LOVE SICK : ชุลมุนหนุ่มกางเกงน้ำเงิน [YAOI]

ลำดับตอนที่ #43 : 37th CHAOS - Leave them to chance...

37th CHAOS - Leave them to chance...
 

ที่หน้าบ้านภูมิพัฒน์เวลาเที่ยงคืนกว่า ผมเบรกรถมอเตอร์ไซค์จอดหน้ารั้วประตูอัลลอยที่ปิดสนิทจนไม่รู้จะหาวิธีดอดเข้าไปยังไง เบื้องหน้าผมคือบ้านหลังใหญ่ถูกปกคลุมด้วยความมืด เหลือเพียงหน้าต่างบานเดียวเท่านั้นที่ยังคงสว่างโร่อยู่ เป็นหน้าต่างบานที่ผมรู้จักดี

ผมยืนมองหน้าต่างห้องปุณณ์พลางถอนหายใจยาว เพราะไม่รู้เลยว่าเจ้าของห้องนั้นกลับมาด้วยความรู้สึกแบบไหน ปุณณ์ช็อกมากหรือเปล่ากับสิ่งที่ได้เห็น หรือปุณณ์โกรธผมมากหรือเปล่าที่ปล่อยให้ปุณณ์รู้ด้วยวิธีที่เชี่ยที่สุด

"เหี้ยเอ๊ย..." ผมสบถด่าตัวเองพลางทุบแฮนด์มอเตอร์ไซค์อย่างอารมณ์เสีย ไม่น่าปล่อยให้เรื่องทั้งหมดกลายเป็นแบบนี้เลย ถ้าเพียงแค่ผมใจแข็ง บอกกับปุณณ์ด้วยปากผมเองสักนิด ปุณณ์ก็คงไม่รู้สึกแย่ขนาดนี้ อย่างน้อย ๆ มันก็อาจจะรับรู้บ้าง ว่ายังมีผมที่พร้อมยืนอยู่ข้าง ๆ มัน

ไม่ใช่ปล่อยให้มันเห็นเองแล้วต้องหนีกลับมา เหมือนกับมันไม่เหลือใครแล้วแบบนี้

ผมมองหน้าต่างห้องบานนั้นที่ยังคงติดไฟอยู่อย่างทุรนทุรายใจ เพราะอยากเข้าไปหาแล้วอธิบายทุกอย่างให้ฟังใจจะขาด แต่ก็ไม่กล้าแม้กดออด ผมภาวนาให้ปุณณ์มองเห็นผมที่ยืนร้อนใจอยู่ตรงนี้ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะเดินมาตรงหน้าต่างเลย

ไอโฟนเจ้าปัญหาที่ทิ้งน้ำหนักอยู่ในกระเป๋ากางเกงผมเหมือนกำลังร้องบอกให้ใช้งานมันเพื่อไถ่โทษ ผมชั่งใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก

'ได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่ แม้จะได้แค่เพียงใกล้กัน ใครคนนั้นคงไม่ว่า...ช่วยไม่ได้ถ้ารักเขาก่อน ฉันต้องซ่อนอาการมากมาย ไม่ให้เธอรับรู้ได้จากสายตา...'

Caller ring ของปุณณ์ยังคงเป็นเพลงเดิม (ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเพลงอะไร ต้องขอบคุณไอ้ง่อยที่เอามาเปิดในห้องชมรมเมื่อวันก่อน) แต่ไม่เหมือนเดิมตรงที่ผมต้องฟังเพลงนี้วนซ้ำ ๆ ซ้ำ ๆ ซ้ำ ๆ หลายต่อหลายรอบ โดยไม่มีทีท่าว่าปลายทางจะยอมรับสายเลย

ผมเพียรกดเบอร์นั้นใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยใจไม่ยอมแพ้ แม้จะรู้ว่ามันน่ารำคาญขนาดไหน เวลามีใครพยายามโทรหาเราซ้ำ ๆ ขณะที่เราไม่อยากคุย แต่ผมก็ไม่อยากปล่อยให้ปุณณ์อยู่กับความเข้าใจผิดแบบนั้นทั้งคืนจริง ๆ

Caller ring เพลงนั้นของมันยังคงดังในหูอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งสายตาเหลือบไปเห็นเงาตะคุ่มของเจ้าของห้อง ที่โผล่มาหลังหน้าต่าง ปุณณ์ยืนมองผมนิ่งอย่างนั้น ก่อนมือถือผมจะร้องดังเป็นเสียงเตือนข้อความเข้า

'ขอผมอยู่คนเดียวซักพักนะ แล้วจะติดต่อไป' sender : ปุณณ์ สภาฯ

แล้วผมควรจะทำอะไรอีก นอกจากปล่อยให้ปุณณ์ได้อยู่เงียบ ๆ ตามที่ต้องการ


***
 

วันเสาร์ผมตื่นมาด้วยอาการปวดหัวอย่างหนัก เพราะเมื่อคืนพอกลับถึงบ้านก็ซัดเอา ๆ แบบไม่ดูสภาพตัวเองเลยว่าเพลียแค่ไหน ไอ้พวกเพื่อนเวรก็รักผมกันจริง ๆ รินได้รินดีไม่มีพร่อง แถมหลังจากที่หมดวอดก้าหนึ่งขวดและเบียร์อีกหนึ่งลังแล้ว ยังเสือกมีอารมณ์บึ่งมอ'ไซค์ออกไปซื้อเหล้าขาวมาผสมกระทิงแดง น้ำแดง โซดา ทำสูตรพันซ์นรกของพวกมันกันต่ออีก จนสุดท้ายไอ้เป้อไอ้น็อตแพ้ภัยตัวเอง อ้วกหลับกองบนพื้นอย่างคนหมดสภาพ ส่วนไอ้เก่ง ไอ้โด่ง ไอ้คม ไอ้รถเก๋ง หลับกระจัดกระจายบนโซฟาหน้าทีวี โดยมีผม ไอ้ปาล์ม ไอ้พ้ง ไอ้เอ็ม ไอ้เคน นอนเกยทับเอกเขนกกันบนพรมหน้าโซฟาอีกที ส่วนไอ้โอมหายไปไหนน่ะเหรอ...

