คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : 17th CHAOS - Escape
17th CHAOS - Escape
"ขอร้องนะโน่ เอมเครียดมาก ช่วยบอกยูได้ไหมว่าเมื่อวานปุณณ์นอนกับใคร"
คำ ๆ นี้ยังวนเวียนไปมาในหัวผมไม่ยอมหยุด แม้จะกลับมาถึงบ้าน ลองเอามือก่ายหน้าผากอย่างที่เห็นพระเอกในทีวีเขาทำกัน แต่ไอ้ความรู้สึกหนักอึ้งในหัวก็ยังไม่หาย
"หมู่นี้ปุณณ์กับโน่ชอบหายไปติดต่อไม่ได้บ่อย ๆ เอมเขาเครียดมากรู้มั้ย ส่วนยูไม่เป็นไรหรอก แต่ยูเป็นห่วงเพื่อน"
"โน่ไม่บอกยูว่าเกิดอะไรขึ้นก็ไม่เป็นไร แต่ช่วยบอกปุณณ์ได้ไหมว่าเอมเสียใจมาก บอกให้เขาไม่ทำแบบนั้นอีกได้ไหม ปุณณ์กับเอมเป็นแฟนกันนะ ทำไมมีอะไรปุณณ์ไม่มาหาเอม ทำไมต้องไปหาผู้หญิงอื่น ปุณณ์เห็นเอมเป็นอะไรไปแล้ว"
สองตาของผมหลับสนิทราวกับต้องการหลีกหนีจากความจริง แต่จะให้ผมหนีมันพ้นได้ยังไง ในเมื่อความจริงเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่ผมกำลังมองเห็น แต่เป็นถ้อยคำที่ก้องดังในหัวผมตลอดเวลาต่างหาก
"ถุงยางที่ปุณณ์เคยพกไว้ในกระเป๋าสตางค์หายไป โน่...ปุณณ์กับเอมเขาไม่เหมือนพวกเรานะ เขาเป็นของกันและกันแล้ว ปุณณ์จะทำเหมือนผู้หญิงเราเป็นของเล่นแบบนี้ไม่ได้ ยูไม่ยอม"
"แม่งเอ้ย!" ผมสบถกับตัวเองเสียงลั่นพลางปาหมอนที่หนุนอยู่จนกระแทกอีกฝั่งห้อง หวังให้เสียงนั้นดังกลบถ้อยคำของยูริ ที่ยังคงย้อนวนไปวนมาราวกับมีใครกรอเทปซ้ำ ๆ ให้ผมฟังในหัว
ผมไม่ได้โกรธยูริที่เอาเรื่องพวกนี้มาขอร้อง ไม่ได้โกรธเอมที่เสียใจนั่งร้องไห้ฟูมฟาย ไม่ได้โกรธแม้กระทั่งปุณณ์ ที่เคยมีความสัมพันธ์แบบนั้นกับเอม
ที่ผมรู้สึกคือ ผมเกลียดตัวเอง เป็นเพราะผมเองที่ทำให้เรื่องทั้งหมดกลายเป็นแบบนี้ ไอ้คนไม่มีความรับผิดชอบชั่วดีน่ะมันตัวผมเอง
"เหี้ย..." เสียงก่นด่าตัวเองดังขึ้นอีกครั้งขณะที่ผมเดินสะเปะสะปะไปรอบห้อง คว้าเอาข้าวของเครื่องใช้จำเป็นทั้งหมดยัดใส่กระเป๋าเป้โรงเรียนใบสีดำหม่น
มันจะต้องจบ ไม่ว่าด้วยอะไรก็ตาม
***
ในรอบ 7 วัน ผมโผล่มาบ้านหลังนี้เกิน 8 ครั้งรึยังวะ ผมคิดพลางแหงนมองบ้านหลังใหญ่ตระหง่านอยู่ตรงหน้า ก่อนจะสูดหายใจเฮือกหนึ่งแล้วตัดสินใจกดออดลงไป
เป็นป้าน้อยเช่นเคยที่กุลีกุจอรีบวิ่งมาเปิดประตูให้ผม เธอคลี่ยิ้มอ่อนโยนพลางอาสาช่วยถือเป้เข้าบ้านอย่างแข็งขัน แต่ขืนผมปล่อยให้คนแก่ถือของให้ก็อย่าเรียกว่าผู้ชายเลยครับ ขอผมถือเองดีกว่า ^^"
