คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Onsen 2
มาต่อให้แล้วตามคำเรียกร้องของแฟนๆ >3< 55555+
แค่มีคนเข้ามาอ่านก็ดีใจตายแล้ว 
(รักทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน)
.....................................................................................................................................................................................................................
ว่ากันว่าความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่ที่นั่น
ร้านสปาซอยสาม
ฮิจิคาตะคิ้วกระตุกมองไปข้างหลังเห็นมนุษย์หัวหยักวิ่งย่องตามมาด้วยแบบห่างๆเเค่สามก้าว
ศูนย์สุขภาพโน่นนี่นั่น
ระยะห่างมันร่นเข้ามาอีกจนเเทบจะกลายเป็นเงาที่เดินไปไหนไปด้วยแบบตัดไม่ขาด
เเค่เหลียวหลังไปก็เจ๊อะหน้าปลาตายตามมาทำตาวิ้งๆใส่
สถานีรถไฟขึ้นเขา
ฝ่ามือยืดยาวฉกเงินในกระเป๋าจ่ายออกไปเป็นค่าตั๋วรถไฟสำหรับผู่ใหญ่สองที่
และตามติดชนิดหายใจรดต้นคอ
"แกจะตามฉันไปถึงไหนวะเนี่ย"
"ก็เค้าอยากเเช่ออนเซนนี่"
"ก็ไปเเช่เองสิว้อย ตูไม่ใช่ตู้กดเงินสดของเอ็งนะเว้ยยยย"
ฮิจิคาตะโวยใส่เจ้ามนุษย์หน้าหนาบนตัก คงเพราะตรงกับวันหยุดของคนปกติทั่วไป
สภาพภายในรถไฟเที่ยวนี้ถึงได้แออัดจนต้องใช้มาตรการนั่งซ้อนตักกันแบบนี้
เเต่ว่าทำไมจะต้องเป็นไอ้ตัวขี้เกียจนี่ด้วยล่ะโว้ย อุตส่าห์เห็นว่ามันน่ารักมาได้หน่อยนึงเเล้วนะ
"ไม่มีตังค์อ่ะ"
"ก็ไปทำงานสิว้อยย"
"พ่อหนุ่ม.." คุณป้าวัยหน้าตกกระบนตักของคุณลุงข้างๆเข้ามาสอด "อย่าดุเเฟนแบบนั้นสิ เดี๋ยวเค้าจะเสียใจนะรู้มั๊ย"
"ห๊ะ..อ่ะ เอ่อเจ้านี่มันไม่ใช่.."
"ถึงเป็นผู้ชายก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าจะไม่มีหัวใจนะ คนรักกันมันก็ต้องเห็นอกเห็นใจกันให้มากกว่านี้ ดูอย่าป้ากับคุณลุงสิ พวกเราอยู่ด้วยกันมาสามสิบปีเเล้วนะ เนอะ"
"อือ" คุณลุงครางในคอ
"ไม่ใช่เเฟ---"
"ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ต้องรักกันเข้าไว้สิจ๊ะ คุณเค้าก็ออกจะน่ารักนะ เหมือนหลานป้าที่เพิ่งเสียไปเลยล่ะ ฮึ่ก.." น้ำตาคุณป้าไหลออกมาอาบแก้ม
"คนเราอายุไม่ยืนยาว ต้องรักกันเข้าไปตอนที่ยังมีโอกาส หลานป้าเองก็เพิ่งยี่สิบกว่าๆ ทำไมกัน ทำไมเค้าถึงอายุสั้นแบบนี้ โฮ..." ToT
"ไม่เอาน่าเเม่จ๋า หลานของเราเค้าไปสุขสบายเเล้วล่ะ"
"ทำไมล่ะ ทำไมเค้าถึงต้องตายด้วยยย ฮึ่ก โฮ..." ToT
ละครน้ำเน่าบนโศกบนรถไฟทำเอาฮิจิคาตะนั่งปวดหัวไปตลอดทาง นี่มันวันหยุดเเน่เหรอ ทำไมตู้ต้องมาฟังคุณลุงคุณป้าบ่นเรื่องชีวิตของตัวเองยืดยาวแบบนี้ด้วยวะ
คร่อกก..
ไอ้คุณหนูเเสนน่ารักของคุณลุงคุณป้ามันชิงหลับไปตั้งเเต่เรื่องราวความสุขนั่นเเล้ว
เหลือเเต่ฉากความทุกข์ที่กระหน่ำผ่านหูไปพร้อมกับความรันทนเเละหยดน้ำตา
"โชคดีนะพ่อหนุ่ม"
คุณป้าอารมณ์ดีขึ้นผิดหูผิดตาหลังได้ระบายความทุกข์โศกของตัวเองไปใส่หัวคนอื่น
"เที่ยวกันให้สนุกนะ"
คุณลุงลุกขึ้นอวยพร ก่อนทั้งสองคนจะเดินจับมือกันเดินขโยกเขยกลงไปจากขบวนรถไป ทิ้งเขาไว้กับไอ้ตัวบนตักที่ยังนอนหลับปุ๋ยน้ำลายยืดเป็นสาย
"ให้ตายสิ นี่มันวันซวยรึไงเนี่ย เฮ่ย ตื่นได้เเล้ว ถึงเเล้ว"
ฮิจิคาตะเขย่าตัวปลุก เเต่ปฏิกิริยาที่ได้รับทำเส้นข้างขมับบวมปูด
"อืม..ขออีกนิดน่า"
"นิดบ้านป้าแกสิ ขืนไม่รีบลง ตูถี---"
"อือ"
ตึ่กตึ่กตึ่กตึ่กก
เสียงหัวใจกระหน่ำรัวจนเจ็บอก จู่ๆไอ้บ้านี่มันก็เปลี่ยนเอามือมากอดคอกันซะอย่างงั้น
ใบหน้าหลับปุ๋ยเอียงซบบ่า ทำท่าหลับเหมือนเจ้าหญิง !?
"ตื่นเซ่..!"
ฮิจิคาตะลุกพรวดร่างคุณกินบนตักหล่นลงไปกองพื้น เจ้าตัวลุกขึ้นงัวเงียบ่นงึมงำ
"อะไรเนี่ย เรียกดีๆก็ได้นี่"
"เฮ๊ย!.."
กระเเสไฟฟ้าภายในตู้รถไฟทั้งหมดตกวูบ เเรงกระเเทกปริศนาทำให้ตู้ขบวนสั่นไหว
"อะไรกันเนี่ย แผ่นดินไหว?"
"ใช่ที่ไหนเล่า หิมะถล่มต่างหากเล่า รีบออกมาเร็ว"
ฮิจิคาตะกระตุกมือดึงคนบ้าของหวานวิ่งนำออกมาจากขบวนรถ กองหิมะสีขาวสะอาดไหลกรูลงมาจากเชิงเขาลูกหนึ่ง คลื่นเกล็ดน้ำเเข็งหนาเตอะถาโถมเข้าใส่
ขบวนรถไฟฟ้าโครมใหญ่ โชคดีที่มีหิมะกองไม่หนามาก เเต่ก็ทำให้ขบวนรถไฟกลายสภาพเป็นตู้เเช่เเข็ง
"~อา แล้วแบบนี้จะทำไงดีล่ะเนี่ย..."
"หาที่อุ่นๆอยู่สิฟะ จะยืนเเข็งตายอยู่นี่รึไง"
to be continue.......
............................................................................................................................................................
จบไปอีกต่อ 5555+
ลงรูปเรียกเริตติ้งเล่นๆดีกว่า
น่ารักมากๆคู่นี้
c : zerochan
ความคิดเห็น