ก็เสือกมีแรงตะกายขึ้นไปนอนสบายในห้องผมไงล่ะ ไอ้เลววว

ผมสะดุ้งตื่นเพราะเสียงจานชามขวดเหล้ากระทบกันขณะพี่อิมกับพี่แอนช่วยกันเก็บของอยู่ (เขาไม่ได้นอนบ้านผมครับ มาตอนเช้า ตอนเย็นก็กลับ) จนต้องลุกขึ้นมาเกาหลังที่ไม่มีอะไรปกคลุมเลย เนื่องจากเสื้อถูกถอดออกตั้งแต่เมื่อคืนที่เมาจนร้อนมาก ๆ ก่อนจะน็อกสลบกลายเป็นชีเปลือยเหลือแต่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวกันถ้วนหน้าทุกตัวทุกคน

"น้องโอมไปไหนล่ะน้องโน่"  เสียงพี่อิมกระซิบกระซาบถามผมอย่างบอกจุดประสงค์สุด ๆ หึหึหึ อยากดูแผ่นอกสีน้ำผึ้งของไอ้โอมละสิ! ฝันไปเหอะพี่อิม ไอ้โอมนี่ก็สงสัยจะแอบรู้ทัน เพราะมันกระแดะขึ้นไปนอนห้องข้างบนเก็บตัวเรียบร้อยเฉย

ผมกะพริบตาถี่ ๆ ไล่ความง่วง จนทันทีที่รู้สึกว่าเรี่ยวแรงกลับมา สิ่งแรกที่ผมควานหาคือโทรศัพท์

ไอโฟนผมกลิ้งอยู่ไม่ไกลนักพอให้คว้ามาได้ แต่ภาพที่เห็นคือทุกอย่างปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีแม้แต่ Missed call เดียวจากปุณณ์

ผมรู้สึกเหมือนตัวเองยิ้มไม่ออก

"ตื่นไม่ปลุกเลยว่ะสัด"  เสียงไอ้เอ็มบ่นงัวเงีย ๆ สงสัยผมคงขยับจนไปสะกิดมันตื่นเข้าให้ ก่อนที่มันจะบิดขี้เกียจไปมาจนมือป่ายถูกขาไอ้คมให้สะดุ้งด้วยอีกคน ส่วนไอ้คมก็ขยี้ตาจนศอกไปกระทุ้งรถเก๋งมันเลยตื่นด้วยอีกราย ในที่สุดกลายเป็นมหกรรมสะกิดต่อไปเป็นทอด ๆ จนตื่นครบกันทุกคน เหลือแต่ไอ้ห่าที่เสือกดอดขึ้นไปนอนข้างบนตัวเดียว

"เดี๋ยวกูเดินไปปลุกไอ้โอมเอง"  ผมอาสาพลางค่อย ๆ ลุกแล้วเดินเกาหัวขึ้นบันไดชั้นสองไป ลากขาอย่างมึน ๆ อยู่แป๊บหนึ่งก็มาถึงหน้าห้องนอนตัวเองที่ปิดประตูอยู่ แถมยังมีไอเย็นของแอร์ลอดออกมาอีก

นี่มึงขึ้นมานอนเตียงสบายไม่พอ ยังเปิดแอร์ด้วยนะไอ้เชี่ย!

ผมเข่นเขี้ยวอย่างนึกแค้นก่อนจะผลักประตูแรง ๆ เข้าไป

"เชี่ยโอม ตื่นเลยมึง! ไอ้สัดเหม็นเหล้าแล้วยังเสือกนอนบนเตียงกูอีก มึงลุกแล้วดึงผ้าปูที่นอนให้กูเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้ห่า ตื่นโว้ย!"  โวยวายดังขนาดนี้ไม่ตื่นก็หูหนวกแล้วครับ! แต่ไม่รู้ว่าไอ้เชี่ยโอมแม่งหูหนวกหรือกวนตีนกันแน่ เพราะยิ่งผมโวยวายดังเท่าไหร่ มันก็ยิ่งหันหนีเอาหัวไปซุกกับหมอนมากเท่านั้น

ผมตรงดิ่งไปกระชากหมอนออกจากหัวมันทันที  "ตื่น! หรือต้องให้น้องมิกมาปลุก"

ได้ผลว่ะ พูดคำหลังเบากว่าคำหน้าตั้งเยอะ แต่แม่งเสือกชูนิ้วกลางตอบผมได้เฉย  "กวนตีนนะมึง"  ไม่เท่ามึงหรอก

ไอ้โอมเกาอกเกาแขนนิดหน่อยก่อนจะยอมลุกขึ้นนั่งบนเตียงแต่โดยดี ผมส่ายหัวให้ท่าทางยังไม่ค่อยตื่นนั้นของมันก่อนจะเลยไปคว้าผ้าขนหนูสองสามผืนออกมาจากตู้

"อะ อาบน้ำ อาบบนห้องกูปะ พวกข้างล่างคงอาบข้างล่างกัน"  ผมถามพลางเดินนำเข้าห้องน้ำไปก่อนโดยเปิดประตูทิ้งไว้ จัดแจงถอดบ็อกเซอร์แล้วเข้าไปบิดฝักบัวให้น้ำไหลมากระทบขอบอ่าง

เสียงกึกกักด้านหลังบอกว่าไอ้โอมกำลังตามมา  "เออดี โคตรเหนียวตัวฉิบหาย"  มันบ่นพลางถอดเสื้อผ้าแล้วคว้าฝักบัวในมือผมไปรดหลังมันเองบ้างก่อนจะสั่ง  "มึงขัดหลังให้กูหน่อยดิ ขี้ไคลเยอะว่ะ"  อ้าวเฮ้ยไอ้ห่านี่! กูไม่มีแรงมั่งเหอะ

ผมปฏิเสธมันทันที  "ขี้เกียจ สัด"  แต่แม่งไม่รู้จักฟัง ไอ้เชี่ยโอมดึงผมลงไปนั่งในอ่างก่อนจะหันหลังมาเป็นเชิงว่า ยังไงก็ต้องขัด เลววว

"เดี๋ยวกูก็ขัดให้มึงไง แลกกัน"  มันยังยื่นข้อเสนอต่อ เอาวะ ช่างแม่ง เหนียวตัวแบบนี้ก็อยากขัดขี้ไคลออกเหมือนกัน ผมส่ายหัวพลางรดน้ำแล้วถูหลังให้มันแรง ๆ อย่างช้า ๆ

ผมกับโอมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กครับ เพราะตอนป.สองเราเรียนห้องเดียวกัน แถมยังเสือกซวยนั่งข้าง ๆ กันอีก แต่ความซวยไม่ได้จบเพียงเท่านั้น เพราะพ่อไอ้โอมดันเป็นอาจารย์ของครูที่สอนเปียโนผม มันก็เลยมานั่งเรียนเปียโนกับผมอีก! (ไม่ให้พ่อสอนเองวะ) ดังนั้นผมเลยสนิทกับมันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา บ้านเราก็สนิทกันครับ เวลาป๊าม้าผมไปไหนมักจะซื้อของมาฝากด็อกเตอร์แหวน (พ่อไอ้โอม) เสมอ

เรื่องอาบน้ำด้วยกันของพวกเราผู้ชายก็เป็นเรื่องธรรมดาครับ จริง ๆ แล้วผมอาบน้ำกับใครก็ได้ไม่ค่อยอายเท่าไหร่ (แบบว่ามั่นใจขนาด หึหึหึ) โดยเฉพาะกับไอ้โอมที่โดนจับแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันตั้งแต่เด็ก ๆ (บางทีเรียนเสร็จดึก ๆ ด็อกเตอร์แหวนไม่อยู่ มันก็มานอนบ้านผมประจำครับ) อาบกับมันเลยเหมือนอาบกับเป็ดลอยน้ำอะ ไม่ได้มีความรู้สึกอะไร มันเองก็เหมือนกันครับ

เราสนิทกันมาก จนผมคิดว่าไม่มีเรื่องไหนของมันที่ผมไม่รู้ แต่...