ป้าน้อยถอนหายใจยาวเพราะผมดื้อไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากแก ก่อนจะบอกว่า "คุณปุณณ์อยู่บนห้องแหละค่ะคุณโน่ ขึ้นไปได้เลย เดี๋ยวป้าไปเรียนคุณแป้งให้เองว่าคุณโน่มา" เอ๊ะ แล้วทำไมต้องบอกแป้งด้วยล่ะป้า -_-" เออ ผมเกือบลืมไป ว่าทุก ๆ ครั้งที่มาบ้านหลังนี้ ผมมาในฐานะอะไร
ทุเรศตัวเองจริง ๆ กับอีแค่เงินสองหมื่นบาทต้องเป็นจุดกำเนิดเรื่องเหี้ย ๆ พวกนี้เลยรึไง
เป้ปักสัญลักษณ์ตราโล่ (ไม่ได้ใช้ตั้งแต่ขึ้นม.3 แล้ว) ถูกลากผ่านไม้ปาร์เก้เนื้อดีจนถึงหน้าประตูห้องที่ผมคุ้นเคย ไอเย็นพวยพุ่งจากใต้ประตูบานนั้น บ่งบอกว่าเจ้าของห้องหมกตัวเปิดแอร์อยู่ตามปกติ ไม่ได้ผิดจากที่คิดแม้แต่น้อย
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้เคาะประตูเรียกลงไปดี เสียงโทรศัพท์มือถือกลับดังขึ้นก่อน
'ใครจะไปดีได้ทุกชั่วโมง ก็เรามันคนไม่ใช่ละครทีวี~
ไอ้ห่านี่สงสัยจะมีพลังจิต
"โทรมาไม กูอยู่หน้าห้องมึง" สั้น ง่าย ได้ใจความ เล่นเอาปลายสายถึงกับรีบกดวางหูไป ก่อนจะกระชากประตูห้องตัวเองทันที "เฮ้ย!"
"ตกใจไร เชี่ย...มึงดูหนังโป๊อยู่เหรอ" ผมไม่สนใจใบหน้าอันเหลอหลาของมัน แต่กลับเดินผ่านปุณณ์เข้าไปข้างในหน้าตาเฉย จัดแจงโยนเป้โรงเรียนกองไว้มุมห้อง แล้วสาวเท้าไปหน้าจอเครื่องคอมพิวเตอร์ที่เปิดค้างไว้อยู่
ผมทำเป็นแซวแก้เซ็งไปอย่างนั้นแหละ จริง ๆ มันเปิด MSN อยู่ ทันทีที่ผมล้มตัวนั่งบนเก้าอี้ ก็เห็นเอมกำลังพิมพ์อะไรบางอย่างผ่านทางโปรแกรมแชตนี้มาพอดี
Aim : ยูริออนแล้วเรียกด้วยจ้ะ พูดว่า: ปุณณ์ยังรักเอมอยู่ใช่ไหมคะ?
ตัวอักษรสีชมพูนั้นบาดลึกลงไปถึงกลางใจผม แต่กลับต้องพยายามฝืนหัวเราะให้ น่าขำที่เอมช่างถามอะไรเพี้ยน ๆ ไปได้ เพราะถ้าปุณณ์ไม่ได้รักเอมจะให้ไปรักใคร
ผมยอมรับว่าในเวลานี้ การจะยิ้มแต่ละทีมันช่างยากลำบากเหลือเกิน
ภาพดิสเพลย์ของเอมเป็นรูปทั้งคู่ถ่ายด้วยกันโชว์หรา ราวกับจะประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่าเขารักกันขนาดไหน ผมจ้องมองภาพนั้นพักหนึ่งแล้วกลับมาพิจารณาตัวเองว่าเราเป็นใคร ก่อนจะตัดสินใจพรมนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ เพื่อบอกอะไรเอมบางอย่าง
SuperPunn พูดว่า: อยู่แล้ว
"เฮ้ยโน่ นี่มันอะไรวะ" เสียงไอ้ปุณณ์โวยวายดังจากมุมห้องทำเอาผมสะดุ้งเฮือกจนต้องรีบหันกลับไปมอง เห็นมันกำลังยกกระเป๋าเป้ผมมาพลิกดูไปมาอย่างพิจารณาอยู่
"ผ้าอาบน้ำฝนมั้ง ห่า..." ถามมาได้ ตาก็ไม่บอด ผมด่ามันพลางหันกลับมาจะเล่น MSN ต่อ ตอนนี้ผมจัดการ Log Off เมล์มันและ Log In เมล์ผมแทนเรียบร้อยแล้ว ส่วนไอ้เรื่องขออนุญาตเจ้าของก่อนน่ะฝันไปเถอะ!
