"ถ้าอยากนักก็ไปเเช่เองสิฟะ"
"เเช่คนเดียวมันไม่สนุกนี่"
"........."
ปรอทวัดความหงุดหงิดเริ่มพุ่งสูงขึ้นอีกเเล้วให้ตายสิ กับไอ้บ้านี่เป็นต้องปริ๊ดเเตกทุกที
ฮิจิคาตะคว้าถังไม้ใส่อุปกรณ์อาบน้ำจากคุณป้าเดินตามหลังกิโมโนฝ้ายสีขาวไปติดๆ
เรือนผมสีเงินยุ่งเหยิงดูเปล่งประกายประหลาดท่ามกลางสองข้างทางที่เต็มไปด้วยหิมะ
เท้าเล็กๆสองข้างย่ำตรงไปตามเส้นทางเดินหิน
"มีกลิ่นออนเซนเเล้ว"
สุ้มเสียงดีใจบวกใบหน้าขาวอมชมพูทำให้ฮิจิคาตะผงะไปด้านหลัง รองเท้าฟางธรรมดาเหยียบพลาดบนลานหินลื่นๆ
พรืดด
"ระวัง!"
"อ่ะ.."
"เกือบไปเเล้ว"
"นะ นะ..หน้า.."
ฮิจิคาตะเเทบไม่กล้าหายใจ ร่างกายตรงหน้ากำลังกอดเขาอยู่ ถึงจะมีเหตุผลเพื่อช่วย
ไม่ให้เสียหลักล้ม เเต่ว่ากอดแบบนี้ ทำให้หน้ามันเข้ามาใกล้ ใกล้เกินไปเเล้ว
ตึ่กตึ่กตึ่กตึ่ก..
นับตั้งเเต่ท่านมิซึบะเสียไปก็มีไม่กี่ครั้งที่หัวใจของเขาจะเต้นรัวถี่ขนาดนี้
เเล้วนี่มันอะไรกัน เขากำลังหัวใจเต้นเเรงกับ กับไอ้บ้าหัวหงอกนี่นะเหรอ !?
"นี่..ทำไมหน้าแดงงั้นล่ะ"
"นะ หน้าเเดงที่ไหนกัน ฉะ ฉันตกใจต่างหาก"
"อ้อ..จะเดินก็ระวังตัวหน่อยสิ โอ๊ะ!"
พูดเตือนคนอื่นไม่ทันขาดคำ ถึงคราวตัวเองเหยียบลื่นบ้างเเล้ว
"เจ้าบ้า แกนั่นเเหละมองทางบ้างรึเปล่าวะ"
ฮิจิคาตะโอบมือกอดร่างตรงหน้าเอาไว้เเน่น ปากส่งเสียงด่าเเต่ว่าหัวใจกำลังเจ็บ
กลิ่นหอมอะไรกันเนี่ย ผมเจ้านี่มันหอมขนาดนี้เชียวเหรอ ไหล่ก็บางไม่เหมือนเจ้าพวกบ้าพลังที่บ้านชินเซนฯสักนิดเลย
"ปล่อยได้เเล้วมั้ง ฉันไม่ซุ่มซ่ามขนาดนั้นสักหน่อย"
กินโทกิบอกเสียงอ้อมเเอ้ม ผิวแก้มแดงขึ้นทั้งที่ยังไม่ทันได้ลงเเช่ออนเซน
"ซุ่มซ่ามสิ ตะไคร่เขียวปื๋อขนาดนี้แกเหยียบไปได้ไงกัน"
"ก็มันเขียวนี่ เห็นเเล้วอยากเหยียบอ่ะ"
"โง่รึเปล่าแก เหยียบไอ้นี่แกได้ลื่นก้นกระเเทกเเน่"
"ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่" ใบหน้ากวนโอ๊ยชำเลืองกลับมาตอบโต้ "ถือว่าเราหายกันโอเค๊"
"เคบ้าเคบออะไรของเเก เห็นหน้าเเล้วอารมณ์เสียว่ะ"
ฮิจิคาตะตอบโต้ ก้าวขึ้นมานำหน้าเดินไปจนถึงบ่อออนเซนธรรมชาติกลางเเจ้ง
to be continue.......
............................................................................................................................................................
จบไปอีกต่อ 5555+
ลงรูปช่วยคุณกินขายของดีกว่า
อันนี้ V.1
อันนี้V.2
ไปช่วยกันซื้อด้วยเด้อ ส่วนตัวชอบ V2 5555+ >//<
ความคิดเห็น