"มึงคบอยู่กับน้องมิกเหรอวะ"  เรื่องที่ได้รู้โดยบังเอิญเมื่อคืนทำเอาผมตกใจไม่น้อย ไม่ใช่ตกใจที่รู้ว่ามันคบกับน้อง แต่ตกใจที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนต่างหาก

เสียงไอ้โอมถอนหายใจยาว  "เปล่า ไม่มีอะไรจริง ๆ"  แต่ผมไม่ค่อยอยากเชื่อ

"มึงทำไมไม่บอกกูวะ กูเสียใจว่ะ"  ผมบอกกับมันตรง ๆ เพราะรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ เห็นไอ้โอมหันมามองผมแว่บหนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจแล้วหันหน้ากลับไปตามเดิม

"กูกับน้องเขาไม่ได้มีอะไรจริง ๆ มึงกับไอ้ปุณณ์เถอะ คิดว่ากูไม่รู้สึกอะไรรึไง"  แต่ทำไมอยู่ ๆ มาเข้าตัวเองเฉยเลยอะครับ

ผมได้ฟังดังนั้นก็ถอนหายใจยาวกว่าไอ้โอม  "กูกับปุณณ์ก็...เพื่อนกัน"

ถึงตรงนี้ท่าทางมันดูฮึดฮัด  "ปากแข็งนะมึงอะ หันหลังไป กูเจ็บแล้ว ตามึงมั่ง"  แน่นอนว่าผมยอมทำตามคำสั่งมันแต่โดยดี

เราเปลี่ยนตำแหน่งคนโดนขัดกับคนขัดกันนิดหน่อย ก่อนเสียงไอ้โอมจะเริ่มพูดต่อ  "มึงไม่เห็นกูเป็นเพื่อนแล้วใช่ปะ"  โห แต่ถ้าคิดแบบนี้ผมขอเวลานอก หันไปโบกกบาลมันสักทีเถอะว่ะ  "ไอ้เชี่ย พูดงี้อีกกูต่อยแน่"

มันเพิ่มน้ำหนักที่ขัดหลังผมลงไปอีกจนชักแสบ  "อยากต่อยมึงเหมือนกัน กูอุตส่าห์ไม่ถาม รอให้มึงบอก แต่มึงก็ไม่ มึงรู้ปะ กูคิดบ่อย ๆ ว่าสงสัยมึงไม่ไว้ใจกูแล้ว"

ได้ยินอย่างนั้นผมจึงต้องรีบปฏิเสธ  "เฮ้ย! ไม่ใช่นะเว้ย แต่กูไม่รู้จะเล่ายังไงดีว่ะ ความสัมพันธ์มันก้ำกึ่ง กูพูดไม่ถูก"  ผมพยายามอธิบายแต่ก็ไม่รู้จะหาคำไหนมาจำกัดความดี จึงเริ่มวักน้ำในอ่างเล่น เพราะตอนนี้เริ่มขึ้นมาถึงบริเวณเอวแล้ว

ไอ้โอมส่ายหัว  "ช่างเหอะ แต่พวกมึงโอเคใช่ปะ"  มันว่าขณะที่ผมอมยิ้ม เพราะโอมเป็นอย่างนี้เสมอ แม้บางครั้งจะปากหมา (ไม่ใช่บางครั้งแล้วว่ะ ตลอดเวลามากกว่า) แต่มันก็เป็นห่วงผม จนหากจะถามว่านอกจากป๊ากับม้าแล้ว มีใครคอยดูแลเป็นห่วงเป็นใยผมมากที่สุด ผมก็ไม่ลังเลที่จะตอบว่าคือใคร

"ก็มั้ง"

ไอ้โอมยังคงพูดต่อ  "แล้วเมื่อคืนปุณณ์โกรธไรมึงอีกอะ กูเห็นท่าแม่งแปลก ๆ หรือมึงไปเอากะใครแล้วอัดคลิปไว้ในนั้น"  โห ไอ้ห่านี่สงสัยจะมีตาทิพย์ว่ะ เล่นเดาซะถึงไม่ใช่ก็ใกล้เคียง

ผมวักน้ำจากเอวมารดเข่าตัวเองเซ็ง ๆ  "เรื่องนี้กูเล่าไม่ได้จริง ๆ ว่ะ มันไม่ใช่เรื่องของกูเองด้วย โทษทีนะ"  ว่าแล้วก็หันไปเอื้อมมือตบแขนมันที่ถูขี้ไคลให้ผมอยู่ข้างหลังสองสามที ไอ้โอมตบไหล่ผมเบา ๆ กลับมาเป็นคำตอบ

"เออ ดี ๆ นะมึง มีไรก็บอกได้ กูก็ช่วยไม่ได้มากหรอก ไม่เคยมีประสบการณ์ว่ะ แต่เรื่องเสือก เอ้ย เรื่องรับฟัง กูทำได้"  นั่นไง มันเผยธาตุแท้ออกมาแล้วครับ ผมละอยากหันไปต่อยมันจัง แต่ติดแค่ขี้เกียจ

เปลี่ยนเป็นถามเรื่องที่ค้างไว้ดีกว่า หึหึหึ  "แล้วมึงกะน้องมิกอะ ว่าไง จะเล่าไม่เล่า"  อย่านึกว่ามึงเนียนไม่พูดแล้วกูจะจำไม่ได้นะว้อยยย

เชี่ยโอมแค่นหัวเราะตอบผมหึหึ  "เอาไว้กูศึกษาจากมึงสองคนก่อนค่อยว่ากัน"  มันตอบแค่นั้น ก่อนจะคว้าฝักบัวมารดหลังไล่ก้อนขี้ไคลให้ผมอย่างไม่เปิดช่องให้ซักต่อ ผมน่าจะรู้ว่าไอ้ห่านี่แม่งเอาเปรียบตลอดดด


***
 

กว่าพวกเราทั้งสิบสองคนจะอาบน้ำแต่งตัว แย่งกันกินข้าวที่พี่อิมพี่แอนทำเสร็จ ก็ปาเข้าไปบ่ายแก่ ๆ แล้วครับ เพื่อนและน้องของผมทุกคนในชุดนักเรียนกางเกงน้ำเงินรองเท้าหนังเต็มยศทยอยเดินกันออกจากประตูบ้านพลางร่ำลาพี่อิมพี่แอนกันเสร็จสรรพ พร้อมคำมั่นสัญญาว่าจะกลับมาถล่มบ้านผมใหม่เมื่อป๊าม้าไม่อยู่ (เลวกันจริงนะมึง!)