โป๊ก!
"โอ๊ย!" แม่งเคาะหัว!!!
"ถามดี ๆ เสือกตอบกวนตีน นั่น...Sign Out เมล์กูอีก ตกลงมึงเอากระเป๋ามาทำไม จะหนีตามกูรึไง" แต่กูว่ามึงกวนตีนกว่า ผมคิดในใจพลางลูบหัวที่โดนเคาะอย่างเคือง ๆ "เออ พากูไปที่ไหนก็ได้"
"เอาจริงปะ" ไม่อยากจะเชื่อว่าแม่งเชื่องมาก เพราะทันทีที่ผมพูดจบ ปุณณ์ก็เอื้อมมาหยิบกุญแจรถที่แขวนอยู่เหนือโต๊ะคอมฯ อย่างไว จนผมต้องรีบฉกกลับมาไว้ในมือตัวเองก่อน "เฮ้ย! บ้าจี้จังวะ พูดเล่น!"
"ก็ถ้าอยากไปจะพาไปไง บางแสนมะ ใกล้ ๆ" ปุณณ์ทำท่าคิดหนัก แต่ผมนั้นหนักใจมากกว่า ไม่คิดว่าแม่งจะบ้าจี้ขนาดนี้ "ตลก ๆๆ ไปได้ที่ไหน พรุ่งนี้บราเดอร์ศักดาเทสต์ย่อยห้องกู"
แต่คำตอบที่ได้รับกลับมานั้นกลายเป็นรอยยิ้มจากปุณณ์ มันยิ้มไม่พอยังยักคิ้วให้ผมอีก ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อคลุมกันหนาวจากตู้เสื้อผ้าออกมาสองตัว "เดี๋ยวตอนเช้าพาไปส่งให้ทันสอบ มาเร็ว!"
ปุณณ์ไม่พูดเปล่ายังแบกเอาเป้ผมขึ้นหลังแล้วลากแขนให้ตามออกไปอีก อย่างนี้ไม่ให้โวยวายยังไงไหวล่ะวะ "เฮ้ย ปิดคอม ปิดแอร์ ปิดไฟก่อน!" แน่นอนว่ามันไม่เห็นสนใจฟัง
"เดี๋ยวก็มีคนมาปิดให้เองแหละน่า" ไอ้คนขี้บังคับพูดพลางเดินผิวปากนำผมไปอย่างอารมณ์ดี ขณะที่มืออีกข้างก็ยังลากข้อมือผมไปด้วยไม่ยอมปล่อย ผมเห็นไอ้ปุณณ์ยิ้มร่ามากขึ้นเมื่อลงบันไดมาเจอป้าน้อยงก ๆ เงิ่น ๆ เดินผ่าน "ป้าน้อย ผมออกไปเที่ยวกับโน่นะ"
แต่ยังไม่ทันที่ป้าน้อยจะตอบอะไรดี ก็มีใบหน้าซุกซนโผล่มาจากด้านหลังป้าน้อยเสียก่อน
"ไปไหนอะพี่ปุณณ์!" -_-" น้องแป้งครับโผล่มาจากไหน (ตกใจหมด นึกว่าผี) ดึกแล้วทำไมไม่นอน (เดี๋ยวตีเลย) -_-" ถึงตอนนี้ผมจะมีความสัมพันธ์กับปุณณ์อย่างที่น้องแป้งหวังเรียบร้อยแล้ว แต่เอาเข้าจริง ๆ แม่งยังไม่ชินแฮะ
"พาพี่โน่ไปเที่ยวน่ะ ไว้จะซื้อขนมมาฝากนะ" ปุณณ์ตอบน้องมันพลางขยี้หัวอย่างเอ็นดู ถ้าเป็นผมคงต่อยพี่ชายคว่ำไปแล้ว (เล่นหัวอยู่ได้) แต่น้องแป้งกลับยิ้มกว้างงง จนผมผวาวาบเพราะพอจะรู้ว่าเธอคิดอะไร -_-"
"อื้อ ดูแลพี่โน่ดี ๆ นะ" ห้ามบ้างไรบ้างก็ได้ครับแป้ง! พรุ่งนี้พวกพี่มีเรียนนะ!