ผมเดินไปส่งพวกมันที่หน้าปากซอยบ้าน จนขึ้นแท็กซี่กันครบทุกคนโดยมีไอ้โอมเป็นคนสุดท้าย ก่อนกลับไปมันหันมาตบบ่าผมสองทีเป็นกำลังใจ ผมเองก็ฉีกยิ้มกว้างให้มันเช่นกัน

ท้ายรถแท็กซี่ของไอ้โอมลับตาไปสักพักแล้ว แต่ผมบังเกิดความรู้สึกขี้เกียจเดินเข้าบ้านกะทันหันขึ้นมาเสียก่อน พอก้มมองนาฬิกาดูก็พบว่าเป็นเวลาบ่ายสามโมงกว่า จึงตัดสินใจโบกแท็กซี่ไปซื้อของในวิลล่า โทษฐานขนมในบ้านถูกไอ้พวกห่านั่นซัดลงกระเพาะซะหมดเกลี้ยง ราบเป็นหน้ากลอง

ถนนวันเสาร์โล่งสบาย ๆ ครับ ผมใช้เวลาแป๊บเดียวในการบึ่งแท็กซี่จากซอยบ้านมาเจอเวนิว (มิเตอร์ขึ้นไม่ถึงสี่สิบบาทเลยด้วยซ้ำ) หลังควักเงินจ่ายให้คนขับแล้ว ผมก็เดินหลบแดดเข้าไปในซูเปอร์มาเก็ตที่แวะเวียนมาตุนขนมเป็นประจำ แต่แค่ย่างเท้าเหยียบพื้นซูเปอร์มาร์เก็ต มือถือผมก็ร้องแหกปากทันที

'ขอให้เจ้าภาพจงจาเริ้นนน คิดเงินให้ได้เงิน คิดทองให้ได้ทอง ขอให้เจ้าภาพจงเจริญญญ'

ปุณณ์!

ชื่อนี้คือชื่อแรกที่แว่บเข้ามาในความคิดผมหลังจากได้ยินเสียงมือถือร้องดังในกางเกง เลยกลายเป็นความลนลานรีบหยิบโทรศัพท์ออกมา เพื่อจะพบว่าหน้าจอที่กำลังโชว์รูปและเบอร์คนโทรเข้ามาหรา เป็นหน้าของ...

ยูริ

ผมถอนหายใจยาวพลางกดรับเหมือนคนไม่มีแรง  "ว่าไงครับ"

"เพิ่งตื่นเหรอโน่ ทำไมเสียงเพลียจัง"  แต่สงสัยจะแสดงออกมากไปหน่อยว่าไม่อยากคุย ผมจึงรีบสะบัดหัวตัวเองไม่ให้เอาความหงุดหงิดไปลงกับยูริทันที

"เปล่า ๆ ตื่นนานแล้ว นี่ออกมาวิลล่าน่ะ"  ผมตอบพลางเข็นเอารถเข็นเพื่อเดินเลือกขนมในซูเปอร์ไปด้วย ขณะที่เสียงยูริยังคงดังแจ้ว ๆ มาตามสาย

"แล้วพรุ่งนี้โน่ไปไหนรึเปล่า ดูหนังกับยูนะ ๆๆ"  เอาแล้วไง โรคขี้อ้อนของยูริมาอีกแล้ว เราเพิ่งจะไปซื้อของด้วยกันมาไม่ใช่หรือไง ผมยิ้มแหย ๆ กับโทรศัพท์ที่รังสีตัวอ้อนเริ่มแผ่ แต่ครั้งนี้ผมไม่เหลือกะจิตกะใจจะไปทำอะไรแล้วจริง ๆ

"ผมเพลียอะครับ ขอนอนอยู่บ้านได้มั้ย ไว้วันอื่นนะ"  คำปฏิเสธของผมคราวนี้คงจริงจังมากพอจะทำให้ยูริหยุด

เธออ้อมแอ้มตอบรับผมอย่างไม่คิดเซ้าซี้ต่อ  "เหรอ...ไม่เป็นไร โน่พักเถอะ แล้วนี่ไปทำอะไรมาถึงเพลียขนาดนั้น"  แต่ถ้าจะให้บอกว่ากินเหล้าเมื่อคืนคงไม่ดีแน่

ระหว่างที่ผมกำลังเดินคิดข้ออ้างเพื่อหาข้อแก้ตัวอยู่นั้นเอง พลันเสียงแจ้ว ๆ ของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งก็มาดังอยู่ไม่ไกลนักเสียก่อน

"พี่โน่!"

ผมแทบจะทำโทรศัพท์หลุดจากมือ เมื่อเห็นร่างเล็ก ๆ ของน้องแป้งยืนประจันอยู่ตรงหน้า



TBC.

Postscript : ตอนนี้ติดเรทอะ... NC เท่าไหร่ดี... มีผู้ชายแก้ผ้าตั้งสองคน 555555555555+

มาต่อแล้วจ้า~~ แหม๊... หายไปวันนึงทวงกันใหญ่ ค้างแค่นิดหน่อยเอ๊ง (เหรอ) 555+ สรุปว่ามาต่ออีกตอนก็ยังไม่เคลียร์เท่าไหร่ เห็ดจะโดนยำ teen คนอ่านไหมเนี่ย... เอาเป็นว่าขอซาวด์เสียงคนคิดถึงน้องแป้งก่อนไว้ก่อนก็แล้วกัน 5555+

ปล. สรุปเรื่องนี้โอมเป็นพระเอก? ปุณณ์เป็นมือที่สามหวะ ๆๆๆ 5555+

มีอะไรติชมเขียนไว้ได้นะคะ รู้สึกช่วงนี้มีแต่คนชมไม่มีคนติ (ทำไมพูดจาน่าหมั่นไส้งั้นอะเห็ด?) คือแค่อยากจะบอกว่า ติได้จ้า~ (ยอมากเดี๋ยวเหลิงนะ!) ถ้าอ่านตรงไหนไม่ดียังไงก็บอก ๆ ได้ค่ะ ถ้าแก้ได้จะแก้ให้นะจ้ะ พิมพ์ตรงไหนผิดยังคอมเม้นไว้ได้เหมือนเดิม ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันไปค่า ^____^