แน่นอนว่าเมื่อไร้คนขัดใจแล้ว ไอ้ปุณณ์ก็ลากผมเดินผิวปากไปอย่างสบายใจยิ่งกว่าเดิม TT___TT
ปุณณ์พาผมมาจนถึงรถเก๋ง 2 ประตูของมัน แล้วส่งเสื้อคลุมกันหนาวให้ตัวนึง "อะ เอาไปคลุม เดี๋ยวสารวัตรนักเรียนจับว่ะ" มันพูดติดตลก เพราะตอนนี้ผมยังใส่ชุดนักเรียนโชว์กางเกงสีน้ำเงินหราอยู่เลย "เออไอ้สัด ให้กูเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนก็ไม่ได้"
มันหัวเราะรับคำบ่นนั้นพลางเอื้อมมือจะเปิดประตูให้นั่ง แต่อย่าหวังว่าไอ้โน่จะยอม (เหอ ๆๆ) ผมคว้าประตูได้ก่อนมันก็เปิดเข้าไปนั่งเองเลย แว่วได้ยินเสียงไอ้ปุณณ์หัวเราะขำ (ขำเชี่ยไรของมัน) ก่อนจะวนไปนั่งทางฝั่งคนขับเองบ้าง "มึงนั่นแหละ มาหากูจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนก็ไม่ได้เนอะ"
ผมฟังประโยคนั้นแล้วก็ได้แต่เงียบ
จริงของมัน ผมรีบจริง ๆ นั่นแหละ
สำหรับผม วันนี้ผมอยากใช้ทุกนาทีให้คุ้มค่าที่สุด
ปุณณ์สตาร์ตรถพลางมองหน้าผมล้อ ๆ "คิดถึงรึไงครับ"
"..." ผมนิ่ง ไม่ได้ตอบคำถาม หรือถึงอยากพูดอะไรตอบก็คงไม่ทัน เมื่อท่อนแขนแกร่งพาดมาโอบรั้งไหล่ผมไว้ ให้เข้าไปใกล้เจ้าของแขนท่อนนั้นเสียก่อน
ปุณณ์ประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากผมแน่นราวกับจะส่งผ่านความรู้สึกทั้งหมดที่ปุณณ์มีผ่านมาทางจูบนี้ "คิดถึงจังเลย วันนี้ไม่เห็นเจอ แวะไปหาที่ชมรมก็ไม่อยู่"
"ไปมาตอนไหนวะ" ผมเบี่ยงหน้าหลบมันนิดหน่อย แต่อีกฝ่ายยังคงตามมาหอมแก้มได้ไม่ยอมหยุด "ตอนเย็น ไปแล้วเจอแต่น้องม.4 หน้าตี๋ ๆ บอกว่าถูกโน่ใช้เฝ้าห้องชมรม"
"ไอ้เป้อน่ะ" ผมตอบพลางผลุบสายตาลงต่ำ เพราะรู้ตัวเองดีว่าตอนเย็นที่หายไปนั้น ผมออกไปทำไม และคุยเรื่องอะไร
ปลายจมูกโด่งของปุณณ์คลอเคลียไปเรื่อยเช่นเดียวกับริมฝีปาก จนสุดท้ายมาหยุดตรงปากผมเนิ่นนาน นานจนต้องผลักออก "จะไปมั้ยบางแสน"
"เออว่ะ อยู่กันแบบนี้ต้องไม่ได้ไปไหนแน่เลย" มันว่าพลางขำ ก่อนจะปล่อยให้ผมเขยิบตัวกลับมานั่งเบาะข้างคนขับได้อย่างอิสระเหมือนเดิม
"แล้วเดินไปเดินมานี่ไม่เจ็บแล้วรึไง หึ้" เสียงปุณณ์ถามขึ้นอีกครั้งเมื่อจอดรถรอเลี้ยวออกจากซอยหน้าถนนทองหล่อ ผมยักคิ้วให้กับคำถามนั้นเรียบ ๆ "ก็ดีขึ้นเยอะ ขืนนอนเฉย ๆ ทั้งวันมีหวังง่อยแดก มึงอะ"
"ยาแก้ปวดช่วยได้" ปุณณ์พูดพลางหัวเราะหึหึจนผมต้องหัวเราะตาม มันยื่นมือมาคว้ามือผมไปจับไว้บนเกียร์พลางใช้นิ้วชี้เขี่ยหลังมือผมเล่นช้า ๆ
"เอ...งั้นคืนนี้ก็ต่อได้แล้วสิ" ทำเสียงซะแอ๊บแบ๊ว แต่ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ดีว่าไอ้ห่านี่ทำหน้าหื่นแบบไหนอยู่
ผมมองออกไปนอกหน้าต่างรถ เห็นแสงไฟสีส้มเรียงแถวเป็นแนวยาวตลอดสองข้างทาง
"อืม"
TBC.