ตอบคอมเม้นเลยแล้วกันจ้า ปวดหัวมากมาย ไม่รู้เปนไร เฮ้ออออ

ถึงคุณ บู้บี้ (คห.4238)

ก็ที่มาอัพเร็ว ๆ เพราะกลัวตอบไม่ทันนี่แหละ 555555+

ถึงคุณ H a r p (คห.4284)

เออ เอามันกลับบ้านไปที วันนั้นเมามาก เห็นว่าแฮ้งค์ไปสามสี่วัน เด็กเอ๊ยยย

ถึงคุณ RedDevil with BlackMagic (คห.4285)

ลืมใส่คำเตือนว่า ควรมีวิจารณญาณในการอ่าน เนอะ หวังว่าคงไม่มีน้อง ๆ ที่เข้ามาอ่านทำตามไอ้พวก(ห่า)นี่เน้ออ~ แต่รับรองว่าที่ virgin มีมากกว่าน้องโน่แน่นอนค่ะ 5555+

ถึงคุณ อุ๋มซัง (คห.4289)

อยากรู้เหมือนกัน ก็ไอ้น้องโน่ดันไปหลับในห้องน้ำอะ เลยอดฟังเลย เอาไว้จะไปสืบมาเน้อ หึหึ

ถึงคุณ NaKOii (คห.4291)

จ้า~ รับสาสน์จาก FC โอมมิก มาเรียบร้อยแล้ว หึหึ

ถึงคุณ M-P-M (คห.4293)

มีงี้ด้วย!? (เป็นวิธีที่น่าเอาเยี่ยงอย่างมาก 555) แต่สงสัยถ้าใช้วิธีนี้คงต้องปล่อยตอนนี้ไว้อีกตอนปะเนี่ย... เหอ ๆๆ เห็ดไม่ยอมคายง่าย ๆ ล่ะ หึหึหึ (สะใจคนเขียนโรคจิต)

เปิดเทอมลงเร็วกว่าปิดเทอม อันนี้จริง 5555+ เพราะเอกเห็ดเป็นเอกที่ไม่ต้องไปเรียนเท่าไหร่จ้า อารมณ์ว่าสั่งงานไว้แล้วจะมาเรียนไม่มาก็เรื่องของเมิง แต่ท้ายเทอมต้องมีงานส่ง ก็เลยเห็นว่าปิดเทอมยุ่งมาก (เพราะดองงานไว้ ฮา...) นิสัยไม่ดีเนอะ

ช่วงนี้น่าจะเป็นช่วงที่มีเวลามาลงบ่อย ๆ ค่า ^___^ คนมันว่างเปิดเทอมอะ ฮา ๆๆ

ถึงคุณ Pizza (คห.4294)

ส่งให้แล้วจ้า ^____^ ได้รับไม่ได้รับก็บอกด้วยเน้อ

ถึงคุณ จันทราแห่งสายลม (คห.4295)

เอ่อะ... นิยายวาย ไม่ใช่นิยายฆาตกรรม ไม่ต้องกรี๊ดดังขนาดนั้นก็ได้ 555+

รอรูปปั้นอยู่นะ บอกให้พ่อเคลียร์สวนหน้าบ้านแล้ว เดี๋ยวจะเอารูปปั้นมาลง ฮา ๆๆ

ถึงคุณ Whatever it is (คห.4297)

ขอบคุณมากค่าสำหรับคะแนนโหวต ^____^

ถึงคุณ Pang (คห.4300)

น้องปุณณ์นี่มันโดนทั้งขึ้นทั้งล่องจริง ๆ 5555+ คนอ่านรักน้องโน่ม๊ากมาก ดีใจ ๆๆ

ส่วนเรื่องน้องเป้อกับน้องวิน... อืม... น้องวินน่าสงสารจริง ๆ น่ะแหละ แต่จริง ๆ ต้องบอกว่าน่าสงสารทั้งคู่มากกว่า (เฮ้อ..) เรื่องมันเย๊ออ ที่แน่ ๆ น้องโอมไม่ได้เป็นอย่างนั้นแน่นอนจ้า 555+ ขานี้เค้าหนุ่มพรหมจรรย์ (ว่าเข้านั่น..)

ปล. ยิ่งเขียนยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้ไอ้โอมมันเป็นพระเอก?

ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~ (คห.4302)

เล่าอย่างเดียวไม่สะใจ วันหลังขอภาพปลากรอบด้วย เอิ๊ก ๆๆ

น้องเอิ้นน้องปาล์มเขาไม่รู้จักกันอะ ต้องหาทางแนะนำตัวให้พวกมันก่อนมั้งนั่นนน

ถึงคุณ Pan2Min (คห.4305)

ก็บอกแล้วว่าอย่าเดา 5555555+ ไม่เชื่อกันเล้ยย คนอ่าน ดูดิ่ เดาถูกหมดหนุกอีก แหม่... (ทำไมไม่โทษตัวเองวะเห็ด? 555)

น้องโอมมันหูตาเป็นสับปะรดค่า... รู้ทุกเรื่อง เสือกทุกคน

สเปเชียลโอมมิกจะขอรับไว้พิจารณานะ แต่ชีวิตคู่น้องโอมคงไม่ตลกอย่างที่คิด Y___Y

ปล. น้องเป้อน้องวิน... เขาน่าสงสารกันทั้งคู่แหละค่ะ

ถึงคุณ _iaMMaI- (คห.4308)

น้องแป้งมาแล้วค่า!!!!

น้องมิกรอสักแป๊บ... จะพามาแว่บออกฉากบ่อย ๆ 555

ถึงคุณ Zawa-I (คห.4312)

อ้าว มหาลัยเดียวกันเหรอ 5555+ เย้ ๆๆ เจอเพื่อนร่วมมหาลัย ดีใจ ๆ

ตั้งแต่เปิดเทอมมาเห็ดยังไม่ได้ไปเรียนเลยค่า 5555555555555555+ (อิจฉาปะ) วันจันนี้คงไปเรียนวิชานึงแล้วก็ว่างยาว เฮ้อ... แอบคิดว่านี่ตัวเองยังเป็นนิสิตอยู่ป่าววะ? (พ่อแม่ก็ชักสงสัย) ดังนั้นถ้าจะมาตะโกนทวงนิยายที่คณะไม่เจอเห็ดหรอกนะ 55555+ อีกอย่าง ห้องภาคเห็ดไม่ได้อยู่ที่คณะอะ เป็นลูกเมียน้อย Y____Y อยู่ตึกอื่น Y____Y