Postscript : ขอโทษค่ะที่มาต่อช้า ๆๆๆๆ เพราะว่างานสัมมนายุ่งมากเลย T___T พิมกันมือเป็นระวิง นี่พอว่าง ๆ พักได้ก็แว่บมาพิมนิยายต่อหน่อย อิอิ (โคตรขี้อู้)
วันก่อนเพิ่งเช่ารักแห่งสยามมาดูล่ะ (ไม่เคยดูอ้ะ) เพราะเห็นมีคนทัก ๆ ว่าเรื่องนี้ให้ฟีลรักแห่งสยาม (เหรอ?) เลยไปหาดู.... อื้อหืออออออออออออ
หลงรักน้องพิชไปแล๊วววววววว (อ้าวพี่.. ผมอะ ๆๆ --- เสียงไอ้โน่) (เออ มึงอะ เอาไว้ก่อน --- เสียงเห็ด) เอิ๊ก ๆๆ จริง ๆ ที่พิมเรื่องนี้ได้ช้ากว่าตอนอื่นเพราะมัวแต่หลงน้องพิชอยู่ด้วยแหละ คนอะไรมันช่างหยาดเยิ้มหยดย้วย โมเอ้ คิระคิระ ได้ขนาดนั้น ทำเห็ดสติหลุดได้ 1 วันถ้วน ก่อนจะต้องรีบกู่กลับมา เพราะไม่งั้นคงไม่ได้พิมต่อแหง๋ ๆ
สรุปว่ามาเขียนกรี๊ดน้องพิชทำไมเนี่ย... เข้าเรื่องโน่กับปุณณ์หน่อยดีกว่า
อืม........ แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดีอะ...
บางทีก็อยากให้คนอ่านรู้เหมือนกันนะว่าน้องปุณณ์เขาคิดอะไร *ถอนหายใจ*
เขียนถึงจบตอนนี้แล้วนึกถึงเพลง ticket ที่คุณมะเดี่ยวเขียนให้รักแห่งสยาม.... อืมม.. ตั๋วสำหรับน้องปุณณ์และน้องโน่ ดูเหมือนจะหายากเต็มทีแหะ...
ตอบคอมเม้น(พอเป็นกระสัย) มาแล้น ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อาจจะมีการเบลอตอนได้ เพราะจำไม่ได้แล้วว่าเริ่มจากคอมเม้นที่เท่าไหร่ Y___Y
ถึงคุณ เด็กคอนแวนต์
กีฬาสีอัสสัมเหรอ อัสสัมไหนเอ่ย
เฮ้ยยยยยยยยยยย อย่าพูดชื่อโรงเรียน 5555555555+
ถึงคุณ **BoJaE~NuZZ**
2 วันอัพทีไม่ไหวเหรอ Y___Y
ถ้างานไม่ยุ่งจะพยายามเข้ามาให้บ่อยกว่านี้ค่า ๆๆ ^___^
ถึงคุณ jaeho123
น้องแป้งบอกช่วงนี้การบ้านเยอะ ไม่ว่างค่า 555+
น้องฝากโน่บอกว่าเจ็บโคตร ๆ (เฮ้ย! อย่าเอาเรื่องพวกนี้มาพูดให้คนอ่านฟังได้ปะ)
ถึงคุณ siritas
น้องปุณณ์ไปหาแล้วน้องโน่ไม่ค่อยจะอยู่กับที่อะค่า~~
เจ็บแล้วยังซน
ถึงคุณ NBC*TNG
เหยียบไว้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 55555+
(ไอเป็นคุก ๆๆๆ แล้วเนี่ย 5555)
ถึงคุณ +_*MooN_LighT*_+
เอาไปปล่อยเกาะไหนดี... น้ำมันแพง ไม่มีค่าเรือไปส่งยูริกับเอมอ้ะ
ถึงคุณ karaki
โห... เสี้ยมน้องโน่มาก 55555555
น้องโน่ฝากขอบคุณมากค่า~
ถึงคุณ n-a-na
โน่บอกเรื่องแบบนี้ไม่มีเบลอครับพี่ ผมกลัว -_-“
ถึงคุณ LaTte
มันพลิกแล้วค่ะ...... หึ (ปุณณ์ : พี่อย่าแฉ สิครับ)
NC ขอทำใจแบบนานน๊านน
ถึงคุณ ~!!..$klL..!!~
อ่อจ้า~~ เบลอ ๆ เหมือนน้องโน่เลยเนอะ 555
ถึงคุณ ~!!CatPrince!!~
อ๊ะ น้องกางเกงน้ำเงิน!!