แล้วก็กำลังจะไปองครักษ์ ใช่แล้วค่า~ พี่ชวนไปแมงเมา (ฮา ๆ) กินที่ไหนก็ไม่หนุกเท่าแมงเมาเนอะ เมาปลิ้นได้สบายไม่มีใครฉุด (ฉุดไม่ลง) แต่เดี๋ยวรับปริญญาไปอีก ถ้ารับปริญญาไปคงได้เจอกันจ้า ^___^

น้องกางเกงน้ำเงินอยู่ม.5จ้ะ ยังไม่รู้สึกรู้สาเรื่องเอนท์ (เดี๋ยวเหอะมึง!) รอปีหน้าร้องจ๊ากแน่ 5555+

ถึงคุณ สาวY (คห.4313)

จ้า ตั้งใจเรียนเน้อ ^____^

ถึงคุณ ochibieiji (คห.4315)

55555555555555+ ขำที่บอกว่าให้ดูน้องโน่ปั้นข้าวเหนียวแล้วไปดูคลิปอื่นทำแมวอาราย 555555555+

เออ น้องปุณณ์จุ้นฟ่ะ สรุปว่าน้องปุณณ์ผิด 55

ถึงคุณ D_D_K_jr (คห.4317)

เอ่อะ ตอบแล้วนะ 5555555+ แหม... แบ่ง ๆ กันไปเน้อ ยังไงก็รักคนอ่านทุกคนค่า ^____^

ถึงคุณ เจ้าหญิง_กระต่ายข่าว (คห.4323)

เรียกแบบไหนก็ได้จ้า ^____^

ถึงคุณ NBC*TNG (คห.4326)

อีกสองคู่เป็นสองคู่ที่ดูไม่น่าจะเอามาโผล่ในฟิกได้ (ทดไว้ในใจเห็ด 555555555) แต่ถ้าหาช่องทางได้ก็จะพยายามค่า 5555 ใบ้ให้ว่าไม่มีน้องเอิ้นอยู่ในนั้น (ฮา... ทำร้ายจิตใจแม่ยกเอิ้นไปถึงไหน๊!!)

ปล. คนอ่านชอบอ่านเศร้า แต่คนเขียนเขียนเศร้าแล้วปวดใจง่ะ T____T

ถึงคุณ kiyoharu (คห.4328)

เห็ดว่าพี่เขียนนิยายให้เห็ดอ่านเลยดีกว่า จะรอค่ะ 555555555555+

ปล. อยากมีแบบนี้มั่งเหมือนกัน กระซิก ๆ

ถึงคุณ Bow~boo (คห.4329)

ไม่ต้องขนาดน๊าน 55555 มีแต่สกรีนแคปไว้ให้แน่ะ ลองค้นดู 555

ถึงคุณ watermoonj (คห.4331)

ตัวละครทุกตัวมีอยู่จริงในใจเห็ดและคนอ่านค่า ^____^ ส่วนเรื่องที่ว่าในโลกแห่งความจริงมีจริงหรือไม่นั้นคงบอกไม่ได้เน้ออ (ขอโทษจริง ๆ นะคะ) เอาเป็นว่าแค่นี้เราก็อินกันแล้วใช่ปะ 555+

เรื่องน้องโอมนั่นเข้าใจอารมณ์อยากตลบหลังมัน ฮา ๆๆ อยากจะหาคนมาปราบมันซักทีเหมือนกัน ดูท่าทางน้องมิกเอาไม่อยู่ซะด้วย

ถึงคุณ ละอองเบียร์ (คห.4332)

ในคลิปตอนต้นคลิปจะเห็นหน้าผู้ชายชัดค่ะ ไม่คิดว่าเป็นน้องโน่แน่นอนเนอะ (กลับไปอ่านตอนในสวนลุมที่น้องโน่เห็นคลิปครั้งแรกได้) เอาเป็นว่าลุ้นไปพร้อมกันแล้วกันจ้า

ถึงคุณ บู้บี้ (คห.4333)

สาธุ ๆ ขอให้สอบติดหมอนะจ๊ะ ^____^

ถึงคุณ ~*~OrAnGe_jUiCe~*~ (คห.4337)

เออนั่นดิ่ น้องโน่ทำคนอ่านอยากรู้เลยเนี่ย (คนเขียนด้วย 555)

โอ๋ ๆ ตอบแล้วน๊า อย่าน้อยใจไป รักจ้า ^____^

ถึงคุณ **++..กาลครั้งหนึ่ง..++** (คห.4338)

สองจุดพอแล้ว ขึ้นตอนใหม่แล้ว 5555+

ถึงคุณ L*kung (คห.4339)

นั่นสิขูดเลือดขูดเนื้อคนเขียนนะเนี่ย 555+

ไม่รับปากเรื่องมาต่อทุกวัน แต่จะพยายามไม่ให้คนอ่านต้องรอนานแล้วกันจ้า ^___^

ถึงคุณ akira_ked_sa (คห.4343)

น้องโอมเขาไม่ใช่สนับสนุนหรอกจ้า แต่เหมือนเขาจับพลังน้องโน่ได้ว่าชอบน้องปุณณ์แล้วแน่ ๆ (เขาสนิทกันเนอะ) ก็เลยเหมือนว่าอยากให้เพื่อนมีความสุขนั่นแหละ ถ้าน้องปุณณ์ชอบน้องโน่ด้วยจริง ๆ น้องโอมก็คงดีใจ แต่ถ้าหักอกน้องโน่เมื่อไหร่ เห็ดก็คิดว่าน้องปุณณ์คงไม่ได้ตายดีเหมือนกันอะ (เหอ ๆๆ)

ส่วนเรื่องน้องเป้อที่เป็นอย่างนั้นก็มีสาเหตุจ้า... แต่อันนี้เราคงไม่ได้พูดถึงใน LOVE SICK เพราะจะยาวไป เอาเป็นว่าถ้ามีโอกาสได้เปิดเรื่องใหม่ให้น้องเป้อน้องวินจะเล่าให้หมดเลยนะ (แต่ไม่รู้จะขี้เกียจรึเปล่านี่ดิ่ 5555)

ปล. เม้นแล้วก็เซฟไว้นะ อย่าลืม ๆๆๆ

ถึงคุณ OAziz (คห.4346)

ชี้โพรงให้กระรอกง่ะ 555+ เดี๋ยวก็เขียนงั้นจริง ๆ ซะเลย 5555 ขำดีฟ่ะ (แล้วก็โดนคนอ่านรุมประชาทัณฑ์แหง๋ ๆๆ)

ปล. สงสารฟี่!!!!!!!!!!!!

ถึงคุณ per1 (คห.4347)

เอามาเก็บไว้เพราะคิดว่าจะบอกนั่นแหละค่ะ (แต่ยังไม่กล้าซักที)

มัวแต่ร่ำไร ๆ น้องปุณณ์เลยเห็นเองเลย เป็นไงล่ะ.. เฮ้ออ

ถึงคุณ จิ๊บิ (คห.4352)

ขอบคุณค่าที่มายินดีด้วย ^___^ เอาไว้รอวันระบบรวนอีกครั้งนะ 5555

ถึงคุณ ploypm (คห.4353)

ชาติหน้ากันเลยทีเดียว 5555+

ปากหมา ๆ งี้ สงสัยชาติหน้าน้องโอมอาจจะเกิดเป็นหมา 55555

ถึงคุณ kidkiss (คห.4354)

มาแล้วจ้าน้องแป้งงงง

ถึงคุณ BoO (คห.4355)

เหล้าป๊อกเป็นเหล้าที่กินกันในแก้วเล็ก ๆ จ้ะ (เหมือนแก้วไหว้เจ้าอะ) จะรินเหล้าลงไปเพียว ๆ แล้วบีบมะนาวกับเกลือตาม วิธีกินคือต้องเอามือปิดปากแก้วแล้วทุบแก้วลงกับพื้นแรง ๆ (มันก็จะฟู่~~~ ขึ้นมา) แล้วก็รีบซดรวดเดียวให้หมดจ้า นิยมใช้กับวอดก้า แต่จริง ๆ เหล้าอื่นก็ทำได้จ้า... พอจะนึกออกเปล่าหนอ? แต่ถ้าอายุยังไม่ถึงไม่แนะนำให้ทำตามนะ 5555+

ถึงคุณ อิอิ (คห.4357)

โอมกะมิกกี้ขอแปะไว้ก่อนนะ ยังไม่ถึงฤดูผสมพันธุ์ 5555555+

ถึงคุณ จันทร์ทิวา (คห.4360)

ใครคือทาเคชิ!? O_o??

ถึงคุณ Tachibazaki (คห.4363)

คนถือหางนายเอกเรื่องนี้เยอะจริงวุ๊ย 5555 ไอ้ปุณณ์แตะไม่ได้เลย 5555

ถึงคุณ +_*MooN_LighT*_+ (คห.4364)

โอมมิกแปะไว้ก่อนค่า 555+

เข้าค่ายเดินทางปลอดภัยเน้ออ

ถึงคุณ puy (คห.4368)

เฮ้ย!? จะมา nc อะไรตอนนี้ กำลังเครียด ๆ 5555555555+

ถึงคุณ ﾞ★เมลล่อน™ (คห.4369)

นั่นสิ อยากคู่กับน้องโอมก็ไม่บอก 555+

ถึงคุณ ตุ๊หว่ะ (คห.4370)

เข้าไปดูมาแล้ว ช็อค O_o อะไรจะขนาดนั้น 55555555 นี่เป็นวิธีเนียนขอฉาก nc รึเปล่าเนี่ย 555555+

ขอบคุณมากค่า ^____^ ชอบคู่สุดท้ายอะ เด็ก ๆ น่ารัก หึหึหึ

ถึงคุณ Raisara (คห.4372)

งวดนี้เลยขั้นงอนไปแล้วจ้ะ 5555

ถึงคุณ dangerousjenny (คห.4374)

เรื่องน้องเป้อไม่ต้องไปฟ้องน้องวินหรอกค่ะ Y___Y น้องวินเขารู้ Y______Y

ปล. ฝากถึงคนอ่านด้วยค่า สูบบุหรี่ กินเหล้า มันไม่ดี อย่าทำตามไอ้พวกนิสัยไม่ดีนี่เน้ออ

ปปล. ว่างไม่พอต้องมีอารมแต่งด้วยอะ สองคู่นี้รันทดจับใจ ขอบิ้วตัวเองก่อน 555

ถึงคุณ _prince_ (คห.4375)

เข้าใจมุกนะ เราเป็นพวกปล่อยมุกแป้ก ๆ เหมือนกันนี่เอง 5555555555+

ถึงคุณ J_Psycho (คห.4379)

ก็บอกว่าอย่าเดา คนอ่านใจร้ายง่ะ Y__Y

ถึงคุณ Thul2sD4y (คห.4382)

ไม่ต้องห่วงค่า น้องปุณณ์สายตาดีนะ 5555

ถึงคุณ เซีย (คห.4383)

ตอนพิเศษอะไร้!?

ถึงคุณ TVXQ_XMJCY (คห.4384)

ฮาโลวีนเห็ดไปสอบใบขับขี่มาค่า Y___Y (เหมือนจะไม่เกี่ยวกัน) เหนื่อยมั่ก ๆๆๆ

น้องโน่น้องปุณณ์บอกไม่ชอบคนเยอะ นอนอยู่บ้านค่า 55

ถึงคุณ ﾞ★เมลล่อน™ (คห.4385)

ก็เขายังไม่ยอมรับง่ะ เรียกกิ๊กไปก่อนนะ 555

ถึงคุณ Persona gratA (คห.4388)

อย่างน้อย ๆ คลิปพวกนั้นก็ทำให้น้องปุณณ์ตาสว่างเน้ออ

น้องโน่ฝากบอกว่าอย่ามาลบ itunes โผ๊มม เก็บหนังโป๊ไว้เยอะ 5555+

ถึงคุณ prop (คห.4391)

เรื่องรวมเล่มยังตอบไม่ได้ค่า ^____^ ไว้ถ้าจะรวมจะแจ้งข่าวอีกทีนะคะ

ถึงคุณ (o-*-o)v เกริด้า (คห.4392)

Happy Halloween เช่นกันจ้า~~~

ถึงคุณ สาวโรงงาน (คห.4399)

เรียนหนักก็อย่าลืมหาเวลาพักผ่อนบ้างเน้อ อย่าหักโหมมากเด๋วจะไม่ฉบายนะจ๊ะ

เห็ดเรียนไม่หนักจ้า ตอนนี้กะลังลอยตัวเลย 5555

ถึงคุณ KiHae (คห.4404)

น้องโน่หลับ 555555555+ หลับในห้องน้ำมันก็ทำไปได้เนอะ เก่งเจง ๆๆ

ถึงคุณ G-JUMPPP (คห.4407)

เจอคนอ่านรวดเดียวอีกแล้ว (เก่งกันจัง ๆๆ) ยินดีต้อนรับค่า ^__^

ถึงคุณ image2 (คห.4408)

แห้บปี้ฮาโลวีนเช่นกันจ้า

ถึงคุณ ++dek_narak++ (คห.4410)

ไม่มีอะไรกะระยองจ้า แค่โดนลากไปบ่อย ๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน 5555