หวัดดีค่า!!!!
ถึงคุณ More than…
ค่ะ มันผลัดกันช้ำ ไม่เป็นไรค่ะ แชร์ ๆ กันไป
ปล. ที่จิ้นนั่นโอ้วววววววววววว... ถูกแล้ว 5555
ถึงคุณ PP_PaNdA
เข้าไปในเรื่องก็ดีนะ สอดแนมให้แล้วมาเขียนฉาก NC ให้หน่อย 555+
ถึงคุณ ไฟ้ติ้ง,,
โอ่ว... ผู้หญิงสมัยนี้ต้องสวย ถึก และบึกบึน
ถึงคุณ แพร
น้องโน่ฝากบอกว่าชอบคอมเม้นคุณแพรมากค่ะ 55555555+
ถึงคุณ soul of writer
ขอบคุณมากค๊า~~~ ใจดีจิง ๆๆ
ถึงคุณ .::Sweet Latte::.
*ปูเสื่อให้*
ถึงคุณ _iaMMaI-
ดูแล้วค่ะ!!!!!!!!!!!
_________,,
เหมือนตัวเองตายไป 1 วันถ้วน มองไปทางไหนเจอแต่หน้าน้องมิว โฮกกกก
ถึงคุณ May*Z
มาต่อแล้ว อย่าโกรธเน้อออออ
ถึงคุณ badgirl-s-magic
อ่อค่ะ... ถ้าบอกว่าไรท์เตอร์สวยเหมือนกันจะให้อภัย อิอิ
ถึงคุณ โ P โ $ ติสต์!~ ) วันแดงเดืoด*
จริง ๆ น้องโน่อยากออกไปเตะบอลกับเพื่อนค่า แต่เจ็บก็เลยโดนโอมบอกให้เล่นรูบิค (นี่... ฟิกเรื่องนี้มี deleted scene ด้วย)
ไอ้เป้อไม่ได้คิดไรกับโน่ค่า เป้อเค้ามีของเค้าอยู่แล้ว หึหึหึ (ไงล่ะ... ดูเป็นนิยายซับซ้อน 555)
ถึงคุณ barbiezDollz*
ขอบคุณค่า~~~
ไร้เต้อก็จิตตกไม่แพ้พวกมันเหมือนกัน Y___Y
ถึงคุณ B*PYC
จับผิดได้ความว่าไงอย่าลืมเล่าเน้ออออ
ถึงคุณ คุณแม่เด็กกางเกงน้ำเงิน
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! มันเป็นนิมิตหมายอันดีมากค่ะคุณแม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แม่จะไปสยามไม่ยอมบอกอะว่าไปที่ไหน ๆๆๆๆ (จะตามไปกินด้วย ฮา...)
ชอบลูกคุณแม่จริง ๆ ปากแข็ง ๆ แบบนี้ตรงใจ
อยากรู้ว่าระหว่างปุณณ์โน่ กับลูกชายคุณแม่และพี่คนนั้น ใครจะได้ลงเอยก่อนกัน ฮา ๆๆๆ
*ปูเสื่อรอต่อไปค่า*
รักษาสุขภาพทั้งคุณแม่คุณพ่อและน้องเลยนะค๊า~~
ถึงคุณ oo i hate u oo
เป็นประโยคคำถามที่เอมฝากยูริมาถามโน่ค่ะ (เอมให้ยูริมาถามฝั่งโน่ด้วยอีกแรง) เกทยังเอ่ย?
ไม่เข้าใจถามได้น๊า~
ถึงคุณ ~TiNgToNgReD~
อ่านจบเรื่องนี้เสียงจะแหบหมดป่าวเนี่ย 55555
รักคนอ่านเหมือนกันค่า~~
ถึงคุณ ja-jah
เอาไอ้โอมรับแทนแล้วกัน เพราะน้องโน่น้องปุณณ์ขับรถไปบางแสนกันแล้ว 5555+
ถึงคุณ pee_babo
รู้ยังคะว่าหมายถึงแบบไหน? 5555+
ถึงคุณ Frozen
สอนความเป็นชายให้น้องไว้ ๆๆ
เมะหน้าหวานมีชัยไปกว่าครึ่ง (เพราะเคะจะไหวตัวไม่ทัน) ฮา ๆๆ
ถึงคุณ M@medaZ-s
อื้อหืออ ไดอะล็อกที่เขียนให้น้องโน่ถือว่าจัด 55555 (น้องโน่บอกอ่านแล้วเหงื่อตก ผมจะตายไหมอะพี่ ที่สำคัญ ใครบอกว่าผมเป็นเมียมันครับ!!)
แต่มีคนอ่านจินตนาการสูง ๆ อย่างคุณ M@medaZ-s นี่ทุ่นแรงคนเขียนได้เยอะ 5555 (โดยเฉพาะเรื่อง NC)
เรื่องน้องแว่นไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถือซะว่าสอนวิชาสังคมศึกษาให้น้องเค้าแบบเข้าลึก (ลึก) เฮ้ย... ไม่ใช่ เมื่อกี้ไอ้โอมพิมพ์ เห็ดป่าววว
ไปดีกว่า ก่อนมันจะป่วนมากไปกว่านี้
ปล. น้องกางเกงดำก็ หึหึหึ... น่าจิ้น 55555+
ถึงคุณ lLucifer…
จริง ๆ ไอ้เก่งจะสอนสูตรให้น้องโน่แล้วค่ะ แต่มันไม่เอา (โง่แล้วยังหยิ่ง... เฮ้ย! ใครด่าน้อง!!)
ปล่อยมันงงต่อไป 55555+
ถึงคุณ Ciin
ปุณณ์แก้ตัวว่า “ผมไม่ได้หื่นครับ.. แค่ไม่อยากให้โน่คิดมาก....”
อืม... จ้ะ... เชื่อจ้ะ............
ตื่นมาก็ธรรมดาจ้า น้องโน่คว้าผ้าเช็ดตัววิ่งกระเผลก ๆ เข้าห้องน้ำ (มึงเจ็บแล้วยังซ่า) ส่วนน้องปุณณ์ไปหายาแก้ปวดมาให้น้องโน่กิน แล้วก็นั่งรถ(แท็กซี่)ไปเอาชุดนักเรียน/กระเป๋าที่บ้านน้องโน่กัน ก่อนเข้าเรียนน้องปุณณ์พาน้องโน่ไปกินโจ๊กในซอยแถวโรงเรียนค่า~ ไปเรียนสายนิดหน่อยแต่มาสเตอร์ไม่ว่า (เพราะมากับน้องปุณณ์) เข้าห้องเรียนก็แยกย้ายกันไป บลา ๆๆ
มอร์นิ่งคิสไม่มี (น้องโน่ไม่ยอม.. อายไรของเมิงเนี่ย) แต่น้องปุณณ์คว้าไปหอมแก้มได้ 1 ฟอดใหญ่ (เยี่ยมมากไอ้น้อง.. ไม่เสียแรงที่ปั้น)
หึหึหึ deleted scene อีกแล้ว
ถึงคุณ มะนาวเซี้ยว เปรี้ยว ซ่าส์
ไม่ได้พิมพ์ผิดเน้ออ
แบบว่าน้องเอมเขาฝากน้องยูริมาถามน้องโน่เรื่องน้องปุณณ์น่ะค่ะ (เห็นว่าเป็นเพื่อนกัน)
สอดแนมพี่ชายถึงไหนอย่าลืมเผาเน้อ ^___^
ถึงคุณ clockrabbit
นี่ขนาดตอบไม่ครบนะคะ Y___Y
แต่ก็พยายามตอบเพราะอยากคุยกับคนอ่านอะเน้ออ
ถึงคุณ putlee
พระเอกมาแล้วค่า~
ถึงคุณ เจ้าลัทธิ นิยมของแปลก
มีการอยากอ่านแต่ไม่อยากเร่ง 555555+
ขอบคุณค่า ^___^v
ถึงคุณ ~!@\’\’๑KEN_JI_Ro๑\’\’@!~
ง้ะ~~ เคียดแค้นไรเราอ้า~~~~~~~~
ถึงคุณ วินคุง
สวัสดีค่า~~ ^___^
คำสาปฟาโรห์เห็ดไม่เคยอ่านอะ y_y เคยอ่านแต่สวรรค์ลำน้ำแดง 5555+ (ของเพื่อน)
อยากให้แนวทางเรื่องอันไหนเอ่ย ใช้ได้ค่า ^___^ ดีใจที่ได้เป็น inspiration ให้คนอื่น (เย้ ๆๆ) อย่าลืมเรียกไปอ่านเน้ออ
ปล. รอของฝากด้วยใจจดจ่ออ
ถึงคุณ Yuki69
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตค่า ^____^
พบเจอได้แถวไหนเอ่ย.. สยาม? 5555+
ถึงคุณ Kyu-Min…FoReVeR
ติ่งไหนล่ะนั่น -_-“......