แม่ยกเอิ้นถามคำถามเยอะมากเลยแฮะ ค่อย ๆ ตอบแล้วกันนะ

น้องเอิ้นเป็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ค่ะ สูงกว่าปุณณ์นิดหน่อย (ล่ำกว่าด้วย น้องปุณณ์ผอมง่ะ) ผิวสีแทนเพราะตากแดดบ่อย อารมณ์ว่าสปอร์ตแมนเบา ๆ ชอบเตะบอลว่างั้น ชอบเซทผมตั้ง ๆ หน้าหล่อไหมไม่รู้ แต่มีลักยิ้มพิมพ์ใจ ยิ้มทีสาว ๆ เคลิ้มมาหลายคนแล้ว (คนแถวนี้ก็เหมือนกันนี่หว่า..) เมื่อก่อนน้องเอิ้นก็เคยดัดฟันจ้ะ แต่เอาออกไปตอนม.สาม ตอนนี้ฟันก็สวยเรียบร้อยแล้ว

เกิดวันที่ 10 กันยาค่ะ พ.ศ.ไม่บอกแล้วกันเนอะ น้องเอิ้นมีน้องชายกับน้องสาวอย่างละคนค่ะ น้องชายชื่อเอิร์ธเรียนอยู่ที่เดียวกัน น้องสาวชื่อเอิร์นอยู่คอนแวนต์ฝั่งตรงข้ามจ้า น้องเอิ้นเกิดที่กรุงเทพฯค่ะ แต่คุณพ่อคุณแม่เป็นคนนครศรีธรรมราช (แอบเป็นหนุ่มใต้เบา ๆ เลยเข้ม) ไฮไฟ้ก็คงให้ไม่ได้เช่นกัน (มันมีปะวะ??)

ตอบแล้วคงไม่มาบึ้มบ้านแล้วนะ 5555+

ถึงคุณ H a r p (คห.4411)

เอิ่ม... แม่ยกน้องเป้อไม่ยอมแพ้ฟ่ะ 5555+ (วันหลังต้องทำรวมโปรไฟล์ตัวละครซักที)

น้องเป้อชื่อเต็ม ๆ ชื่อเป็บเปอร์ค่ะ เรียกกันสั้น ๆ ว่าไอ้เชี่ยเป้อ (รู้สึกจะยาวกว่า) เขาเป็นหนุ่มตี๋ค่ะ ตี๋จัด ตาเป็นวงรีเลย ผิวขาวออกเหลือง ๆ ตามฉบับจีนแท้ หัวมันก็เหม่ง ๆ ค่ะ หน้าตาตี๋อินเทรนด์ใช้ได้ สกินเฮดเหมือนพี่โน่นั่นแหละ (ได้แรงบันดาลใจมาจากบอส) โดยรวมเราว่าน้องเป้อไม่ใช่ผู้ชายที่หล่อแต่มีสเน่ห์นะ อารมณ์ว่าถ้าสาว ๆ ชอบ bad boy เห็นน้องเป้อแล้วระทวยทุกคน หึหึ (โดนมาแล้ว) จริง ๆ เขาก็ไม่ใช่ bad boy หรอก เจ้าชู้ไปบ้างแต่ก็เพราะมีปมนิดหน่อยในใจ นิสัยโดยทั่วไปร่าเริงดีจ้า ช่วงนี้ฝึกฝนวิชากวนตีนจากพี่โอมอยู่ อยากจะขอให้มันฝึกไม่สำเร็จ แต่รู้สึกจะผ่านไปหลายขั้นแล้ว -*-... น้องเป้อมีพี่สาวคนนึงชื่อมิ้นท์จ้ะ เรียนอยู่คอนแวนต์แถวสามเสน จริง ๆ ตอนแรกเป้อจะไม่ได้เข้าเรียนที่นี่ แต่มีเหตุการณ์นิดหน่อยก็เลยต้องมาเรียนที่นี่แทน น้องเป้อเป็นคนกรุงเทพฯโดยกำเนิดกันทั้งบ้านจ้า เกิดวันที่ 7 กรกฏา ไฮไฟ้ไม่เล่นเน้อ บอกเสียเวลาหลีหญิง ฮา ๆๆ

ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~ (คห.4413)

โอ๋ ๆ ไม่เปนไร เดือนธันวายังไงก็มานะจ๊ะ ตั้งหน้าตั้งตารอดีกว่า ^____^

อัพนิยายให้แล้วนี่ไง ๆ

ถึงคุณ PP_PaNdA (คห.4418)

เออ ตัวละครเยอะจนปวดหัวเองแล้วเนี่ย 5555+

ถึงคุณ RedDevil with BlackMagic (คห.4419)

แห้บปี้วันผีหลอกเช่นกันค่า ^____^

ถึงคุณ บาส (คห.4421)

ก็คงชอบมาก ๆ แหละเนอะ ไม่งั้นคงไม่แคร์ขนาดนี้หรอกจ้า

ถึงคุณ Pizza (คห.4422)

แห้บปี้ฮาโลวีนเช่นกันจ้า ^____^

ถึงคุณ ZejoneraJBsefin (คห.4424)

เออ.. สงสัยเราจะเอาพล็อตมาจากพี่ชายแล้วล่ะ 55555+ (เริ่มสงสัยตัวเอง)

พี่กุงเกงดำจริงเหรอ ตาบอดสีป่าว 55555+

เม้นยาวชอบอ่านจ้า หนุกดี อิอิอิ

ปล. น้องอยู่กุงเกงน้ำเงิน ก็เอารุ่นพี่มาเซ่นไหว้ซักคนสองคนซิ ๆๆ

ถึงคุณ ซะงั้นนนน (คห.4426)

โรงเรียนนี้เขามีแต่ผู้ชายค่ะ ดังนั้นน้องมิกน้องวินก็ผู้ชายเน้ออออ ^___^

ถึงคุณ Bla bLa blA (คห.4427)

ขอบคุณมากค่า ^____^ (อานิสสงส์ระบบรวน 55555)

แล้วมาเม้นอีกเน้ออ

ถึงคุณ FiNoRaL (คห.4430)

ขอบคุณค่า ^_____^

ถึงคุณ ++dek_narak++ (คห.4434)

น้องเอิ้นชื่อจริงชื่อ ปาณัท ค่ะ

ถึงคุณ Annaron (คห.4435)

เอิ่ม... เอาไปทำไมคลิปเอม ดูคลิปอ้นไปพลาง ๆ ก่อน ฮา ๆๆๆ

ถึงคุณ My Love Is Vaniila (คห.4438)

คนเขียนไม่ใจร้ายปล่อยน้องโน่ตายหรอกกกกกก (มั้ง) ฮ่า ๆ

ตอบเส็ดแล้วจ้า~~~ เจอกันตอนหน้าเนอะ ๆๆ ใครไม่ได้ตอบไม่ต้องน้อยใจไป รักทุกคนเช่นเดิมจ้า คอมเม้นก็อ่านทุกอันนะ ๆๆ