NC20 o[]o!? แค่ NC ธรรมดายังเขียนไม่ได้เลยอ้ะ
ใครเขียน NC ของน้องโน่กับน้องปุณณ์ได้ เขียนให้หน่อย ๆๆๆ 555555555
ถึงคุณ KiHae
ห้องน้องปุณณ์กำแพงหนาค่า~ น้องแป้งอดแอบฟังเลย
ถึงคุณ เด็กดื้อ
คิดถึงคนอ่านเหมือนกันเน้ออ
ถึงคุณ Devilof
รักคนอ่านเหมือนกันค่า~~~ ^___^
น้องปุณณ์บอกว่า ทะนุถนอมอยู่แล้วครับ ^____^
ถึงคุณ ไอ๊ ไอ๊
หน่อยเดียวเองง แต่ครั้งแรกเลยเจ็บหน่อย (ฮา..) (อย่าพูดได้ปะพี่ – เสียงน้องโน่)
นิยายเห็ดทำไข้ขึ้นเลยเหรอ Y___Y ขอโทษค่า~ กินยาเยอะ ๆ เน้อ
ปล. ฝันว่าไร เล่ามั่ง ๆๆ
ถึงคุณ momo
เย้ ๆๆ มีคนชอบน้องปุณณ์แล้ว
รักปุณณ์น้อย ๆ แต่รักนาน ๆ นะคะ ^____^
ถึงคุณ @brown
เรียนโปรเจคไทน์คืออะไร... เด็กสายศิลป์งง 55555555+
น้องปุณณ์น่ารักเกินคนนี่คืออาไร๊ __,,
ถึงคุณ ...................
เหย๊อ....... คนแต่งเปล่าอยากมีเรื่องนะ y_y
ถึงคุณ ลูกสาวมาเฟีย55
จะเอาพ่อมายิงเห็ดไหมเนี่ย Y___Y
ถึงคุณ TVXQ_XMJCY
ไปดูมาแล้วค่า ___________,, น่ารักมากเลยยยย ชอบ ๆๆๆ
จนตอนนี้ยังเพ้อถึงน้องพิชอยู่เลย อะฮื้ออ~
ปล. นิยายเรื่องนี้มิบังอาจเทียบชั้นเน้ออออออออ __
ถึงคุณ AngelJS
ใช้แส้ -____-“....
สงสารผิวขาว ๆ ของน้องโน่ม๊างงงงงงงงงงงง
อะตอบคอมเม้นเส็ดแล้วเน้ออ *เหนื่อย*
ของใครไม่ได้ตอบ แต่อ่านทุกคอมเม้นแน่นอนนะจ๊า ไม่ต้องน้อยใจไป
^________^
ปล. เช็คคอมเม้นของตอนนี้รู้สึกจะมีกระแสมาว่าน้องปุณณ์หื่นเยอะ Y___Y เศร้า
อย่าลืมนะว่านี่เป็นมุมมองของโน่คนเดียว Y____Y จริง ๆ แล้วน้องปุณณ์เป็นยังไงยังไม่มีใครรู้ Y____Y
ความคิดเห็น